บทที่ 29

หลังจากนั้นไม่นาน อวี้เส้าถิงก็เดินออกมาหลังจากล้างหน้าเสร็จ

เขาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกครั้ง แม้ว่าเสื้อผ้าจะยังยับยู่ยี่ แต่เขาก็แต่งตัวเรียบร้อย ดูจริงจังและให้อารมณ์เหินห่างยิ่งกว่าเมื่อสักครู่นี้หลายส่วน

ชายหนุ่มนั่งลงตรงข้ามเธอ เหลือบมองอาหารบนโต๊ะแล้วหยิบชามเกี๊ยวน้ำไปจากเธออย่างไม่เกรงใจ

เฉินฮั่วชะงักกึก “นี่มันอาหารของฉันนะ” เธอวางแผนจะกินมันหลังจากกินคัสตาร์ดไข่เสร็จแล้ว!

อวี้เส้าถิงเงยหน้าขึ้นมองอย่างเย็นชา “แต่ฉันเป็นคนจ่ายเงินไม่ใช่เหรอ?”

น้ำเสียงที่ครอบงำและคำพูดที่เย็นชาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยการกดขี่ ราวกับต้องการจะพูดว่า เธอลองมาแย่งไปดูสิ?

“…”

เฉินฮั่วหุบปากเงียบ มองไปที่ชามเกี๊ยวน้ำอย่างไม่เต็มใจนัก

เธอไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลแพงหูฉี่ในวอร์ดวีไอพีได้ เนื่องจากเขาเป็นเจ้าของเงิน งั้นก็ช่างเถอะ ให้เขากินก็ได้

ในความเป็นจริงอวี้เส้าถิงไม่รู้สึกสนใจเกี๊ยวน้ำอะไรนี่สักนิด แต่เมื่อเขาเห็นเธอดูเหมือนจะอยากกินมาก เขาก็อยากรังแกเธอขึ้นมา สาเหตุมาจากนิสัยที่ไม่ดีในเลือดของชายหนุ่ม ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกินเกี๊ยวน้ำชามนี้ของเธอ

เขาหยิบช้อนขึ้นมาแล้วตักเกี๊ยวน้ำเข้าปาก ไ