ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท

ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท

โดย:   อันชิงซิน  ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
9.9
56 การให้คะแนน. 56 ความคิดเห็น
100บท
28.3Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

[คลั่งไคล้ภรรยา+เป็นที่รักของทุกคน+นางเอกเทพ] น้องสาวผู้ไร้เดียงสาแย่งคู่หมั้นของนาง และยังส่งนางไปเป็นของเล่นของลูกเศรษฐีจอมเสเพล นางหมุนกายปีนขึ้นรถม้าของเสด็จอา ถูกแต้มบุญอันสว่างจ้าของเขาทำให้ตาแทบบอด  เขากำลังจะตาย บังเอิญว่านางรักษาได้ ทั้งสองจึงลงเรือลำเดียวกัน ราชโองการประทานงานแต่งมา เมื่อมีจิ้นอ๋องคอยหนุนหลัง นางก็ทำการล้างแค้นทันที บิดาเลว “บ้านเราไม่มีเงิน!” นางแค่ยกมือก็ยึดทรัพย์ทั้งครอบครัว แย่งสินสมรสของมารดาคืน ปล่อยให้พวกเขากินก้อนดิน น้องสาวเลว “คนที่องค์ชายรองชอบคือข้า!” นางค้นเจอสัญญาทาสของแม่เลี้ยง “ทีนี้จะทำอย่างไร แม่เจ้าเป็นบ่าวรับใช้ของข้านะ เจ้าก็เป็นลูกสาวของบ่าวรับใช้” ไท่ซ่างหวง “เจ้าเป็นพระชายาไม่ได้ ดวงชะตาลูกข้าแบกรับเจ้าไม่ไหว!” จิ้นอ๋อง “พระชายาจะปล่อยให้ข้าตายได้ลงคอได้อย่างไร”

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทที่ 1

ยามพลบค่ำ ณ ตรอกแห่งหนึ่งในเมืองหลวงเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งโซซัดโซเซไปด้านหน้า ด้านหลังมีคนที่ลักษณะเหมือนบ่าวรับใช้หลายคนวิ่งตามอย่างไม่ลดละ“นางหนู หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ร่างกายเด็กสาวอ่อนแอ บนหน้าผากยังมีรอยบวมแดงขนาดใหญ่ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว“ใครก็ได้! ช่วยด้วย!”เมื่อบ่าวรับใช้คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังได้ยินนางตะโกน ก็สบถคำหยาบออกมาหนึ่งประโยค พลันหยิบก้อนหินที่อยู่ข้างทางขึ้นขว้างใส่นางเสียงก้อนหินดังแหวกอากาศ กระแทกใส่ท้ายทอยของนางอย่างแรงปึก!หยดเลือดกระเซ็นนางรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ภาพตรงหน้าของเด็กสาวดับวูบลง ร่างกายล้มไปข้างหน้า นางอาศัยสติสัมปชัญญะเสี้ยวสุดท้ายล้มลุกคลุกคลานกระโจนออกจากตรอกในเวลานี้เอง รถม้าคันหนึ่งกำลังแล่นผ่านตรอกนี้พอดีเมื่อเด็กสาวกระโจนออกมาเช่นนี้ ก็กลิ้งไปอยู่ตรงหน้ารถม้าโดยตรง“เฮ้ย!”คนขับรถม้าสะดุ้งตกใจจนอุทานออกมาเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้ชาวบ้านโดยรอบตกใจจนอุทานเช่นกันเมื่อบ่าวรับใช้กลุ่มนั้นวิ่งตามออกมา เห็นเด็กสาวฟุบอยู่ตรงหน้ารถม้า ก็จะเข้าไปจับคนโดยไม่สนใจสถานการณ์ตรงหน้าอาศัยตอนที่ยังไม่มีใครเห็นหน้าตาของแม่นางคน...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

10
98%(55)
9
0%(0)
8
2%(1)
7
0%(0)
6
0%(0)
5
0%(0)
4
0%(0)
3
0%(0)
2
0%(0)
1
0%(0)
9.9 / 10.0
56 การให้คะแนน · 56 ความคิดเห็น
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
default avatar
Paveena Himhod
อย่าลงมาอ่านนะคะ เรื่องนี้เท ไม่อับนานมาก เสียดายเนื้อเรืีองสนุกมาก ทางแอบเองก็เพิกเฉย...
2025-01-12 20:29:22
2
user avatar
เทพประจักษ์ นาสมฝั
เซงมากมาลงทำไม
2025-01-10 22:58:11
1
user avatar
เทพประจักษ์ นาสมฝั
เทจนได้ ดีจะได้ลดบทิ้ง
2025-01-10 22:57:51
0
user avatar
จู ขวัญทิพย์ บ้านโยคะสารัตถะ
ทำไมไม่มีการ up เพิ่มเลยค่ะ นางเอกเก่ง แต่บทพระนางน้อยมาก
2025-01-06 23:31:03
0
default avatar
RikOe ZukZon
กลับมาก่อนค่ะ อย่าเทนะคะ
2025-01-06 21:28:11
0
user avatar
จันทร์จิตร์ วลลัญย์
สงสัยคงไม่อัพแล้วเพราะอยู่ที่ 100 เป็นเดือนแล้ว
2025-01-06 00:35:21
1
user avatar
สิรัฐยา ภู่ภิญญาพงษ์
อย่าเทกันนะคะขอร้อง
2025-01-05 11:42:15
0
user avatar
วรรณกร สาขามุละ
มาต่อให้จบหน่อยค่ะอ่านกำลังสนุกเลยอย่าเทกันนะ
2025-01-03 13:11:54
1
default avatar
Paveena Himhod
จะโดนเทอีกแล้วไหมนะ
2024-12-15 21:14:44
1
user avatar
เสาวภาคย์ ด้วงปั้น
อ่านแล้วจะโดนเทกลางเรื่องอีกไหมค่ะ อัปเดตช้ามากให้คนติดตามแล้วช่วยอัปต่อค่ะ
2024-12-15 15:28:23
0
user avatar
กัลปังหา สีชมพู
เมื่อไรจะมาอัพต่อ นานแล้วจ้า
2024-12-15 02:00:16
0
default avatar
Paveena Himhod
รอจ้า แต่นานมากเลยยย สนุกมากค่ะ
2024-12-15 00:13:28
0
user avatar
Jocky Tagool
สนุกค่ะ เนื้อเรื่องคล้ายกันกับซีรี่ย์ที่เคยดูเรื่องนึง 7-8 ส่วน เรื่องนี้อ๋องกับไท่ซ่างหวง(พ่อ) ใช้ชะตาอายุร่วมกัน แต่ซีรี่ย์จะเป็นอ๋องกับฮ่องเต้ที่เป็นพ่อ
2024-12-13 17:50:32
1
user avatar
tyuiop
รอๆๆๆๆๆรเพื่อ?
2024-12-12 22:18:51
0
user avatar
tyuiop
อยากอ่านแต่เงียบเบื่อมาก
2024-12-12 22:18:34
0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
100
บทที่ 1
ยามพลบค่ำ ณ ตรอกแห่งหนึ่งในเมืองหลวงเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งโซซัดโซเซไปด้านหน้า ด้านหลังมีคนที่ลักษณะเหมือนบ่าวรับใช้หลายคนวิ่งตามอย่างไม่ลดละ“นางหนู หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ร่างกายเด็กสาวอ่อนแอ บนหน้าผากยังมีรอยบวมแดงขนาดใหญ่ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว“ใครก็ได้! ช่วยด้วย!”เมื่อบ่าวรับใช้คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังได้ยินนางตะโกน ก็สบถคำหยาบออกมาหนึ่งประโยค พลันหยิบก้อนหินที่อยู่ข้างทางขึ้นขว้างใส่นางเสียงก้อนหินดังแหวกอากาศ กระแทกใส่ท้ายทอยของนางอย่างแรงปึก!หยดเลือดกระเซ็นนางรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ภาพตรงหน้าของเด็กสาวดับวูบลง ร่างกายล้มไปข้างหน้า นางอาศัยสติสัมปชัญญะเสี้ยวสุดท้ายล้มลุกคลุกคลานกระโจนออกจากตรอกในเวลานี้เอง รถม้าคันหนึ่งกำลังแล่นผ่านตรอกนี้พอดีเมื่อเด็กสาวกระโจนออกมาเช่นนี้ ก็กลิ้งไปอยู่ตรงหน้ารถม้าโดยตรง“เฮ้ย!”คนขับรถม้าสะดุ้งตกใจจนอุทานออกมาเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้ชาวบ้านโดยรอบตกใจจนอุทานเช่นกันเมื่อบ่าวรับใช้กลุ่มนั้นวิ่งตามออกมา เห็นเด็กสาวฟุบอยู่ตรงหน้ารถม้า ก็จะเข้าไปจับคนโดยไม่สนใจสถานการณ์ตรงหน้าอาศัยตอนที่ยังไม่มีใครเห็นหน้าตาของแม่นางคน
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2
ภาพที่อยู่ในรถม้า ปรากฏต่อหน้าทุกคนชายหนุ่มในชุดผ้าแพรสีม่วงก้มหน้า ผมสีหมึกห้อยลงมาเล็กน้อย เด็กสาวที่สวมกระโปรงสีแดงเกาะอยู่ในอ้อมแขน และใช้มือข้างหนึ่งกดบนหน้าอกของเขาเสื้อของผู้ชายหลุดลุ่ยและยุ่งเล็กน้อยเหมือนกับว่าก่อนที่จะเปิดม่านรถ บรรยากาศกำลังดุเดือด ทำให้เห็นแล้วหน้าแดงใจเต้นชาวบ้านที่ตาดีมองเห็นภาพนี้อย่างชัดเจน ต่างก็พากันสูดลมเย็นเข้าปอดเดี๋ยวก่อน แม่นางที่มุดเข้าไปในรถม้าสนิทสนมกับจิ้นอ๋อง?แม่นางคนนี้เป็นใครกันแน่?‘พรึบ’ ม่านรถถูกดึงลงอีกครั้ง องครักษ์ของจิ้นอ๋องถีบจูหมิงเฮ่ากระเด็นออกไปแล้ว“ขออภัยท่านอ๋อง!” องครักษ์ก็ตกใจที่เห็นภาพนี้เช่นกัน จะปล่อยให้คนอื่นเข้าใกล้ท่านอ๋องของพวกเขาได้อย่างไร?จูหมิงเฮ่าลุกขึ้นจากพื้น ทั้งเจ็บ ทั้งร้อนใจ ทั้งเกลียด เขากระทืบเท้าตะโกนเสียงดัง “จิ้นอ๋อง ท่านทำเกินไปแล้ว! ท่าน ท่านแตะต้องเมียน้อยของข้า! นางแพศยา หน้าไม่อาย ไร้ยางอาย!”ภายในรถม้า สีหน้าจิ้นอ๋องเฉยเมย สายตามองเด็กสาวที่ผลักออกไปแล้วอย่างลึกล้ำ “เมียน้อย?”เวลานี้ลู่เจาหลิงรับความทรงจำอันวุ่นวายในสมองเข้ามาหมดแล้ว“อย่างเขาก็คู่ควร?”“ครึ่งปี ข้าต้องถวายตั
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3
“ท่านอ๋อง กลับจวนหรือขอรับ?” ชิงเฟิงที่เป็นทั้งองครักษ์และคนขับรถม้ามองท้องฟ้าที่เริ่มมืดแล้วกล่าวถามวันนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ ถ้าหากพาแม่นางคนนี้กลับไปค้างคืนที่จวนอ๋อง เช่นนั้น…แต่ว่าไม่มีเสียงของเด็กสาวคนนั้นดังออกมาจากในรถม้าแล้ว นางคงจะไม่โดนท่านอ๋องบีบคอตายโดยตรงกระมัง?อีกเดี๋ยวเขาต้องไปทิ้งศพใช่หรือไม่?ชิงเฟิงคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย ครู่หนึ่งจึงจะได้ยินเสียงท่านอ๋องของตัวเอง“ไปจวนสกุลลู่”“ขอรับ”ผ่านไปอีกสักพัก เสียงของจิ้นอ๋องดังขึ้นอีกครั้ง“ให้ท่านหมอฝู่ไปด้วย”จวนสกุลลู่สาวใช้ชิวจวี๋ยกชายกระโปรงวิ่งมา คนยังไม่ทันถึง เสียงก็มาถึงก่อนแล้ว“คุณหนู แย่แล้วๆ!”ลู่เจาอวิ๋นตกใจจนสะดุ้ง เข็มที่อยู่ในมือแทงโดนนิ้ว เลือดสีแดงสดโผล่ออกมาหนึ่งหยดเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นในใจนาง“เอะอะเสียงดังทำไม? ใครแย่?” ลู่เจาอวิ๋นเขม่นใส่ชิวจวี๋ที่วิ่งเข้ามา“คุณ…คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว!” ชิวจวี๋หอบหายใจ และพูดติดอ่างเล็กน้อย“เจ้าเรียกใครคุณหนูใหญ่?” ลู่เจาอวิ๋นลุกพรวดขึ้นมา โมโหทันทีในจวนสกุลลู่ นางต่างหากถึงจะเป็นคุณหนูใหญ่!ชิวจวี๋ตกใจกับสีหน้าที่ดุร้ายของนาง เปลี่ยนคำเรียกทัน
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4
เมื่อลู่เจาหลิงฟื้น เพิ่งลืมตาก็รู้สึกว่าคางของตัวเองถูกบีบอย่างแรงใบหน้าของนางถูกยกขึ้นลู่เจาอวิ๋นมองหน้านาง หน้าผากฟกช้ำ ใบหน้าถูกสาดน้ำ แต่ยังคงงามเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกเจ็บใจนัก“น้องหญิงรองช่างมีความสามารถจริงๆ!”ลู่เจาหลิงปัดมือของนางทิ้ง มองห้องนี้แวบหนึ่งห้องแคบเล็ก เครื่องเรือนชำรุดทรุดโทรม สีเตียงถลอก สีผ้าม่านเริ่มจาง มีโต๊ะกลมเล็กหนึ่งตัว และเก้าอี้กลมเล็กๆ ที่สึกหรอสี่ตัวที่นี่ไม่น่าจะใช่จวนจิ้นอ๋องกระมัง? จวนอ๋องที่ทรุดโทรมเช่นนี้มีที่ไหนกันและเมื่อได้ยินเด็กสาวตรงหน้าคนนี้เรียกนางว่าน้องหญิงรอง ลู่เจาหลิงเข้าใจแล้ว ที่นี่น่าจะเป็นจวนสกุลลู่“จิ้นอ๋องส่งข้ากลับมาหรือ?” นางกล่าวถาม พลางเอื้อมมือเช็ดน้ำบนใบหน้า“เจ้าเป็นคนสาด?”ลู่เจาอวิ๋นคิดไม่ถึงว่าหลังจากลู่เจาหลิงฟื้น จะมีปฏิกิริยาที่สงบเช่นนี้ จึงถามกลับไปโดยไม่รู้ตัว “ข้าสาดแล้วจะทำไม?”“อืม ก็จะเป็นเช่นนี้ไง”พลันลู่เจาหลิงยกมือ ก็ตบไปที่ใบหน้าของนางเพี๊ยะ!ฝ่ามือเหวี่ยงโดนใบหน้าลู่เจาอวิ๋นเต็มๆ เสียงดังฟังชัดลู่เจาอวิ๋นถูกตบจนมึนแล้ว หลังจากหวนคืนสติก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที นางกรีดร้องอย่างเหลื
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5
นี่คือจะทำลายชื่อเสียงของนางหรือ?สายตาลู่เจาหลิงเย็นยะเยือก ลู่ฮูหยินได้กระโจนมาถึงตรงหน้านาง และยังบีบน้ำตาออกมาสองหยดจริงๆพลันนางคว้าชามเปล่าที่อยู่บนโต๊ะก็ทุบไปทางลู่ฮูหยิน“โอ๊ย!” ฮูหยินลู่ตกใจจนหน้าถอดสี และเอียงตัวไปด้านข้างเพื่อจะหลบ ได้ยินเพียงเสียง ‘กร๊อบ’ ดังขึ้น“โอ๊ย เอวข้า เอวของข้า!” นางเริ่มร้องอย่างอนาถ รีบเรียกสาวใช้มาประคองลู่หมิงโกรธมาก เขาชี้ลู่เจาหลิง “นางลูกทรพี! ถึงขั้นกล้าลงมือกับแม่เจ้าเลยหรือ!”“แม่ของตายแล้วไม่ใช่หรือ? นางที่เป็นผู้หญิงเห็นแก่เงินและฉวยโอกาสปีนขึ้นเตียง คู่ควรให้ข้าเรียกแม่ด้วยหรือ?” สีหน้าลู่เจาหลิงไร้อารมณ์สีหน้าลู่หมิงเปลี่ยนฉับพลันฮูหยินลู่ตัวแข็งทื่อ มองลู่เจาหลิงอย่างไม่อยากเชื่อ หลังจากหวนคืนสติก็ปิดหน้าร้องไห้ทันที“นายท่าน ข้าไม่อยากอยู่แล้ว ฮือๆ ๆ! เจาหลิงปรักปรำข้าเช่นนี้ได้อย่างไร!”ลู่หมิงประคองนางไว้ พลางจ้องลู่เจาหลิง “เด็กที่โตในบ้านนอกมันหยาบคายและมุทะลุจริงๆ! สองสามวันนี้เจ้า…”“แค่กๆ” มีเสียงกระแอมดังขึ้นจากข้างๆลู่หมิงหวนขึ้นสติทันที หมอฝู่ยังอยู่ที่นี่ จะให้คนนอกเห็นเรื่องน่าขำของครอบครัวเขาได้อย่างไร? 
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6
“ท่านลองดูก็ไม่มีอะไรเสียหาย”พลันลู่เจาหลิงมองไป ก็เห็นป้ายหยกของเขาแล้ว“อันนั้นก็แล้วกัน คุณภาพหยกพอใช้ได้”หมอฝู่หยิบป้ายหยกของตัวเองขึ้นมาอย่างประหลาดใจ หลานชายเป็นคนมอบป้ายหยกชิ้นนี้ให้เขา คุณภาพหยกดีมาก นางถูกเลี้ยงดูที่บ้านนอกจนโต สามารถพูดออกมาอย่างใจเย็นว่าหยกชิ้นนี้แค่พอใช้ได้?“ฝีมือการแพทย์ของท่านไม่เลว ตายไปทั้งเช่นนี้น่าเสียดาย” ลู่เจาหลิงกล่าวอีกครั้งหมอฝู่เผลอหัวเราะโดยไม่มีเสียง จากนั้นก็แกะป้ายหยกส่งให้ลู่เจาหลิง ช่างเถอะ แม่นางคนนี้น่าสนใจ คิดเสียว่าปลอบใจนางหน่อยก็แล้วกัน นางดูเด็กกว่าหลานชายของเขาเสียอีก“เชิญท่านนั่งลง”ลู่เจาหลิงถือป้ายหยกด้วยมือซ้าย มือขวาขีดเขียนกลางอากาศ พลันก็กดนิ้วมือไปที่หน้าผากของเขาในสายตาของนาง ไอสีดำที่หมุนวนอยู่บนหน้าผากของหมอฝู่ราวกับจู่ๆ ก็มีชีวิต มันบิดไปมาดิ้นรนเหมือนกับไส้เดือนที่ได้รับความตกใจแต่มันถูกนิ้วมือของลู่เจาหลิงกดเอาไว้ ผ่านไปเพียงครู่เดียวก็ขยับไม่ได้แล้ว และเริ่มมาพันนิ้วมือของนางแทนหมอฝู่รู้สึกได้ทันทีว่าศีรษะที่วิงเวียน และทั้งปวดทั้งหนักในช่วงที่ผ่านมา ผ่อนคลายลงในพริบตาความแตกต่างนี้ชัดเจนมาก จน
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7
ชิ่งหมัวมัวงงงวย“ชิงเฟิง ให้คนส่งพวกนางไป บอกว่าเป็นเจตนารมณ์ของข้า”“ขอรับ!”ชิงหลิงกับชิงอินก็ตามเหตุการณ์ไม่ทันเช่นกัน แต่สิบปีมานี้พวกนางถูกปลูกฝังให้จงรักภักดีต่อจิ้นอ๋องมาโดยตลอด ต้องเชื่อฟังคำสั่งของจิ้นอ๋อง แม้งงงวยมาก แต่ก็ยังคำนับแล้วถอยออกไป เตรียมตัวไปจวนสกุลลู่จิ้นอ๋องลงจากรถม้า สองมือไพร่หลัง แหงนมองอักษรจวนจิ้นอ๋องสามตัวบนป้ายประตูด้วยสายตาที่คลุมเครือ พ่อบ้านกับชิ่งหมัวมัวมองขาของเขาอย่างอกสั่นขวัญแขวน“ท่านอ๋อง ขาของท่านเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”“เหมือนเดิม เดินช้าๆ ไม่กี่ก้าวไม่มีปัญหา” จิ้นอ๋องก้าวเข้าประตูใหญ่เช่นนั้นก็แสดงว่าไม่ดีขึ้น?พ่อบ้านกับชิงโมโม่สบตากันแวบหนึ่ง ขณะเดียวกันก็ถอนหายใจเงียบๆ รีบเดินตามเข้าไปชิ่งหมัวมัวอดกลั้นอารมณ์ที่อยากเข้าไปประคองจิ้นอ๋อง และมองเขาอย่างปวดใจ นางเป็นคนเลี้ยงจิ้นอ๋องโตกับมือ นางปวดใจที่สุด“ท่านอ๋อง ชิงหลิงกับชิงอินรู้ความเชื่อฟัง ขยันรู้จักหน้าที่ของตัวเอง บ่าวกำลังคิดท่านยังไม่แต่งงาน อย่างไรก็ต้องมีคนดูแล เหตุใดจึงส่งพวกเขาออกไปแล้ว? คุณหนูรองจวนสกุลลู่มีอะไรไม่เหมาะสมอย่างนั้นหรือ?”ชิ่งหมัวมัวเข้าใจว่าคุณหนู
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8
จิ้นอ๋องหัวเราะเบาๆ“ดูเหมือนหมอฝู่จะประทับใจในตัวนางมาก ตั้งแต่มาถึงก็ชมนางหลายครั้งแล้ว”“ข้าก็แค่พูดไปตามความจริง” หมอฝู่กล่าวลู่เจาหลิงก็ฉลาดจริงๆ นั้นแหละ“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ข้าได้ส่งเด็กรับใช้ไปให้นางสองคนแล้ว ชิ่งหมัวมัวอบรมด้วยตัวเอง น่าจะละเอียดรอบคอบ”“เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี”หมอฝู่โล่งอกอย่างที่คิด แต่แล้วก็นึกถึงอะไรบางอย่าง อดไม่ได้ที่จะมองจิ้นอ๋องอย่างคาดคะเน แววตาสั่นไหว“ท่านอ๋องกับคุณหนูลู่รู้จักกันได้อย่างไร? ท่านดูดีกับนางเป็นพิเศษเลยนะ”“นางบอกว่าสามารถช่วยข้า”คำพูดประโยคเดียวของจิ้นอ๋อง ปัดความคิดที่จะจุ้นเรื่องชาวบ้านของหมอฝู่ทิ้งไปในพริบตาสีหน้าเขาเคร่งขรึมขึ้นมาทันที“คุณหนูรู้อาการของร่างกายท่านได้อย่างไร?” ขณะกล่าว เขายังได้มองไปที่หน้าอกของจิ้นอ๋องเขาเห็นความแปลกประหลาดที่หน้าอกจิ้นอ๋องตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน แต่เขาก็หมดหนทาง ดังนั้นจิ้นอ๋องจึงตามหาหมอมีชื่อเสียงและผู้วิเศษมาโดยตลอด“นางบอกว่านางมองออก หมอฝู่เชื่อหรือไม่?”หมอฝู่นึกถึงเหตุการณ์ที่ลู่เจาหลิงช่วยเขาเมื่อครู่ สีหน้ายิ่งเคร่งขรึมแล้ว“ข้าไม่เชื่อไม่ได้”แต่ก็ชะงักไปครู่หน
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9
ฮ่องเต้องค์ใดไม่ถือสาเมื่อมีคนว่าตัวเองแก่?ผู้ครอบครองแผ่นดิน กุมอำนาจสูงสุด สิ่งที่ต้องการมากกว่านั้นคือรักษาความอ่อนเยาว์และแข็งแรง อายุยืนร้อยปีฮ่องเต้เป็นรัชทายาทจนถึงอายุเกือบสี่สิบปี ไท่ซ่างหวงไม่สิ้นพระชนม์เสียที ไม่ง่ายเลยที่กว่าจะทรงประชวรจึงให้เขาขึ้นครองราชย์ จนถึงตอนนี้ก็เพิ่งจะผ่านไปสองปีเพิ่งครองราชย์ปีที่สอง ก็ได้ยินจิ้นอ๋องบอกว่าหน้าเขามีริ้วรอย ช่างเป็นการฆ่าคนด้วยคำพูดจริงๆดังนั้นเขาจึงไม่ชอบหน้าพระอนุชาคนเล็กคนนี้แล้ว ยิ่งโตยิ่งน่ารังเกียจ“ข้าอายุมากกว่าอาเยว่ยี่สิบปี ย่อมเป็นผู้ใหญ่กว่าเจ้าอยู่แล้ว” ฮ่องเต้ปลอบใจตัวเองพระสนมของเขาต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขายังหนุ่ม ดูแล้วเหมือนอายุสามสิบต้นๆ อีกทั้งเขาอยู่บนพระแท่นบรรทมยังน่าเกรงขามมาก ฮึ่ม หากแต่ไม่คาดคิดว่าเจอกันก็ถูกจิ้นอ๋องทำร้ายจิตใจ เขาต้องอดกลั้นให้ได้“อืม เสด็จพี่ใกล้ห้าสิบแล้ว” จิ้นอ๋องกล่าวต่ออย่างเป็นธรรมชาติฮ่องเต้เกือบจะร้องไห้แล้ว“อาเยว่ รีบเข้ามา ลองเล่าให้ข้าฟังหน่อยว่าหลายปีนี้เจ้าไปไหน เจอเรื่องสนุกอะไรบ้าง ข้ามีงานติดตัวทั้งวัน แทบไม่ได้ออกจากวังหลวงแห่งนี้เลย คิดแล้วก็อิจฉาเจ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10
ฮ่องเต้หรี่ตามองเสิ่นเซียงจวิ้นแม้หลายปีมานี้ เขาเคยชินกับการขัดเจตนารมณ์ของจิ้นอ๋องทุกเรื่อง ขอแค่เป็นเรื่องที่จิ้นอ๋องไม่อยากทำหรือรู้สึกต่อต้าน เขาก็จะทำสิ่งที่ตรงกันข้าม แต่เห็นคุณหนูของอัครเสนาบดีเสิ่นอยากแต่งงานกับจิ้นอ๋องเช่นนี้ เขาก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยอัครเสนาบดีเสิ่นจงรักภักดีต่อเขามาโดยตลอดตามหลักแล้ว ควรยกเสิ่นเซียงจวิ้นให้รัชทายาทหรือองค์ชายคนอื่น เช่นนี้ความสัมพันธ์จักรพรรดิกับขุนนางของพวกเขาจึงจะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นแต่อัครเสนาบดีเสิ่นกลับไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่ลูกสาวขอแต่งงานกับจิ้นอ๋อง? สิ่งนี้ส่งผลดีต่ออัครเสนาบดีเสิ่นอย่างไร?หรือว่าหลายปีนี้เขาแสร้งเป็นเสด็จพี่ที่แสนดีมาโดยตลอด ทำให้เสนาบดีเสิ่นเข้าใจผิด คิดว่าความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างเขากับจิ้นอ๋องลึกซึ้งเสิ่นเซียงจวิ้นเป็นถึงสตรีผู้มากความสามารถที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง“ไม่มีหน้าออกจากบ้าน เจ้าสามารถปิดประตูไม่ออกมาได้” จิ้นอ๋องกล่าวด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ซี๊ดใจดำจริงๆเสิ่นเซียงจวิ้นตกใจจนลืมร้องไห้“ท่านอ๋อง?”ไทเฮาอดไม่ได้ที่จะถาม “จิ้นอ๋องอยากแต่งงานกับแม่นางบ้านใด? หรือว่าหลายปีนี้ได้พบกับหญิงงาม
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status