บทที่ 12

ฮั่วหยุนถิงยิ้มอย่างเยือกเย็น"นี่เรียกว่ามากเกินไป? ผมยังไม่ได้ขอให้คุณปฏิบัติตามภาระผูกพันสามีภรรยาของเราด้วยซ้ำ!"

ฉือมู่เจินกัดฟัน"คุณฝันไปเถอะ!"

"กลับไปกับผม หรือจะให้ผมอยู่ที่นี่กับคุณคุณเลือกเอา"

ฉือมู่เจินสูดหายใจเข้าลึก ๆก่อนจะคิดกับตัวเองว่าเพียงอดทนแค่หนึ่งสัปดาห์ทุกอย่างก็จะผ่านไปแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงหันหลังกลับและเดินตรงไปที่รถมายบัคที่จอดอยู่ข้างถนน

ฮั่วหยุนถิงหยุดเธอไว้ก่อนถาม"คุณไม่เก็บข้าวของ? "

สีหน้าของฉือมู่เจินเรียบเฉยไม่แยแส"หนึ่งสัปดาห์ฉันก็จะกลับมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องเก็บ"

สีหน้าของฮั่วหยุนถิงถอดสี ก่อนจะขึ้นรถออกไปอย่างเย็นชา อีกทั้งยังไม่เอ่ยปากคุยอะไรกับฉือมู่เจิน เพียงหยิบเอกสารขึ้นมาและอ่านต่อ

ฉือมู่เจินที่นั่งอยู่ด้านข้างเหลือบมองเอกสารในมือของเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนผันไปทันที "คุณต้องการจะซื้อบริษัทเอ็มวาย?"

ฮั่วหยุนถิงขมวดคิ้วและมองเธอด้วยสายตาเย็นชา"เมื่อก่อนคุณไม่สนใจเรื่องของบริษัทของผมไม่ใช่เหรอ?"

นัยย์ตาของฉือมู่เจินฉายแววความเหน็บแนม"พูดอย่างกับว่าถ้าชั้นสนใจคุณจะบอกฉันอย่างนั้นล่ะ"

เมื่อนึกถึงสิ่งที่ฉือมู่เจินพูดเกี่ยวกับก