ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า

ฉือมู่เจินเลิกคิ้วเบาๆ นัยน์ตาเธอไม่แสดงอารมณ์เลยแม้แต่น้อย"ในเมื่อฉันเป็นคนโทรหาเธอก็พิสูจน์ได้แล้วนี่ว่าตัดสินใจได้แล้ว"เสิ่นเถียนยิ้มเบาๆเธอเอ่ยขึ้นขณะสตาร์ทรถ:"ฉันอยากให้เธอเตะฮั่วหยุนถิงนั่นออกไปนานแล้ว เธอทุ่มเทรักษาขาเขาไปตั้งเยอะ ไม่คิดว่าเขาจะยังพัวพันกับน้องสาวเธอที่อยู่ต่างประเทศ ช่างเป็นผู้ชายที่เลวจริงๆ ผู้ชายประสาอะไร เธอน่ะเหมาะกับทำงานหาเงินมากกว่า!"เห็นเธอยิ่งพูดยิ่งโมโห รถก็ขับเร็วขึ้นเรื่อย ฉือมู่เจินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา"ใจเย็นๆก่อนเถอะ ฉันเพิ่งออกจากหลุมของการแต่งงานมาไม่ใช่ว่าอยากจะลงหลุมศพต่อนะ"เมื่อเห็นว่าเธอยังมีกะจิตกะใจพูดเล่นได้ เสิ่นเถียนก็ถอนหายใจออกมาอย่างสบายใจ ก่อนจะถามขึ้นว่า:"หลังจากนี้เธอคิดจะทำอะไรต่อเหรอ?"เดิมทีถ้าฉือมู่เจินไม่ติดต่อเธอมา เธอก็คิดไว้แล้วว่าอีกไม่นานจะไปหาฉือมู่เจินอยู่เหมือนกัน"ขอพักสักระยะแล้วค่อยว่ากัน ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง?"หลายปีที่ผ่านมาฉือมู่เจินทุ่มเททุกอย่างให้ฮั่วหยุนถิงหมด บริษัทเอ็มวายบริษัทเสื้อผ้าที่เธอสร้างมากับมือก็มอบให้ผู้ถือหุ้นดูแลแทน สามปีที่ผ่านมานี้นอกจากรับเงินปันผล เธอก็ไม่ยุ่งเรื่องอื่นเล

เวลานี้ฉือมู่เจินเพิ่งเดินทางถึงวิลล่าพอดีประตูเปิดออกปรากฎให้เห็นซืออีเหิง แววตาเธอเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง?"ซืออีเหิงยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น:"ไม่เจอกันนานนะ บังเอิญมีถ่ายโฆษณาที่หรงเฉิงพอดี ก็เลยแวะมานอนนี่สักคืน ไม่คิดว่าเธอจะมา ถ้าเธอไม่สบายใจ เดี๋ยวอีกสักฉันไปเอง"ก่อนแต่งงานกับฮั่วหยุนถิง ฉือมู่เจินเคยทำงานเบื้องหลังเป็นเอเจนซี่อยู่ช่วงหนึ่ง ซืออีเหิงก็คือศิลปินที่เธอพาเข้ามา และเขาก็เป็นคนที่ขยันคนหนึ่งเลยฉือมู่เจินชื่นชมในตัวเขามาก ทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนทั้งครู หลังจากที่ฉือมู่เจินกับเขาเลิกทำงานด้วยกัน ฉือมู่เจินก็ช่วยหาเอเจนซี่ระดับชั้นนำให้เขาอีก หลายปีมานี้ซืออีเหิงนับวันยิ่งโด่งดังขึ้นเมื่อเธอรู้ข่าวครอบครัวของซืออีเหิงกำลังประสบปัญหา เธอได้เอากุญแจวิลล่าหลังนี้ให้กับซืออีเหิงพร้อมบอกว่า เขาอยากจะมาพักเมื่อไหร่ก็ได้ตามสบายภายหลังจากที่ฉือมู่เจินแต่งงานกับฮั่วหยุนถิง เธอก็อุทิศตนเพื่อรักษาขาของฮั่วหยุนถิง จนลืมเรื่องนี้ไปเสียงั้น"ไม่เป็นไรตอนนี้ก็มืดแล้ว นายตอนนี้ก็เป็นที่สนอกสนใจของคนอื่นอยู่ ถ้าไปอยู่โรงแรมคงจะไม่สะดวก

เธอเปิดประตูลงจากรถก่อนจะหันหลังเดินกลับ รถมายบัคคันสีดำจอดนิ่งไม่ขยับอยู่ครู่หนึ่ง ทว่าสุดท้ายรถก็ขับออกไปในทิศทางตรงกันข้ามกับเธอบนรถฮั่วหยุนถิงที่มองผ่านกระจกหลัง เห็นเงาฉือมู่เฉินที่เล็กลงเรื่อยๆ ในใจเต็มไปด้วยความหงุดหงิดเขาไม่เข้าใจ ฉือมู่เจินที่มักอ่อนโยนอยู่เสมอ ทำไมครั้งนี้กลับดื้อด้านเสียอย่างงั้น เขาอุตส่าห์ลดตัวลงมาเพื่อมาหาเธอ เธอก็ยังคิดจะหย่าแต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องไปหาฉือซวนก่อน ไว้ค่อยหาเวลาคุยกับฉือมู่เจินทีหลังแล้วกันฉือมู่เจินเดินกลับมาได้ประมาณหนึ่งร้อยเมตร เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากซืออีเหิง"มู่เจิน ตอนนี้เธออยู่ไหน?"ได้ฟังน้ำเสียงที่แฝงด้วยความกังวลของเขาแล้ว ในใจของฉือมู่เจินก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา"ฉันอยู่ครึ่งทางเขาน่ะ อยู่บนถนนกำลังกลับ""ประธานฮั่วล่ะ?"นัยน์ตาฉือมู่เจินไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใด เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย:"ไปแล้วล่ะ""เขาก็เลยทิ้งผู้หญิงอย่างเธอไว้คนเดียวกลางเขาดึกๆดื่นๆเนี้ยนะ?! ฉันจะไปรับเธอเดี๋ยวนี้ รอฉันนาที!"ไม่เปิดโอกาสให้ฉือมู่เจินปฏิเสธ ทันทีที่พูดจบซืออีเหิงก็วางสายฉือมู่เจินยกหูโทรศัพทืลง เธอยืนอยู่กับที่รอซื

ฉือมู่เจินมองเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ"กลับบ้าน""กลับบ้านน่าเบื่อจะตาย วันนี้นะเพื่อฉลองเธอกลับเข้าบริษัทเอ็มวายแถมยังได้ออกจากขุมนรกคนแต่งงาน ฉันจองที่นั่งไว้ที่เมอเซอร์ ได้ยินว่าช่วงนี้มีโฮสต์มาใหม่ ฉันจะพาเธอไปทำความรู้จักสักหน่อย!"เสิ่นเถียนยิ้มพลางยักคิ้ว ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่กลั้นไม่ไหวรอได้เจอโฮสต์หนุ่มพวกนั้นก่อนเถอะ ยัยนี่คงกระโจนใส่พวกเขาเป็นแน่ ฉือมู่เฉินแอบคิดเธอตอบอย่างยิ้มๆพลางมองเสิ่นเถียน "สรุปคือพาฉันไปทำความรู้จักหรือเธออยากรู้จักเองกันแน่?"เสิ่นเถียนไม่รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย เธอเดินมาข้างหน้าฉือมู่เจินและยิ้มพร้อมกับเกี่ยวคอฉือมู่เจิน: "ที่รัก เราจะมานั่งแบ่งแยกกันทำไมล่ะ! แถมก่อนหน้านี้เธอเอาแต่ชอบฮั่วหยุนถิง เพราะงั้นเธอเลยยังไม่เคยเห็นความเจริญของโลกนี้"คืนนี้ไปกับพี่เถอะน้อง รับรองน้องจะต้องประทับใจการบริการจนพรุ่งนี้เช้าลืมไปเลยใครคือฮั่วหยุนถิง!"ฉือมู่เจินกลั้นไม่ไหว"พรืด" หัวเราะพรืดออกมาพร้อมพูดว่า:"ช่างมันเถอะ เรื่องดีๆแบบนี้เธอเก็บไว้เองเถอะ ฉันไม่สนใจ"เมื่อเห็นว่าฉือมู่เจินตั้งท่าจะจากไป เสิ่นเถียนก็รีบคว้าแขนของเธอไว้"ถึงยังไงกลับบ้าน

ฉือมู่เจินตอบด้วยสีหน้าเฉยเมย:"สิ่งที่ภรรยาควรทำหรือไม่ควรทำเธอก็ทำหมดแล้ว คุณสองคนน่ะขาดก็แค่ทะเบียนสมรส"ฮั่วหยุนถิงจ้องมองไปที่ใบหน้าของฉือมู่เจิน คิดมองหาความรู้สึกเสียใจบนใบหน้าเธอ ทว่าไม่มีเลย เธอไม่สนใจแล้วจริงๆไม่รู้ทําไม ฮั่วหยุนถิงรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจเขาเขาลืมตาแล้วพูดอย่างเย็นชา:"ตราบใดที่เรายังไม่หย่า คุณก็มีหน้าที่ต้องดูแลผม!"ฉือมู่เจินรู้สึกหงุดหงิดในใจ แต่ก็ไม่อยากต้องจัดการกับฮั่วหยุนถิง เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและปลดบล็อกฉือซวนแล้วส่งข้อความไปหาเธอณ ตระกูลฉือฉือซวนเดิมทีอาบน้ําและเตรียมเข้านอนอหลังจากได้รับข้อความจากฉือมู่เจินหน้าเธอก็ซีดลงซือมู่เจินอีตัวดี!เธอรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยรวดเร็ว เธอลงมาเจอกับสวีโร่วและฉือเจิ้นที่เพิ่งกลับจากงานเลี้ยงพอดี เมื่อเห็นว่าเธอกําลังจะออกไปข้างนอกทั้งคู่ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้"ซวนซวน ดึกดื่นแล้วลูกจะไปไหน?"ฉือซวนฝืนยิ้นมองสวีโร่ว:"คุณแม่ พี่หยุนถิงเขาดื่มมากไป น่ะค่ะ ตอนนี้เขาอยู่บ้านคนเดียว หนูเป็นห่วงเขาเลยว่าจะฉันไปดู"สวีโร่วเหลือบมองฉือเจิ้น เห็นว่าสีหน้าเขาไม่มีอาการอะไรออกมา เธอยิ้มให้ฉือซวน:"ตอนนี้ดึกแล้ว ล