คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว

เฉินฮั่วเดินออกจากบาร์ แล้วกดหมายเลขโทรศัพท์โทรกลับไป“เฉินฮั่ว เธอเก็บเงินได้ครบหรือยัง?” เสียงเย็นชาของคุณจางดังมาจากโทรศัพท์“คุณจาง ฉันรวบรวมเงินได้ครบแล้วค่ะ จะโอนให้เดี๋ยวนี้เลย”“เยี่ยมเลย!” น้ำเสียงของคุณจางเริ่มเป็นมิตรมากขึ้นทันที “พอมีเงินก้อนนี้ เสี่ยวเวยจะได้ประกันตัวออกมาได้ แต่ค่ารักษาของเธอยังต้องหาทางอีก ฉันไม่อยากบีบบังคับเธอ แต่ฉันไม่มีทางเลือก เธอจะปล่อยให้เสี่ยวเวยตายไม่ได้”เฉินฮั่วเม้มริมฝีปาก “ฉันรู้ค่ะ ฉันจะหาทางหาเงินเพิ่ม”เมื่อสองเดือนที่แล้ว บริษัทชื่อดังอย่างเซี่ยกรุ๊ปล้มละลายลง คนในตระกูลเซี่ยกว่าสิบคนถูกจับเข้าคุกเมื่อสามวันก่อน คุณนายเซี่ยหรือจางเหม่ยจือมาตามหาเฉินฮั่ว และขอให้เฉินฮั่วหาเงินห้าแสนบาทให้เธอ เพราะเธอต้องการประกันตัวลูกสาวของเธอที่ป่วยเป็นโรคหัวใจออกจากคุกเฉินฮั่วไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอเป็นนักเรียนที่ยากจนที่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเซี่ย และตระกูลเซี่ยก็ช่วยฝังศพแม่ของเธอด้วย เธอจึงต้องตอบแทนบุญคุณนี้หลายปีมานี้ เฉินฮั่วทำงานพาร์ทไทม์ตลอดเวลา หักค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตไปแล้ว เธอมีเงินเก็บไม่มาก เธอยืมจากเพื่อนอีกบ้าง แต่สุดท้า

ไม่ไกลประตูลิฟต์ก็เปิดออก ชายหนุ่มรูปหล่อสามคนก็เดินออกมาอวี้เส้าถิงเป็นคนแรกที่ก้าวออกจากลิฟต์ ซ่งซูเหยียนที่ติดตามเขากำลังพูดอะไรบางอย่าง แต่ได้ยินเสียงดังมาจากบริเวณนี้ อวี้เส้าถิงจึงหยุดและหันไปมองดู คิ้วขมวดทันที“นี่ พี่สาม คนของพี่ถ่ายหนังบู๊กันเหรอ?” ซ่งซูเหยียนเห็นใครบางคนทะเลาะกันก็พูดเยาะเย้ยอย่างสนุกสนานเมื่อรู้ว่าอวี้เส้าถิงชอบความสงบเฮ่อเฉาจึงรีบพูดว่า "ประธานอวี้ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้ครับ!"เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ไม่จำเป็นต้องให้เขาออกหน้า อวี้เส้าถิงไม่ได้พูดอะไร เขามองออกไปอย่างไม่แสดงออกและเดินไปยังห้องทำงานของประธานด้วยเรียวขายาวเฮ่อเฉาขมวดคิ้ว และถามพนักงานที่อยู่ข้าง ๆ “เกิดอะไรขึ้น?”“ผู้ช่วยเฮ่อ คือเลขาเฉียวจากแผนกเลขานุการกำลังทะเลาะวิวาทกับเลขาเฉิน”คำว่า 'เลขาเฉิน' ลอยเข้ามาในหูของอวี้เส้าถิง เขาหยุดฝีเท้าและมองกลับไปที่กลุ่มคน แววตาคมเข้มขึ้นเล็กน้อย…… “เฉินฮั่ว ยายตัวดี!”เฉียวอันน่าถูกจิกผมและตบหน้า เจ็บปวดจนกรีดร้องและด่าทออย่างบ้าคลั่ง เธอคว้าถ้วยข้างตัวเธอแล้วฟาดใส่ศีรษะของเฉินฮั่ว!นั่นเป็นถ้วยกระเบื้องที่มีน้ำหนักไม่น้อย ถ้าฟาดลงไปที่เฉินฮั่ว

เฉินฮั่วอดทนต่อความเจ็บปวด ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปยังลิฟต์โดยยันผนังไว้เท้าของเธอเจ็บมาก ความเร็วของเธอตอนนี้ไม่ต่างไปจากหอยทากเลยเวลาอาหารเย็นผ่านไปนานแล้ว และเฉินฮั่วก็หิวมาก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเพื่อนสนิท และถามเธอว่าวันนี้เธอจะกลับบ้านไหม และเธอจะกินอะไรเป็นมื้อเย็น“คุณช้าเกินไปแล้ว!”ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำและไร้ความอดทนของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นเหนือศีรษะของเธอเฉินฮั่วไม่ทันระวังตัวตอนที่ได้ยินเสียงของเขา และเงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเห็นร่างสูงของอวี้เส้าถิงยืนอยู่ตรงหน้าพลางมองเธอด้วยสายตาที่หม่นหมองพร้อมขมวดคิ้ว“???”เขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ?“ผมกดปุ่มลิฟต์แล้วรอคุณมาห้านาทีแล้ว แต่คุณเดินไม่ถึงสิบเมตร มันช้าเกินไป!”อวี้เส้าถิงกล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชาที่แท้เขาไม่ได้ไปไหน แต่ไปกดลิฟต์ให้เธอจะบอกว่าไม่แปลกใจก็คงโกหก ก่อนที่เฉินฮั่วจะโต้ตอบ จู่ ๆ ก็ถูกคนอุ้มขึ้นมาร่างกายของเธอเหมือนไร้น้ำหนัก เธอยื่นมือออกไปกอดคอของชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว หันหน้าไปมองอวี้เส้าถิงด้วยความประหลาดใจ แต่ทั้งสองอยู่ใกล้กันเกินไป ริมฝีปากของสาวน้อยจึงแตะลงบนแก้มอันหล่อเหลาของชายหนุ

เฉินฮั่วรับผิดชอบแค่งานบาร์เทนเดอร์ ซึ่งเป็นงานง่าย ๆ บางครั้งยังได้รับทิปเพิ่มด้วย เมื่อรวมกับเงินเดือน รายได้แต่ละเดือนก็ถือว่าดีมากหลังจากผสมเหล้าหนึ่งแก้วให้แขกแล้ว เฉินฮั่วก็วางเครื่องมือผสมและทักทายเพื่อนร่วมงานก่อนจะไปเข้าห้องน้ำเมื่อเดินผ่านมุมทางเดิน จู่ ๆ ก็มีคนกอดเธอจากด้านหลังเฉินฮั่วตกใจ หันกลับไปก็เห็นชายวัยกลางคนหัวล้านกำลังกอดเธออยู่ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก และเริ่มดิ้นรนอย่างแรง!“คุณหวัง ปล่อยฉันค่ะ!”“ฮ่าฮ่า เสี่ยวฮั่วจ๋า ฉันคิดถึงเธอจัง ตัวเธอหอมจริง ๆ ฮ่า ๆ~~~ ขอกอดหน่อยนะ~~~” คุณหวังเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งคุณหวังเป็นลูกค้าประจำของบาร์ อายุห้าสิบกว่าปี ปรารถนาในความงามของเฉินฮั่ว เขาเคยพูดหลายครั้งว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอทุกครั้งที่ทำได้ ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะพบเขาอีกครั้งเฉินฮั่วรู้สึกขยะแขยง แต่ไม่กล้าทำให้เขาโกรธได้ชัดเจน ทำได้แค่ดิ้นรน “คุณหวัง ฉันยังอยู่ที่ทำงาน ปล่อยฉันเถอะค่ะ!”"คนสวย ฉันไม่ใช่ลูกค้าของเธอเหรอ? ไปห้องวีไอพีด้วยกันเถอะ ฉันคิดถึงเธอมาก เรามาคุยกันดี ๆ เถอะนะ~~~”เฉินฮั่วเคยเป็นคนละเอียดอ่อนและบริสุทธิ์ แต่หลั

อวี้เส้าถิงสูดควันบุหรี่เข้าไปลึก ๆ แล้วใช้มือยาวที่มีข้อนิ้วชัดเจนบีบหน้าของเธอพร้อมโน้มใบหน้าลงทั้งกระบวนการใช้เวลาไม่ถึงสามวินาที เฉินฮั่วยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกขังอยู่ในอ้อมแขนของอวี้เส้าถิงแล้ว!กลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ห่อหุ้มเธอไว้ ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอยู่ห่างจากริมฝีปากของเธอไม่ถึงสองเซนติเมตรเฉินฮั่วตกตะลึง ตัวสั่นไปทั้งร่างไม่กี่วินาทีก็ฟื้นคืนสติ พอตั้งสติได้ก็เริ่มดิ้น “ประธานอวี้ คุณจะทำอะไร?”อวี้เส้าถิงล็อกข้อมือทั้งสองของเธอไว้ด้านหลังด้วยมือข้างเดียว เธอดิ้นไม่หลุด แถมยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับหน้าอกของเขามากขึ้น กลับกลายเป็นคำเชิญที่ไร้คำพูดผิวหนังบนหน้าอกของเธอขาวเนียนสะดุดตา อวี้เส้าถิงหรี่ตามองแล้วริมฝีปากบางก็ลงไปที่ลำคอของร่างเล็กทันใดนั้นเฉินฮั่วก็เบิกตากว้าง!เขากำลังกัดเธอ!แต่ก็ไม่นับเป็นการกัด เพราะเธอไม่รู้สึกเจ็บฟันของอวี้เส้าถิงขบเนื้ออ่อนที่คอของเธอ และบดเล็กน้อยเฉินฮั่วสั่นไปทั้งตัว กลัวว่าอีกวินาทีเดียวเธอจะถูกกัดทะลุลำคอและหลอดเลือดแดง!เธอไม่กล้าแม้แต่จะผลักเขาออกไปที่จริงแล้ว อวี้เส้าถิงอยากจะกัดเธอจริง ๆ เขาไม่ได้เ