Share
บทที่ 15
Related chapter
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 16
เค่อหนิงก้มศีรษะลง สีหน้าเขาเต็มไปด้วยรู้สึกผิด"ประธานฮั่วครับ ยังสืบอยู่ครับ แต่ว่าคุณหนูฉือหลังจากไปจากวิลล่าได้ไม่นานก็หายไปจากที่จับตาดู เพราะงั้นการจะเริ่มสิบยากมากครับ ตอนนี้ยังสืบไม่เจอว่าอยู่ที่ไหนครับ""สืบต่อไป!"หลังจากเค่อหนิงจากไป ความหงุดงหิดในใจของอั่วหยุนถิงก็เพิ่มทวีขึ้น เอกสารในมืออ่านยังไงก็ไม่เข้าหัว......คืนนั้นฉือมู่เจินกลับถึงวิลล่าทางตอนเหนือของเมืองก็เป็นเวลาตีสองแล้วเธอฝืนพยุงร่างกายเปิดประตู ทันทีที่เดินเข้าบ้านก็พยุงร่างกายต่อไม่ไหวจะล้มลงกับพื้นทันใดนั้นก็มีแขนคว้าเอวเธอไว้ ฉือมู่เจินคิดจะลืมตาดูว่าเป็นใคร ทว่าเปลือกตานั้นไม่อาจลืมตาขึ้นได้เลยวินาทีก่อนจะหมดสตินั้น เธอได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆที่ฟังแทบไม่ได้ยินเมื่อตื่นขึ้นมา ฉือมู่เจินก็เห็นว่าบาดแผลบนตัวเธอนั้นถูกพันแผลแล้วเรียบร้อย เธอฝืนลุกขึ้น คลุมตัวเองด้วยชุดนอนก่อนจะพยุงตัวเองเดินออกมาทันทีที่เดินลงมาถึงข้างล่าง ร่างกายเธอก็เหงื่อแตกเต็มตัวเธอได้ยินเสียงดังมาจากในครัว กำลังคิดว่าจะเข้าไปดูก็เห็นซืออีเหิงเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถือชามซุปไก่เมื่อเห็นฉือมู่เจิน สายตาเขาก็เต็มไปด้วยคว
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 17
ฉือมู่เจินขมวดคิ้ว สีหน้าเธอเริ่มหงุดหงิด"ฮั่วหยุนถิง คุณเลิกมาวุ่นวายกับฉันทีได้ไหม ตอนนั้นฉันผิดที่แต่งงานกับคุณโดยที่คุณไม่เต็มใจ แต่ฉันก็ช่วยรักษาขาคุณแล้ว สามปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยทำอะไรผิดต่อคุณเลย ตอนนี้ฉันอยากออกมามีชีวิตของตัวเอง คงไม่เกินไปหรอกใช่ไหม?"ม่านตาของฮั่วหยุนถิงหดลงเล็กน้อย หลายวินาทีต่อมาเขากัดฟัน:"ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องหย่าน่ะเป็นไปไม่ได้!ผมสืบมาเรียบร้อยแล้ว ช่วงวันก่อนนั้นคุณไม่ได้อยู่กับซืออีเหิง ตกลงแล้วคุณไปไหนมา แล้วสองร้อยห้าสิบล้านนั่นมายังไง ถ้าไม่อยากให้ผมสืบต่อก็กลับวิลล่ากับผมเดี๋ยวนี้!"ฉือมู่เจินกระชับมือเธอแน่นไม่รู้ตัว สายตาฉายแววขัดขืน หลังจากนนั้นก็สะบัดหลุดจากมือเขาแล้วขึ้นรถด้วยตัวเธอเองระหว่างทางกลับ ทั้งสองต่างไม่พูดอะไรในใจของฉือมู่เจินนั้นหงุดหงิดจนหาที่เปรียบไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าฮั่วหยุนถิงเป็นบ้าอะไรกันแน่เธอตกลงที่จะหย่า เขาก็ควรจะรีบไปหย่ากับเธอไม่ใช่เหรอ!ตอนนี้กลับพันกันยุ่งเหยิงไปหมด จนต่างฝ่ายต่างไม่มีความสุขกลับมาถึงวิลล่าฉือมู่เจินก็เดินตรงขึ้นข้างบนทันที จังหวะที่เพิ่งถึงตรงบันได เสียงของฮั่วหยุนถิงก็ดังมาจากข้างหลัง"วั
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 18
เธอกัดริมฝีปากล่างและพูดอย่างเย็นชา:"คุณไม่กลัวฉือซวนรู้เหรอ?!"ฮั่วหยุนถิงจ้องนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาของฉือมู่เจิน เขาพูดราวเน้นย้ำ:"ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนี่ คุณแค่ตอบผมมาว่าคุณสมยอมหรือไม่สมยอม"ฉือมู่เจินหายใจเข้าลึกๆ แล้วถอยหลังมามองเขาอย่างเย็นชา"ฉันขอปฏิเสธ!"ฮั่วหยุนถิงยิ้ม"ดูท่าคุณก็ไม่ได้อยากจะหย่าขนาดนั้น"ฉือมู่เจินตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว เธอมองฮั่วหยุนถิงด้วยสีหน้าเรียบเฉย:"ฉันไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้เพื่อหย่า คุณต้องเห็นด้วยสักวันแน่"เห็นความมั่นใจในแววตาเธอ ในใจของฮั่วหยุนถิงก็เต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาพูดอย่างเยือกเย็นว่า:"ไปให้พ้น!"ฉือมู่เจินหันหลังเดินจากไป เดินออกมาจากห้องนอนหลัก สายตาเย็นชาด้านหลังก็หายไปไม่นานก็ถึงวันเกิดเฒ่าแก่ฉือ เฒ่าแก่ฉือก็โทรหาฉือเจิ้นแต่เช้าตรู่"วันนี้ประธานฮั่วจะมาไหม?"แม้ว่าอั่วหยุนถิงจะเป็นสามีของฉือมู่เจินแต่ทุกคนในตระกูลฉือก็ไม่กล้าทำเมินเฉยเขา หลังจากที่ทุกฝ่ายยอมเห็นด้วยที่จะทำงานร่วมกับตระกูลฉือเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ของตระกูลฉือกับฮั่วหยุนถิงถ้าวันนี้ฮั่วหยุนถิงมางานวันเกิดเฒ่าแก่ฉือได้ล่ะก็ตระกูลฉือต้องได้หน้าแน่ๆ
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 19
"ซวนซวน เธอต้องดูแลพี่สาวฝาแฝดเธอหน่อย หลายปีมานี้เธอไม่อยู่ในประเทศ ไม่แน่ว่าอาจจะทำอะไรลับหลังไปหลายเรื่อง ระวังเธอแย่งฮั่วหยุนถิงไปแล้วกัน"เรื่องที่ฉือมู่เจินแต่งกับฮั่วหยุนถิง ไป๋เสวียหนิงยังไม่รู้ เธอคิดว่าฉือซวนกับฮั่วหยุนถิงคบกันมาตลอด เจอแบบนี้ครั้งแรกเธอจึงคิดว่าฉือมู่เจินแอบอ่อยฮั่วหยุนถิงลับหลังฉือซวนฉือซวนฝืนยิ้ม เธอพูดอย่างไร้เดียงสา:"เสวียหนิงวิดีโอนี้ไม่ได้สื่อถึงอะไรเลยสักหน่อย อาจจะเพราะพี่ฉันเกิดเรื่องอะไรที่บาร์ หยุนถิงเห็นแก่หน้าฉันก็เลยช่วยน่ะ"ไป๋เสวียหนิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้"ซวนซวน เธอน่ะไม่รุ้อะไร วันนั้นเธอเรียกโฮสตืด้วยนะที่บาร์อะ แถมยังป้อนผลไม้ให้โฮสต์อีก ฉันเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกไม่น่ามองอย่างมาก เธอคงไม่คิดว่าพี่เธอจะเป็นสาวพรหมจรรย์อยู่หรอกใช่ไหม?！"ฉือซวนเงียบไปสองสามวินาที เธอเม้มริมฝีปาก:"เสวียหนิง เธอบอกพี่ฉันเรียกโฮสต์นี่มีหลักฐานเหรอ""ฉันไม่ได้ถ่ายไว้แต่กล้องวงจรปิดร้านต้องบันทึกไว้แน่!"เมื่อเห็นฉือซวนไม่พูดอะไร จู่ๆไป๋เสวียหนิงก็มีข้อเสนอขึ้นมา:"ซวนซวน ฉันมีความคิดดีๆแล้ว!"ฉือซวนมองไปที่ไป๋เสวียหนิงด้วยใบหน้างงงวย"วิธีอะไร? "ไป๋เสวีย
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 20
ฉือมู่เจินขมวดคิ้ว"คุณไม่ได้บอกอีกฝ่ายเหรอว่าชุดนั้นไม่ขาย?"ชุดนั้นคือเธอออกแบบเพื่อจะมอบให้เสิ่นเถียนเป็นของขวัญวันเกิด แต่แค่ช่วงนี้ยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปเอา"พูดไปแล้วค่ะ แต่อีกฝ่ายคือไป๋เสวียหนิง คุณหนูตระกูลไป๋ เธอยืนกรานจะซื้อให้ได้ บอกว่าจ่ายสิบเท่าก็ยอม ฉันกลัวจะเผลอไปล่วงเกินตระกูลไป๋เข้า ตอนนี้ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงครับ"ฉือมู่เจินเงียบไปสองวินาที ก่อนจะพูดด้วยท่าทีนิ่งๆ:"คุณบอกเธอไปว่านอกจากชุดนั้นเธอจะเลือกชุดไหนในร้านก็ได้ ให้เธอไป""ค่ะ ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง"หลังจากวางสายเฉินเวินยาก็เดินไปหาฉือซวนกับไป๋เสวียหนิงพร้อมสีหน้าขอโทษ"คุณหนูไป๋ ต้องขอโทษด้วยเถ้าแก่ไม่ยินยอมจะขายชุดเผลอใจนั่น เพื่อเป็นการขอโทษ ชุดอื่นๆในร้านนี้ขอแค่คุณหนูอยากได้ เรายินดีมอบให้คุณหนูค่ะ"แววตาของไป๋เสวียหนิงฉายแววตื่นเต้น ชุดของร้านเจเอ็มนั้นออกแบบใหม่หมด แทบทุกตัวราคาอยู่หลักแสน ก่อนจะชอบชุดเผลอใจนั้นเธอเองก็ถูกใจหลายชุดเธอกวาดสายตากระโปรงที่เธอเคยชอบ แม้ว่ามันสวยมาก แต่เมื่อเทียบกับชุดเผลอใจแล้วก็ไม่รู้สึกโดดเด่นนักสายตาจับไปที่ชุดเผลอใจนั่น เธอนึกภาพตัวเองใส่ไปงานเลี้ยงออกเลยว่าจะต้อ
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 21
ฉือมู่เจินไม่มีทางเลือก"เมื่อก่อนฉันออกแบบชุดๆหนึ่งว่าจะให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดถูกพนักงานคนใหม่เอามาแขวน ผลคือมีคนชอบอยากซื้อ"เสิ่นเถียนเลิกคิ้ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น"ชุดแบบไหนน่ะ! คืนนี้ไปงานเลี้ยงพอดี เธอบอกเวินยาทีว่าให้ส่งมาให้ฉัน ฉันจะใส่ไปร่วมงานเลี้ยง!""ยังห่างจากวันเกิดเธออีกตั้งครึ่งเดือน รอถึงวันเกิดเธอค่อยว่ากัน รีบไปทำงานเถอะ ฉันอยากดูเอกสารแล้ว"เสิ่นเถียนตื้อฉือมู่เจินอยู่ครู่หนึ่งทว่าไม่สำเร็จ ทำได้แค่ไปทำงานแล้วล่ะตกเย็น ขณะกำลังจะเลิกงานฉือมู่เจินก็ได้รับสายจากฮั่วหยุนถิง"ฉันอยู่ข้างล่างตึกบริษัทเอ็มวาย คุณเลิกงานกี่โมง"เสียงของฮั่วหยุนถิงเย็นชา เห็นได้ชัดว่ายังโกรธเรื่องเมื่อคืนอยู่"ห้าโมง อีกประมาณสิบนาที แต่ถ้าคุณรีบล่ะก็ผมไปเลยก็ได้""ไม่ต้อง ฉันจะรอ"ทันทีที่ถึงเวลาเลิกงาน ฉือมู่เจินก็วางงานในมือแล้วลงมาข้างล่างเดินออกมาจากบริษัทเอ็มวาย ก็เห็นรถมายบัคสีดำจอดอยู่ข้างๆเธอเดินไปที่ด้านข้างของรถ ทันทีที่เปิดประตูขึ้นไปนั่ง ร่างกายก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นเยือกฮั่วหยุนถิงจ้องเอกสารในมือ เขาบอกให้คนขับขับรถโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาด้ว
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 22
สีหน้าของฉือซวนเขินอายเล็กน้อย เธอพยักหน้า:"ค่ะ"เธอเดินไปที่ด้านข้างของรถเขา ก่อนตะโกนอย่างอ่อนโยนว่า"พี่หยุนถิงทุกคนกําลังรอพี่อยู่นะ ลงมาได้แล้วค่ะ"ภายในรถฉือมู่เจินกับฮั่วหยุนถิงหันหน้าเข้าหากัน จู่ๆได้ยินเสียงนุ่มๆที่ฉือซวนพยายามทำอย่างสุดความสามารถ ฉือมู่เจินอดไม่ไหวตัวสั่นพร้อมกับขนลุกทั่วตัวเธอมองไปที่ฮั่วหยุนถิงด้วยรอยยิ้ม จงใจใช้น้ำเสียงตามฉือซวน:"พี่หยุนถิง น้องสาวที่รักของพี่มองอยู่นอกรถนะ พี่ปล่อยฉันไปได้ไหมคะ"ฮั่วหยุนถิงขมวดคิ้วแน่น กัดฟัน:"ฉือมู่เจิน พูดดีๆ!"ฉือมู่เจินกลอกตา"คุณจับมือฉันแบบนี้ จะให้ฉันพูดดีๆได้ไง"หลังจากเงียบไปสองสามวินาที ฮั่วหยุนถิงก็ปล่อยมือของเธอด้วยสีหน้าเฉยเมยและพูดอย่างเย็นชา:"ลงจากรถเถอะ"ฉือมู่เจินผลักประตูลงจากรถทันที ฉือซวนที่รออยู่ด้านนอกด้วยใบหน้าเขินอายและคาดหวัง เมื่อเห็นฉือมู่เจินก็เปลี่ยนเป็นชักสีหน้าแบบสุดๆ"ฉือมู่เฉิน ทำไมเป็นพี่ได้?!"เธอมาพร้อมฮั่วหยุนถิงจริงด้วย!อีตัวดี!ฉือมู่เจินเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้ม:"น้องสาว แค่เห็นพี่ก็ตกใจแบบนี้เลยเหรอ "ไม่ใช่แค่ฉือซวน แต่ทุกคนในตระฉือเมื่อเห็นหน้าฉือมู่เจินสีหน้าก็เปลี่ยน โดย
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 23
แน่นอนว่าสายตาที่แขกมองไปที่ฉือมู่เจินนั้นมีอะไรผิดปกติอยู่แล้วแต่ฉือมู่เจินไม่สนใจ เธอถึงขนาดหันศีรษะไปมองอั่วหยุนถิง"คนรักคุณเสียใจแล้วนะยังไม่รีบไปโอ๋อีกเหรอ?"ฮั่วหยุนถิงขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา:"ฉือมู่เจิน อย่าให้มากเกินไป!"ฉือมู่เจินยิ้มและไม่พูดอะไรต่อ ตระกูลฉือรู้เรื่องที่ฉือมุ่เจินแต่งงานกับฮั่วหยุนถิง แต่สวีโร่วยังคงรู้สึกว่าฉือมู่เจินเป็นคนที่ฉกฮั่วหยุนถิงไปจากฉือซวนเธอมองไปที่ฉือมู่เจินด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดอย่างเย็นชา:"ทำตัวแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆ รู้สึกยังไงบ้างล่ะ!"สำหรับสวีโร่วนั้นตอนฉือมู่เฉินกลับมาบ้านครั้งแรกเธอยังรู้สึกฝันเฟื่องอยู่บ้าง แต่เพราะว่าความลำเอียงของสวีโร่ว ตอนนี้ฉือมู่เฉินก็ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นแค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง"ฮั่วหยุนถิงเป็นคนมาดึงหนูแม่ไปบอกเขาดีกว่าเรื่องนี้ มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกหนู"เมื่อเห็นว่าฉือมู่เจินไม่สนใจแถมกล้าเถียงเธอ สวีโร่วก็โกรธมากขึ้นและพูดอย่างเย็นชา:"ฉือมู่เจิน แกพูดอะไร ยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่ไหมในสายตา!"เฒ่าแก่ฉือที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้ว เขาพูดด้วยเสียงโกรธ"พอแล้ว! พูดให้มันน้อยๆหน่อย คนนอกมองแล้วมันตลก!"ฉือเจ
Latest chapter
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 30
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 29
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 28
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 27
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 26
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 25
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 24
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 23
ท่านฮั่ว ซวยแล้วคุณหญิงขอหย่า บทที่ 22
