Share
บทที่ 4
Related chapter
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 5
เฉินฮั่วไม่รู้ว่าเธอกำลังถูกจับตามองซ่งซูเหยียนลูบคาง มองดูอย่างสนใจยืนอยู่หน้าต่างพูดด้วยความประหลาดใจ “ผู้หญิงคนนี้ดูอ่อนแอออก ไม่คิดว่าจะสู้ได้เก่งขนาดนี้! พี่สาม เธอเป็นเลขาของพี่ ช่างบังเอิญจริง ๆ”“บังเอิญมากจริง ๆ” อวี้เส้าถิงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แต่ซ่งซูเหยียนได้ยินสิ่งที่แฝงในน้ำเสียงของเขา เขาเองก็เป็นคนฉลาด จึงคิดได้ทันที และพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "พี่สาม พี่กำลังสงสัยว่าเธอเป็นคนที่ใครบางคนแอบวางไว้ข้างกายพี่ใช่ไหม?"คืนนั้นอวี้เส้าถิงโดนวางยา เฉินฮั่วช่วยเขาไว้ แต่จู่ ๆ เธอก็กลายมาเป็นเลขานุการของบริษัทเขา คนอย่างพวกเขาไม่เคยเชื่อเรื่องบังเอิญเช่นนี้ที่สำคัญกว่านั้น คนนี้เป็นคนที่เขาหามาเอง!ถ้าเฉินฮั่วถูกจัดให้มาอยู่กับอวี้เส้าถิงในคืนนั้นจริง ๆ งั้นเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย!“พี่สาม พี่ตรวจสอบประวัติของเธอแล้วหรือยัง?” ซ่งซูเหยียนถามอย่างรวดเร็ว“ตอนนี้ยังไม่เจอปัญหาอะไร”ดวงตาที่มืดมนของอวี้เส้าถิงเย็นชาแน่นอนว่าเขาได้ตรวจสอบแล้ว หากมีอะไรผิดปกติกับเฉินฮั่ว เธอคงไม่ได้อยู่ในบริษัทตอนนี้ในเวลานี้ เฮ่อเฉาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและพูดด้วยความเคารพ “ประธานอ
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 6
เฉินฮั่วอดทนต่อความเจ็บปวด ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปยังลิฟต์โดยยันผนังไว้เท้าของเธอเจ็บมาก ความเร็วของเธอตอนนี้ไม่ต่างไปจากหอยทากเลยเวลาอาหารเย็นผ่านไปนานแล้ว และเฉินฮั่วก็หิวมาก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเพื่อนสนิท และถามเธอว่าวันนี้เธอจะกลับบ้านไหม และเธอจะกินอะไรเป็นมื้อเย็น“คุณช้าเกินไปแล้ว!”ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำและไร้ความอดทนของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นเหนือศีรษะของเธอเฉินฮั่วไม่ทันระวังตัวตอนที่ได้ยินเสียงของเขา และเงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเห็นร่างสูงของอวี้เส้าถิงยืนอยู่ตรงหน้าพลางมองเธอด้วยสายตาที่หม่นหมองพร้อมขมวดคิ้ว“???”เขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ?“ผมกดปุ่มลิฟต์แล้วรอคุณมาห้านาทีแล้ว แต่คุณเดินไม่ถึงสิบเมตร มันช้าเกินไป!”อวี้เส้าถิงกล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชาที่แท้เขาไม่ได้ไปไหน แต่ไปกดลิฟต์ให้เธอจะบอกว่าไม่แปลกใจก็คงโกหก ก่อนที่เฉินฮั่วจะโต้ตอบ จู่ ๆ ก็ถูกคนอุ้มขึ้นมาร่างกายของเธอเหมือนไร้น้ำหนัก เธอยื่นมือออกไปกอดคอของชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว หันหน้าไปมองอวี้เส้าถิงด้วยความประหลาดใจ แต่ทั้งสองอยู่ใกล้กันเกินไป ริมฝีปากของสาวน้อยจึงแตะลงบนแก้มอันหล่อเหลาของชายหนุ
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 7
เป็นสายของคุณผู้หญิงอวี้!ใบหน้าของเฉินฮั่วแข็งทื่อเธอรีบหยิบถุงพลาสติกที่ใส่ยาขึ้นมา ผลักประตูรถแล้วลงจากรถ แต่เผลอเอาเท้าไปกระแทกประตูรถ"โอ๊ย!"ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เธอร้องออกมาอย่างไม่อาจทานทนได้หลังจากร้องออกไปแล้ว เฉินฮั่วก็ตอบสนองทันที ยกมือขึ้นปิดริมฝีปากของเธอไว้โดยไม่รู้ตัว และมองอวี้เส้าถิงด้วยความตื่นตระหนกแย่แล้ว!คุณผู้หญิงอวี้คงได้ยินสิ่งที่เธอร้องเมื่อกี้แน่“ที่รัก นายอยู่กับผู้หญิงคนอื่นหรือ?” วินาทีต่อมา เสียงถามอย่างจริงจังของผู้หญิงก็ดังขึ้นในรถตอนนี้ยิ่งอธิบายก็จะยิ่งไปกันใหญ่เฉินฮั่วมองไปยังอวี้เส้าถิงด้วยสีหน้าขอโทษ เธอนั่งหันแล้วหลังลงจากรถไปราวกับกำลังวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดเธอเดินกะโผลกกะเผลกเกือบจะล้มแล้ว ฝืนยืนให้มั่นคงอย่างตื่นตระหนก เธอยืนอยู่กับที่และอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วรีบก้าวไปข้างหน้าแสงสลัวส่งกระทบรูปร่างเพรียวของหญิงสาว เอวของเธอส่ายไปมา ร่างกายบอบบางเหมือนต้นหลิวที่ลู่ลม ทำให้คนรู้สึกอยากโอบเธอไว้ในอ้อมแขน“ที่รัก ทำไมนายไม่พูดอะไรล่ะ? นายอยู่กับผู้หญิงที่ไหน?”ร่างเล็ก ๆ ของเฉินฮั่วหายไปที่ประตูเข้าอาคารอวี้เส้าถิงค่อย
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 8
เฉินฮั่วรับผิดชอบแค่งานบาร์เทนเดอร์ ซึ่งเป็นงานง่าย ๆ บางครั้งยังได้รับทิปเพิ่มด้วย เมื่อรวมกับเงินเดือน รายได้แต่ละเดือนก็ถือว่าดีมากหลังจากผสมเหล้าหนึ่งแก้วให้แขกแล้ว เฉินฮั่วก็วางเครื่องมือผสมและทักทายเพื่อนร่วมงานก่อนจะไปเข้าห้องน้ำเมื่อเดินผ่านมุมทางเดิน จู่ ๆ ก็มีคนกอดเธอจากด้านหลังเฉินฮั่วตกใจ หันกลับไปก็เห็นชายวัยกลางคนหัวล้านกำลังกอดเธออยู่ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก และเริ่มดิ้นรนอย่างแรง!“คุณหวัง ปล่อยฉันค่ะ!”“ฮ่าฮ่า เสี่ยวฮั่วจ๋า ฉันคิดถึงเธอจัง ตัวเธอหอมจริง ๆ ฮ่า ๆ~~~ ขอกอดหน่อยนะ~~~” คุณหวังเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งคุณหวังเป็นลูกค้าประจำของบาร์ อายุห้าสิบกว่าปี ปรารถนาในความงามของเฉินฮั่ว เขาเคยพูดหลายครั้งว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอทุกครั้งที่ทำได้ ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะพบเขาอีกครั้งเฉินฮั่วรู้สึกขยะแขยง แต่ไม่กล้าทำให้เขาโกรธได้ชัดเจน ทำได้แค่ดิ้นรน “คุณหวัง ฉันยังอยู่ที่ทำงาน ปล่อยฉันเถอะค่ะ!”"คนสวย ฉันไม่ใช่ลูกค้าของเธอเหรอ? ไปห้องวีไอพีด้วยกันเถอะ ฉันคิดถึงเธอมาก เรามาคุยกันดี ๆ เถอะนะ~~~”เฉินฮั่วเคยเป็นคนละเอียดอ่อนและบริสุทธิ์ แต่หลั
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 9
เฉินฮั่วตกตะลึง จากนั้นก็ตระหนักว่าเธอยังจับแขนของอวี้เส้าถิงอยู่ จึงรีบปล่อยมือทันที“ดิฉันขอโทษค่ะ ประธานอวี้ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามายุ่ง” เฉินฮั่วก้มหน้าลงและขอโทษอย่างแผ่วเบา “ขอโทษที่รบกวนค่ะ ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้”หลังจากพูดอย่างนั้นเฉินฮั่วก็ยืนขึ้นเตรียมจะเดินออกไปตอนที่ต้องการใช้เขา ก็ทำเสียงอ่อนหวานประจบเขา เอาเขาเป็นโล่กำบังหลังจากใช้ประโยชน์เสร็จก็ดูเหมือนจะขอโทษอย่างสุภาพแล้วก็จากไปอย่างง่ายดายเขาใจดีกับเธอเกินไปหรืออย่างไร?อวี้เส้าถิงหรี่ตาลงและพูดอย่างเย็นชา “ไม่ใช่มาอยู่กับฉันหรอกเหรอ?”เฉินฮั่วหยุดชะงัก เขาหมายความว่าอย่างไร?อวี้เส้าถิงมองดวงตาที่ใสสะอาดของเธอ “อยากจะทำการค้าอีกแล้วเหรอ?”ภายในห้องเงียบกริบ เสียงของเขาดังชัดเจนมากปากของผู้ชายคนนี้ช่างร้ายกาจ เฉินฮั่วรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ไม่ใช่ค่ะ ดิฉันมาทำงานแล้วก็ถูกคนคนนั้นมารบกวน”“อืม มาทำงานจริง ๆ ด้วย ทำงานที่บริษัทตอนกลางวัน ตอนกลางคืนก็ยังทำงานพาร์ทไทม์อีก เป็นคนทำงานดีจริง ๆ”แม้จะพูดแบบนั้น แต่น้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยการเสียดสีเฉินฮั่วกล่าวคำว่า "ทำงาน" หมายถึงการทำงานในบาร์ และอวี้เส้
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 10
อวี้เส้าถิงสูดควันบุหรี่เข้าไปลึก ๆ แล้วใช้มือยาวที่มีข้อนิ้วชัดเจนบีบหน้าของเธอพร้อมโน้มใบหน้าลงทั้งกระบวนการใช้เวลาไม่ถึงสามวินาที เฉินฮั่วยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกขังอยู่ในอ้อมแขนของอวี้เส้าถิงแล้ว!กลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ห่อหุ้มเธอไว้ ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอยู่ห่างจากริมฝีปากของเธอไม่ถึงสองเซนติเมตรเฉินฮั่วตกตะลึง ตัวสั่นไปทั้งร่างไม่กี่วินาทีก็ฟื้นคืนสติ พอตั้งสติได้ก็เริ่มดิ้น “ประธานอวี้ คุณจะทำอะไร?”อวี้เส้าถิงล็อกข้อมือทั้งสองของเธอไว้ด้านหลังด้วยมือข้างเดียว เธอดิ้นไม่หลุด แถมยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับหน้าอกของเขามากขึ้น กลับกลายเป็นคำเชิญที่ไร้คำพูดผิวหนังบนหน้าอกของเธอขาวเนียนสะดุดตา อวี้เส้าถิงหรี่ตามองแล้วริมฝีปากบางก็ลงไปที่ลำคอของร่างเล็กทันใดนั้นเฉินฮั่วก็เบิกตากว้าง!เขากำลังกัดเธอ!แต่ก็ไม่นับเป็นการกัด เพราะเธอไม่รู้สึกเจ็บฟันของอวี้เส้าถิงขบเนื้ออ่อนที่คอของเธอ และบดเล็กน้อยเฉินฮั่วสั่นไปทั้งตัว กลัวว่าอีกวินาทีเดียวเธอจะถูกกัดทะลุลำคอและหลอดเลือดแดง!เธอไม่กล้าแม้แต่จะผลักเขาออกไปที่จริงแล้ว อวี้เส้าถิงอยากจะกัดเธอจริง ๆ เขาไม่ได้เ
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 11
เฉินฮั่วไม่ได้ติดต่อกับอวี้เส้าถิงเธอเพิ่งปฏิเสธเขาไป ตอนนี้จะไปขอให้เขาช่วย เธอเองก็พูดไม่ออกตกดึก หลังจากที่เฉินฮั่วอาบน้ำเสร็จ เธอก็ได้รับเอกสารเกี่ยวกับการประชุมในวันพรุ่งนี้จากเฮ่อเฉาเอกสารมีเนื้อหามากมาย เฉินฮั่วอดนอนทั้งคืนกว่าจะอ่านจบ พอฟ้าสางก็เอนหลังลงนอนหลับไปนิดหน่อย“เสี่ยวฮั่ว ตื่นสิ! เสี่ยวฮั่ว ตื่นเร็วเข้า!”เฉินฮั่วถูกปลุกให้ตื่นในสภาพสะลึมสะลือ เมื่อเปิดตาเห็นเสิ่นอินอินยืนอยู่ข้างเตียงด้วยใบหน้าวิตกกังวล เธอขยี้ตา “อินอิน กลับมาแล้วเหรอ อืม กี่โมงแล้ว?”“จะแปดโมงแล้ว เธอมีไข้นะ! ตัวเธอร้อนมาก รีบใส่เสื้อผ้าเร็ว ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล”เสิ่นอินอินถ่ายละครตอนกลางคืน เธอกลับมาจากที่ทำงานก็เห็นเฉินฮั่วนอนอยู่บนโซฟา พอเธอเรียกให้ตื่นก็พบว่าเฉินฮั่วมีไข้สูง“แปดโมงแล้วเหรอ?”เฉินฮั่วตื่นขึ้นทันที ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกเวียนศีรษะกะทันหัน เกือบจะตกจากโซฟา เสิ่นอินอินรีบคว้าตัวเธอไว้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล “เสี่ยวฮั่ว เธอเป็นอะไรไหม?”เธอปวดหัวอย่างรุนแรงหลังจากนอนดึกเมื่อคืนนี้เฉินฮั่วส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร วันนี้มีประชุมสำคัญที่บริษัท ฉันใกล้จะส
คนนี้ถูกใจ ยายเลขาสาว บทที่ 12
เฮ่อเฉามองด้วยความประหลาดใจ พลางคิดในใจว่า ‘จะไม่เห็นได้ยังไง นี่เขาปกป้องเลขาเฉินชัด ๆ’“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”ขณะที่เขากำลังพูด จู่ ๆ ก็มีคนมาเคาะประตูห้องทำงานของประธานอวี้เส้าถิง “เข้ามา”เฉินฮั่วผลักประตูให้เปิดออกแล้วเดินเข้าไป“โอ้โห เลขาเฉินวันนี้ดูสวยเชียวนะครับ ประธานอวี้ ไม่ว่าการซื้อกิจการจะประสบความสำเร็จหรือไม่ อย่างน้อยฝ่ายเราก็คงจะชนะในแง่ของรูปลักษณ์อย่างแน่นอน”วันนี้เฉินฮั่วยังคงสวมชุดทำงาน แต่ชุดทำงานวันนี้ไม่ใช่สีขาวดำอย่างที่เธอมักจะสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงทรงดินสอสีชมพูอ่อน และรองเท้าส้นเข็มสีทองอ่อน สีค่อนข้างน่าดึงดูดมาก หากใส่ไม่ดีจะดูแก่และล้าสมัย แต่เธอใส่ออกมาแล้วกลับดูดีมากหญิงสาวในวัยอย่างเธอ รูปร่างหน้าตางดงาม ใบหน้าสวยงามขาวอมชมพู เหมือนดอกไม้ตูมที่ยืนต้นสวยงาม บอบบางจนน่าหยิบ น่าทะนุถนอม ไม่อาจปล่อยให้ยุงไต่ไรตอมได้เป็นเรื่องจริงหากเกิดอะไรขึ้น ใช้แรงเพียงเล็กน้อยก็ร้องไห้ไม่หยุดแล้ว...นิ้วเรียวยาวของอวี้เส้าถิงค่อย ๆ ลูบถ้วยกาแฟอย่างช้า ๆ สายตาจ้องมองเธออย่างเยือกเย็นสายตาของชายหนุ่มดูเหมือนจะเรียบเฉยแต่กลับมีความก้าวร้าวแฝงอยู่เฉินฮ
Latest chapter
