บทที่ 4

เวลานี้ฉือมู่เจินเพิ่งเดินทางถึงวิลล่าพอดี

ประตูเปิดออกปรากฎให้เห็นซืออีเหิง แววตาเธอเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ

"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง?"

ซืออีเหิงยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น:"ไม่เจอกันนานนะ บังเอิญมีถ่ายโฆษณาที่หรงเฉิงพอดี ก็เลยแวะมานอนนี่สักคืน ไม่คิดว่าเธอจะมา ถ้าเธอไม่สบายใจ เดี๋ยวอีกสักฉันไปเอง"

ก่อนแต่งงานกับฮั่วหยุนถิง ฉือมู่เจินเคยทำงานเบื้องหลังเป็นเอเจนซี่อยู่ช่วงหนึ่ง ซืออีเหิงก็คือศิลปินที่เธอพาเข้ามา และเขาก็เป็นคนที่ขยันคนหนึ่งเลย

ฉือมู่เจินชื่นชมในตัวเขามาก ทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนทั้งครู หลังจากที่ฉือมู่เจินกับเขาเลิกทำงานด้วยกัน ฉือมู่เจินก็ช่วยหาเอเจนซี่ระดับชั้นนำให้เขาอีก หลายปีมานี้ซืออีเหิงนับวันยิ่งโด่งดังขึ้น

เมื่อเธอรู้ข่าวครอบครัวของซืออีเหิงกำลังประสบปัญหา เธอได้เอากุญแจวิลล่าหลังนี้ให้กับซืออีเหิงพร้อมบอกว่า เขาอยากจะมาพักเมื่อไหร่ก็ได้ตามสบาย

ภายหลังจากที่ฉือมู่เจินแต่งงานกับฮั่วหยุนถิง เธอก็อุทิศตนเพื่อรักษาขาของฮั่วหยุนถิง จนลืมเรื่องนี้ไปเสียงั้น

"ไม่เป็นไรตอนนี้ก็มืดแล้ว นายตอนนี้ก็เป็นที่สนอกสนใจของคนอื่นอยู่ ถ้าไปอยู่โรงแรมคงจะไม่สะดวก พรุ่งนี้ค่อยไปแล้วกัน"

เห็นฉือมู่เจินลากกระเป๋าเดินทางจะขึ้นข้างบน ซืออีเหิงก็เดินไปข้างๆเธอ:"ฉันช่วยถือเอง"

"ไม่เป็นไร ไม่ได้หนักอะไร"

"เธอตั้งใจจะกลับมาอยู่ที่นี่เหรอ?"

น้ำเสียงเขาแฝงไปด้วยความระมัดระวังในการพูด ทว่าฉือมู่เจินกลับไม่ได้สังเกต เธอพยักหน้ารับ:"อืม เพราะงั้นถ้านายมาพักที่นี่อีก อาจจะไม่สะดวกเท่าไหร่"

"อืม เข้าใจแล้ว ให้ฉันเข้ามาอยู่ฟรีๆ ตั้งหลายปี แค่นี้ฉันก็ซึ้งใจแล้ว"

เมื่อเห็นใบหน้าที่จริงจังของเขา ฉือมู่เจินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา"นายน่ะ ตอนนี้เป็นถึงนักแสดงนำ จะซื้อบ้านแบบนี้สักสิบหลังก็ได้"

ซืออีเหิงกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ เขาซื้อบ้านข้างๆ เธอตั้งนานแล้ว แต่เขาก็ยังชอบที่นี่อยู่ดี เพราะที่นี่มีกลิ่นอายของเธอไงล่ะ

"กินกาแฟไหม? ฉันชงกาแฟอยู่น่ะ"

"โอเค แต่ฉันอยากขึ้นไปอาบน้ําก่อน"

"ครับ "

หลังจากช่วยฉือมู่เจินแบกกระเป๋าเดินทางเธอขึ้นไปชั้นบนซืออีเหิงก็เดินยิ้มกลับไปที่ห้องครัวเพื่อบดเมล็ดกาแฟต่อ

จังหวะที่ชงกาแฟเสร็จพอดี เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

เขาเดินไปที่ประตู ส่องตาแมวดูคนด้านนอก อีเหิงถึงกับตกใจ

นี่มันประธานบริษัท ฮั่วซือ กรุ๊ป ฮั่วหยุนถิงนี่!

ใบหน้าเขาคนนี้มักปรากฎอยู่บนนิตยสารบ่อยๆ ซืออีเหิงก็เลยจำได้ในทันที อีกอย่างอีเหิงนึกขึ้นได้ว่าเขาช่วงนี้มีภาพยนตร์อยู่เรื่องหนึ่งที่ฮั่วซือกรุ๊ปเป็นผู้ลงทุน

แต่ว่าฮั่วหยุนถิงมาที่นี่ได้ไง?

หรือว่ามาหาฉือมู่เฉิน?

แต่สองคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่มีปฏิสัมพันธ์กันเลย

ขณะที่ซืออีเหิงยังอยู่กับห้วงความคิดเขานั้น ฮั่วหยุนถิงที่อยู่หน้าประตูก็หมดความอดทน กดกริ่งประตูซ้ำอีกสองสามครั้ง

ในที่สุดประตูก็เปิดออก

ถึงอย่างนั้นคนที่ประตูกลับไม่ใช่ฉือมู่เจิน แต่เป็นผู้ชายที่ฮั่วหยุนถิงไม่เคยเจอมาก่อน คงเป็นซืออีเหิงนักแสดงหน้าใหม่ที่เค่อหนิงบอก!

นัยน์ตาฮั่วหยุนถิงฉายแววความเย็นชา โทสะที่อยู่ในใจเขานั้นแทบกลั้นไว้ไม่อยู่"ฉือมู่เจินล่ะ?"

เห็นท่าทีไม่ค่อยดีของอีกฝ่าย ซืออีเหิงก็ขมวดคิ้ว"เธออาบน้ำอยู่ครับ ประธานฮั่วมาหาเธอมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?"

"เหอะ!"

ฮั่วหยุนถิงหัวเราะอย่างเย็นชา ทุกคําที่เอ่ยราวกับมีเศษน้ำแข็งหล่นออกมา"ผมเป็นสามีเธอ คุณว่าผมมาหาเธอต้องมีเรื่องอะไรล่ะ?!"