“เงียบๆ”
อัศวินส่งเสียงปรามหญิงสาวให้เธอหยุดการกระทำต่อต้าน
“คุณอาชน์”
น้ำอิงมองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์
“ไปกับฉัน”
ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพร้อมพาเธอเดินออกจากห้องของเธอไป
“จะพาอิงไปไหนคะ”
“ไม่ต้องถามมาก”
“ปล่อยนะคะ”
น้ำอิงพยายามจะดีดตัวลงแต่ก็โดนแรงบีบของแขนชายหนุ่มรั้งตัวเธอเอาไว้
“ไม่ปล่อย...อยากจะโวยวายให้คนอื่นตื่นมาเห็นก็ตามใจ”
น้ำอิงจำต้องทำตัวนิ่งไม่ขัดขืนเพราะถ้าหากเธอตะโกนโวยวายอะไรขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องอีก
“มาที่นี่ทำไมคะ”
น้ำอิงไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพาเธอมาลงเรือยอร์ชลำใหญ่นี้มาเพื่ออะไร
“จะพาเธอไปนั่งเรือเล่น”
ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลงในเรือก่อนที่เขาจะจูงเธอขึ้นไปด้านบนพร้อมขับเรือออกจากฝั่ง
“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”
น้ำอิงเธอเชื่อเขาเลยจริงๆว่าทุกอย่างที่เขาต้องการจะต้องเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างโยที่เธอปฏิเสธอะไรได้ยากหรือแทบจะไม่ได้เลยเขาเคยคิดที่จะถามเธอสักคำว่าอยากจะมาหรือไม่ก็ไม่มี
“ฉันพาเธอมาดูดาวไงไม่ชอบเหรอ”
“แล้วจะพาอิงกลับตอนไหนคะ”
น้ำอิงอยากจะรู้ว่าเขาจะขับเรือเล่นไปอีกนานแค่ไหน
“เช้า”
อัศวินพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพร้อมจอดเรือเมื่อถึงที่เขาพอใจแล้ว
“แล้วคนที่บ้านล่ะคะ”
น้ำอิงไม่รู้ว่าตกลงชายหนุ่มไม่อยากให้คนอื่นรู้หรือว่าอยากให้รู้กันแน่ว่าเธอและเขามีสัมพันธ์แบบไหนกันถึงได้คิดจะพาเธอกลับในตอนเช้า
“ฉันมีคำพูดที่จะอธิบายพวกเค้าอยู่แล้วล่ะน่าไม่ต้องห่วง”
ชายหนุ่มเปรยหางตามองหญิงสาวอย่างมีเลศนัยเขาจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดีไม่ยอมให้ใครได้จับได้ง่ายๆอยู่แล้ว น้ำอิงมีสีหน้าระอาอย่างเห็นได้ชัด
“มานี่สิ...ดูนั่น..ชอบไหม”
อัศวินโอบร่างบางพาเธอเดินมาที่หัวเรือพร้อมแหงนมองไปบนท้องฟ้า
“ไม่ชอบค่ะไม่ได้อยากมาตั้งแต่ทีแรก”
น้ำอิงยอมรับว่าท้องฟ้าในตอนนี้สวยงามสะกดสายตาของเธออย่างมากแต่เธอก็ต้องข่มใจกดหน้าลงมาเพราะเธอไม่อยากจะให้เขาได้ใจ
“งั้นก็ลงข้างล่างกับฉันก็แล้วกัน”
อัศวินจูงมือหญิงสาวลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็วเมื่อได้คำตอบจากหญิงสาวเมื่อครู่ที่ไม่ตรงใจนักหากเธอไม่อยากจะให้เขาสร้างบรรยากาศโรแมนติกอะไรก็ไม่ต้องสร้างขอพาเธอมาจัดการจุดประสงค์ที่เขาพาเธอมาที่นี่เลยก็แล้วกัน
“ลงไปทำไมคะ”
“เข้าห้องไง..อย่าคิดว่าวันหยุดฉันจะให้เธออยู่แบบสบายตัวและที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพราะกลัวว่าเธอจะครวญครางดังจนคนในบ้านตื่นกันหมดน่ะสิ”
“คุณอาชน์...”
น้ำอิงหน้าแดงก่ำกับคำพูดของเขาไม่อยากจะเชื่อว่าที่เขาลงทุนพาเธอมาถึงที่นี่เพราะเหตุผลนี้
อัศวินไม่รีรอรีบเปิดประตูห้องนอนหรูในตัวเรืออุ้มหญิงสาวเข้ามานอนที่เตียงนุ่มพร้อมจัดการกับเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วรวมถึงของเขาด้วย
“อื้อ...”
ริมฝีปากหนาไล่เรียงพรมจูบหญิงสาวไปทั่วทั้งตัวด้วยอารมณ์คุกรุ่นจนหญิงสาวเผลอครางออกมาด้วยความรู้สึกเสียวกระสันเสียงลมหายใจที่แรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆของเขานำพาอารมณ์สวาทมาสู่หญิงสาวได้เป็นอย่างดี
ร่างหนาทาบทับร่างบางจนเตียงนุ่มสีขาวยุบยวบสองมือประสานอย่างโหยหาเพียงแค่ไม่ได้นอนกอดหญิงสาวแค่คืนเดียวเขาก็คิดถึงร่างบางขนาดนี้ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกแบบนี้มันจะหมดไปเมื่อไร
“อื้มมมม...”
สองขาแกร่งค่อยๆแทรกกลางระหว่างขาเรียวเล็กของคนใต้ร่างมือหนาทั้งสองกอบกุมขยำอกอวบอูมอย่างสนุกมือปากหนาตวัดเรียวลิ้นรวบจูบริมฝีปากบางอวบอิ่มอย่างกระหายเขาดูดดึงลิ้นเรียวของหญิงสาวอย่างหิวกระหาย
“อ้ะ..อื้มมมม.”
ตัวตนที่ผงาดพร้อมถูดบดเบียดอัดแน่นเข้าไปในช่องทางรักที่คับแคบอย่างไม่รีรอพร้อมขยับสะโพกเข้าออกอย่างนุ่มนวลโดยที่ริมฝีปากหนายังฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาวอย่างไม่หยุดหย่อน
“อ๊ายย.. อื้อ”
ชายหนุ่มบดเบียดสะโพกแกร่งเข้าออกอย่างนุ่มนวลได้พักใหญ่อารมณ์สวาทอันร้อนรุ่มก็เปลี่ยนจากความนุ่มนวลมาเป็นความรุนแรงสองมือหนาจับสะโพกหญิงสาวเอาไว้พร้อมยกตัวของเขาขึ้นและดึงสะโพกมนให้พอดีกับตัวตนของเขาพร้อมอัดกระแทกเร็วรัวอย่างไม่มีทีท่าว่าจะลดละจนน้ำอิงหัวสั่นหัวครอนครางไม่ได้ศัพท์เหงื่อไหลซิกตามไรผมหน้าแดงซ่านด้วยความเสียว
“อ้าส....”
ชายหนุ่มคำรามออกมาอย่างทนไม่ไหวเพราะการร่วมกิจกรรมสวาทครั้งนี้เขาดูจะอารมณ์รุนแรงเป็นพิเศษยิ่งนึกถึงชุดบิกินี่ที่หญิงสาวใส่เมื่อกลางวันยิ่งพาอารมของเขาประทุขึ้นเป็นเท่าตัว
“อื้มม..”
อัศวินโน้มตัวลงมาดูดคลึงเต้างามที่มันกำลังกระเพื่อมล่อตาของเขาอยู่โดยที่สะโพกแกร่งก็ยังคงทำงานอยู่เช่นเดิม
“อื้อ...อย่าค่ะ”
น้ำอิงดันหัวชายหนุ่มที่กำลังดูดคลึงเต้างามของเธออยู่อย่างรุนแรงเธอรู้ว่ามันจะต้องทิ้งร่องรอยเอาไว้อย่างแน่นนอนจึงต้องปรามเขาเอาไว้ก่อนแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเธอเสียเลย
ชายหนุ่มไม่ได้คิดจะฟังอะไรเธอทั้งนั้นเพราะนี่มันเป็นความต้องการของเขาเพราะถ้าหากพรุ่งนี้หญิงสาวอยากจะใส่ชุดอะไรที่มันโชว์เนื้อโชว์หนังอีกจะได้คิดก่อนที่จะใส่
“อื้อ..อ้ะ..ง”
ร่างหน้าทิ้งตัวลงนอนพร้อมอุ้มร่างบางขึ้นอยู่ด้านบนมนขณะที่อวัยวะของทั้งสองยังสอดประสานเชื่อมต่อกันอยู่มือหนายกสะโพกหญิงสาวขึ้นเล็กน้อยทั้งยังรีบอัดสะโพกรัวไปที่คนอยู่ด้านบนจนร้องครางระงมโดยที่หน้าของเธอฟุบอยู่กับอกแกร่งของเขา
“อะ...อ๊ายย...”
หญิงสาวตัวบิดเร็งกระตุกเมื่อถึงฝั่งฝันร่างบางตัวอ่อนฟุบอยู่กับแผงอกหลับตาพริ้มหายใจหอบด้วยความเหนื่อย
“เสร็จก่อนฉันอีกแล้วนะ”
เมื่อพูดจบร่างหนาก็อุ้มร่างบางที่ตัวอ่อนระทวยไปที่โซฟาวางพิงกับมุมโซฟาพร้อมฉีกขาเรียวออกแล้วอัดแท่งร้อนของเขารัวอย่างไม่ยั้งกัดฟันกรอดด้วยความกระสันพักใหญ่แล้วจึงพลิกร่างบางให้หันหลังเกาะกับขอบโซฟา
พลั้กกก
“อื้ออ”
มือหนาดึงสะโพกมนเข้าไปสอดประสานกับตัวตนของเขาพร้อมรัวสะโพกอย่างไม่รีรอจนร่างบางบิดเกร็งกระตุกมาอีกรอบและฟุบหน้าลงไปกับโซฟานิ่มบทรักที่ร้อนระอุยังคงดำเนินไปที่โซฟาราคาแพงอยู่พักใหญ่จนชายหนุ่มเสร็จสมอารมณ์หมายแล้วจึงพาหญิงสาวมานอนที่เตียงนุ่ม
แต่นั่นก็ใช่ว่าอารมณ์สวาทของเขาจะหมดไปเขาเพียงแค่ปล่อยให้หญิงสาวได้พักสักครู่เท่านั้นแล้วจึงดำเนินบทรักต่อจนหญิงสาวแทบลืมตาไม่ขึ้นด้วยความเพลียชายหนุ่มยังคงตักตวงความสุขจากร่างบางไม่เว้นว่างแม้เธอแทบจะไม่มีเสียงร้องแล้วก็ตาม
วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ
ร้านอาหาร“ของขวัญสุขสันต์วันเกิดนะแกขอให้มีแฟนหล่อๆรวยๆ”สามสาวนั่งทานอาหารกันอยู่ที่ร้านอาหารหรูโดยมื้อนี้อัญญาและผักหวานเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนละครึ่งเนื่องจากเป็นวันเกิดของเพื่อนเธอผักหวานส่งกล่องของขวัญกล่องไม่ใหญ่มากให้น้ำอิงทั้งยังอวยพรเสียงดังฟังชัด น้ำอิงไม่ได้อยากได้พรข้อนี้เท่าไรอวยพรให้เธอไม่มีอุปสรรคในชีวิตจะดีกว่า“นี่เค้ก...อยากได้อะไรก็ขอเอาละกัน”อัญญาจุดเทียนในก้อนเค้กสีชมพูหวานมีรูปปั้นเหมือนเจ้าของวันเกิดอยู่ตรงกลางพร้อมยื่นให้เพื่อนเธอขอพรก่อนจะเป่า น้ำอิงหลับตาขอพรก่อนที่จะเป่าเทียนให้ดับไปบ้านอัศวิน“เค้กที่สั่งได้แล้วครับนาย”“อืม..ออกไปได้”“ครับ”อัศวินสั่งเค้กจากร้านดังมาไว้ให้หญิงสาวตอนนี้เขาเดินวนไปวนมาตั้งตารอเวลาที่เธอจะกลับมาอย่างใจจดใจจ่ออย่างเป็นกังวลว่าเขาจะพูดอวยพรวันเกิดเธออย่างไรดีแกร๊กก“มาแล้วเหรอ..”“ค่ะ”“มานี่สิ”เมื่อเห็นส่าหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมของพะลุงพะลังเขาก็รีบเข้าไปหยิบจากมือของเธอวางเอาไว้ก่อนพร้อมพาเธอมานั่งหน้าก้อนเค้กสีขาวที่เขาวางอยู่บนโต๊ะ“อะไรคะ”น้ำอิงงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มดูรุกรี้รุกรนเป็นพิเศษ“วันเกิดเธอไง”น้ำอ
“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า
“แม่ว่าเรารู้อยู่แก่ใจนะเรื่องเรากับหนูอิงมันยังไง”กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอรู้ว่าสิ่งที่มันมากกว่าที่เธอพูดออกไปมันคืออะไรเธอไม่เชื่อว่าลูกชายของเธอจะปล่อยให้ใครตามสืบเรื่องตัวเองได้ง่ายๆถ้าไม่จงใจในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ขอถามสิ่งที่เธอสงสัยมานานว่าลูกชายของเธอกับน้ำอิงความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นยังไงกันแน่เพราะเธอจับสังเกตุได้ตั้งแต่วันที่น้ำอิงมานอนที่บ้านแล้วลูกชายของเธอแอบเข้าห้องของน้ำอิงแถมคืนที่ไปนอนที่เกาะยังพาน้ำอิงออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆกลับมาก็เช้าอีกต่างหากเรื่องนี้เธออยากจะฟังจากปากลูกชายของเธอเองอัศวินตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับแม่ของเขาอยู่แล้วเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ของเขาฟัง...จนถึงเรื่องที่ตอนนี้น้ำอิงตั้งท้องอีกด้วย“อาชน์...นี่แม่จะเป็นลมทำไมถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ห้ะ”กิ่งเกสรฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอแทบจะลมจับที่ดูลูกชายเธอเหมือนจะโหดร้ายกับน้ำอิงเสียเหลือเกินยิ่งฟังก็ยิ่งสงสารน้ำอิงหากหญิงสาวไม่ท้องกับลูกชายของเธอตัวเธอเองจะเป็นคนช่วยน้ำอิงให้พ้นไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียเองแต่ก็แอบแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกชายของเธอจะมีนิสัยบางอย่างที่เปลี
“เรื่องโอบแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันสัญญาว่าน้องแกจะไม่เป็นอะไรแล้วฉันจะดูแลโอบแทนแกเอง”อัญญารู้ว่าการที่น้ำอิงไม่หนีไปจากพี่ชายของเธอก็เพราะน่าจะเนื่องด้วยกลัวคำขู่ของพี่ชายเธอตอนนี้เธอเชื่อว่าเรื่องทุกอย่างถึงหูแม่ของเธอแล้วโอบจะไม่เป็นอะไรอีกอย่างตอนนี้ความรู้สึกของพี่ชายเธอที่มีต่อน้ำอิงเธอก็คิดว่ามันเปลี่ยนไปเช่นกันแต่แค่พี่ชายของเธอยังหาคำตอบให้ตัวเองไมได้เท่านั้น“อืม...ฮึก..ขอบ..ใจนะ..”น้ำอิงได้ยินคำนี้เธอก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งจึงยอมล้มตัวนอนพักบนเตียงโดยดีแต่ก็ยังมีอาการสะอื้นอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากที่น้ำอิงหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านรับลมชมวิวของแม่น้ำด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลกันนิดหน่อย“พี่อาชน์นี่สุดไปเลยนะแก”ผักหวานไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาอธิบายในความเป็นพี่ชายของเพื่อนเธอเลยจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างจะแปลกคนกับคนทั่วไปเสียเหลือเกิน“ถ้าวันนั้นฉันจัดการเรื่องเงินได้เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด”อัญญาคิดถึงเรื่องในอดีตหากวันที่เพื่อนเธอต้องการเงินแล้งเงินเธออยู่ในมือของเธอโดยไม่ต้องขออนุญาตใครเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้“มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้ากำหนดมาแล้วก็ได้”ผักหวานคิดในอีก
วันต่อมาบ้านใหญ่“คุณพ่อ”อัศวินเข้ามาที่บ้านใหญ่ของเขาในช่วงเช้าหน้าตาของเขาหมองคล้ำเสียยิ่งกว่าคนโดนของเพราะทั้งไม่ได้นอนและทั้งดื่มหนักจนหมดมาดนักธุรกิจ“ว่าไงลูกชายตัวดี”เอื้อการมองลูกชายของตนที่เดินเป็นศพตายซากเข้ามาหาทั้งกลิ่นตัวยังฟุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลล์คละคลุ้งเป็นบุญตาเสียจริงที่ได้เห็นลูกชายของเขาโดนผู้หญิงทิ้งแต่ก็ไมได้เอ่ยคำทำร้ายจิตใจอะไรขึ้นมา“คุณพ่อพึ่งมาจะไปไหนกันเหรอครับ”อัศวินมองกระเป๋าที่วางอยู่หน้าบ้านพร้อมรถตู้แสดงว่าต้องมีคนจะออกไปเที่ยวที่ไหนกันแน่“พ่อจะพาแม่เรากับน้องไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นน่ะทริปนี้แม่เค้าอยากไปนานแล้ว”“อ่อ..ครับ...นี่ทิ้งงานไปเที่ยวแบบนี้บอกลอบซ์หรือยัง”อัศวินเหลือบสายตามองน้องสาวของเขาที่กำลังขึ้นไปนั่งรออยู่ในรถตู้เพราะไม่อยากคุยกับพี่ชายของเธอ ไร้การตอบรับจากอัญญาทั้งเธอยังหันหน้าหนีพี่ชายของเธออีกด้วย“น้องคงโกรธเราเรื่องหนูอิงน่ะ”กิ่งเกสรเดินออกจากบ้านตรงเข้ามาหาลูกชายของเธอก่อนที่จะเดินไปประชิดตัวอัญญาขวางเอาไว้ก่อนรู้ว่าลูกเธอจะต้องเข้าไปดุคนเป็นน้องอีกแน่“แล้วคุณแม่จะไปกี่วันครับ”“สักอาทิตย์เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะแล้วเรื่องหนูอิงเจ
ครู่ต่อมา“นี่หมอชินอิจิโร่หมอชินเป็นหมอสูติจะเป็นคนมาดูแลเราเป็นระยะนะหนูอิงเค้าเป็นลูกชายเพื่อนพ่อเอง”เอื้อการนัดชินอิจิโร่มาที่นี่เพื่อแนะนำให้รู้จักกับน้ำอิงเพราะเขาจะวานให้หมอชินมาดูแลน้ำอิงที่นี่เป็นระยะในระหว่างที่น้ำอิงอยู่ที่นี่หมอชินเป็นลูกชายของชินซาคุเพื่อนเอื้อการที่ทำธุรกิจด้วยกันที่อิตาลีที่นี่เป็นบ้านของชินซากุที่ซื้อเอาไว้นานแล้วเอื้อการเห็นว่าเวลานี้เขามีเรื่องจำเป็นที่จะต้องขอใช้ซึ่งชินซาคุก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรทั้งยังบอกให้อยู่เหมือนบ้านตัวเองและยังให้นัดเจอกับลูกชายของเขาเพื่อให้มาดูแลคนที่อยู่ที่นี่ด้วย“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”หมอชินก้มหัวลงเล็กน้อยทักทายหญิงสาว“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”น้ำอิงทักทายหมอหนุ่มด้วยรอยยิ้ม“คุณเป็นพ่อฉันก็ต้องเป็นแม่สินะ”เมื่อครู่กิ่งเกสรได้ยินสามีของเธอแทนตัวเองว่าพ่อกับน้ำอิงเธอจึงขอแทนตัวเองว่าแม่บ้าง น้ำอิงเกิดอาการเกร็งๆกับสรรพนามที่เปลี่ยนไปของทั้งคู่เล็กน้อย“งั้นหนูอิงเรียกน้าว่าแม่เลยแล้วกันนะเหมือนที่อายเรียกไง”“เอ่อ...ค่ะ”อัญญาหันมายิ้มให้เพื่อนเธออย่างมีเลศนัยเพราะรู้ว่าพ่อกับแม่ของเธอคิดอะไรกันอยู่อาทิตย์ต่อมา“พ
สนามบิน“เที่ยวให้สบายใจนะลูกสบายใจเมื่อไรก็ค่อยกลับมา”“ค่ะคุณพ่อ”สองพ่อลูกกอดกันอยู่ที่สนามบินท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมาวันนี้ภัคดนัยมาส่งลูกสาวของเขาตามที่เธอขอว่าอยากจะไปเที่ยวเรื่องนี้เขาเห็นดีเห็นงามด้วยที่พลอยไพรินจะเดินทางไปญี่ปุ่นเขาหวังว่าการไปเที่ยวครั้งนี้จะทำให้ลูกสาวของเขาลืมเรื่องที่ช้ำใจในตอนนี้ได้“อย่าลืมว่าพ่ออยากเห็นรอยยิ้มที่สดใสของลูกอีกครั้งนะ”“ค่ะอยู่ทางนี้ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ”ตอนนี้พลอยไพรินพอจะทำใจได้บ้างแล้วเพียงอยากหาที่สงบๆอยู่กับตัวเองให้พ้นจากข่าวคราวที่เธอยกเลิกงานแต่งเธอจึงเลือกที่จะไปพักผ่อนที่ญี่ปุ่นคนเดียวหวังว่าการเที่ยวครั้งนี้จะเยียวยาหัวใจของเธอให้กลับมาดีขึ้นในเร็ววันเหมือนกันญี่ปุ่น“อุ้บ...แหวะ...อุบบ..เฮ้ออออ...ทำไมไม่สงสารแม่บ้างเลยคะเจ้าตัวเล็กกินอะไรไปเท่าไรก็ออกมาหมดเลยแบบนี้จะได้สารอาหารบ้างไหมคะ”น้ำอิงนั่งฟุบลงกับพื้นมือเรียวของเธอลูบหน้าท้องพร้อมส่งเสียงคุยเบาๆอาการแพ้ท้องของเธอเริ่มจะหนักขึ้นทุกวันๆจนเธอนั้นซูบลงไปเยอะ“เป็นยังไงบ้างครับคุณอิง”“หมอชิน..”“นี่ท่าทางจะแพ้หนักใช่ไหมครับ”หมอชินเห็นสีหน้าของหญิงสาวก็พอจะดูอาการ