ตอนที่18 ต้องใส่ชุดที่ซื้อให้เท่านั้น

หญิงสาวมองไปที่กองตรงหน้ามันไม่น่าจะใช้แค่สองมื้อที่ทำได้แต่นี่ถ้าเก็บดีๆกินได้เป็นเอาทิตย์เลยทีเดียว

“จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอเลยฉันจะรอ”

“ค่ะ”

อัศวินเหล่มองน้ำอิงก่อนที่เขาจะเดินออกไปรอข้างนอกห้องครัวเพราะเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่อยู่มันทำให้เอดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกองเลยทีเดียวแต่เขาจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งเธอและเขา

ชั่วโมงต่อมา

“ผัดกระเพรากับไข่ดาวค่ะ”

“แค่นี้เหรอ”

อัศวินนั่งมองจานกับข้าวสองจานตรงหน้าของเขาอย่างแปลกใจเขาคิดว่าเธอจะทำอาหารมาสามสี่อย่างเสียอีกเพราะของที่เขาสั่งมามันก็มีทุกอย่างที่จะทำได้

“กินแค่นี้ก็น่าจะอิ่มไม่ใช่เหรอคะนี่ก็จานใหญ่แล้วนะคะหรือว่าคุณอาชน์ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”

น้ำอิงเห็นว่าเธอกับเขาทานอาหารกันแค่สองคนจะต้องทำอะไรให้มันเปลืองมากมายแค่นี้เธอก็ถือว่ามันเยอะแล้วสำหรับหนึ่งมื้อ

“ไม่อะ..อืม..อร่อยดี”

อัศวินส่ายหัวพร้อมตักอาหารเข้าปากคำโตเมื่อเคี้ยวได้สองสามครั้งก็พยักหน้าให้กับความอร่อยของกระเพราจานนี้เขาไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้วแค่ไม่คิดว่าเธอจะทำเท่านี้ก็แค่นั้น

“ขอบคุณค่ะ”

น้ำอิงยิ้มรับคำชมจากปากชายหนุ่ม

“เย็นนี้ไม่ต้องทำอาหารเผื่อฉันนะ..ฉันมีธุระเธออยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

เขาพึ่งรู้ข่าวเมื่อครู่นี้เองว่าแม่ของเขาจะกลับมาเมืองไทยทำให้เย็นนี้เขาคงจะอยู่ทานข้าวกับเธอไม่ได้

“งั้นอิงขอไปหาน้องชายอิงที่โรงพยาบาลได้หรือเปล่าคะ”

“แล้วแต่เธอ...”

น้ำอิงถือโอกาสนี้ขออนุญาตเขาออกไปหาน้องเธอเสียเลย

“เดี๋ยวอีกสักพักจะมีคนเอาเสื้อผ้ามาให้”

“คะ??”

“ฉันซื้อให้ใหม่ต้องใส่ชุดที่ฉันซื้อให้เท่านั้น”

น้ำอิงมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาจัดแจงกับชีวิตของเธอถึงเรื่องเสื้อผ้าขนาดนี้

บ้านใหญ่

“กลับมาได้แล้วเหรอ”

กิ่งเกสรพึ่งจะมาถึงบ้านเมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมาเลยนัดทานข้าวกับลูกๆพร้อมหน้าพร้อมตาเสียหน่อยเพราะถ้าหากเธอไม่นัดเย็นนี้ลูกชายเธอคงไม่กลับบ้านอีกเช่นเคยตามคำฟ้องของลูกสาวคนเล็ก

“มีคนฟ้องอะไรอีกล่ะครับ”

อัศวินเหล่มองไปที่น้องสาวของเขาที่นั่งเกาะคนเป็นแม่ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ไม่รู้ว่ามาทีหลังเขาจะโดนใส่ไฟอะไรไว้บ้าง

“น้องเริ่มทำงานแล้วตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ปกครองแล้วลูกเข้าใจใช่ไหมว่าจะต้องทำยังไง”

กิ่งเกสรถือโอกาสพูดเสียตอนนี้เลยเรื่องที่ลูกสาวคนเล็กของเธอขอร้องและเธอก็เห็นว่าก็น่าจะได้เวลาอันสมควรแล้วที่อัญญาจะหลุดจากการมีพี่ชายเป็นผู้ปกครองเสียทีเพราะตอนนี้ลูกเธอเรียนจบและทำงานแล้ว

“ก็ต้องเลิกเป็นผู้ปกครองให้ยัยอาย”

เรื่องนี้อัศวินไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะน้องสาวของเขาก็เรียนจบแล้วตามข้อตกลงที่พ่อกับแม่ให้เขาเอาไว้ตอนแรกว่าถ้าน้องเรียนจบเมื่อไรเขาจะต้องเลิกเป็นผู้ปกครองดูแลเรื่องทุกอย่างของอัญญา

“เข้าใจง่ายดีนะ”

“คุณแม่กลับมากะทันหันแบบนี้มีเรื่องอะไรเหรอครับ”

อัศวินเปรยตามองคนเป็นแม่อย่างสงสัยว่าทำไมกลับมาแล้วถึงค่อยมาบอกข่าวกับเขาไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรจึงต้องกลับมากะทันหันแบบนี้

“ก็อานัยของเราอยากจะคุยเรื่องวันแต่งเสียทีแม่ก็เลยต้องกลับมาลูกพร้อมใช่ไหม”

“ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้วครับ”

อัศวินตอบด้วยท่าทีที่นิ่งเฉยสายตาของเขาไม่ได้บ่งบอกว่ายินดีหรือยินร้ายเรื่องนี้สักเท่าไรนักเพราะจะแต่งงานไม่แต่งงานเขาก็มีสิทธิที่จะใช้ชีวิตเหมือนเดิมเพราะเขาได้ตกลงกับพลอยไพรินเอาไว้แล้ว

“เรื่องผู้หญิงให้มันเพลาๆลงมาหน่อยเถอะลูกเพราะลูกเลือกที่จะมีครอบครัวแล้วนะ”

กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอมีข้อเสียเช่นไรเธอจึงอยากจะเตือนเขาเอาไว้ก่อน

“ผมไม่ได้เลือกนะครับแต่เมื่อคุณแม่เห็นว่ามันเป็นผลดีต่อธุรกิจหากครอบครัวเรากับอานัยจะเป็นทองแผ่นเดียวกันผมก็ยอม..แต่เรื่องส่วนตัวของผมก็คือเรื่องส่วนตัวครับคนที่จะเข้ามาอยู่กับผมก็ต้องรับให้ได้...ทานข้าวกันดีกว่าครับอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย”

อัศวินพูดกับคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ก็ทำเอาคนฟังเถียงอะไรไม่ออกเพราะมันเป็นความต้องกาสรของเธอจริงๆ

“อืม..พี่อาชน์คะอาทิตย์หน้าวันหยุดอายจะไปเที่ยวทะเลกับพวกเพื่อนๆอายนะคะแค่บอกเฉยๆไมได้ขออนุญาตเพราะไม่ได้เป็นผู้ปกครองแล้ว”

อัญญาส่ายหัวเล็กน้อยเธอมองไม่ออกเลยจริงๆว่าพี่ชายเธอจะใช้ชีวิตครอบครัวยังไงเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดีเธอจึงเปลี่ยนเรื่องพูดจะดีกว่า

“เพื่อนเรานี่รวมเลขาพี่ด้วยหรือเปล่า”

อัศวินถามอย่างสงสัย

“อายยังไม่ได้ชวนนะคะคิดว่าน่าจะไม่อยากจะยอมไปเพราะห่วงน้องชายแต่จะชวนจนยอมไปให้ได้ค่ะ”

ถึงอัญญาจะยังไม่ได้ชวนน้ำอิงแต่ยังไงเธอกับผักหวานก็อยากจะพาน้ำอิงไปให้ได้อยู่แล้ว

“แม่ไปด้วยได้รึเปล่าหรืออยากจะเที่ยวตามประสาสาวๆกันน้า”

กิ่งเกสรเห็นว่าน่าสนุกจึงขอลูกสาวเธอไปด้วยเธอเองก็ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลนานแล้วเหมือนกัน

“แม่ไปได้สิคะ”

อัญญาไมได้ห้ามที่แม่ของเธอจะไปแต่หากพี่ชายเธอจะไปด้วยเธอคงขอห้ามเพราถ้าหากพี่เธอไปด้วยคงมิวายพาคนคุ้มกันไปเป็นสิบจนเธอกับเพื่อนเที่ยวไม่สนุกแน่

“ไม่คิดจะชวนพี่บ้างหรือไง”

“อายอยากเที่ยวตามประสาสาวๆค่ะ”

อัญญาคิดเอาไว้ไม่มีผิดว่าพี่เธอจะต้องพูดแบบนี้ดังนั้นเธอจึงขอห้ามเขาเอาไว้ก่อนถึงพี่เธออยากจะไปแต่เธอก็ไม่ให้ไปที่เดียวกับเธอแน่นอน

โรงพยาบาล

“โอบรีบๆหายนะถ้าตื่นมาเมื่อไรพี่จะพาไปเลี้ยงหมูกระทะของโปรดเราด้วยเลี้ยงทุกสิ้นเดือนที่เงินพี่ออกเลย”

วันนี้หมอให้โอบน้องชายของเธอมาพักที่ห้องฟักผู้ป่วยในปกติได้เพราะอาการดีขึ้นจนไม่ต้องอยู่ในห้องที่จะต้องดูแลตลอดแล้วเธอนั่งพูดกับน้องชายของเธอข้างๆเตียงคิดว่ายังไงน้องเธอก็จะต้องรับรู้แน่นอน

“แบบนี้เลี้ยงผมด้วยได้หรือเปล่าครับพี่อิง”

ต้นตาลแอบหยอกหญิงสาวที่เหมือนพี่สาวของเธอคนนึงเล่น