บทที่ 27

เขาไม่ชอบฉือมู่เจินไม่ใช่เหรอ?!

ทําไมล่ะ !

สวีโร่วเห็นสีหน้าเศร้าของฉือซวนก็ทุกข์ใจ รีบเข้าไปพยุงร่างฉือซวนที่จะทรงตัวแทบไม่ไหว

"ซวนซวนลูกอย่าเศร้าไป ฮั่วหยุนถิงอาจจะไม่อยากให้ตระกูลฉือเราเสียหน้าเลยจงใจพูดแบบนั้นต่อหน้าทุกคน!"

เมื่อได้ยินแบบนี้ฉือซวนรู้สึกเหมือนคว้าขอนไม้สุดท้ายไว้ เธอพยักหน้าไม่รู้ตัว:"อืม ต้องเป็นแบบนี้แน่ พี่หยุนถิงไม่มีทางชอบพี่แน่ ต้องเราสิที่เป็นคู่กันน่ะ!"

เฒ่าแก่ฉือกับคุณนายฉือเหลือบตามองกัน นัยน์ตาทั้งสองฝ่ายฉายแววตกใจ

พวกเขาคิดมาตลอดว่าความสัมพันธ์ของฮั่วหยุนถิงกับฉือมู่เจินนั้นไม่ค่อยดี ตอนนี้ฉือซวนกลับมาแล้ว ทั้งสองคนต้องหย่ากันแน่ ถึงได้กำเริบเสิบสานดูถูกฉือมู่เจิน ถ้าฮั่วหยุนถิงมีใจให้ฉือมู่เจินล่ะก็พวกเขาคงต้องชั่งน้ำหนักกันใหม่แล้ว!

ไม่นานเฒ่าแก่ฉือก็เข้าไปหาฮั่วหยุนถิง:"ประธานฮั่วคุณคิดมากแล้วครับ พวกเราแค่คิดว่าต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ ก็เลยอยากให้มู่เจินอธิบายให้แขกเข้าใจ เขาจะไม่ได้ไม่เข้าใจมู่เจินผิดกันครับ!"

สีหน้าของฮั่วหยุนถิงเยือกเย็น เขาพูดเน้น:"เข้าใจผิดอะไร?! วันนั้นผมอยู่ในบาร์ด้วย ตอนนั้นผมกับเธอขัดแย้งกันเธอเลยเรียกใช้บริการโฮส