ตอนที่23 อย่าคิดว่าจะรอด

21.30 น.

“พรุ่งนี้ฉันจะใส่ชุดไหนดีนะมีตั้งหลายชุดเลือกไม่ถูกเลย”

อัญญาขนกระเป๋าชุดว่ายน้ำของเธอมาเลือกกันที่ห้องของน้ำอิงหญิงสาวเดินเทียบชุดหมุนไปมาเลือกไม่ได้สักทีว่าจะเอาชุดว่ายน้ำแบบไหนไปบ้าง

“ก็ใส่ชั่วโมงละชุดไปเลยสิ”

น้ำอิงอดประชดเพื่อนเธอไม่ได้ที่เห็นเลือกแล้วเลือกอีกไม่จบเสียทีจนเธอเวียนหัวไปหมดแล้ว

“ประชดกันเหรอ”

อัญญาหันมาบุ้ยหน้าใส่เพื่อนสาวของเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่

“ก็เห็นเลือกไม่ถูกซักที”

“แกเลือกให้ฉันหน่อยสิ”

เมื่อเลือกแล้วเลือกอีกไมได้ดั่งใจเธอคงจะต้องให้เพื่อนเธอเป็นคนตัดสินใจให้จะดีกว่า

“อืมม...งั้นเป็นชุดนี้ก็แล้วกัน”

น้ำอิงหยิบชุดมี่เป็นวันพีชสีเทาขึ้นมาเพราเห็นว่ามันน่ารักเหมาะกับเพื่อนเธอดี

“ชุดนี้เหรอมันมิดชิดไปหรือเปล่า”

อัญญามองชุดที่เพื่อนเธอหยิบเลือกขึ้นมาให้ก็ส่ายหัวหงึกหงักเพราะเห็นว่ามันดู฿จะมิดชิดจนเกินไป

“งั้นก็ยกมันไปทั้งหมดนี่แล้วก็ไปเลือกที่โน่นจบนะ”

“โอเคถือว่าเป็นความคิดที่ดี”

น้ำอิงมองหน้าเพื่อนเธออย่างตกใจไม่คิดว่าจะเชื่อคำที่เธอแกล้งบอกจริงๆ

“ฉันไปนอนก่อนนะเดี๋ยวนอนดึกจะขอบตาคล้ำพรุ่งนี้ถ่ายรูปไม่สวยกันพอดี”

“จ้า...หลับฝันดีนะ”

“เหมือนกันนะไปละ”

อัญญากอดกระเป๋าชุดบิกินี่ของเธอกลับห้องอย่างสบายอารมณ์เมื่อแก้ปัญหาเรื่องชุดได้โดยการเอามันไปจนหมด

น้ำอิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนเธอจะเรื่องมากเรื่องแต่งตัวหากไม่ได้มาช่วยเลือกก็คงจะไม่รู้เมื่ออัญญาออกไปได้น้ำอิงก็ทิ้งตัวลงนอนหลับซุกไปที่หมอนใบนิ่มอย่างสบายอารมณ์ทันทีเพราะเธอไมได้พักผ่อนแบบสบายๆมาหลายคืนแล้วเนื่องจากมีคนคอยก่อกวนการนอนของเธออยู่เรื่อย

22.00 น.

แกร็กกกก

“...คุณอาชน์!!”

น้ำอิงสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆมาทับร่างของเธอเอาไว้เมื่อลืมตาตื่นมารู้ว่าเป็นอัศวินเธอก็รีบถดตัวหนีเขาด้วยสีหน้าตกใจไม่คืดว่าเขาจะเข้ามาในห้องที่เธออยู่ได้

“คิดว่ามานอนที่นี่แล้วจะหนีฉันพ้นเหรอ”

อัศวินส่งสายตาคาดโทศษไปหาหญิงสาวที่ไม่บอกเขาก่อนว่าน้องสาวของเขาชวนเธอมานอนที่ที่

“คุณเข้ามาทางไหนคะ”

“ระเบียงมันก็ติดกัน”

น้ำอิงรีบลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็วหมายจะออกไปจากห้องไม่อยากจะถูกคนตัวโตหาความสุขจากร่างกายของเธออีกเพราะวันนี้เธออยากจะพักเต็มทน

“จะไปไหน”

ชายหนุ่มรวบกอดเธอเอาไว้ได้ทันก่อนที่หญิงสาวจะไปถึงประตูยังไงคืนนี้เขาก็จะต้องทำโทษคนที่ไปไหนไม่บอกกันให้ได้

“จะไปนอนกับอาย”

“อย่าคิดว่าจะได้ไป”

“อื้มมมม...”

ชายหนุ่มบีบคางเรียวของหญิงสาวพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงโดยที่แขนอีกข้างยังรวบกอดเอวของเธอเอาไว้แน่น

ก๊อกกๆๆๆ

ชายหนุ่มได้ยินเสียงเคาะประตูจึงละการกระทำ

“อิงนอนยัง”

“ยังเลยอาย..อื้ออ”

น้ำอิงรีบตะโกนบอกเพื่อนเธอว่าเธอยังไม่ได้นอนพร้อมกระทืบเท้าคนที่กำลังเผลอและบิดตัวออกมาเปิดประตู

“โอ้ยยย..”

ชายหนุ่มร้องเบาๆพร้อมหาที่หลบเพราะรู้ว่าน้ำอิงจะต้องเปิดประตูแน่นอน

แกร๊กกกก

“ฉันจะให้แกเลือกรองเท้าที่ใส่หน่อยอะ”

“ไปฉันไปนอนกับแกด้วยเลย”

น้ำอิงเห็นทีว่าจะนอนห้องนี้ไมได้เลยขอไปนอนห้องเพื่อนเธอเลยก็แล้วกันพลันรับออกจากห้องพร้อมเดินตามอัญญาไปที่ห้องของเธออย่างรวดเร็ว

“โอเค”

“หึ่...”

อัศวินสบถออกมาด้วยความไม่พอใจออกมาเล็กน้อยที่ดูหญิงสาวจะไม่อยากอยู่ใกล้เขาเอาเสียเลยแต่คนอย่างเขาหรือจะปล่อยให้เธอได้ใจ

วันต่อมา

เกาะส่วนตัว

“ไม่ได้มาที่นี่ซะนานยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ”

กิ่งเกสรนั่งเรอมาถึงที่เกาะส่วนตัวของญาติเธอได้ก็มองไปรอบๆเก็บบรรยากาศอันสบายตานี้เอาไว้ที่นี่เป็นเกาะที่มีพื้นที่ไม่ได้มากนักและญาติผู้น้องของเธอก็ได้ให้หลานชายเธอเป็นผู้ดูแลที่นี่ส่วนมากคนที่จะมาพักรีสอร์ทส่วนตัวที่นี่ก็เป็นแค่ญาติๆที่สนิทกันเท่านั้น

“ค่ะคุณแม่... พวกแกชอบไหม”

อัญญาหันไปถามสองสาวเพื่อนเธอที่กำลังตื่นตากับเกาะแห่งนี้ว่าชอบหรือไม่ดูท่าทางของเพื่อนเธอแล้วเธอไม่ต้องเดาคำตอบเลย

“พึ่งจะรู้นะเนี่ยว่ามีที่สวยๆแบบนี้อยู่ด้วย”

ผักหวานมองไปรอบๆอย่างไม่น่าเชื่อเธอรู้สึกชอบที่นี่มากๆตั้งแต่มองมาจากเรือไกลๆแล้วสิ

“ที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของญาติฉันเองคนที่จะมาที่นี่ก็จะมีแค่คนที่สนิทๆกันเท่านั้น”

“งั้นเหรอแบบนี้ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติกล้ามโตๆมานอนอาบแดดน่ะสิ... นี่ฉันตั้งใจว่าจะพาอิงมันมาตกผู้ต่างชาติที่ทะเลเลยนะเนี่ย”

ผักหวานแอบแซวน้ำอิงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าตั้งแต่มาก็เอาแต่นั่งเงียบ

“ถามฉันรึยัง”

น้ำอิงบุ้ยหน้าใส่เพื่อนเธอเล็กน้อยใครจะไปอยากแอบมองผู้ชายในตอนมาเที่ยวกันคนๆนั้นคงไม่ใช่เธอ

“ฮ่าๆๆๆ”

ผักหวานและอัญญาขำในสีหน้าของเพื่อนเธอที่ดูจะแดงขึ้นมาเพราะความอายที่โดนแซว

“สวัสดีครับคุณน้า”

“ว่าไงแดนไม่เจอกันนานเลยนะหล่อขึ้นเยอะเลยนะเรา”

แดเนียลหนุ่มหล่อเจ้าของเกาะที่นี่เข้ามาต้อนรับคนที่มาใหม่ทั้งยังรีบเข้าไปกอดกับกิ่งเกสรอย่างสนิทสนม

“โหย...โลกก็กลมพิลึกแฮะ.... “

ผักหวานเห็นหน้าชายหนุ่มเธอก็จำได้ทันทีว่าเป็นใครเธอไม่คิดว่าโลกจะกลมจนทำให้เธอได้มาเจอกับแดเนียลที่นี่แถมยังเป็นญาติของเพื่อนเธออีกต่างหาก

“นี่แฟนผมครับริซ่าเธอพึ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก”

แดเนียลแนะนำหญิงสาวลูกครึ่งใบหน้าคมอยู่ในชุดบิกินี่กับเสื้อคลุมหลวมๆให้กับกิ่งเกสรและทุกคนได้รู้จัก

“เหรอจ๊ะยินดีที่ได้รู้จักนะ..”

“ค่ะ”

กิ่งเกสรและริซ่าทักทายกันด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรกิ่งเกสรแอบเหล่มองหลานชายของเธออย่างระอาเพราะรู้สึกว่าหลานชายเธอจะเปลี่ยนคนควงอีกแล้วล่ะสิ

“สวัสดีค่ะพี่แดนนี่เพื่อนๆอายเองค่ะหวานกับอิง”

อัญญารีบแนะนำเพื่อนทั้งสองของเธอให้แดเนียลได้รู้จัก

“ยินดี... ที่ได้รู้จักนะครับ”

แดเนียลเห็นผักหวานก็จำได้ทันทีแต่เขาไม่อยากจะทักเธอตอนนี้เพราะครั้งก่อนเจอกันด้วยบรรยากาศที่ไม่ดีสักเท่าไร

“เรารู้จักกันแล้วนะคะฉันเป็นคนดูแลบ้านให้คุณที่คุณซื้อให้คุณเชอรี่ค่ะตอนนี้บ้านเสร็จเรียบร้อยไม่มีปัญหาอะไรแล้วนะคะเข้าไปดูหรือยังคะ”

ตอนนี้ทุกคนที่ยืนอยู่ต่างก็มองไปที่ผักหวานเป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าเธอจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเหมือนการหักหน้าแดเนียลจนเกินไปแต่ดูคนที่ท่าทางจะอมยิ้มให้กับเรื่องนี้เห็นจะเป็นกิ่งเกสรที่รู้สึกว่าหลานชายจอมเจ้าชู้ของเธอกำลังจะโดนเปิดโปง