บทที่ 20

ฉือมู่เจินขมวดคิ้ว"คุณไม่ได้บอกอีกฝ่ายเหรอว่าชุดนั้นไม่ขาย?"

ชุดนั้นคือเธอออกแบบเพื่อจะมอบให้เสิ่นเถียนเป็นของขวัญวันเกิด แต่แค่ช่วงนี้ยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปเอา

"พูดไปแล้วค่ะ แต่อีกฝ่ายคือไป๋เสวียหนิง คุณหนูตระกูลไป๋ เธอยืนกรานจะซื้อให้ได้ บอกว่าจ่ายสิบเท่าก็ยอม ฉันกลัวจะเผลอไปล่วงเกินตระกูลไป๋เข้า ตอนนี้ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงครับ"

ฉือมู่เจินเงียบไปสองวินาที ก่อนจะพูดด้วยท่าทีนิ่งๆ:"คุณบอกเธอไปว่านอกจากชุดนั้นเธอจะเลือกชุดไหนในร้านก็ได้ ให้เธอไป"

"ค่ะ ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง"

หลังจากวางสายเฉินเวินยาก็เดินไปหาฉือซวนกับไป๋เสวียหนิงพร้อมสีหน้าขอโทษ"คุณหนูไป๋ ต้องขอโทษด้วยเถ้าแก่ไม่ยินยอมจะขายชุดเผลอใจนั่น เพื่อเป็นการขอโทษ ชุดอื่นๆในร้านนี้ขอแค่คุณหนูอยากได้ เรายินดีมอบให้คุณหนูค่ะ"

แววตาของไป๋เสวียหนิงฉายแววตื่นเต้น ชุดของร้านเจเอ็มนั้นออกแบบใหม่หมด แทบทุกตัวราคาอยู่หลักแสน ก่อนจะชอบชุดเผลอใจนั้นเธอเองก็ถูกใจหลายชุด

เธอกวาดสายตากระโปรงที่เธอเคยชอบ แม้ว่ามันสวยมาก แต่เมื่อเทียบกับชุดเผลอใจแล้วก็ไม่รู้สึกโดดเด่นนัก

สายตาจับไปที่ชุดเผลอใจนั่น เธอนึกภาพตัวเองใส่ไปงานเลี้ยงออกเลยว่าจะต้อ