“อ.. อ๋อ.. บ้านหลังนั้นรุ่นน้องแค่ให้ผมดูให้น่ะครับไม่ได้ซื้อให้”
แดเนียลเหมือนโดนระเบิดลุกใหญ่ขว้างมาใส่หน้าเต็มๆตอนนี้ริซ่าเองก็หันมามองหน้าของเขาอย่างคาดโทษแล้วด้วย
“อ๋อ... แต่มันเป็นชื่อคุณนะคะ... “
ผักหวานยังคงไม่จบง่ายๆเพราะสิ่งที่เธอไม่ชอบก็คือผู้ชายเจ้าชู้ริซ่าเองเริ่มทนไม่ไหวเลยรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีด้วยความที่รู้สึกว่าเธอเหมือนคนโง่ที่กำลังโดนแดเนียลหรอก
“เอ่อ.... คงเข้าใจผิดน่ะครับนี่กุญแจของบ้านที่จองไว้เดี๋ยวทุกคนเชิญตามสบายนะผมขอตัวก่อน”
แดเนียลรีบวางกุญแจบ้านให้กิ่งเกสรพร้อมรีบเดินตามริซ่าไปทันทีเรื่องเอาคืนหญิงสาวเขาจะต้องมาจัดการเธอทีหลังแน่นอน
“... อิๆๆๆ.... “
ผักหวานรู้สึกสะใจอย่างมากที่ทำให้แดเนียลหัวเสียได้
“เคยรู้จักพี่แดนมาก่อนเหรอ”
อัญญากระแซะถามเพื่อนเธอในขณะที่ทุกคนกำลังเดินไปที่บ้านพักกัน
“เค้าซื้อบ้านในโครงการของพี่ชายฉันน่ะน่าจะให้นักศึกษา”
“โอ้โห...ลงทุนเหมือนกัันนะพี่เราดีนะพี่อาชน์ไม่เป็นแบบนี้นะคะคุณแม่”
อัญญาถึงกับตาโตไม่คิดว่าแดเนียลจะลงทุนขนาดนี้เพื่อให้ได้สาวมาควงเล่น
“ไม่แน่น้าาา... พี่เราอาจจะเปย์สาวมากกว่าพี่แดนของเราก็ได้”
กิ่งเกสรตอบกลับลูกสาวของเธอด้วยสายตามีเลศนัย
“บ้านหลังนี้เหรอวิวดีมากอะแก”
ผักหวานวิ่งเข้ามาในบ้านเมื่อกิ่งเกสรเปิดประตูเรียบร้อยแล้วหญิงสาววิ่งเป็นเด็กที่พึ่งได้ที่เล่นใหม่เพราะบ้านนี้เป็นบ้านที่มองเห็นวิวได้แทบทุกมุมของบ้านและบ้านหลังนี้ก็เป็นสีขาวดูสะอาดตาแฝงด้วยความวินเทจที่มีมุมถ่ายรูปให้เธอได้แชะภาพเล่นได้หลายมุมเลยแบบนี้ เธอนั่งเล่นอยู่ในบ้านนี้ได้อย่างไม่เบื่อเลยจริงๆ
“นี่ถ้าพี่อาชน์มาด้วยคงได้ไปขับเรือเล่นแต่ทริปนี้ฉันอยากให้มีแค่สาวๆก็เลยไม่ชวน”
อัญญามองไปที่ท่าเรือใกล้ๆกับบ้านแอบพูดถึงพี่ชายเธอเล็กน้อยด้วยความเคยชินเพราะถ้าหากเธอไปไหนไกลๆแบบนี้เขาคงจะมาคุมเธอด้วย
“ไม่ชวนเพราะไม่อยากรู้สึกว่ามีคนคอยคุมหรือเปล่าอิๆๆๆ”
“ไม่ต้องมาแซวกันเลย”
“ไปเลือกห้องกันดีกว่า”
ผักหวานอยากจะเลือกห้องพักแล้วเปลี่ยนชุดมาเล่นน้ำทะเลถ่ายรูปสวยๆจะแย่
“อ่ะ... สาวๆชั้นบนขวาห้องนอนของแม่น้ะจ๊ะ”
กิ่งเกสรที่นั่งพีกอยู่บนโซฟาของจองห้องประจำของเธอเอาไว้ก่อนเพราะห้องนั้นเธอชอบบรรยากาศนอกหน้าต่างเป็นที่สุด
“คุณแม่เลือกห้องไหนก็เลือกไปเลยค่ะเพราะห้องที่นี่เห็นวิวทุกห้อง”
อัญญาไม่ได้สนใจว่าแม่เอจะเลือกห้องไหนเพราะเธอเลือกที่จะนอนห้องด้านล่างอยู่แล้ว
“อิงเลือกห้องไหน”
“ห้องไหนก็ได้”
“งั้นฉันกับอายเลือกฝั่งนี้แกนอนอีกฝั่งก็แล้วกันโอเคไหมเพราะห้องนั้นเช้ามาพระอาทิตย์จะขึ้นฝั่งนั้นพอดีแกจะได้สดชื่น”
อัญญาเลือกฝั่งที่จะเห็นพระอาทิตย์ขึ้นได้ชัดให้กับเพื่อนของเธอเพราะเธอคงจะไม่นอนฝั่งนั้นแน่นอนเหตุเพราะไม่อยากให้ตอนเช้ามีแสงอาทิตย์รบกวนการนอนของเธอและเธอก็เชื่อว่าผักหวานก็จะคิดเหมือนเธอเหมือนกัน น้ำอิงพยักหน้ารับเธอจะนอนห้องไหนก็ได้อยู่แล้วไม่ได้มีปัญหาอะไร
“ตกลงจะให้แม่นอนชั้นบนคนเดียวเลยหรือไง”
กิ่งเกสรหันไปถามลูกสาวของเธอว่าจะให้เธอนอนที่ชั้นบนคนเดียวจริงหรือ
“ก็คุณแม่จองข้างบนไงคะพวกอายก็เลยยกชั้นบนให้คุณแม่ไปเลยอิๆ”
อัญญาตอบกลับคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าทะเล้นทั้งยังรีบเข้าห้องก่อนที่แม่ของเธอจะเดินมาเขกหัวตามเดิมเวลาที่เธอชอบกวนประสาทแม่ของเธอเล่น
ห้องเสื้อหรู
“ตกลงอาชน์ไม่มาใช่ไหม”
พลอยไพรินยืนหน้ามุ่ยในขณะที่ช่างกำลังวัดตัวเธออยู่หญิงสาวหันไปถามลูกน้องชุดดำของอัศวินที่ส่งไปรับเธอมาจากบ้านมาวัดตัวที่นี่แต่เขากลับไม่มา
“ครับคุณพลอยคุณอาชน์แจ้งไซส์ของสูทมาทางช่างเรียบร้อยแล้วครับทางนี้คุณอาชน์ให้คุณพลอยเลือกแบบชุดได้เต็มที่เลยครับ”
“จะสนใจกันให้มากกว่านี้ไม่ได้หรือไง”
พลอยไพรินรู้สึกเหนื่อยใจกับว่าที่สามีของเธอเหลือเกินเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องใช้ความอดทนกับพฤติกรรมของเขามากแค่ไหนแต่ก็ต้องบอกตัวเองในใจว่าต้องทนให้ได้เพราะเธอเลือกที่จะรักเขาไปแล้ว
เกาะส่วนตัว
15.00น.
“ใส่ชุดนี้เลยทูพีช”
สองสาวผักหวานและอัญญาอยู่ในชุดบิกินี่ทูพีชสีหวานกำลังบังคับให้น้ำอิงใส่ชุดให้เหมือนกับพวกเธอในขณะที่ตอนนี้น้ำอิงนั้นมีสีหน้าลำบากใจอยู่ไม่น้อย
“มันจะไม่โป๊ไปหรือไงแก”
น้ำอิงมองชุดที่อัญญาหยิบให้เธอแล้วเกิดอาการกังวลอยู่มากเกิดมาเธอไม่เคยได้ใส่ชุดบิกินี่ชิ้นน้อยขนาดนี้มาก่อน
“หุ่นแกดีจะตายใส่ไปเถอะอีกอย่างที่นี่ก็เกาะส่วนตัว”
“ก... ก็ได้”
และแล้วน้ำอิงก็ต้องยอมใส่ชุดบิกินีทูพีชสีชมพูกลีบบัวตามคำเรียกร้องจากเพื่อนเธอจนได้เธอเห็นว่าที่นี่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวอยู่หรอกไม่อย่างนั้นคงไม่ใส่เป็นแน่
“โอ้โห.. สาวๆแต่งกันแบบนี้แม่ก็ต้องแข่งหน่อยล่ะรอแม่แปปนะจ๊ะสาวๆ”
“ได้ค่ะคุณแม่”
กิ่งเกสรไม่คิดว่าสามสาวจะแต่งตัวเปรี้ยวกันขนาดนี้จนเธอเองยอมไม่ได้จะต้องหยิบบิกินี่ตัวเก่งสีแดงมาใส่บ้างให้รู้ไปว่าเธอก็ยังหุ่นดีอยู่เหมือนกัน
“นี่ถ้าแม่ฉันใส่ชุดบิกินี่ลงมาฉันจะถ่ายรูปไปฟ้องคุณพ่ออิๆๆๆ”
อัญญากอดกระซิบแผนที่เธอคิดเอาไว้ให้เพื่อนๆทั้งสองของเธอฟัง
“แกนี่หาเรื่องนะ”
ผักหวานไม่ยักรู้ว่าอัญญาชอบเล่นอะไรแบบนี้ด้วยเธอไม่อยากรู้เห็นอะไรด้วยเลยแค่ก็รู้ไปแล้ว
“เชื่อสิถ้าคุณพ่อฉันเห็นคุณแม่ในชุดบิกินี่ไม่เกินสามวันคุณพ่อฉันกลับมาถึงบ้านแน่นอน”
“ฉันจะรอดู”
ผักหวานท้าทายความมั่นใจของเพื่อนเธอโดยการที่เธอจะรอดูว่าสิ่งที่เพื่อนเธอพูดมันจะจริงหรือเปล่า
“เล่นอะไรแผลงๆอีกแล้วนะ”
น้ำอิงส่ายหัวส่งสายตาระอาไปให้อัญญาที่ดูจะสนุกกับสิ่งที่คิดเสียเหลือเกิน
10นาทีต่อมา
“เป็นไงจ๊ะแม่พอจะสู้พวกเราได้ไหม”
กิ่งเกสรเดินลงมาด้วยชุดบิกีนี่โชว์หุ่นที่ยังดูดีของเธอพร้อมหมวกสานใบโตกับแว่นกันแดดราคาแพงอย่างสง่าทำเอาสามสามอ้าปากค้างไปตามๆกัน
“โอ้โห...นี่แม่หรือพี่สาวคะเนี่ย”
อัญญาเดินเข้าไปควงแม่ของเธอทั้งยังส่งคำหวานหยอดคนเป็นแม่เล่น
“ไปๆลูกเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันแม่เอามาด้วย”กิ่งเกสรส่งกระเป๋าผ้าซึ่งในนั้นมีลูกวอลเล่ย์บอลอยู่ให้อัญญาถือ“พร้อมมากค่ะคุณแม่”ทั้งสี่เดินออกมาที่ริมชายหาดในช่วงบ่ายแก่ๆเพื่อมาเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดตามใจกิ่งเกสรที่อยากจะเล่นเหมือนตอนตัวเองเป็นสาวๆทั้งสี่แบ่งทีมกันเป็นฝั่งสองคนอัญญาอยู่กับแม่ของเธอส่วนน้ำอิงอยู่กับผักหวานเมื่อแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้วจึงได้เวลาแข่งแต่เมื่อยังไม่ทันได้เล่น“สาวๆจะเล่นอะไรกันครับ”แพทริคหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษผมทองตาสีฟ้าสูงโปร่งเกิน180เซนอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อฮาวายไม่ติดกระดุมโชว์กล้ามหน้าท้องแกร่งเดินมาพร้อมกับอัศวินแดเนียลและลอบซ์เขาเป็นลูกชายของเพื่อนเอื้อการพ่อของอัศวินที่มาที่นี่ได้ก็เพราะคำเชิญจากอัศวินเป็นคนชวนชายหนุ่มเดินตรงมาที่กลุ่มสาวๆพร้อมเข้าไปกอดทักทายกิ่งเกสรตามธรรมเนียมของเขา“หนุ่มๆทำไมอยู่กันครบเลยล่ะลูก”กิ่งเกสรมองไปที่สามสี่หนุ่มที่เดินเข้ามาหาพวกเธออย่างสงสัยว่าทำไมพวกเขาจึงได้มารวมตัวกันที่นี่ได้“พี่อาชน์มาได้ไงคะ”คนที่หน้ามุ่ยไม่พอใจอยู่ตอนนี้ก็น่าจะเป็นอัญญาที่พี่ชายเธอก็มาที่นี่จนได้ทั้งที่เธออุตส่าห์ไม่อยากจะชวนเขาตั้งแต่คราแร
“พีทแซงเค้าไปเลยลูก”กิ่งเกสรเชียร์หลานชายเธอเต็มที่เพราะดูท่าแพทริคกำลังจะแซงแดเนียลได้อยู่แต่ลูกชายของเธอครั้งนี้เธอเห็นว่าเขาช้ากว่าทุกครั้งเพราะฉะนั้นตัดออกจากเกมส์ไปได้เลย“คุณน้าเกาะแน่นๆนะครับ”แพทริคกำลังจะเร่งเครื่องเพื่อที่จะแซงแดเนียลและแล้วเขาก็แซงจนได้ขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแล้วในตอนนี้ทางด้านอัญญาเธอยืนดูทั้งสามแข่งกันอยู่ที่ชายหาดดูจากความเร็วที่ใช้กันแล้วน่าจะแข่งกันจริงจังน่าดู“ดูท่าจะแข่งกันจริงจังนะคะ”“พวกเค้าไม่เคยทำอะไรเล่นๆกันอยู่แล้วครับ”“เมื่อกี้อายเห็นพี่แดนอยู่กับแฟนตอนนี้ไปไหนแล้วล่ะคะ”อัญญานึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าทีเธอจะเข้าไปในบ้านเธอเห็นริซ่าแฟนสาวของแดเนียลอยู่ด้วยแต่ตอนนี้ไม่ยักจะเห็นเพราะคนเป็นแฟนกันหากอยู่ใกล้ๆคงไม่ยอมให้แฟนใกล้กับผู้หญิงอื่นแน่“เห็นว่างอนให้คนขับเรือไปส่งที่ฝั่งกลับไปแล้วครับ”ลอบซ์รู้ว่าริซ่ากลับไปสวนกับเขาเมื่อตอนที่ขับเรือมาที่นี่เหตุผลที่เค้ารู้ก็ตงจะงอนกันด้วยเรื่องอะไรสักเรื่อง“หูยย... ฝีมือยัยหวานสินะ”อัญญาแอบหน้าเสียเล็กน้อยคงจะเป็นเพราะปากของเพื่อนเธอเป็นแน่บรื๊นนๆๆๆๆ“วู้ววว”และแล้วแพทริคก็คว่าชัยชนะมาได้ในการแข่
“เงียบๆ”อัศวินส่งเสียงปรามหญิงสาวให้เธอหยุดการกระทำต่อต้าน“คุณอาชน์”น้ำอิงมองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์“ไปกับฉัน”ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพร้อมพาเธอเดินออกจากห้องของเธอไป“จะพาอิงไปไหนคะ”“ไม่ต้องถามมาก”“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามจะดีดตัวลงแต่ก็โดนแรงบีบของแขนชายหนุ่มรั้งตัวเธอเอาไว้“ไม่ปล่อย...อยากจะโวยวายให้คนอื่นตื่นมาเห็นก็ตามใจ”น้ำอิงจำต้องทำตัวนิ่งไม่ขัดขืนเพราะถ้าหากเธอตะโกนโวยวายอะไรขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องอีก“มาที่นี่ทำไมคะ”น้ำอิงไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพาเธอมาลงเรือยอร์ชลำใหญ่นี้มาเพื่ออะไร“จะพาเธอไปนั่งเรือเล่น”ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลงในเรือก่อนที่เขาจะจูงเธอขึ้นไปด้านบนพร้อมขับเรือออกจากฝั่ง“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”น้ำอิงเธอเชื่อเขาเลยจริงๆว่าทุกอย่างที่เขาต้องการจะต้องเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างโยที่เธอปฏิเสธอะไรได้ยากหรือแทบจะไม่ได้เลยเขาเคยคิดที่จะถามเธอสักคำว่าอยากจะมาหรือไม่ก็ไม่มี“ฉันพาเธอมาดูดาวไงไม่ชอบเหรอ”“แล้วจะพาอิงกลับตอนไหนคะ”น้ำอิงอยากจะรู้ว่าเขาจะขับเรือเล่นไปอีกนานแค่ไหน“เช้า”อัศวินพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพร้อมจอดเรือเมื่อถึงที่เขาพอใจแล้ว“แล้วคนที่บ้านล่
วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ
ร้านอาหาร“ของขวัญสุขสันต์วันเกิดนะแกขอให้มีแฟนหล่อๆรวยๆ”สามสาวนั่งทานอาหารกันอยู่ที่ร้านอาหารหรูโดยมื้อนี้อัญญาและผักหวานเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนละครึ่งเนื่องจากเป็นวันเกิดของเพื่อนเธอผักหวานส่งกล่องของขวัญกล่องไม่ใหญ่มากให้น้ำอิงทั้งยังอวยพรเสียงดังฟังชัด น้ำอิงไม่ได้อยากได้พรข้อนี้เท่าไรอวยพรให้เธอไม่มีอุปสรรคในชีวิตจะดีกว่า“นี่เค้ก...อยากได้อะไรก็ขอเอาละกัน”อัญญาจุดเทียนในก้อนเค้กสีชมพูหวานมีรูปปั้นเหมือนเจ้าของวันเกิดอยู่ตรงกลางพร้อมยื่นให้เพื่อนเธอขอพรก่อนจะเป่า น้ำอิงหลับตาขอพรก่อนที่จะเป่าเทียนให้ดับไปบ้านอัศวิน“เค้กที่สั่งได้แล้วครับนาย”“อืม..ออกไปได้”“ครับ”อัศวินสั่งเค้กจากร้านดังมาไว้ให้หญิงสาวตอนนี้เขาเดินวนไปวนมาตั้งตารอเวลาที่เธอจะกลับมาอย่างใจจดใจจ่ออย่างเป็นกังวลว่าเขาจะพูดอวยพรวันเกิดเธออย่างไรดีแกร๊กก“มาแล้วเหรอ..”“ค่ะ”“มานี่สิ”เมื่อเห็นส่าหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมของพะลุงพะลังเขาก็รีบเข้าไปหยิบจากมือของเธอวางเอาไว้ก่อนพร้อมพาเธอมานั่งหน้าก้อนเค้กสีขาวที่เขาวางอยู่บนโต๊ะ“อะไรคะ”น้ำอิงงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มดูรุกรี้รุกรนเป็นพิเศษ“วันเกิดเธอไง”น้ำอ
“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า
“แม่ว่าเรารู้อยู่แก่ใจนะเรื่องเรากับหนูอิงมันยังไง”กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอรู้ว่าสิ่งที่มันมากกว่าที่เธอพูดออกไปมันคืออะไรเธอไม่เชื่อว่าลูกชายของเธอจะปล่อยให้ใครตามสืบเรื่องตัวเองได้ง่ายๆถ้าไม่จงใจในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ขอถามสิ่งที่เธอสงสัยมานานว่าลูกชายของเธอกับน้ำอิงความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นยังไงกันแน่เพราะเธอจับสังเกตุได้ตั้งแต่วันที่น้ำอิงมานอนที่บ้านแล้วลูกชายของเธอแอบเข้าห้องของน้ำอิงแถมคืนที่ไปนอนที่เกาะยังพาน้ำอิงออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆกลับมาก็เช้าอีกต่างหากเรื่องนี้เธออยากจะฟังจากปากลูกชายของเธอเองอัศวินตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับแม่ของเขาอยู่แล้วเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ของเขาฟัง...จนถึงเรื่องที่ตอนนี้น้ำอิงตั้งท้องอีกด้วย“อาชน์...นี่แม่จะเป็นลมทำไมถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ห้ะ”กิ่งเกสรฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอแทบจะลมจับที่ดูลูกชายเธอเหมือนจะโหดร้ายกับน้ำอิงเสียเหลือเกินยิ่งฟังก็ยิ่งสงสารน้ำอิงหากหญิงสาวไม่ท้องกับลูกชายของเธอตัวเธอเองจะเป็นคนช่วยน้ำอิงให้พ้นไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียเองแต่ก็แอบแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกชายของเธอจะมีนิสัยบางอย่างที่เปลี
“เรื่องโอบแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันสัญญาว่าน้องแกจะไม่เป็นอะไรแล้วฉันจะดูแลโอบแทนแกเอง”อัญญารู้ว่าการที่น้ำอิงไม่หนีไปจากพี่ชายของเธอก็เพราะน่าจะเนื่องด้วยกลัวคำขู่ของพี่ชายเธอตอนนี้เธอเชื่อว่าเรื่องทุกอย่างถึงหูแม่ของเธอแล้วโอบจะไม่เป็นอะไรอีกอย่างตอนนี้ความรู้สึกของพี่ชายเธอที่มีต่อน้ำอิงเธอก็คิดว่ามันเปลี่ยนไปเช่นกันแต่แค่พี่ชายของเธอยังหาคำตอบให้ตัวเองไมได้เท่านั้น“อืม...ฮึก..ขอบ..ใจนะ..”น้ำอิงได้ยินคำนี้เธอก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งจึงยอมล้มตัวนอนพักบนเตียงโดยดีแต่ก็ยังมีอาการสะอื้นอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากที่น้ำอิงหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านรับลมชมวิวของแม่น้ำด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลกันนิดหน่อย“พี่อาชน์นี่สุดไปเลยนะแก”ผักหวานไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาอธิบายในความเป็นพี่ชายของเพื่อนเธอเลยจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างจะแปลกคนกับคนทั่วไปเสียเหลือเกิน“ถ้าวันนั้นฉันจัดการเรื่องเงินได้เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด”อัญญาคิดถึงเรื่องในอดีตหากวันที่เพื่อนเธอต้องการเงินแล้งเงินเธออยู่ในมือของเธอโดยไม่ต้องขออนุญาตใครเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้“มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้ากำหนดมาแล้วก็ได้”ผักหวานคิดในอีก