ตอนที่37

   ทางด้านเมษาวันนี้ก็ไม่ได้อยู่ดูแลหลานดีเพราะเจคอปดันลากเธอมาที่ยบ้านของเขาเพื่อที่จะคุยเรื่องการเตรียมตัวไปวันงานที่กำลังจะถึงในอีกไม่ถึงอาทิตย์

เมษามาถึงบ้านเจคอปได้ชายหนุ่มก็พาเธอเข้ามาในห้องแต่งตัวห้องใหญ่ที่หญิงสาวเองก็ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีห้องมีแต่ของแต่งตัวผู้หญิงในบ้าน

"โหนี่คุณมีชุดผู้หญิงเต็มตู้แบบนี้เลยเหรอ...หรือว่าคุณชอบแบบนี้"   เมษาเปิดตู้ลายหินอ่อนตู้ใหญ่ในห้องก็เห็นเสื้อผ้าผู้หญิงเต็มไปหมดจึงเอ่ยหยอกชายหนุ่มหน้าระรื่นและแอบคาใจเล็กน้อยเรื่องที่ทำไมเขาถึงมีของผู้หญิงในบ้านเยอะขนาดนี้

"หยุดเพ้อเจ้อเลย..ชุดนี้คุณลองใส่ดูหน่อยสิ" เจคอปไม่ได้อธิบายว่าทำไมเขาถึงมีของพวกนี้ได้แต่ยืนเลือกมชุดให้หญิงสาวได้ลองใส่เพราะรู้ว่าเธอขนาดตัวเท่ากับเจ้าของเสื้อผ้าพวกนี้

"โป๊ไปหรือเปล่าคุณ" เมษามองชุดผ้าซาตินสีครีมเกาะอกกระโปรงยาวแหวกลึกด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยมั่นใจนักเพราะดูจะเปิดเนื้อหนังเกินไป

"ไม่หรอกน่าที่นี่เค้าก็แต่งแบบนี้" มือหนาดันตัวหญิงสาวให้เข้าไปเปลี่ยนชุดห้องลอง

"คุณ.."  

"มีอะไร"

"ฉันรูดซิปไม่ได้" ไม่นานนักเมษาก็ต้องเอ่ยเรียกเจคอปเพราะตอนนี้เธอรูดซิบหลังไม่ได้

"โอเคเดี๋ยวผมช่วย.."  ทำให้เจคอปต้องรีบเปิดห้ประตูองลองเพื่อจัดการรูดซิบให้หญิงสาว

"....อืมเรียบร้อยแล้ว.."  

"......" สิ้นเสียงของเจคอปเมษาก็รีบหันหน้ากลับมาหาชายหนุ่มให้เขาดูว่าเธอแต่งตัวแบบนี้แล้วแป็นอย่างไรบ้างแต่เหมือนเธอจะไม่ได้คำตอบอะไรเพราะเขาแต่จ้องเธอไม่วางสายตาโดยที่ไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำจนหญิงสาวต้องยื่นมือเขย่าแขนคนตรงหน้า

"เป็นอะไรทำไมมองฉันแบบนั้น" เมษาหน้าเสียแล็กน้อยที่ชายหนุ่มไม่ให้คำตอบเธอเสียทีว่าเธออยู่ในชุดนี้แล้วเป็นยังไงบ้างเธอยิ่งไม่ค่อยมั่นใจอยู่ด้วย

"อ่อ...ก็ผมไม่เคยเห็นคุณใส่ชุดแบบนี้เลย" เจคอปได้สติก็รีบก้มหน้างุดเพราะเธออยู่ในชุดนนี้แล้วดูสวยหวานแปลกตามากไม่อยากจะคิดว่าหากเธอแต่งหน้าทำผมแล้วจะสวยขนาดไหน

"ฉันดูดีไหม" 

"อืม.. มากเลย" เมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้นหญิงสาวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ปลื้มใจที่คนตรงหน้าเอ่ยชมแถมยังใจเต้นอย่างประหม่าแปลกๆอีกด้วย

"ส่วนรองเท้าเอาเป็นคู่นี้ก็แล้วกัน" เจคอปเลือกรองเท้าส้นสูงหัวแหลมเป็นหนังแก้วใสประดับเพชรเล็กน้อยของแบรนด์ดังให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาได้สวมใส่

"คุณก็มีของผู้หญิงทุกอย่างเลยนะคะ"  

"ใช่... แต่ยกเว้นชุดชั้นในถ้าคุณอยากได้ก็บอกไซส์มาเดี๋ยวผมโทรสั่งให้"

"อีตาบ้านี่..ว้ายย.."  ดวงตากลมมองค้อนชายหนุ่มที่พูดกวนประสาทเธอก่อนจะลุกยืนอย่างมั่นใจจนเกือบจะหน้าทิ่มเพราะส้นสูงมันสูงมากดีที่เจคอปประคองหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน

"เอ่อ...นี่คุณเคยใส่ส้นสูงหรือเปล่า" เจคอปเห็นท่าจะไม่ดีแล้วหากหญิงสาวใส่ส้นสูงไม่เป็นคงต้องฝึกกันอย่างเร่งด่วน

"ที่ฉันเคยใส่ไม่สูงขนาดนี้"

"คงต้องฝึกกันหน่อยแล้วล่ะ”

ครู่ต่อมา

"...ตั้งใจเดินหน่อยสิอย่าเอาแต่กังวล" ตอนนี้เมษากำลังตั้งใจที่จะเนบนส้นสูงราคาแพงนี้มากแต่กว่าเธอจะก้าวออกแต่ละก้าวก็ช้าเสียเหลือเกินจนชายหนุ่มจะต้องบอกให้เธอนั้นเลิกกังวล

"อ..อ๊ายยยย..."  ไม่ทันขาดคำที่เจคอปพูดเมษาก็ข้อเท้าพลิกจนร้องเสียงดังดีที่เจคอปอยู่ไม่ห่างจึงรับตัวเธอเอาไว้ได้แต่เธอก็เจ็บอยู่ดี

เย็นของวัน

"ทำไมอุ้มกันมาแบบนั้นล่ะ" ว่านรักที่กำลังนั่งดูลูกๆของพวกเธอเล่นอยู่ที่หน้าบ้านเห็นเจคอปอุ้มเมษาลงมาจากรถก็ต้องรีบลุกขึ้นดู

"นั่นสิ...เมษาเป็นอะไร"  ไรอันเอ่ยถามเจคอปก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เจคอปวางเมษาลง

"ฝึกใส่ส้นสูงจนข้อเท้าแพลงน่ะสิ"

"ปวดมากไหมเมเดี๋ยวฉันเอายามานวดให้" ว่านรักก้มลงดูข้อเท่าเมษาเห็นว่ามันแดงมากจึงจะเข้าไปเอายามานวดให้

"ไม่เป็นไรว่านคุณเจคนวดให้แล้ว" เมษารีบดึงมือว่านรักเอาไว้

"พรุ่งนี้ผมให้คุณพักวันนึง...โอเคหรือเปล่า" เจคอปเห็นทีจะต้องให้เมษาพักก่อนสักวันแล้วค่อยฝึกกันต่อยังพอมีเวลาอีกสองสามวัน

"ค่ะ..." 

"หมดธุระแล้วฉันกลับก่อน..."  หลังจากที่ส่งหญิงสาวเรียบร้อยแล้วเจคอปต้องรีบกลับเพราะต้องกลับไปทานข้าวที่บ้านของพ่อเขาเย็นนี้

"ขับรถดีๆล่ะ" 

หลังจากที่เจคอปกลับไปแล้วว่านรักก็พยุงเมษาเข้ามาในห้องนอนของเพื่อนเธอ

"แกกับคุณเจคนี่ดูสนิทสนมกันแปลกๆน้าาา.." เมื่ออยู่กันสองคนว่านรักก็อดถามถึงเรื่องความสนิทสนมของเมษากับเจคอปไม่ได้

"ก..ก็ปกตินี่"  ปากหญิงสาวตอบว่าแกติแต่อาการเขินจนหน้าแดงยังไงก็ปกปิดว่านรักไม่ได้อยู่ดี

"ไม่ปกติตอนแกหน้าแดงนี่แหละชอบเค้าเหรอ" ว่านรักอมยิ้มอ่อนเพราะเธอมองแค่นี้ก็ร้แล้วว่าเมษาคิดกับเจคอปอย่างไร

"ถามอะไรเนี่ยไปอาบน้ำแล้ว..."  เมษาที่เก็บอาการเขินไม่อยู่จึงรีบเดินกะเผลกหนีเข้าห้องน้ำไป

"เขินจนต้องหนีเลยเหรอ.." ส่วนว่านรักก็เอ่ยเย้าหยอกตามหลังเสียงระรื่น

ตกดึก

"เอ่อ...นี่..ใครคะทำไมหน้าตาเหมือนเมเลย" หลังจากเด็กๆหลับแล้วว่านรักที่กำลังเก็บของตรงลิ้นชักที่หัวเตียงเธอก็เห็นว่ามีกรอบรูปหล่นอยู่หลังลิ้นชักจึงหยิบขึ้นมาดูภาพในมือของเธอเป็นหมอเจมส์สามีของเธอและเจคอปที่กอดคอผู้หญิงที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกับเมษาไม่มีผิด

"อ๋อ...มินโฮรินแฟนเก่าเจคน่ะเธอเสียไปสองปีแล้ว..ตั้งแต่โฮรินเสียเจคก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลยจะเห็นตอนนี้ก็มีแต่เมษา" 

"นี่อย่าบอกนะคะว่าที่คุณเจคมาสนิทกับเพื่อนฉันเป็นเพราะเมษาหน้าเหมือนแฟนเก่าเค้า" ว่านรักชักเริ่มหน้าเสียเล็กน้อยเพราะรู้ว่าเพื่อนเธอกำลังมีใจให้เจคอปและหากชายหนุ่มเห็นเมษาเป็นเพียงแค่ตัวแทนแฟนเก่าคงไม่ดีแน่