กลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1

กลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1

last updateLast Updated : 2025-01-17
By:   Iris_  Updated just now
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
25Chapters
19views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

คุณหนูเเห่งสำนักอันดับหนึ่งหนีออกจากบ้านเพื่อไปท่องเที่ยว เเต่กลับตั้งครรภ์เเถมยังต้องหนีพ่อของลูกอีก คราวนี้อยากจะกลับบ้านก็ไม่ง่ายเเล้ว

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1 นั่นก็คือปัญหาของท่านพ่อมิใช่ของข้า

ตำหนักลอยฟ้าเทียนฝูคือเเผ่นดินขนาดใหญ่เทียบเท่าทวีปหนึ่ง มันลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือบางส่วนของทวีปหยางจื่อตี้ บนตำหนักเป็นที่ตั้งของสำนึกอันดับหนึ่งเหนื่อใต้หล้ามาหลายพันปีนั่นคือสำนักมังกรฟ้า กล่าวกันว่าราชวงศ์ยันพ่อค้าต่างอยากส่งลูกหลานเข้ามาในสำนักมังกรฟ้ากันทั้งนั้น เพราะเป็นที่ประจักษ์ว่าศิษย์ที่จบออกมาล้วนได้ดี นอกจากจะได้วิชาที่เหนือชั้นเเล้วยังเป็นประสู่เส้นทางความเป็นอมตะยกระดับตนเป็นเทพ สำนักมังกรฟ้าจะเเบ่งเป็นศิษย์นอกเเละใน ศิษย์นอกจะศึกษาอยู่เพียงด้านล่างมิอาจขึ้นบนตำนักได้ เเต่หากได้เลื่อนขั้นเป็นศิษย์ในจะสามารถขึ้นมาศึกษาบนตำหนักเทียนฝูเเละกลายเป็นคนของสำนักเต็มตัว น่าเสียดายสำนักมังกรฟ้าหนึ่งร้อยปีจึงจะรับศิษย์ในสักหน นอกจากนั้นยังรับไม่เกินครั้งล่ะห้าคน ซึ่งปีนี้ครบรอบหนึ่งร้อยปีในการรับศิษย์ในเข้าสำนักพอดี คนในสำนักช่วงนี้จึงยุ่งมากเป็นพิเศษ เเต่เหมือนเจ้าสำนักเเห่งมังกรฟ้าจะไม่ได้ยุ่งกับการรับศิษย์ในเข้าสำนักเเต่อย่างใด ทว่าเขากำลังหนักใจกับลูกสาวอันเป็นที่รักยิ่งของเขาต่างหาก ส่วนเหตุผลยังคงเป็นเรื่องเดิมที่ลูกสาวอันเป็นที่รักตื๊อเขาเรื่องขอไปเที่ยวยังโลกเบื...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
25 Chapters
บทที่ 1 นั่นก็คือปัญหาของท่านพ่อมิใช่ของข้า
ตำหนักลอยฟ้าเทียนฝูคือเเผ่นดินขนาดใหญ่เทียบเท่าทวีปหนึ่ง มันลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือบางส่วนของทวีปหยางจื่อตี้ บนตำหนักเป็นที่ตั้งของสำนึกอันดับหนึ่งเหนื่อใต้หล้ามาหลายพันปีนั่นคือสำนักมังกรฟ้า กล่าวกันว่าราชวงศ์ยันพ่อค้าต่างอยากส่งลูกหลานเข้ามาในสำนักมังกรฟ้ากันทั้งนั้น เพราะเป็นที่ประจักษ์ว่าศิษย์ที่จบออกมาล้วนได้ดี นอกจากจะได้วิชาที่เหนือชั้นเเล้วยังเป็นประสู่เส้นทางความเป็นอมตะยกระดับตนเป็นเทพ สำนักมังกรฟ้าจะเเบ่งเป็นศิษย์นอกเเละใน ศิษย์นอกจะศึกษาอยู่เพียงด้านล่างมิอาจขึ้นบนตำนักได้ เเต่หากได้เลื่อนขั้นเป็นศิษย์ในจะสามารถขึ้นมาศึกษาบนตำหนักเทียนฝูเเละกลายเป็นคนของสำนักเต็มตัว น่าเสียดายสำนักมังกรฟ้าหนึ่งร้อยปีจึงจะรับศิษย์ในสักหน นอกจากนั้นยังรับไม่เกินครั้งล่ะห้าคน ซึ่งปีนี้ครบรอบหนึ่งร้อยปีในการรับศิษย์ในเข้าสำนักพอดี คนในสำนักช่วงนี้จึงยุ่งมากเป็นพิเศษ เเต่เหมือนเจ้าสำนักเเห่งมังกรฟ้าจะไม่ได้ยุ่งกับการรับศิษย์ในเข้าสำนักเเต่อย่างใด ทว่าเขากำลังหนักใจกับลูกสาวอันเป็นที่รักยิ่งของเขาต่างหาก ส่วนเหตุผลยังคงเป็นเรื่องเดิมที่ลูกสาวอันเป็นที่รักตื๊อเขาเรื่องขอไปเที่ยวยังโลกเบื
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่2 ผู้(จำยอม)สมรู้ร่วมคิด
เมื่อตกลงจับมือร่วมสัญญากันได้แล้วเยว่เล่อและซูเจียวจึงมาคุยกันที่โขดหินข้างน้ำตกเพื่อวางแผนการหลบหนี “แล้วยังไงล่ะว่าแผนของพี่มาสิ เราจะหนีจากตำหนักลอยฟ้าขนาดใหญ่เท่าทวีปนี้ได้ยังไง ในเมื่อหากอยากลงตำหนักลอยฟ้ามีเพียงทางขึ้นลงทางเดียวเท่านั้นคือสะพานพาดเมฆาที่ยึดแผ่นดินโลกเบื้องล่างกับตำหนักลอยฟ้าเอาไว้ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเราต้องมีป้ายอนุญาติผ่านทางแถมที่นั่นยังมีคนของสำนักเฝ้าเต็มไปหมด” “ไม่เห็นจะยากเราก็เดินลงไปเลยสิ จะหลบๆซ่อนๆให้เสียเกียติชาวยุทธุ์ทำไม” คิ้วของซูเจียวกระตุกยิกๆไม่อยากหลบซ่อนเพราะเสียเกียรติ? พี่สาวของนางรู้จักคำนี้ด้วยหรือที่ผ่านมาเห็นทำตลอดจนเคยชินเสียมากกว่า! “เอาเถอะ ผ่านคนคุ้มกันน่ะไม่เท่าว่าจะไปถึงขอบตำหนักที่สะพานพาดเมฆาอย่างไร พี่ลืมไปแล้วหรือว่าจวนเราตั้งอยู่กลางตำหนัก ต่อให้ใช้ลมปราณเร่งเดินทางไปขอบตำหนักยังต้องใช้เวลากว่า 1 เดือน ยังไงก็ไม่มีทางหนีรอดคนของสำนักได้ถึงเดือน” “ซูเจียว ซูเจียวมีครั้งไหนบ้างที่พี่สาวเจ้าไม่วางแผนให้รอบคอบ เจ้าประมาณข้าไปแล้วจริงๆ” แสงสะท้อนของหยกในมือของเยว่เล่อทำให้ซูเจียวตกใจยิ่ง เพราะมั
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่ 3 สวัสดีโลกเบื้องล่าง หวางเยว่เล่อมาเยือนแล้ว
เมืองชิวหวาเตียนเป็นเมืองท่าอันเงียบสงบของชายแดนเชื่อมระหว่างตำหนักลอยฟ้าเทียนฝูและโลกเบื้องล่าง แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายพันปีแต่เมืองนี้ก็ยังเงียบสงบสุขเพราะไม่มีใครหน้าไหนกล้าบุกรุกตำหนักลอยฟ้าแห่งนี้ “ว้าวนี้น่ะหรอเมืองชิงหวาเตียน นั่นข้าเห็นโลกเบื้องล่างแล้วดูสิพี่เล่อเล่อสวยจริงๆ ตำหนักของเราอยู่สูงขนาดนี้เชียว” “หะ ห้ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย” คุนฟู่ยังตกใจไม่หายก็ตกใจอย่างต่อเนื่องเมื่อมองไปรอบๆแล้วพบว่าตอนนี้เขายืนอยู่บนหอคอยปราการของเมืองชิงหวาเตียน ชายแดนห่างไกลจากที่ตั้งสำนักหลายพันลี้ภายในพริบตาเดียว หรือว่าเขาคงเมาแล้วจริงๆ เมื่อมองไปทางคุณหนูทั้งสองที่กำลังยิ้มและมองไปรอบๆแล้วยิ่งเข้าใจ ความจริงแล้วเขาแค่หลอนเมาหลับไปนี่เอง คงเป็นในฝันแน่นอน คุณหนูทั้งสองไหนเลยจะกล้าหนีออกจากตำหนักเทียนฝูไปยังโลกเบื้องล่าง ป้ายหยกบัญชาเมฆาแม้แต่นายท่านเหนือหัวของคุณฟู่ยังมิสามารถครอบครองได้ ไหนเลยคนสนิทเช่นเขาจะล่วงรู้ความสามารถของมันได้ มิผิดที่เขาจะคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงแค่ความฝัน “ฮู้วว เอาล่ะในเมื่อเป็นแค่ฝัน คุณหนูทั้งสองท่านจะให้ข้าทำอะไรล่ะ ข้าช่า
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่4 พวกเจ้าก็กัดกันไปสิไม่ต้องสนใจข้า
เสียงหวีดหวิวของอากาศดังจนแสบแก้วหูไปหมด ร่างกายของเยว่เล่อพุ่งลงสู้พื้นดินอย่างรวดเร็วตามแรงโน้มถ่วง แต่ก่อนที่ร่างกายจะกระแทกลงสู่พื้นดินนางรวบรวมลมปราณไว้ที่เท้าแล้วค่อยๆเหยียบย่ำบนอากาศเดินลงมาสู่พื้นดินอย่างสวยงาม ดีจริงๆที่ก่อนหน้านี้นางฝึกวิชาเหินเวหาไว้ใช้หนีคนของสำนัก เมื่อลงพื้นได้อย่างปลอดภัยแล้วเยว่เล่อก็เดินตามหาน้องสาวอยู่สักพักพอใกล้ค่ำแล้วจึงตัดใจ อย่างไรเสียซูเจียวก็โตพอจะปกป้องตัวเองแล้ว ทั้งยังมีของวิเศษมากมายไว้ป้องกันตัว นางเดินหาที่นอนไปตามธารน้ำสักพักจนได้ยินเสียงครึกโครมด้านหน้า ด้วยความใคร่รู้จึงพุ่งตรงไปดูอย่างรวดเร็ว ตู้มมม โฮรก เสียงคำรามของพยัคฆ์ตัวใหญ่มหึมากึกก้องไปทั่วบริเวณเพื่อข่มคู่ต่อสู้ของมัน “อ่อ หมากับแมวกำลังกัดกัน” โฮรกกก แค่ก ด้วยประสาทสัมผัสที่ดีเยื่ยมของพวกมันทำให้พวกมันทั้งสองรับรู้ถึงผู้บุกรุกได้ตั้งนานแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าเป็นแค่มนุษย์ตัวเล็กที่มีพลังแค่น้อยนิดจึงไม่สนใจ แต่พอได้ยินนางมนุษย์พูดแล้วก็สะอึกจนคำรามไม่ออก หมากับแมวกำลังกัดกัน? พวกมันเป็นถึงพยัคฆ์นิลกาฬกับหมาป่าเงินเหมันต์เชียวนะ สัตว์อสูรระดับ 8 ผู้
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่5 ใครจะกล้าแตะต้องนาง
เกือบ 6 วันแล้วหลังจากเยว่เล่อมาโลกเบื้องล่าง ตอนนี้นางกำลังเบื่อสุดๆ เพราะไม่ว่าจะเดินไปไกลแค่ไหนก็เห็นแต่ป่า ป่า ป่าเต็มไปหมด “พวกเจ้าสองตัวคงไม่ได้หลอกข้าให้หลงป่าตายไปใช่มั้ย ห้ะ!!!” เยว่เล่อที่กำลังขี่คอของเป่าตงอยู่ดึงหูของมันพร้อมโวยวาย “โอ้ย เจ็บๆ เจ้าคิดว่าป่าอสูรมันเล็กนักรึไงเล่า ไม่เดินเองแล้วยังมาบ่นอีก” “แฮ่กๆ นายหญิงอีก 21 วันก็จะออกจากป่าได้แล้วขอรับ” เส้นเลือดของเป่าตงกระตุกยิกๆ เพราะเสวี่ยปิงกำลังเอาหัวถูไถขาของเยว่เล่อ ตอนนี้ไอ้หมาป่าโง่นั้นกลายเป็นหมาบ้านขี้ประจบไปแล้ว ลืมสิ้นศักดิ์ศรีของอสูรระดับ 8 “ไม่มีทางลัดเลยรึอาปิง” “มีขอรับหากใช้ทางนั้นเพียงแค่10วันก็ถึงเขตชั้นนอกของป่าโดยไม่ต้องผ่านเขตชั้นกลาง และเดินทางต่ออีก 3 วันก็ออกจากป่าอสูรได้ แต่มันอันตรายมากมันเป็นเขตของอสรพิษระดับ 9 ขอรับ อสรพิษเป็นอสูรน่ารังเกียจมันมิสนสัจจะดังนั้นมันอาจทำร้ายคนของตำหนักเช่นนายหญิงขอรับ” “ข้ามีเกราะแก้วคุ้มกายมันจะทำร้ายข้าได้ยังไง พวกเจ้านั่นแหละแม้แต่ไส้เดือนยังกลัว!!! อาเป่าเปลี่ยนไปใช้ทางลัดซะ” ร่างบางเอนหลังนอนลงบนขนนุ่มๆ มือเรียวเล็กลูบจ
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่6 เป็นคุณหนูอยู่ดีๆไม่ชอบ อยากเป็นผู้ประสบภัย
ฮัดชิ้ว เยว่เล่อจามเสียงดัง นางสูดน้ำมูกกลับเข้าไปก่อนมันจะไหลย้อยลงมา “อย่าเข้ามาใกล้ข้านะ ทั้งเมือกจากอสรพิษทั้งน้ำมูกเจ้า ข้ารังเกียจ” อาเป่าขยับหนีเยว่เล่อที่กำลังล้มตัวมาซบไออุ่นจากขนปุกปุยของมัน “หรือจะให้ข้าถลกหนังเจ้าเอามาห่ม” อาเป่าไม่กล้าค้านอีกยอมให้นางซุกตัวเหนียวเหนอะกับขนของมัน หิมะเริ่มตกลงมาหนักมากขึ้นจนปกคลุมพื้นดินเป็นปุยสีขาว เยว่เล่อตัวสั่นงกงันแนบใบหน้าแล้วสั่งน้ำมูกเช็ดขนอาเป่า มันหันหน้าหนีความอัปยศและความรังเกียจไปทางอื่นก่อนจะเห็นว่าอาปิงวิ่งกลับมาจากไปดูลู่ทางแล้ว “นายหญิงข้างหน้ามีลำธารไหลออกไปด้านนอก หากเดินไปตามลำธารต้องมีทางออกจากหุบเหวนี้แน่ ทั้งระหว่างทางข้าเจอถ้ำด้วยเราเข้าไปพักสักคืนพรุ่งดีค่อยเดินต่อดีไหม” “อือ” เยว่เลอปีนขึ้นไปขี่คออาเป่าทั้งที่มันยังนอนอยู่เป็นการบอกว่าให้มันพานางไป มันถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นเดินตามอาปิง หรือมันจะประจบยัยหนูนี่เหมือนเจ้าหมาโง่ดีไหม นางจะได้เลิกใช้เขาเยี่ยงทาสเช่นนี้ ในถ้ำอบอุ่นกว่าข้างนอกเยว่เล่อจึงมีใจอยากเดินสำรวจขึ้นมาบ้าง นางให้พวกมันสองตัวนอนเฝ้าหน้าถ้ำส่วนตนเองเดินลึกเข้าไปเพ
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่7 ข้าน่ะหรือคือขอทาน
หลายวันมาแล้วที่เยว่เล่อเดินผ่านหมู่บ้านเล็กๆหลายหมู่บ้านเพื่อไปถึงเมืองใหญ่ นางไม่ได้อาบน้ำมาสามวันตัวจึงคลุกมอมไปด้วยฝุ่น เสื้อผ้าของสาวใช้ที่ใช้ปลอมตัวหนีมาชายกระโปรงก็ขาดรุ่งริ่ง สภาพเช่นนี้บอกใครว่าเป็นคุณหนูแห่งสำนักอันดับหนึ่งก็ไม่มีใครเชื่อ!!! “ทำไมพวกเจ้าไม่กลับร่างเป็นหมากับแมวตัวใหญ่ๆเหมือนเดิมแล้วให้ข้าขี่คอไปเล่า!!!” เยว่เล่อย้ำเท้าอย่างหงุดหงิด แม้การฝึกปราณจะไม่ต้องกินอาหารบ่อยๆแต่นางขั้นปราณยังต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ทั้งยังไม่ได้กินอะไรมาเกือบ 1 อาทิตย์ หิวจนจะกินหมากับแมวที่เดินตามเธอต้อยๆแล้ว “เจ้าโง่รึเปล่า หากข้าใช้ร่างอสูรระดับ 8 เข้าไปในเมืองของพวกมนุษย์ข้าก็โดนพวกมันไล่ฆ่าน่ะสิ อีกแปปเดียวจะถึงแล้ว ถ้าเจ้าทนไม่ไหวทำไมมิรีบกลับบ้านเจ้าบนตำหนักลอยฟ้าเสียเลยล่ะ” อาเป่าใช้น้ำเสียงและสายตาดูแคลนเยว่เล่ออย่างถึงที่สุด มันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าคนจากตำหนักเทียนฝูจะมีสภาพเช่นนี้ได้ ไร้ซึ่งความสง่างาม! แถมนางยังถือครองป้ายหยกบัญชาเมฆาจนพวกเขาต้องกลายเป็นทาสนางอีก อนาจใจเหลือเกิน อาปิงแม้ไม่ได้จะใช้สายตาดูถูกมองเยว่เล่อแต่กลับพยักหน้าให้อย่างเห็นด้วยกับ
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่8 หน้าที่ของขอทาน
ท้องฟ้าเริ่มมืดสลัวผู้คนในเมืองถยอยกันกลับจวนของตนเอง บนถนนหนทางที่เคยมีคนเดินพลุกพล่านบัดนี้กลับแทบไม่เหลือคน คงมีแต่หนึ่งคน กับอีกสองหมาแมวเดินอยู่เท่านั้น “นายหญิงเราจะไปนอนที่ไหนดีขอรับ” “เฮอะ ติดตามนางคงไม่พ้นนอนข้างถนนหรอก” ยิ่งคิดอาเป่ายิ่งรู้สึกสมเพชตัวเอง เขาเคยเป็นอสูรผู้ยิ่งใหญ่ เกรงขาม สง่างามอยู่ดีๆ บัดนี้กับกลายมาเป็นแมวขี้เรื้อนตัวหนึ่ง! “อาเป่า เจ้าดูถูกเจ้านายของเจ้าไปหน่อยแล้วจริงๆ ข้าหรือจะทำให้พวกเจ้าลำบาก” เยว่เล่อเชิดหน้ากอดอกภาคภูมิใจ “หรือว่านายหญิงมีสมบัติวิเศษหรือสมบัติเทพที่เป็นมิติพิเศษไว้พักผ่อนใช่หรือไม่ขอรับ สมแล้วๆที่นายหญิงเป็นถึงผู้สืบทอดของตำหนักเทียนฝู” อาปิงในร่างหมาขนปุยสีขาววิ่งวนรอบตัวเยว่เล่ออย่างมีความสุข ดวงตาของมันเป็นประกายเปี่ยมด้วยความหวัง ไม่ใช่เพียงแค่อาปิงเท่านั้น อาเป่าเงยหน้ามองนางอย่างคาดหวังว่าเกียรติของมันจะไม่ถูกทำลายไปมากกว่านี้ พยัคฆ์นิลกาฬเช่นมันคงไม่ตกอับถึงขั้นต้องนอนข้างถนน “จะไปใช่ได้อย่างไร เราจะไปนอนกันใต้สะพานตั้งหากเล่า” พอบอกพวกมันทั้งสองตัวแล้วเยว่เล่อจึงเดินต่อ แต่เมื่อมิเห็น
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่9 เกียรติของคุณหนูผู้สูงส่ง
ความคิดของอาเป่าผิดแล้ว มันประเมิณความสามารถของคุณหนูหวางเยว่เล่อแห่งสำนักมังกรฟ้าต่ำไปมาก ความหวังจะได้กลับป่าอสูรของมันคงต้องสลายแล้วเมื่อพริบตาต่อมาเด็กสาวที่นั่งข้างมันก็ลุกพรวดขึ้นมาจนมันสะดุ้ง “เดี๋ยวก่อนคุณชายท่านนั้น ท่านกำลังไปพบกับหญิงที่ชอบใช่หรือไม่ ไอ้หยาๆ ไม่ดีแล้วๆ ดวงไม่มงคล ไม่เป็นมงคลเลย สนใจทำทานกับข้าสักหน่อยหรือไม่ ข้าจะให้หินนำโชคกับท่านเป็นการตอบแทน” ไม่มีใครได้ตั้งตัวร่างกายของเยว่เล่อลุกไปขวางทางเด็กหนุ่มแต่งตัวดี ท่าทางสูงศักดิ์ไว้คนหนึ่ง “...เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้ากำลังไปพบใคร” เด็กหนุ่มตกใจมากเมื่อมีคนรู้ว่าเขากำลังไปพบกับแม่นางที่เขาแอบชอบมาหลายปี สายตาสงสัยมากมายส่งไปทางเยว่เล่อ นางยิ้มหวานออกมาจะไม่รู้ได้ไงเขาใส่น้ำหอมเสียจนฉุน แต่งกายประณีตในอกเสื้อยังมีปิ่นอยู่คาดว่าคงเอาไปให้แม่นางสักคน เรื่องง่ายๆเช่นนี้แค่สังเกตุให้ดีก็รู้แล้ว “จุ๊ๆ คุณชาย ข้าน่ะพอเห็นโชคชะตาของผู้คนได้นิดหน่อย วันนี้ดวงความรักของท่านไม่ค่อยเป็นมงคลข้าจึงขวางท่านไว้ด้วยความหวังดี แต่ไม่ต้องกังวลเพียงซื้อหินนำโชคจากข้าไป รับรองมันจะขจัดอัปมงคลออกไปทั้งยังเสริ
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
บทที่10 ต่อให้ต้องตายข้าก็ไม่ขายตัวเอง
ในย่านเริงรมย์ของเมืองจงหยวนมีผู้คนมากมายมาหาความสำราญให้กับชีวิตของตัวเอง บ้างมากินดื่ม บ้างมาชื่นชมความงดงามของเหล่าหญิงงาม ย่ามเริงรมย์แห่งนี้จึงเป็นแหล่งหมุนเวียนเงินขนาดใหญ่ในเมืองนี้ “แหวะ เหม็นเหล้าชะมัดทำไมแถวนี้ถึงมีแต่คนเมาเนี่ย” เยว่เล่อที่มานั่งอยู่ข้างร้านแห่งหนึ่งพร้อมกับถ้วยคู่ใจนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา ขนสากเพราะมอมแมมของเสวี่ยปิงถูไถมือของเยว่เล่อเป็นการปลอบใจ มันสงสารนายหญิงตกอับของตัวเองเหลือเกิน เป็นคุณหนูผู้มีเกียรติและร่ำรวยอยู่ดีๆก็มาตกระกำลำบาก ฝั่งเยว่เล่อที่ไม่รู้ความคิดของเสวี่ยปิงจึงคิดว่ามันอ้อนเลยลูบหัวมันอย่างเอ็นดู ส่วนคนที่เขาใจความคิดของหนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวอย่างเป่าตงก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ ทำไมมันต้องมาอยู่กับพวกโง่เช่นนี้ด้วย? ซ่า น้ำเย็นถูกสาดลงมาบนตัวของเยว่เล่อ นางมึนงงไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก “ออกไปสะนังขอทาน อย่ามานั่งที่หน้าหอของข้าอัปมงคล ออกไป! พวกเจ้ารีบเอาน้ำมาล้างพื้น!” “เจ้าค่ะท่านแม่” ร่างบางของสาวงามสามคนรีบเดินกลับเข้าไปตักน้ำในร้านตามที่แม่เล้าของตัวเองสั่ง “ส่วนนังขอทานเช่นจะ…เจ้า เจ้าน่ะเงย
last updateLast Updated : 2025-01-09
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status