บทที่ 8

ฉือมู่เจินมองเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ"กลับบ้าน"

"กลับบ้านน่าเบื่อจะตาย วันนี้นะเพื่อฉลองเธอกลับเข้าบริษัทเอ็มวายแถมยังได้ออกจากขุมนรกคนแต่งงาน ฉันจองที่นั่งไว้ที่เมอเซอร์ ได้ยินว่าช่วงนี้มีโฮสต์มาใหม่ ฉันจะพาเธอไปทำความรู้จักสักหน่อย!"

เสิ่นเถียนยิ้มพลางยักคิ้ว ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่กลั้นไม่ไหว

รอได้เจอโฮสต์หนุ่มพวกนั้นก่อนเถอะ ยัยนี่คงกระโจนใส่พวกเขาเป็นแน่ ฉือมู่เฉินแอบคิด

เธอตอบอย่างยิ้มๆพลางมองเสิ่นเถียน "สรุปคือพาฉันไปทำความรู้จักหรือเธออยากรู้จักเองกันแน่?"

เสิ่นเถียนไม่รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย เธอเดินมาข้างหน้าฉือมู่เจินและยิ้มพร้อมกับเกี่ยวคอฉือมู่เจิน: "ที่รัก เราจะมานั่งแบ่งแยกกันทำไมล่ะ! แถมก่อนหน้านี้เธอเอาแต่ชอบฮั่วหยุนถิง เพราะงั้นเธอเลยยังไม่เคยเห็นความเจริญของโลกนี้"

คืนนี้ไปกับพี่เถอะน้อง รับรองน้องจะต้องประทับใจการบริการจนพรุ่งนี้เช้าลืมไปเลยใครคือฮั่วหยุนถิง!"

ฉือมู่เจินกลั้นไม่ไหว"พรืด" หัวเราะพรืดออกมาพร้อมพูดว่า:"ช่างมันเถอะ เรื่องดีๆแบบนี้เธอเก็บไว้เองเถอะ ฉันไม่สนใจ"

เมื่อเห็นว่าฉือมู่เจินตั้งท่าจะจากไป เสิ่นเถียนก็รีบคว้าแขนของเธอไว้"ถึงยังไงกลับบ้านไปก็ไม่มีอะไร แค่ไปกับฉันเอง! อีกอย่างเธอก็กําลังจะหย่าร้าง หรือว่ายังคิดจะถือพรหมจรรย์เพื่อฮั่วหยุนถิงอยู่อีก?"

ฉือมู่เจินไม่ได้มีความคิดนี้ในหัว แต่เห็นว่าเสิ่นเถียนไม่ยอมแพ้แน่ หากเธอไม่ไปด้วย เธอจึงได้แต่พยักหน้าอย่างทําอะไรไม่ถูก

"ฉันบอกไว้ก่อนนะแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว"

เสิ่นเถียนยิ้มด้วยใบหน้าที่มีความสุข"โอเคจ้ารีบไปกันเถอะ ไปหาข้าวเย็นกินกันก่อน!"

เมื่อทั้งสองคนทานอาหารเย็นเสร็จก็ไปที่บาร์ และทันทีที่ก้าวเข้าไป เสียงดังสนั่นก็ถาโถมเข้ามาในหู ท่ามกลางแสงไฟหลากสีสัน ผู้คนในสนามเต้นรำกำลังเต้นกันอย่างเต็มที่ เสียงกรีดร้องดังไม่หยุด

เสิ่นเถียนพาเธอขึ้นไปที่ชั้นสอง ที่นี่เป็นบาร์สองชั้น ชั้นหนึ่งมีเป็นฟลอร์เต้นและที่นั่ง ส่วนชั้นสองเป็นพื้นที่ส่วนตัวมีห้องคาราโอเกะแบบโปร่งใสอย่างดี

ห้องคาราโอเกะแบบโปร่งใสนั้นปกติมีไว้เพื่อให้ลูกค้าได้เพลิดเพลินกับกลุ่มคนที่เต้นอยู่ฟลอร์ด้านล่าง แต่ข้อเสียคือความเป็นส่วนตัวจะไม่ดี คนข้างในทำอะไรคนภายนอกเห็นหมด

เสิ่นเถียนกับฉือมู่เจินเดินตามพนักงานมาที่ห้องคาราโอเกะแบบโปร่งห้องหนึ่ง ไม่นานนักเหล้าที่สั่งโฮสต์ที่เลือกก็มา

เมื่อเห็นโฮสต์หนุ่มสุดหล่อสองคนตรงหน้า เสิ่นเถียนก็มองไปที่ฉือมู่เจินด้วยหน้าตาภูมิใจ:"เจินเจิน ฉันไม่ได้โกหกเธอใช่ไหมล่ะ? เธอชอบคนไหน ฉันรอให้เธอเลือกเสร็จแล้วฉันเอาคนที่เหลือเอง"

โฮสต์หนุ่มที่เมอเซอร์จะดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเท่านั้น ไม่มีการเปลืองเนื้อเปลืองตัว โดยปกติแล้วทุกคนก็จะแค่ร้องเพลง เต้นกันเท่านั้น

ฉือมู่เจินกวาดสายตามองชายหนุ่มทั้งสอง เธอมองเสิ่นเถียนด้วยรอยยิ้ม:"ถ้าให้เธอทั้งสองคนเลยล่ะ? ฉันว่าเธอดูชอบหมดอะ"

"ได้ยังไงล่ะเราสองคนต้องมาสนุกด้วยกันสิ เอาแบบนี้ให้คนที่อยู่ใกล้เธอนั่งกับเธอ คนใกล้ฉันนั่งกับฉัน!"

โฮสต์หนุ่มเองรู้งานกันมาก ทันทีที่เสิ่นเถียนพูดจบก็ต่างคนต่างเดินไปนั่งข้างๆฉือมู่เจินและเสิ่นเถียน

"คุณผู้หญิงท่านนี้ชื่อว่าอะไรครับ ผมชื่อจุนเจีย ต้องการให้ผมบริการอะไรดีครับ?"

ชายหนุ่มมองใบหน้าของฉือมุ่เจินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความตื่นเต้นในใจ เขายังไม่เคยเจอลูกค้าที่สวยขนาดนี้มาก่อน และดูเหมือนว่าจะสวยธรรมชาติอีกด้วย จริงๆคืนนี้เขาได้เงินมาเยอะแล้ว

ถ้าลูกค้าสวยแบบนี้ทุกคน ต่อให้ต้องเปลืองตัวเขาก็เต็มใจ

ฉือมู่เจินเหลือบมองเขาเบา ๆ น้ําเสียงไม่สนใจเอ่ย"ไม่ต้องทําอะไรเลย แค่นั่งตรงนี้เงียบๆพอ"

ในสถานการณ์นี้เธอเองไม่รู้ต้องจัดการยังไง เธอแอบรู้สึกเสียใจทีหลังที่ตกลงมากับเสิ่นเถียน

จุนเจียอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แววตาของเขาก็ประกายไปด้วยความประหลาดใจ

แต่เขาผ่านการฝึกอบรมระดับมืออาชีพมา ไม่นานนักก็ปรับอารมณ์กลับมาสงบได้ เขายิ้ม:"งั้นผมร้องเพลงให้คุณฟังดีกว่า ผมร้องเพลงเพราะนะ"

ฉือมู่เจินพยักหน้า"ได้"

ไม่นานนักจุนเจียก็เลือกเพลงได้ ภายในห้องคาราโอเกะมีเสียงดนตรีไพเราะดังขึ้นมา

อีกฝั่งหนึ่งของฉือมู่เจิน เสิ่นเถียนกำลังผลัดกันป้อนผลไม้กับโฮสต์หนุ่ม ฉือมู่เจินที่เห็นใบหน้าเธอร้อนผ่าวเล็กน้อย เธอรีบมองไปทางอื่นแล้วตั้งใจฟังจุนเจียร้องเพลง

ขณะนั้นเหลียงจือซวนที่กำลังเดินผ่านห้องคาราโอเกะของฉือมู่เจินกับเสิ่นเถียน เขาบังเอิญเหลือบตาไปเห็นพอดี ทันใดนั้นนัยน์ตาเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

เรื่องที่ฉือมู่เจินกับฮั่วหยุนถิงแอบแต่งงานกัน นอกจากตระกูลฉือกับตระกูลฮั่วจะรู้ ยังมีพวกเขาไม่กี่คนที่สนิทกับฮั่วหยุนถิงที่รู้

เพียงแต่ไม่คิดมาก่อนว่าคนที่เชื่อฟังฮั่วหยุนถิงอย่างฉือมู่เจินจะมาที่บาร์กับเขาเป็นด้วย?

เขาเม้มปากอย่างไม่รู้ตัว สงสัยที่นี้จะมีการแสดงดีๆให้ดูแล้ว

เมื่อละลายก็รีบเดินเข้าไปในห้องคาราโอเกะข้างๆ พอเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงของจินอี้ที่พูดด้วยรอยยิ้มว่า: "จือซวน มึงมาสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลยวันนี้ กูจะเรียกเก็บค่าอาหารนี้จากบัญชีมึง!

ในห้องคาราโอเกะนอกจากมีจินอี้และซีหยุนเจ๋อแล้ว ยังมีฮั่วหยุนถิงที่นั่งดื่มอยู่ในมุม ดื่มเหล้าด้วยใบหน้าเย็นชา

นอกจากฮั่วหยุนถิง ข้างๆ จินอี้และซีหยุนเจ๋อ ต่างก็มีสาวสวยที่สวมชุดสบายๆนั่งอยู่ข้างๆ

เหลียงจือซวนปิดประตูห้อง เพื่อช่วยลดเสียงเพลงที่ดังสนั่นจากภายนอก เขาเดินไปนั่งข้างๆ คนอื่น และหลังจากมองไปที่ฮั่วหยุนถิงแล้วก็เปิดปากพูดว่า: "พวกมึงรู้ไหมว่ากูเจอใครมาที่ไปข้างนอกเมื่อกี้?"

"ใคร "

จินอี้ทำหน้าสนใจ"แฟนเก่ามึงที่เลิกไปแล้วแต่ทำเป็นท้องเพื่อหวังแต่งกับมึงอะเหรอ?"

เหลียงจือซวนมักรักสนุก ไม่เคยคิดเขาว่าจะเจอปัญหาใหญ่แบบนี้ เขาไปยุ่งเกี่ยวกับนักแสดงหน้าใหม่จนถูกหลอก เพราะเรื่องนี้ ตอนนี้เขาถูกแม่เขาบังคับให้ไปดูตัวหาผู้หญิงที่เหมาะจะแต่งงานด้วย เพื่อเลี่ยงการถูกจับแต่งงาน เขาเลยเลือกพักที่บริษัทหลายวันแล้ว

เหลียงจือซวนหน้าถอดสี เขาพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี:"จินอี้ ไม่พูดก็ไม่ตายนะ!"

ถึงยังไงจินอี้ก็ยิ้มกว้างขึ้นและพูดว่า: "เห็นใครกันแน่ อย่ามัวแต่ทำให้เรื่องมันเป็นปริศนาวินะ! มึงมาช้าขนาดนี้ โชคดีที่ไม่ได้ให้มึงดื่มซ่อมสามแก้ว จะพูดอะไรลีลาชักช้าเหมือนผู้หญิงไม่แต่งงาน"

" ถ้าพูดพวกมึงไม่เชื่อแน่ กูเห็นเมียของหยุนถิง"

ทันทีที่พูดจบฮั่วหยุนถิงที่กำลังดื่มเหล้าอยู่ก็หยุดชะงัก เขามองเหลียงจือซวนอย่างเยือกเย็น

"มึงแน่ใจนะ"

เหลียงจือซวนพยักหน้าด้วยสีหน้ามีความสุขบนความทุกข์ผู้อื่น "เธอมากับเพื่อนเธอ ต่างคนต่างมีโฮสต์ของตัวเอง ตอนที่กูเดินผ่านเธอกำลังจ้องมองโฮสต์นั่นร้องเพลง หยุนถิง หัวมึงดูเขียวๆนะ......"

ยังไม่ทันได้พูดอะไร ฮั่วหยุนก็วางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะรีบลุกเดินออกไป

ดีจริงๆแบบนี้!

ไม่ใช่แค่ขอหย่ากับเขา บล็อกเขา ยังกล้ามาหาโฮสต์ในบาร์อีก ความกล้านี่นับวันยิ่งกล้าขึ้นเรื่อยๆเลยนะ!

เหลียงจือซวนมองไปที่แผ่นหลังของฮั่วหยุนถิงอย่างงงงวย จากนั้นก็มองไปที่จินอี้และซีหยุนเจ๋อข้างๆ: "มันไม่ได้ชอบฉือซวนเหรอ? ทำไมได้ยินว่าฉือมู่เฉินเรียกโฮสต์ถึงแสดงออกแรงแบบนี้?"

จินอี้ยักไหล่: "ถึงมันจะไม่ชอบฉือมู่เจินมากแค่ไหน แต่ตอนนี้พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากัน ภรรยามาสวมเขาให้เห็นแบบนี้ ถ้าเป็นมึง มึงจะยอมรับได้ไหม?"

ในความเห็นของเขา การกระทำของฮั่วหยุนถิงไม่ได้เกี่ยวกับความชอบหรือไม่ชอบฉือมู่เจินเลย แต่เป็นเพราะไม่สามารถทนเห็นผู้หญิงของตนเองมีความสัมพันธ์เปิดเผยกับผู้ชายอื่น

สายตาซีหยุนเจ๋อที่นั่งข้างๆ สั่นไหว มือที่วางอยู่ข้างลำตัวก็เผลอกำแน่นขึ้น เขายกแก้วเหล้าขึ้นและดื่มจนหมดในทันที

"เออใช่ พวกมึงรู้เปล่าว่าเพื่อนของฉือมู่เจินคนนั้นคือใคร? ถ้ากูพูดพวกมึงตกใจแน่!"

"ใคร "จินอี้ถามอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่

"เสิ่นเถียน!"

เมื่อได้ยินชื่อนี้ใบหน้าของจินอี้ก็เหยเกทันที เขากัดฟัน:"มึงว่าใครนะ?"

"เสิ่นเถียนไง ที่ไม่กี่ปีก่อนบ้านล้มละลายคนนั้นอะ เมื่อก่อนพวกเรายังเคยไปปาร์ตี้ด้วยกันเลย ทำไมวะ?"

จินอี้ยิ้มอย่างเย็นชา เขาพูดราวเน้นคำ:"ไม่มีอะไร กูก็แค่ถามไปงั้นแหละ"

พูดจบ เขาก็โอบสาวงามที่อยู่ข้างๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่หนึ่งรูป ก่อนจะกดส่งให้ไปในกลุ่มเพื่อน

นัยน์ตาสาวงามแววาบด้วยความตกใจ ดวงตาคู่นั้นมองไปที่จินอี้ด้วยความรักใคร่

"คุณชายจินคะ นี่คุณ......"

จินอี้มองเธอด้วยสีหน้าเย็นชา"อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่อยากให้ใครบางคนสักคนเห็นเฉยๆ"

ใบหน้าของสาวงามซีดเผือกลง เธอรู้ตัวว่าเธอคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียว

ฮั่วหยุนถิงเดินออกมาข้างนอก หลังจากกวาดสายมองไปไม่กี่ครั้ง เขาเห็นฉือมู่เจินกำลังป้อนผลไม้ให้กับชายที่นั่งข้างๆในห้องคาราโอเกะแบบโปร่งใส มือขาวบางของเธอเกือบจะสัมผัสริมฝีปากของเขา ฮั่วหยุนถิงรู้สึกโกรธจัดราวมีไฟลุกไหม้ขึ้นมาในใจ

ในห้องคาราโอเกะ เสิ่นเถียนเห็นว่าฉือมู่เจินดูไม่สนุกเลย เธอจึงเสนอชวนทุกคนเล่นเกมที่ชื่อว่า จริงหรือกล้า

ฉือมู่เจินแพ้เสียแล้ว เสิ่นเถียนเลยสั่งให้เธอป้อนผลไม้โฮสต์หนุ่มข้างๆ

ทันทีที่เธอป้อนผลไม้ในมือเข้าปากโฮสต์หนุ่ม ทันใดนั้นประตูห้องคาราโอเกะก็ถูกเปิดออก บรรยากาศเยือกเย็นพร้อมเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธดังมาจากหน้าประตู

"ฉือมู่เจิน!"