LOGIN
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
4
Share:
Report
(แม่ทัพหนุ่มยุคโบราณ x เศรษฐีนีคนงาม โบราณเชื่อมโยงกับปัจจุบัน + กักตุนเสบียง + โครงสร้างพื้นฐาน + ยุคข้าวยากหมากแพง) เย่มู่มู่พบว่าแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษมีอิทธิฤทธิ์สามารถพาทะลุไปยุคโบราณเมื่อสองพันปีก่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้รู้จักกับแม่ทัพหนุ่มยุคโบราณคนหนึ่ง แม่ทัพเฝ้าพิทักษ์เมืองสำคัญบริเวณชายแดน ตกอยู่ในวงล้อมของทัพใหญ่สามแสนนายของเผ่าหมาน เกิดภัยแล้งรุนแรง แม่น้ำแห้งเหือด ราษฎรสองแสนหิวตายเหลือเพียงแปดหมื่นคน ด้วยความอับจนปัญญา แม่ทัพอธิษฐานขอน้ำและอาหารจากเทพยดา หวังให้ราษฎรมีชีวิตรอดต่อไป เย่มู่มู่โบกมือ ได้เลย! เธอกักตุนเสบียงปริมาณมหาศาล นำมาช่วยเหลือทหารกับราษฎรทั้งหลาย ซาลาเปา หมั่นโถวนึ่ง หมั่วโถวเกลียว ขนมปังไส้เนื้อ...ทุกวันไม่ซ้ำกัน ทำให้คนโบราณทึ่งในอาหารเลิศรสจากยุคปัจจุบันเล็กน้อย ส่งตำราพิชัยสงคราม กักตุนเสบียง เกณฑ์ทหาร สร้างโรงงานคลังสรรพาวุธ...ทำให้คนโบราณต้องตะลึงในการทหารยุคใหม่ เมื่อเธอถูกคนหลอกลวง กิจการครอบครัวที่ได้รับสืบทอดมาถึงคราวล้มละลาย แม่ทัพก็ส่งเงินทอง ตำรา ภาพวาด พู่กัน โบราณวัตถุและเครื่องเคลือบมาให้เป็นการตอบแทนบุญคุณ... เธออาศัยวัตถุโบราณเหล่านี้ฟื้นฟูกิจการครอบครัวจนกลายเป็นเศรษฐีนี ก้าวสู่จุดสูงสุดในชีวิต! ขณะที่แม่ทัพอาศัยอาวุธยุทโธปกรณ์สมัยใหม่ที่เย่มู่มู่นำมาสนับสนุน กำราบหมานอี๋ ฟื้นฟูแผ่นดิน คืนความสงบให้หกแคว้น รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว! ตกลงกันไว้ว่าจะสร้างวัดให้เธอแล้วให้ลูกหลานกราบไหว้บูชาสืบไป แม่ทัพหนุ่มกลับส่งหนังสือสมรสมาให้ ภูผามหานทีเป็นพยาน ถึงวันใต้หล้าสงบสุข เฝ้ารอการพบกันกับท่านอีกครา หนังสือสมรสทับอยู่บนชุดเจ้าสาว หน็อยแน่ นายแม่ทัพตัวดี เจตนาที่แท้จริงของนายคือแบบนี้เองสินะ!
View MoreLatest chapter
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 508
คำพูดของหยางชิงเหอ ทำให้เหล่าแม่ทัพหันมามองหน้ากันเฉินขุยเบิกตากลมโตด้วยความสงสัย ถามว่า “ร้ายกาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ ถึงจะทำให้แม่ทัพของกองทัพธงเหลืองถอยทัพได้จริง ๆ!”จวงเหลียงรู้สึกสนใจขึ้นมา “แม่นางหยาง เจ้าพูดจริงหรือ?”“ข้าไม่พูดปด แต่ต้องจัดซื้อวัตถุดิบ!”จ้านเฉิงอิ้นเห็นนางมั่นใจถึงเพียงนี้ จึงตอบตกลง “ดี ต้องการอะไร เจ้าจงเขียนลงบนกระดาษเถอะ”เขาเดินไปหยิบกระดาษ ปากกาหมึกซึม จากชั้นหนังสือด้านหลัง มามอบให้หยางชิงเหอ!หยางชิงเหอไปยังห้องประชุมที่อยู่ติดกันในระหว่างที่แม่ทัพปรึกษาหารือกัน เธอก็วาดแบบแปลน และเขียนรายการวัตถุดิบที่ต้องการ ส่งมอบให้จ้านเฉิงอิ้นมีแบบแปลนอยู่หลายแผ่นแต่รายการวัตถุดิบที่ต้องการนั้น จ้านเฉิงอิ้นไม่รู้จักสักอย่าง“นี่...”เขาถึงกับพูดไม่ออก เพราะภาพวาดบนกระดาษนั้นแปลกประหลาดยิ่งนักเขาไม่เคยเห็นเครื่องมือที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อนคนอื่น ๆ กรูเข้ามาดู แล้วก็พากันมองซ้ายมองขวาราวกับว่าไม่เห็นอะไรหยางชิงเหอยกมือปิดปากหัวเราะ “ท่านต้องรีบส่งให้ท่านเทพโดยเร็ว ให้นางเตรียมตัว!”“เครื่องมือเช่นนี้ ท่านเทพจะหาซื้อได้ง่ายหรือ?”“ง่ายมาก!
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 507
หยางชิงเหอขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางหยุดฝีเท้ามู่ฉีซิวถึงกับจะร่วมมือกับฮ่องเต้ แคว้นเยี่ยน และเผ่าหมาน เพื่อปราบปรามจ้านเฉิงอิ้น...เรื่องนี้ช่างเหลวไหลสิ้นดีแต่ก็สมจริงอย่างยิ่งเป็นเรื่องที่มู่ฉีซิวสามารถทำได้เขาเป็นคนที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายหากสามารถกำจัดคู่ต่อสู้ตัวฉกาจที่สุดอย่างจ้านเฉิงอิ้นได้ ฆ่าให้ตายตั้งแต่ยังอยู่ในเปลไม่ต้องพูดถึงการร่วมมือกับฮ่องเต้น้อย ต่อให้ต้องไปเป็นชายบำเรอของฮ่องเต้น้อย เขาก็คงจะยอมเขารู้ว่าในโลกนี้ เขาไม่ใช่ผู้ข้ามกาลเวลามาเพียงคนเดียวหยางชิงเหอก็ใช่จ้านเฉิงอิ้นก็ใช่~เขาเห็นโรงงานถลุงเหล็กที่ผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด ในใจคงจะหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิมถึงได้ร่วมมือกับฮ่องเต้น้อย!เนื่องจากมีจดหมายลับส่งมา เฉินขุย เฉินอู่ ซ่งตั๋ว จวงเหลียง เซี่ยเวย จ้าวเฉียน และคนอื่น ๆ...เมื่อได้รับข่าว ก็มายังเรือนพักชั่วคราวของจ้านเฉิงอิ้นจ้านเฉิงอิ้นนำจดหมายลับให้พวกเขาดูเฉินขุยอ่านก่อนเป็นคนแรกทันใดนั้น ความโกรธก็พุ่งขึ้นถึงกระหม่อม!“ข้าจะนำคนกลับเมืองหลวงเดี๋ยวนี้ ยิงไอ้สุนัขเนรคุณนั่นให้ตาย! ท่านแม่ทัพอุตส่าห์ช่วยเขาปราบปรามกองทัพธงเห
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 506
เขาส่งกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้เย่มู่มู่รายการสิ่งของที่หยางชิงเหอต้องการ ทั้งหมดถูกเขียนไว้อย่างครบถ้วนเย่มู่มู่ได้รับกระดาษแผ่นนั้น ก็เปิดออกดูดวงตาก็เบิกกว้าง“สายพานลำเลียงแร่...”ไม่เคยเห็นมาก่อน!“แม่พิมพ์ แม่พิมพ์สำหรับผลิตดาบเหิงเตาราชวงศ์ถัง!”เจ้าของโรงงานผลิตของเลียนแบบโบราณ จะเปิดเผยความลับทางการค้าให้เธอเหรอ?“เชือกลวดเหล็ก อะไรนะ? หลายพันเมตร?”เธอจะไปหาซื้อที่ไหน?“โรงไฟฟ้าดีเซลขนาดเล็ก...”ถ้าเธอมีของแบบนี้ จะต้องซื้อเครื่องปั่นไฟทำไม?“สายไฟ หม้อแปลงไฟฟ้า ตัวต้านทานไฟฟ้า อุปกรณ์ต่อสาย ท่ออ่อน...”ของพวกนี้ดูเหมือนจะหาซื้อได้ตามท้องตลาด!และหยางชิงเหอก็ได้วาดภาพให้เย่มู่มู่ดูเป็นภาพการขนแร่ลงมาจากยอดเขาใช้ปั้นจั่นหอสูงขนส่งแร่ลงมาทีละตะกร้ายังมีอีกวิธีหนึ่ง คือการขึงเชือกลวดเหล็กไว้บนยอดเขา ใช้รอก และกระบะเลื่อนลงมาจากด้านบนวิธีนี้ยังพอเป็นไปได้มากกว่าปั้นจั่นหอสูง ถึงแม้จะสามารถขนส่งสิ่งของได้ แต่ก็ไม่ได้ใช้ในลักษณะนี้เธอทำเครื่องหมายถูกที่แผนการที่สอง แล้วส่งภาพวาดกลับไปให้จ้านเฉิงอิ้น“แผนการที่สอง ข้าจะหาคนไปทำ!”“จริงสิ หยางชิงเหอไม่ได้บอก
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 505
จ้านเฉิงอิ้นก็ตกตะลึงกับราคาบ้านที่หยางชิงเหอพูดถึงเช่นกันไม่คิดว่าโลกของท่านเทพ ราคาบ้านจะสูงลิ่วเช่นนี้หากเขาย้ายไปอยู่ที่นั่น แล้วซื้อบ้านไม่ได้เล่า?เขาจะไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอนท่านเทพจะยังคบหากับเขาอยู่หรือไม่?ไม่ได้ เขาต้องเก็บเงินส่วนตัวไว้บ้าง จะได้ซื้อบ้านได้จะย้ายไปแล้วกลายเป็นคนเร่ร่อน เดินเตร็ดเตร่อยู่ตามถนนไม่ได้เด็ดขาด!เขากล่าวว่า “ได้ หากเจ้าตกลงจะอยู่ต่อหนึ่งปี ข้าจะบอกท่านเทพให้เงินเดือนปีละสิบห้าล้านให้เจ้า! พร้อมทั้งสวัสดิการห้าอย่าง”“หากภายในหนึ่งปีเจ้าทำได้ดี ข้าจะให้รางวัลพิเศษเป็นทองคำหนึ่งหีบ”หยางชิงเหอได้ยินดังนั้นก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่งสิบห้าล้าน แถมด้วยทองคำอีกหนึ่งหีบฮ่า ฮ่า ฮ่า รวยแล้ว!แค่ปีเดียวเอง เธอทำงานให้กับมู่ฉีซิวมาสิบปี มู่ฉีซิวไม่เคยให้สิ่งใดตอบแทนเลยสักอย่างเงินเก็บที่เธอสะสมได้มาจากการทำลิปบาล์มดอกไม้และน้ำผึ้งขาย ให้เสี่ยวเถาแอบนำไปขาย ถึงได้เงินมาบ้างแต่ลิปบาล์มดอกไม้และน้ำผึ้งก็ถูกมู่ฉีซิวค้นพบอย่างรวดเร็ว เขาข่มขู่ให้เธอมอบสูตรให้ และยังห้ามไม่ให้เธอขายข้างนอกอีก เพราะจะไปรบกวนราคาตลาดของเขาและยังสัญญาว่าจะแบ่งผลก
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 504
เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยระดับ 985 ผ่านไป 10 ปี ไม่รู้ว่าความสามารถในการแข่งขันในตลาดยังคงมีอยู่หรือไม่มิเช่นนั้น เธอคงต้องหารายได้สักหน่อยก่อนกลับไปถ้าไม่ได้จริง ๆ คงต้องนำวัตถุโบราณไปขายจะกลับไปยุคปัจจุบันมือเปล่าไม่ได้เด็ดขาดมิฉะนั้น สิบปีของวัยสาวจะสูญเปล่า เงินเก็บก็ไม่มี บ้านก็ซื้อไม่ได้ ข้าวก็ไม่มีจะกินแล้วจะกลับไปทำไมกัน!ถ้าเกิดพ่อแม่ถามขึ้นมาว่า สิบปีที่ผ่านมาเธอหายไปไหนจะตอบอย่างไร?เธอพูดกับจ้านเฉิงอิ้นว่า “ท่านแม่ทัพ ข้าเห็นว่าในคลังยังมีแม่พิมพ์เก่าอยู่ หากจะสร้างใหม่คงจะยุ่งยาก แต่ข้าสามารถสอนพวกท่านลับแม่พิมพ์ได้!”“แม่พิมพ์นั้นแข็งมาก แม้แต่ในยุคปัจจุบัน ยังต้องใช้เครื่องจักรกลในการผลิต!”“ข้าจะช่วยพวกท่านสร้างแม่พิมพ์หัวลูกศรของหน้าไม้ราชวงศ์ฉิน ท่านจะให้เงินข้าสักหน่อยได้หรือไม่ ข้าจะได้เลื่อนเวลากลับไปอีกสักสองสามวัน!”เหล่าแม่ทัพต่างเผยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความนัยเดิมทีพวกเขาอยากจะรั้งตัวแม่นางหยางไว้สักระยะหนึ่งแต่เมื่อได้เอ่ยปากสัญญาว่าจะส่งนางกลับในตอนค่ำไปแล้วตอนนี้เมื่อภารกิจสำเร็จลุล่วง พวกเขาก็ไม่อาจกลับคำพูดได้ตอนนี้แม่นางหยางเอ่ยปา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 503
ในขณะที่ทุกคนกำลังโห่ร้องยินดี...หยางชิงเหอกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องตีขึ้นรูปใหม่ แค่เทเหล็กหลอมลงในแม่พิมพ์ แล้วเปิดออกก็จะได้ดาบเล่มใหม่แล้ว”“เพียงแต่ว่า โรงงานถลุงเหล็กแห่งนี้ เดิมทีผลิตมีดทำครัว ซึ่งมีดทำครัวนั้นมีความเหนียวและความแข็งแกร่งสูง โดยเฉพาะมีดทำครัวในยุคแปดศูนย์ ทนทานมาก”“หากเราเปลี่ยนแม่พิมพ์เป็นดาบม่อเตา ดาบเหิงเตาราชวงศ์ถัง หรือกระบี่...”“ก็จะสามารถผลิตออกมาได้อย่างไม่ขาดสาย คนงานเพียงแค่ร่วมแรงกันเปิดแม่พิมพ์ออกเท่านั้นก็พอ”“แม่พิมพ์นี้ต้องขนส่งมาจากยุคปัจจุบัน และต้องทำให้มันเข้ากับเครื่องจักรด้วย ซึ่งค่อนข้างยุ่งยาก!”เธอหันไปมองจ้านเฉิงอิ้น~เธออยู่ในกองทัพตระกูลจ้านมานานพอสมควร จึงรู้เรื่องราวเบื้องลึกอยู่บ้างเช่น สิ่งของจากยุคปัจจุบัน ไม่ใช่ว่าจ้านเฉิงอิ้นสามารถเชื่อมต่อระหว่างยุคปัจจุบันและยุคโบราณได้!แต่เป็นเพราะเขามีแจกันที่สามารถเชื่อมต่อกับยุคปัจจุบันได้...มีหญิงสาวคนหนึ่งในยุคปัจจุบัน เป็นลูกเศรษฐี คอยส่งเสบียงมาให้พวกเขาอย่างต่อเนื่องข้อเรียกร้องเดียวคือจ้านเฉิงอิ้นต้องรวมแผ่นดินให้เป็นปึกแผ่นหญิงสาวคนนั้นช่างใจดีเหลือเกิน ส่งทั้งน้ำ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 502
“แต่ท่านแม่ทัพวางใจเถิด เขาสู้ท่านไม่ได้หรอก!”หยางชิงเหอคิดถึงอนาคตที่มู่ฉีซิวจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อแย่งชิงบัลลังก์...ความฝันอันสวยงามของเขาถูกจ้านเฉิงอิ้นทำลายตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มต้นเพียงคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็มีความสุข“ท่านแม่ทัพ ท่านกลับไปเถิด พรุ่งนี้พวกเราจะเลือกฤกษ์งามยามดี แล้วลองเผาหม้อน้ำกัน!”“ได้!”คืนนี้ หวังเซิ่งกอดดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังนอนเฝ้าหน้ากระโจมของหยางชิงเหอทั้งคืนอีกสี่คนที่อยู่กับเขาก็ไม่ได้หลับเช่นกันคืนนี้เป็นคืนสุดท้าย พรุ่งนี้แม่นางหยางก็จะจากไปแล้วพวกเขาจะปล่อยให้เกิดเรื่องกับนางอีกไม่ได้ จะต้องส่งนางกลับไปอย่างปลอดภัย*วันรุ่งขึ้น ประชาชนต่างก็วุ่นวายตั้งแต่เช้าตรู่ขนแร่จากภูเขาแร่และใส่ลงในหม้อน้ำขนาดใหญ่ใต้หม้อน้ำมีการจุดไฟเผาถ่านหิน...เนื่องจากถ่านหินเป็นก้อนเล็ก จึงใช้เวลานานกว่าจะลุกไหม้จนแดงปล่องควันหนึ่งเริ่มมีควันดำลอยขึ้นมาตามมาด้วยปล่องที่สอง สาม และสี่...ปล่องควันทั้งสี่ที่สูงตระหง่านเสียดฟ้า ต่างพ่นควันดำออกมาถ่านหินลุกไหม้จนแดงช่างตีเหล็กต่างตักแร่ใส่หม้อน้ำทีละพลั่วหลังจากการเผาไหม้หลายชั่วยาม หม้อน้
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 501
เมื่อจ้านเฉิงอิ้นได้รับรายงานจากเถียนฉินว่า มู่ฉีซิวพยายามลักพาตัวหยางชิงเหอ และเกือบจะทำสำเร็จทั้ง ๆ ที่รอบตัวหยางชิงเหอมีหวังเซิ่ง อดีตไส้ศึกที่เคยแทรกซึมเข้ากองทัพธงเหลืองคอยคุ้มกัน!แต่เขาก็เกือบทำสำเร็จจ้านเฉิงอิ้นรีบลุกจากเตียง และรีบรุดไปยังที่เกิดเหตุหยางชิงเหอได้รับผลจากยากล้ามเนื้ออ่อนแรง ทำให้ร่างกายไร้เรี่ยวแรงและมือทั้งสองข้างถูกมัดเนื่องจากถูกโยนลงจากหลังม้า ร่างกายจึงมีรอยถลอกจากการขูดขีดกับก้อนหินหลายแห่งที่คอมีรอยนิ้วมือจากการบีบเค้นอย่างชัดเจนถึงกระนั้น สภาพจิตใจของนางก็ยังถือว่าดีอยู่แม่นางน้อยชุบน้ำจนผ้าเปียกแล้วส่งให้เสี่ยวเถาเสี่ยวเถาร้องไห้ไปพร้อมกับเช็ดรอยถลอกที่หลังมือของหยางชิงเหอจ้านเฉิงอิ้นถามหวังเซิ่ง “เกิดอะไรขึ้น พวกเจ้าทั้งห้าคนอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของมั่วฝาน มีทั้งความระมัดระวังและฝีมือ แต่ทำไมถึงปล่อยให้มู่ฉีซิวทำสำเร็จ?”หวังเซิ่งก้มหน้าและกล่าวขออภัยต่อจ้านเฉิงอิ้น“ท่านแม่ทัพ พวกเราทั้งห้าคนถูกหลอกให้แยกย้ายกันไป ตอนที่แม่นางหยางกำลังตรวจงานที่โรงงาน พวกเรากระจายกำลังกันเฝ้าระวังอยู่รอบนอก แต่แล้วก็มีกลุ่มคนปรากฏตัวขึ้นและแยก
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 500
เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ เห็นตะเกียงน้ำมันแกว่งอยู่ข้างในรถม้าเสียงประหนึ่งปีศาจร้ายที่คุ้นเคยดังขึ้น “ตื่นแล้ว?”หยางชิงเหอตื่นตกใจลืมตาทันทีเธอ มองเห็นมู่ฉีซิวม่านรถม้าไม่ได้เปิดออก แต่มั่นใจได้ว่าเธอยังอยู่ในพื้นที่ค่ายทหารของกองทัพตระกูลจ้านร่างกายเธออ่อนปวกเปียกไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยไม่รู้ว่ามู่ฉีซิวป้อนยาอะไรเข้าไปให้เธอกิน!“นะ นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”มู่ฉีซิวใช้สายตาชั่วร้ายจับจ้องหยางชิงเหอ ทันใดนั้น เขาเอามือบีบคางเธออย่างแรงและดึงเธอขึ้นมาจนได้สบตาเข้ากับแววตาแดงก่ำ โกรธเคืองและชั่วร้ายของเขา“หยางชิงเหอ เธอกล้าแกล้งตายได้ยังไง เธอกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง!”หยางชิงเหอหัวเราะ“ทำไมล่ะ พอไม่มีฉัน กองทัพธงเหลืองของนายก็ทำอะไรไม่เป็นแล้วเหรอ?”เขาคลายมือจากหยางชิงเหอและดึงผ้าไหมม้วนออกมาเช็ดมือพร้อมกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “อย่ามองตนเองสำคัญขนาดนั้น ไม่มีเธอ ฉันก็ผลิตออกมาได้เหมือนกัน”“แต่ฉันมองเธอเป็นแฟน ทะนุถนอมดั่งของล้ำค่า ถึงกระทั่งไปสู่ขอกับตระกูลชุยที่ป๋อหลิง พูดคุยกับบิดาและมารดาตระกูลชุยว่าเธอมีความสำคัญกับฉันมากและต้องมาเป็นอนุภรรยารับใช้ของฉันให้ได้!!”“ฉันไปมา
Free Preview
บทที่ 1
หลังจากพ่อแม่ตายไป เย่มู่มู่ก็ใช้ชีวิตอย่างเลอะ ๆ เลือน ๆ มาตลอดจึงไม่ได้สังเกตเห็นแต่แรกว่าในบ้านมีสิ่งของเพิ่มขึ้นมาโดยไร้สาเหตุยกตัวอย่างเช่นบางครั้งก็เป็นกระดาษเหลืองโบราณที่เขียนรายงานเกี่ยวกับการรบ ภัยแล้งและทุพภิกขภัยด้วยอักษรตัวเต็มบางคราก็เป็นเศษชามกระเบื้องเก่า ๆ ที่แตกไปครึ่งหนึ่งมีหนหนึ่งที่จู่ ๆ ในบ้านก็มีเศษดาบเปื้อนเลือดปรากฏขึ้นมาเธอถึงได้ค้นพบด้วยความตกอกตกใจ นึกว่าในบ้านมีผีแล้วเสียอีก!วันนี้ตอนกลางวันแสก ๆ ในบ้านอยู่ดี ๆ ก็มีเสื้อชั้นในยุคโบราณเปื้อนเลือดโผล่มา เสื้อชั้นในตัวนั้นมีสีออกเหลืองเปื้อนคราบเหงื่อไคลมือเธอไปสัมผัสโดนเข้าพอดี~อ้าก~เสื้อยังอุ่นอยู่เลย!เลือดก็อุ่นเหมือนกัน!เย่มู่มู่กรีดร้องเสียงหลงด้วยความตกใจนานทีเดียว จนกระทั่งในบ้านไม่มีสิ่งของโผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยอีก เธอถึงสงบสติเย็นลงได้เย่มู่มู่หยิบเสื้อชั้นในขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แน่ใจว่าเป็นเสื้อชั้นในแบบโบราณ เป็นของผู้ชาย เจ้าของเสื้อชั้นในตัวนี้สูงเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ช่วงไหล่กว้างจุดที่เสื้อชั้นในปรากฏขึ้นคือ พาดอยู่บนปากแจกันดอกไม้ใบเขื่องตรงมุมห้องรับแขก...
You may also like
Related Novels
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน395.5K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา376.6K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น340.6K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว292.9K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย267.0K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว232.7K views
Interesting books of the same period
Comments