บทที่ 13

ฉือมู่เจินมองเธออย่างเฉยเมย"ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีสิทธิ์มาถามคําถามนี้กับฉันนะ"

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็หันหลังกลับจะขึ้นไปชั้นบน ทันใดนั้นเสียงเย็นชาของฉือซวนก็ดังขึ้นข้างหลังเธอ

"หยุดนะ!"

มุมปากของฉือมู่เจินยกยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะหันมามองไปที่ฉือซวนด้วยสีหน้าเยาะเย้ย"เป็นเมียน้อยแต่กลับทำท่าทีหยิ่งผยองขนาดนี้ ฉันเพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย"

ใบหน้าของฉือซวนเปลี่ยนไป เธอจ้องมอง ฉือมู่เจินเขม็งและพูดว่า:"คนที่พี่หยุนถิงรักก็คือฉัน แม้ว่าพี่จะใช้กลอุบายเพื่อให้อยู่ที่นี่ เขาก็ไม่มีทางที่เขาจะตกหลุมรักพี่ รู้อย่างนี้แล้วก็รีบๆหย่ากับเขาซะ" !"

เห็นทีการหนีไปไกลไกลคงจะเป็นการดีที่สุด ไม่ต้องปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาอีกเลยยิ่งดี

ฉือมู่เจินเลิกคิ้ว ก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า "โอเค ถ้าเธอให้เงินฉันสองร้อยห้าสิบล้าน ฉันจะหย่ากับเขาทันที"

ม่านตาของฉือซวนหดลงเล็กน้อยเธอกัดฟันและพูดว่า:"หลายปีที่ผ่านมานี้พี่หยุนถิงยังให้เงินพี่ไม่มากพอหรือไง?ฉือมู่เจิน พี่อย่าโลภเกินไปหน่อยเลย!"

"เธอเป็นคนที่รีบร้อนอยากให้ฉันหย่ากับฮั่วหยุนถิงเองนะ จะไม่ทุ่มเทอะไรเพื่อพิสูจน์ความรู้สึกของเธอต่อเขาหน่อยหรือไง?"