ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...! ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ดูเพิ่มเติมชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปใกล้หญิงสาวอย่างเชื่องช้า ทิวาจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างระแวง กระโดดลงจากเตียงไปอีกฝั่งก่อนจะหยิบหมอน และปาใส่เขาด้วยความรุนแรง แต่มีหรือที่ชายหนุ่มจะกลัว ปล่อยให้เธอปาหมอนทุกอย่างใส่จนหมดก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินเข้ามาหาเธอ"อย่าเข้ามานะ""เธอยังไม่รู้สินะ ว่าการทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บมันผู้นั้นจะต้องโดนอะไรบ้าง แต่สำหรับผู้หญิงที่สวยอย่างเธอ ฉันไม่ลงโทษโดยการใช้ความรุนแรงให้เสียมือหรอก ทำอย่างอื่นดีกว่า จริงไหม..."ทิวาสายหน้าเล็กน้อย ใบหน้าในตอนนี้ตื่นตระหนกเริ่มกลัวเขาเอามากๆ และก่อนหน้านี้เธอก็ใช้กำลังกับเขาไปเยอะ คิดว่าจะหยุดแต่ไม่เลยยิ่งเป็นการไปยั่วโมโหเขาให้โกรธมากยิ่งขึ้น หญิงสาวรีบส่ายหน้าทันทีก่อนจะวิ่งหนีเขาด้วยความทุรนทุราย"อย่าเข้ามานะคะหนูขอร้อง หนูทำแผลให้คุณดีไหมคะ หรือจะลงโทษหนูยังไงก็ได้ ให้ไปล้างจานทำความสะอาด ถูพื้น ทำสวน หนูทำได้หมดเลยค่ะ บอกว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะคะหนูกลัว"หญิงสาวยกมือไหว้เขาเพื่ออ้อนวอนขอความเห็นใจ แต่ทว่าชายหนุ่มไม่มีความคิดที่จะเอ็นดูเธอเลยแม้แต่น้อย ตั้งแต่ที่เจอกันเธอก็เออออพูดอยู่คนเดียว หาว่าเขาฆ่าพ่อของเธอบ้าง และคิดจ
หญิงสาวหันซ้ายมองขวาอย่างรู้สึกกลัว ภายในห้องมืดสนิทไร้แสงไฟ แม้กระทั่งแสงแดดยังไม่ลอดผ่านเข้ามาเลยแม้แต่น้อย กล่องกระจัดกระจายตามพื้นทำให้หญิงสาวรู้สึกระแวงไปหมด เธอพยายามเคาะประตูให้คนข้างนอกได้ยิน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย"ปล่อยหนูออกไปเดี๋ยวนี้นะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาขังหนูไว้ที่นี่นะ"เธอพยายามตะโกนเรียกชายหนุ่ม แต่ทว่าเขาสั่งไม่ให้ลูกน้องคนไหนเข้าไปช่วยแม้แต่คนเดียว และถ้าใครขัดคำสั่งก็จะถูกลงโทษ"นายใหญ่ครับข้างในมืดมากผมเกรงว่าเธอจะ...""ไม่ต้องกลัวหรอกแค่นั้นเอง ถ้ารู้สึกเงียบๆก็ค่อยปล่อยออกมา แต่ว่าตอนนี้ฤทธิ์เยอะสั่งสอนให้รู้สำนึกสักหน่อยดีกว่า แล้วพวกตำรวจเก็บศพพ่อยัยเด็กนี้ไปหรือยัง""ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ จากผลชันสูตรจากโรงพยาบาล เห็นว่ากระสุนเข้าไปเกือบห้านัด ไม่ได้โดนจุดสำคัญแต่ว่าเสียเลือดมาก ทนพิษบาดแผลไม่ไหวก็เลยเสียชีวิต"เขานิ่งเงียบไปอย่าใช้ความคิด ผู้ชายที่ถูกยิงรู้จักเขาก็ไม่ค่อยแปลกเท่าไหร่ แต่เอาจริงเขาก็อดสงสัยไม่ได้เพราะภาพลักษณ์ข้างนอกเขาไม่ได้เป็นมาเฟีย เป็นแค่นักธุรกิจเจ้าของภัตตาคารอาหารยุโรป allergan ภาพลักษณ์ภายนอกคือนักธุรกิจ แต่เบื้อ
คริสโตเฟอร์อุ้มหญิงสาวเข้าไปในรถ โดยที่เธอไม่ได้สมยอมแต่อย่างใด ขณะที่เขาพยายามจับเธอยัดเข้าไปในรถ เธอเองก็ร้องโวยวายออกมาขอความช่วยเหลือจากคนข้างนอก แต่ทว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลย คิดว่าน่าจะบังเอิญผ่านมาทั้งสองคน แต่ว่าเด็กคนนั้นน่าจะเดินออกไปไหนสักที่หนึ่ง และคนเป็นพ่อคงถูกใครสักคนฆ่าตาย เมื่อพวกเขาผ่านมาทางนี้ก็ไม่เห็นใครยืนอยู่แล้ว"กรี๊ดดดด ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยหนูที คนนิสัยไม่ดีจะจับตัวหนูไปค่ะ""ฉันบอกว่าหนวกหูไง เด็กน่ารำคาญพูดมากอยู่นั่นแหละ ฉันไม่ชอบ"ชายหนุ่มสบถออกมา ก่อนจะเอามือปิดปากหญิงสาวเพื่อให้เธอหยุดส่งเสียงดัง เสียงร้องอู้อี้ของเธอยังคงน่ารำคาญสำหรับเขา แต่ถ้าไม่เอามือปิดไว้แบบนี้เธอก็จะร้องโวยวายไม่เลิก และเสียงของผู้หญิงมันน่ารำคาญสำหรับเขาจะตาย ทั้งแหลมทั้งแสบแก้วหูน่าหงุดหงิดเป็นที่สุด"อ๋อยอู๋อะ"หญิงสาวพยายามสั่งให้เขาปล่อยมือออกจากริมฝีปากของเธอ ในตอนนี้เธอนั่งอยู่เคียงข้างเขาโดยที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเธอไม่ยอมปล่อย และยิ่งส่งเสียงดังมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งบีบรัดให้แน่นขึ้นไปอีก"ถ้าเธอหยุดโวยวายเมื่อไหร่ฉันจะปล่อย"หญิงสาวเริ่มนิ่งเพราะว่าอยากจะ
เสียงการไล่ล่ายังคงดังขึ้นไม่มีหยุดหย่อน ใบหน้านิ่งนั่งอยู่บนรถตู้คันหรู จ้องมองไปยังชายฉกรรจ์สองคนที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เหตุผลเพราะว่ามากู้เงินกับเขาเป็นจำนวนเงินห้าล้านบาท แต่ทว่าไม่มีปัญญาหาเงินมาคืน จึงจำเป็นต้องหนีหัวซุกหัวซุนและถูกเขาส่งลูกน้องตามไล่ล่าแบบนี้"ไม่ต้องฆ่าพวกมันนะ และถ้าเหนื่อยก็พักก่อน มีแรงค่อยมาล่ามันต่อ"เขาตะโกนออกไปนอกรถ ออกคำสั่งกับลูกน้องที่ยืนถือปืนอยู่ข้างนอก จากนั้นก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบจ้องมองเบื้องหน้าด้วยความเพลิดเพลิน การไล่ล่าเป็นของหวานสำหรับเขา คนรวยแบบคริสโตเฟอร์ เอริกัน ไม่ได้มีความอยากได้เงินคืน แต่การได้เห็นคนที่วิ่งหนีด้วยใบหน้าตื่นกลัว มันทำให้เขารู้สึกสนุกและคอยไล่ล่าไปเรื่อยๆ ไม่มีหยุดพักริมฝีปากหนาจิบไวน์ในแก้วอย่างเอร็ดอร่อย วางลงตรงที่วางก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างที่รอลูกน้องกลับมาที่รถเสียงประตูรถถูกเปิดออก พายัพลูกน้องคนสนิทที่สุดของเขายืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพนายใหญ่"นายใหญ่ครับ""มีอะไร""ตอนนี้พวกมันหนีเข้าในเมือง ผมว่าอาจจะต้องหยุดการไล่ล่าแต่เพียงเท่านี้นะครับ""ไม่สน
เสียงการไล่ล่ายังคงดังขึ้นไม่มีหยุดหย่อน ใบหน้านิ่งนั่งอยู่บนรถตู้คันหรู จ้องมองไปยังชายฉกรรจ์สองคนที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เหตุผลเพราะว่ามากู้เงินกับเขาเป็นจำนวนเงินห้าล้านบาท แต่ทว่าไม่มีปัญญาหาเงินมาคืน จึงจำเป็นต้องหนีหัวซุกหัวซุนและถูกเขาส่งลูกน้องตามไล่ล่าแบบนี้"ไม่ต้องฆ่าพวกมันนะ และถ้าเหนื่อยก็พักก่อน มีแรงค่อยมาล่ามันต่อ"เขาตะโกนออกไปนอกรถ ออกคำสั่งกับลูกน้องที่ยืนถือปืนอยู่ข้างนอก จากนั้นก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบจ้องมองเบื้องหน้าด้วยความเพลิดเพลิน การไล่ล่าเป็นของหวานสำหรับเขา คนรวยแบบคริสโตเฟอร์ เอริกัน ไม่ได้มีความอยากได้เงินคืน แต่การได้เห็นคนที่วิ่งหนีด้วยใบหน้าตื่นกลัว มันทำให้เขารู้สึกสนุกและคอยไล่ล่าไปเรื่อยๆ ไม่มีหยุดพักริมฝีปากหนาจิบไวน์ในแก้วอย่างเอร็ดอร่อย วางลงตรงที่วางก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างที่รอลูกน้องกลับมาที่รถเสียงประตูรถถูกเปิดออก พายัพลูกน้องคนสนิทที่สุดของเขายืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพนายใหญ่"นายใหญ่ครับ""มีอะไร""ตอนนี้พวกมันหนีเข้าในเมือง ผมว่าอาจจะต้องหยุดการไล่ล่าแต่เพียงเท่านี้นะครับ""ไม่สน...
ความคิดเห็น