ตอนที่1

ไร่ปาริชาต

ยามสายของวันแดดกำลังอ่อนๆคนงานในไร่ปาริชาตต่างก็แยกย้ายกันทำหน้าที่ของตนแประจำที่ห่างกันไม่มากนักบางคนลงผักใหม่บางคนดายหญ้าบางคนเก็บผลผลิตนับเป็นภาพที่น่าสบายตายิ่งนัก

ไร่ปาริชาตนี้มีอาณาเขตอยู่ที่ภาคเหนือของประเทศไทยกินเนื้อที่เกือบพันไร่เดิมทีเป็นของคุณหญิงปาริชาตภรรยาท่านทูตหลังจากที่เธอเสียแล้วไร่นี้ก็ตกเป็นของปฐพีลูกชายคนเดียวของเธอด้วยปฐพีไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่นานๆจะกลับมาสักครั้งเลยตั้งให้คนเก่าคนแก่ที่อยู่กับไร่นี้มานานอย่างปราโมทย์เป็นคนดูแลทุกอย่างของไร่และให้คนที่ไม่มีที่ทำกินมาทำไร่ที่นี่ฟรีโดยมีปราโมทย์เป็นคนจัดการแบ่งสันปันส่วนให้เท่าๆกัน

เมื่อปฐพีได้เสียชีวิตไปแล้วสมบัติทุกอย่างก็ตกอยู่กับเขมิกาซึ่งเธอก็ไม่ได้ดูดำดูดีไร่นี้เท่าไรนักจนคนในไร่ก็หวั่นใจกันว่าที่นี่อาจจะถูกขายเพราะเขมิกาไม่เคยให้คำตอบพวกคนในไร่เลยว่าจะให้พวกเขานั้นอยู่ต่อกันหรือไม่

   20.00 น.

“กลับมากันซะดึกเลยลูกเจ้าคมผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ” ชายชราอย่างปราโมทย์ที่นั่งอยู่บนชายเรือนไม้หลังใหญ่เห็นหลานสาวทั้งสองกลับมาบ้านเลยเอ่ยถามถึงเรื่องลูกของอาคมที่พึ่งคลอดว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

“ผู้หญิงจ่ะตาตัวอ้วนจ้ำม่ำน่าดูเลย” เมษาสาวจอมแก่นวัย 26 ตอบตาของเธอด้วยสีหน้าและน้ำเสียงระรื่นจนตอนนี้เธอยังอดหมั่นเขี้ยวให้กับความน่ารักของลูกสาวอาคมไม่ได้เลย

“สมใจพ่อมันเลยสินะ..อ่อ..อีหนูเมื่อกลางวันมีคนมาหาเราเป็นฝรั่งหน้าตาหล่อเหลาอยู่เหมือนกันเค้ามาถามหาเราน่ะตาเลยบอกให้มาพรุ่งนี้ใหม่” เสียงแหบพร่าของชายวัยชราเอ่ยด้วยความปิติแทนเด็กหนุ่มที่ใช้ชีวิตครอบครัวอยู่ที่ไร่ก่อนจะเอ่ยกับว่านรักถึงเรื่องเมื่อกลางวันเมื่อนึกขึ้นได้

“เค้าได้บอกไหมคะว่าเค้าเป็นใคร” ว่านรักถึงกับหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อได้ว่ามีฝรั่งมาตามหาเธอ

“เค้าบอกชื่อไบอัน...ไรอันอะไรนี่แหละตาก็ฟังไม่ค่อยได้ยินเท่าไรแฟนเราเหรอลูก” ปราโมทย์เอ่ยด้วยสีหน้าครุ่นคิดเพราะเขาเองก็หูไม่ค่อยดีอีกอย่างฝรั่งคนนั้นที่มาถามถึงว่านรักเขาก็พูดไทยไม่ค่อยชัดเท่าไรนัก

“อ่อ...หนูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันจ่ะตา” ร่างเล็กนิ่งงันตัวชาวาบกลืนน้ำลายไม่ลงคอก่อนจะเอ่ยตะกุกตะกักตอบกับคนเป็นตา

“แกไม่รู้เหรอว่าเป็นใคร” เมษาขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นอาการของเพื่อนเธอดูจะแปลกๆ

“ไม่แน่ใจน่ะพอดีเพื่อนชื่อนี้เยอะ...ตาจ๋าเดี๋ยวคืนนี้หนูนอนที่นี่นะจ้ะดึกแล้วขี้เกียจขับรถกลับ” 

“ไปพักผ่อนตามสบายเลยลูกตาก็ว่าจะเข้านอนแล้วเหมือนกัน...ถ้าหิวก็เข้าครัวตาต้มกระดูกหมูเอาไว้” ชายวัยชราลุกออกจากเก้าอี้หวายค่อยๆเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปหลังจากที่เอ่ยกับหลานทั้งสองจบ

“จ่ะตา”

“ทำไมทำหน้างั้นมีอะไรหรือเปล่า” เมษารีบเค้นถามว่านรักเพราะเธอกับว่านรักรู้จักกันมาตั้งแต่เล็กๆมีหรือจะมองกันไม่ออก

“ก็คนที่มาตามหาฉันน่ะสิแก...เดี๋ยวไปคุยในห้องดีกว่า” ร่างบางรีบจูงมือเมษาเข้าไปในห้องทันทีเพราะเรื่องนี้ต้องคุยกันยาวและให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ว่านรัก เลิศพินิจ อายุ 26 ปี

สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มใบหน้ากลมรูปไข่ผมดกดำหยักศกชอบรวบหางม้าหลวมๆคิ้วบางได้รูปดวงตาคมเรียวกลมโตดุจแมวมีรักยิ้มสองข้างผิวขาวอมชมพูแม้จะไม่สูงมากแต่หุ่นของเธอก็มีทรวดทรงองเอวดั่งนาฬิกาทราย...รักการทำอาหารเป็นที่สุดชอบอยู่กับธรรมชาติ..และไร่สวนแปลงผักที่เธอรัก..เป็นคนอ่อนไหวง่าย ขี้สงสาร

เธอเป็นเด็กสาวกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อยู่ ม.ต้น เธออาศัยอยู่ที่ไร่ปาริชาตตั้งแต่เล็กๆเพราะพ่อและแม่เข้ามาเป็นคนงานในไร่ที่นี่หลังจากพ่อและแม่ของเธอเสียว่านรักก็ใช้ชีวิตอยู่กับปราโมทย์ชายชราคนดูแลไร่และเมษาหลานสาวของปราโมทย์ที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับว่านรักและมี ปฐพี เจ้าของไร่ที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศกับครอบครัวก็รับเธอเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมคอยส่งเสียเธอจนเธอเรียนจบ ชีวิตของว่านรักมีความสุขดีเพราะปราโมทย์เลี้ยงดูเธออย่างดีด้วยความเอ็นดูเหมือนหลานคนหนึ่ง

แต่เมื่อว่านรักเรียนจบได้ไม่เท่าไร ปฐพีก็ได้เสียชีวิต และเขมิกาภรรยาของปฐพีก็เรียกตัวว่านรักไปช่วยงานที่อเมริกา หญิงสาวมาถึงอเมริกาได้ชีวิตเธอก็แทบเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเพราะเธอแทบจะเป็นคนรับใช้คนหนึ่งในบ้านตื่นเช้าเธอก็ต้องคอยทำความสะอาดบ้านสายหน่อยเธอก็ต้องออกไปทำงานในบริษัทของปฐพี ตกเย็นเธอก็ต้องรีบกลับมาทำอาหารให้คนในบ้านชีวิตเธอเป็นแบบนี้ทุกวันร่วมสี่ปีกว่า

จนวันนี้เธอได้กลับมาที่ไร่อีกครั้งเพราะหนีความตายกลับมาด้วยเหตุที่ว่าเธอต้องรับผิดแทนวีนาเด็กสาววัย20ปีลูกสาวของเขมิกาและปฐพีก่อนที่เธอจะกลับมาวีนาได้ไปเที่ยวกับเพื่อนและดื่มจนเมามากจนขับรถชนนอร่าน้องสาวของมาเฟียใหญ่อย่างไรอัน ฮิลล์

เขมิกาเป็นคนร้องของให้เธอรับผิดแทนวีนาด้วยให้เหตุผลทวงบุญคุณกับขอให้เห็นแก่วีนาที่ตอนนี้ยังเรียนไม่จบหากวีนามีคดีติดตัวก็เท่ากับจะเสียประวัติและอาจจะหมดอนาคตส่วนเรื่องคดีหากว่านรักรับผิดแทนเขมิกาก็จะหาทนายเก่งๆช่วยให้รอดจากคดีนี้

สุดท้ายแล้วว่านรักยอมรับผิดแทนวีนาด้วยบุญคุณที่ครอบครัวของปฐพีมีต่อเธอต่อมาเขมิกาก็ได้ช่วยเธอให้รอดพ้นคดีและไม่ติดคุกจนทำให้ไรอัน ฮิลล์ไม่พอใจเป็นอย่างมากและเขาพยายามตามฆ่าเธอจนเธอต้องหนีมาที่บ้านเกิด