ตอนที่ 2

“อะไรนะเค้าเคยจะตามฆ่าแกเหรอ...เค้าจะแค้นแกเรื่องอะไรในเมื่อทุกอย่างมันก็เป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิด แล้วเค้าใหญ่มาจากไหนถึงขนาดจะฆ่าใครก็ทำเป็นว่าเล่นแบบนี้” ว่านรักเล่าให้เมษาฟังว่ามาคนๆคนนี้ตามฆ่าเธอเพราะเธอดันไปขับรถชนน้องสาวของเขาจนตายและที่เธอหนีมาอยู่ที่ไร่นี้ก็เพราะก่อนหน้านี้เธอเคยถูกตามล่ามาแล้วรอบหนึ่งเมษที่ฟังอยู่ถึงกับกำมือแน่นไม่ อยากจะคิดเลยว่าจะมีคนที่จิตใจโหดเหี้ยมแบบนี้อยู่จริงๆ

“ถ้าเป็นคนธรรมดาฉันคงไม่ต้องหนีมาอยู่ที่นี่หรอก นั่นไรอัน ฮิลล์ มาเฟียใหญ่ที่โน่นเลย” ว่านรักเอ่ยด้วยสีหน้าละห้อย

“ฉันถามแกจริงๆนะว่านแกเป็นคนประมาทจนขับรถชนคนขนาดนั้นเลยเหรอ” เมษาคิดไปคิดเธอไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนเธอจะประมาทถึงขนาดนั้นได้อย่างไร

“คือ..ก็..วันนั้นฉันดื่มมานิดหน่อย” ใบหน้านวลเอ่ยจบก็หลบสายตาคนที่กำลังจ้องอยู่เล็กน้อยคำตอบและพฤติกรรมของว่านรักทำให้เมษารู้ได้ทันทีเลยว่าเพื่อนเธอกำลังโกหก

“แกโกหก..ฉันจำได้ว่าแกแพ้แอลกอฮอลล์...บอกมาให้หมดไม่อย่างนั้นฉันจะเค้นแกให้รำคาญตายไปเลย” มือน้อยยกชี้หน้าว่านรักก่อนจะเอ่ยเสียงแข็งคาดโทษ

“เอ่อ..คือ...” 

“พูดมาเดี๋ยวนี้” หลังจากถูกเค้นครั้งแล้วครั้งเล่าจากเมษาว่านรักจึงต้องจำยอมเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เมษาฟังแต่ก็ขอให้เก็บเป็นความลับ

“ฉันว่าแล้วยัยแม่พระที่แกเทิดทูนก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไรนักหรอก...ส่วนแกเรียนจบก็ใช้งานสารพัดนี่ยังมาให้รับผิดแทนยัยลูกสาวจอมเอาแต่ใจของตัวเองอีก” สองแขนของเมษาวาดกอดอกแน่นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโกรธเธอ

“..เฮ้อ....” ว่านรักพ่นลมหายใจด้วยสีหน้าห่อเหี่ยวจะทำอย่างไรได้ในเมื่อบุญคุณมันค้ำคอเธอแถมเธอเองก็ปฏิเสธคนไม่ค่อยจะเป็นเสียด้วย

24.00 น.

โรงแรมหรู

“อย่าคิดว่าจะหนีฉันพ้นยัยฆาตกร” ชายหนุ่มต่างชาติร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดคลุมซาตินผืนบางสีเทาในมือถือแก้วแชมเปญยกดื่มอยู่ริมระเบียงด้านนอกของตัวห้องดวงตาคมโตหยาดเยิ้มด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลก่อนจะเอ่ยบางคำออกมาด้วยความคับแค้นใจแม้นวันนี้เขาจะไม่เจอตัวเธอแต่เขาก็รู้ที่อยู่ของเธอแล้วไม่นานเขาจะทำให้ฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของเขาหายสาปสูญไปให้ได้

ไรอัน ฮิลล์ อายุ 32 ปี

มาเฟียหนุ่มร่างสูงราวสองเมตรใบหน้าคมเข้มตาคมประดุจเหยี่ยวคิ้วหนาได้รูปจมูกโด่งเป็นสันตรงริมฝีปากหนาเป็นกระจับมีสีชมพูระเรื่อร่างกายบึกบึนมีเพียงกล้ามเยื้อไม่มีไขมันด้วยเป็นคนชอบออกกำลังกายและรักษาสุขภาพดีเป็นที่หนึ่ง เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฮิลล์ ที่เลื่องชื่อเรื่องอิทธิพลในแถบยุโรป เป็นคนที่ค่อนข้างรักความสันโดษและรักครอบครัวมากที่สุด

เขาเป็นมาเฟียใหญ่ที่ทำธุรกิจทั้งขาวและเทารู้จักกันในแวดวงไฮโซว่าเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่แทบจะใหญ่ที่สุดในแถบยุโรปเลยก็ว่าได้เขามีชื่อเสียงมากเพราะประสบความสำเร็จในตอนอายุยังน้อยซ้ำยังเป็นคนที่หล่อเหลาจนหาตัวจับยากสาวๆทายาทไฮโซทั้งหลายจึงจับจ้องเขากันตาเป็นมันแต่เขาก็ไม่คิดจะยุ่งด้วยเพราะสนใจแต่กับงานเท่านั้น

ไรอันเป็นคนเด็ดขาดมากพอสมควรเพราะต้องควบคุมองค์กรใหญ่ทำงานหามรุ่งหามค่ำในชีวิตของเขาหลังจากที่พ่อและแม่เสียในอุบัติเหตุเครื่องบินส่วนตัวตกเขาก็เหลือแค่น้องสาวและย่าที่สุขภาพไม่ดีนักอยู่ที่บ้าน

หลายปีมานี้เขาต้องทำงานหนักเพื่อที่อยากจะพักมือและหาเวลาอยู่กับครอบครัวแต่มันก็สายไปเพราะน้องสาวของได้จากไปก่อนเวลาอันควรโดยผู้หญิงที่ประมาทคนนั้นเธอที่ชื่อว่าว่านรัก เลิศพินิจ หญิงสาวที่รอดตัวจากคดีขับรถประมาทจนทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายแม้ความยุติธรรมจะเอาผิดเธอไม่ได้เขาก็จะทำตัวเป็นศาลเตี้ยลงทัณฑ์เธอเองไม่ว่าเธอจะหนีเขาไปสุดหล้าฟ้าเขียวขนาดไหนเขาก็จะตามเธอไปทุกที่จนกว่าเขาจะได้แก้แค้น

“คุณไรอันครับ”

 “มีอะไร” ร่างสูงหันขวับเมื่อได้ยินเสียงของลูคัสลูกน้องคนสนิทเข้ามาเรียกกลางดึก

“คุณท่านเข้าโรงพยาบาลด่วนครับ” ดวงตาสีน้ำข้าวของลูคัสไหวระริกด้วยความเป็นกังวลเพราะเอมม่าคุณย่าของไรอันเปรียบเสมือนคุณย่าของเขาด้วยเช่นกัน

“อะไรนะ” ไรอันรีบวางแก้วแชมเปญในมือก่อนจะเข้ามาถามเรื่องราวทั้งหมดกับลูคัส

ครู่ต่อมา

ไรอันต้องรีบสะสางงานที่ตั้งใจให้เสร็จเขาถึงจะกลับได้เพราะเขาไม่อยากมาเสียเที่ยวจึงให้ลูคัสนั้นกลับไปดูแลย่าของเขาให้ก่อนแล้วเขาจะตามไปทีหลังและย้ำลูคัสก่อนที่ลูคัสจะเดินทางว่าเรื่องที่เขามาสะสางที่นี่ห้ามให้ย่าของเขารู้เด็ดขาด

“ห้ามบอกอะไรกับคุณย่าของฉันเด็ดขาดเข้าใจใช่ไหม”

“ครับ” ลูคัสรับคำสั่งเรียบร้อยจึงออกจากโรงแรมเดินทางกลับไปที่อเมริกาทันที

วันต่อมา

สองสาวว่านรักและเมษาเตรียมตัวออกจากบ้านแต่เจ้าหลังจากที่ปราโมทย์ขับรถออกไปตรวจตราความเรียบร้อยในไร่

“ไม่บอกตาก่อนเหรอแก” หญิงสาวทั้งสองคุยกันว่าจะออกต่างจังหวัดสักสองสามวันเพื่อที่จะหนีการตรามหาของไรอันว่านรักที่กำลังจะสตาร์ทรถกระบะคันเก่าของปราโมทย์ที่ตอนนี้ตกเป็นของเมษาเธอมองไปที่ไร่ตาละห้อยกลัวว่าปราโมทย์จะเป็นห่วงพวกเธอเมื่อไปไหนไม่ยอมบอกกล่าว

“ไปก่อนแล้วค่อยบอกแกก็รู้ว่าเดี๋ยวตาก็ต้องรั้งให้เราอยู่รอคนที่มาหาแน่” เมษารู้ดีว่าหากบอกกับตาเธอก่อนมีหวังถูกเค้นเป็นแน่ว่าทำไมต้องเดินทางกะทันหันหนำซ้ำยังจะถูกดึงตัวไว้ให้เจอกับไรอันก่อนแน่นอน