อุ้มรัก

อุ้มรัก

last updateLast Updated : 2025-02-18
By:   ฉู่เฉียว  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
23Chapters
24views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

"ท่านลุง ปล่อยท่านแม่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ" เสียงเล็กที่ดังขึ้นนั้น เอ่ยอย่างเอาเรื่อง "....." มีลูกแล้วหรือนี่ องค์​ชายสามมู่เหยียนหรง ผู้​ครองตำแหน่ง​แม่ทัพใหญ่​แห่ง​แคว้น​เหลียว​ คิดอย่างแสนเสียดายนัก "บิดาของเจ้าเล่าเด็กน้อย" "ข้าไม่มีบิดา" มุมปากของบุรุษหล่อเหลาพลันยกขึ้นอย่างชั่วร้ายนัก "ถ้าอย่างนั้น​ ข้านี่แหละ จะเป็นบิดาให้เจ้าเอง" !!!!

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่1

ร่างเล็กบอบบางในชุดสีเหลืองอ่อนที่ชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉานอาบย้อมจนชุดนั้นกลายเป็นสีแดงบ่าบอบบางที่มีธนูดอกหนึ่งปักคาอยู่เป็นสาเหตุของเลือดที่หลั่งไหลออกมามากมาย แม้จะกำลังเจ็บปวดจากบาดแผลเป็นอย่างมากแต่ร่างบางนั้นก็ยังคงกัดฟันทนข่มกลั้นความเจ็บปวดสาวเท้าบอบบางที่ไร้รองเท้าย่ำเท้าเปล่าเปลือยไปให้ไกลที่สุด ดวงตาฉ่ำน้ำก้มลงมองเด็กน้อยในอ้อมแขนวัยหนึ่งขวบที่หลับตาพริ้มด้วยฤทธิ์ของยานอนหลับชนิดอ่อนอย่างยากจะอธิบายความรู้สึก ในขณะที่ฝีเท้านั้นเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ก้าวช้าลงช้าลงแล้วทรุดตัวลงในที่สุดเพราะแผลบนบ่าบอบบางนั้นตอนนี้กลายเป็นสีม่วงอมดำ ลูกธนูนี้อาบยาพิษ นางคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก้มลงฝังจมูกโด่งสวยลงบนหน้าผากเล็ก และแก้มทั้งสองข้างอย่างแสนรัก แม่คนนี้ไร้วาสนาคงไม่สามารถอยู่อุ้มชูเจ้าได้อีกแล้วลูกรัก พลันน้ำตาไหลลงอาบแก้ม ได้ยินเสียงสวบสาบจึงกัดฟันทนพาร่างกายที่บอบช้ำหนักหลบไปหลังโขดหินริมลำธารในป่าที่นางหลบหนีเข้ามา สายตาที่พร่ามัวลงเรื่อยๆ เห็นเพียงสตรีแต่งกายด้วยชุดขาวที่ตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำแล้วมานอนแผ่หลาอยู่บนฝั่งอย่างสิ้นเรี่ยวแรง จึงกัดฟันทนส่งเสียงเรียกขึ้นไม่ย...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
23 Chapters
ตอนที่1
ร่างเล็กบอบบางในชุดสีเหลืองอ่อนที่ชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉานอาบย้อมจนชุดนั้นกลายเป็นสีแดงบ่าบอบบางที่มีธนูดอกหนึ่งปักคาอยู่เป็นสาเหตุของเลือดที่หลั่งไหลออกมามากมาย แม้จะกำลังเจ็บปวดจากบาดแผลเป็นอย่างมากแต่ร่างบางนั้นก็ยังคงกัดฟันทนข่มกลั้นความเจ็บปวดสาวเท้าบอบบางที่ไร้รองเท้าย่ำเท้าเปล่าเปลือยไปให้ไกลที่สุด ดวงตาฉ่ำน้ำก้มลงมองเด็กน้อยในอ้อมแขนวัยหนึ่งขวบที่หลับตาพริ้มด้วยฤทธิ์ของยานอนหลับชนิดอ่อนอย่างยากจะอธิบายความรู้สึก ในขณะที่ฝีเท้านั้นเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ก้าวช้าลงช้าลงแล้วทรุดตัวลงในที่สุดเพราะแผลบนบ่าบอบบางนั้นตอนนี้กลายเป็นสีม่วงอมดำ ลูกธนูนี้อาบยาพิษ นางคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก้มลงฝังจมูกโด่งสวยลงบนหน้าผากเล็ก และแก้มทั้งสองข้างอย่างแสนรัก แม่คนนี้ไร้วาสนาคงไม่สามารถอยู่อุ้มชูเจ้าได้อีกแล้วลูกรัก พลันน้ำตาไหลลงอาบแก้ม ได้ยินเสียงสวบสาบจึงกัดฟันทนพาร่างกายที่บอบช้ำหนักหลบไปหลังโขดหินริมลำธารในป่าที่นางหลบหนีเข้ามา สายตาที่พร่ามัวลงเรื่อยๆ เห็นเพียงสตรีแต่งกายด้วยชุดขาวที่ตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำแล้วมานอนแผ่หลาอยู่บนฝั่งอย่างสิ้นเรี่ยวแรง จึงกัดฟันทนส่งเสียงเรียกขึ้นไม่ย
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่2
ลี่เซียนที่พาร่างกายผอมแห้งของตนเดินมาจนเจอเพิงเล็กๆ ที่ดูเก่าแต่ยังพอให้ได้หลบแดดหลบฝน คงจะเป็นเพิงพักของชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่า กอดกระชับร่างเล็กของเด็กน้อยที่เหมือนว่าจะรู้สึกตื่นขึ้นมาแล้วเข้าไปนั่งยังเพิงพักนั้น ใช้มือผ่ายผอมสกปรกข้างหนึ่งหักกิ่งไม้ใบหญ้ามาสุมกองไว้แล้ววางร่างเล็กลง ทันทีที่เด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเห็นนางตาคู่โตคู่นั้นพลันคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแบะปากร้องไห้จ้าแง้ แง้ แง้ลี่เซียนที่กำลังจะเอื้อมมือไปหาร่างน้อยเพื่อปลุกปลอบพลันชะงักเมื่อเห็นมือที่กระดำกระด่างสกปรก รีบยกมือคู่นั้นขึ้นเช็ดกับชุดที่สวมซึ่งตอนแรกนั้นเป็นสีขาวแต่ตอนนี้มองแทบไม่เห็นสีเดิม ดูๆ ไปนางก็เหมือนขอทานจริงๆ นั่นแหละ"โอ๋เอ๋ โอ๋เอ๋ เด็กดีไม่ร้องนะคะ" ยกมือขึ้นลูบหลังลูบไหล่เด็กน้อยเอ่ยปลอบเสียงอ่อนเสียงหวานจนร่างเล็กคลายสะอื้น แหงนเงยใบหน้าเปื้อนน้ำตาขึ้นมองนาง"หม่ำ หม่ำ" "โอ๋ โอ๋ หิวหรือลูก ทำยังไงดีล่ะ" ใบหน้ากระดำกระด่างนั้นหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะทำอย่างไรดี คงต้องลองหาอะไรแถวๆ ให้เด็กน้อยคนนี้กินก่อนไม่อย่างนั้นคงร้องไห้งอแงไม่หยุดแน่ เมื่อภพก่อนนางเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่ในสถานเ
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่3
ลี่เซียนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เจ้าตัวเล็กเพราะอากาศตอนนี้ช่างหนาวนักใช้ผ้าชุดเก่ามาปูรองให้เด็กน้อยนั้นนอนไปก่อนกล่อมเด็กน้อยจนหลับใหล นางนั่งมองใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นอย่างเอ็นดูนัก บิดามารดาของเด็กคนนี้คงหน้าตาดีมาก นางเห็นใบหน้าซีดขาวของสตรีคนนั้นถึงจะมีคราบเลือดและดินสกปรกแต่เค้าหน้านั้นงดงามมาก ใครกันช่างใจร้ายใจดำตามสังหารสตรีอ่อนแอและเด็กตัวแค่นิดเดียวได้ลงคอ "ไม่เป็นไรนะ ต่อไปมารดาผู้นี้จะปกป้องเจ้าเอง เสี่ยวซี แม่ขอตั้งชื่อให้เจ้าว่าเสี่ยวซีแล้วกัน ต่อแต่นี้ไปเจ้าคือ หลานเสี่ยวซี ของแม่" กล่าวกับร่างเล็กที่หลับสนิทอย่างรักใคร่ แล้วผละออกมาก่อกองไฟเล็กๆ เพื่อให้ความอบอุ่นและกันอันตรายจากสัตว์ ดีที่นางยังพอมีความสามารถเล็กๆ น้อยๆ กับการก่อไฟในยุคนี้ไม่อย่างนั้นคงจะลำบากไม่น้อย หันไปมองเสี่ยวซีที่ยังคงหลับสนิทนางคงต้องจัดการตัวเองเสียหน่อยหากเข้าไปในเมืองในสภาพเช่นนี้คงจะโดนคิดว่าเป็นขอทานอีกแน่จะทำอะไรก็คงจะไม่สะดวก ตอนนี้นางมีเด็กน้อยพ่วงมาด้วยหากจะมัวแต่อาลัยอาวรณ์ชีวิตเก่าที่จากมาคงจะไม่สามารถดูแลเด็กคนนี้ให้อยู่รอดได้ นางจะต้องทิ้งชีวิตในอดีตไปเสียแล้วเริ่มต้นเป็นหลานลี่
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่4
ลี่เซียนที่อุ้มเสี่ยวซีน้อยเดินมาจนเจอถนนเส้นหนึ่งที่มีร่องรอยของรถม้าวิ่งผ่านจึงเดินเรียบไปตามทางเรื่อยๆ หากเจอชาวบ้านที่ผ่านมาจะได้ไถ่ถาม เดินไปเพียงไม่นานก็มีคนผ่านมาจริงๆ เป็นชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่ใช้วัวเทียมเกวียนบรรทุกผักและของป่าผ่านมา นางจึงได้เรียกเอาไว้ เมื่อเห็นทั้งสองหยุดเกวียนจึงกล่าวขึ้น"ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านลุงท่านป้า" สองสามีภรรยาเมื่อเห็นว่ามีสตรีที่อุ้มเด็กน้อยมายืนเรียกอยู่ข้างทางจึงหยุดเกวียนพร้อมไถ่ถาม"มีอะไรหรือนังหนู แล้วนี่มาจากไหนกันรึ" หญิงผู้เป็นภรรยาเอ่ยถามขึ้นลี่เซียนที่เห็นว่าข้างหลังยังพอมีที่ว่างพอให้นางและบุตรอาศัยไปได้จึงเอ่ยบอกด้วยใบหน้าเศร้าหมองน้ำตานองหน้า หากจะให้เดินต่อไปเห็นทีว่าจะไม่ไหวนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว หิวก็หิวร้อนก็ร้อน คงต้องสวมวิญญาณสตรีอ่อนแอบอบบางเสียแล้ว"ข้าและบุตรเดินทางมาจากต่างเมืองเจ้าค่ะ ด้วยสามีข้านั้นมีอาชีพค้าขายแต่ถูกโจรปล้นและโดนฆ่าตาย ตัวข้าและบุตรีไม่เป็นที่ต้องการของบ้านสามีจึงโดนขับไล่ออกจากจวน เพราะไม่มีหลายชายไว้สืบสกุลจึงร่อนเร่มาจนถึงที่นี่เผื่อจะมีหนทางทำกินเจ้าค่ะ อยากจะถามท่านลุงท่านป้าว่าที่นี่คือที่ใดหร
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่5
ลี่เซียนสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกถึงความเหนียวหนืดบนใบหน้า พอลืมตาขึ้นดูก็เห็นใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั่งน้ำลายยืดอยู่ด้านข้าง"เสี่ยวซี หิวหรือคะลูก" สิ้นเสียงหวานที่เอ่ยถาม ร่างเล็กป้อมก็ไต่ลงจากเตียงแล้วเดินเตาะแตะไปตรงประตูห้อง"แม่ หม่ำ หม่ำ" "เดินเก่งแล้วด้วยหรือคะ เก่งจริงๆ" ลี่เซียนที่เห็นเด็กน้อยลุกขึ้นเดินเอง ในตอนแรกนางนึกว่าแก่เดินยังไม่แข็งหรือเดินยังไม่ได้เสียอีก ดูท่าคงจะหิวมาก นางจึงรีบลุกขึ้นสางผมยาวยุ่งเหยิงของตนให้เข้าที่แล้วเดินไปอุ้มร่างกลมไว้ในอ้อมแขนพาเดินลงไปชั้นล่างของโรงเตี๊ยม สั่งอาหารสองสามอย่างแล้วมารอยังห้องพัก สั่งมากินข้างบนคงจะสะดวกกว่าเพราะบุตรของนางยังเล็กหากจะให้กินด้านล่างกลัวจะรบกวนคนอื่น เมื่อเสี่ยวเอ้อที่ยกสำรับมาให้ปิดประตูลง ลี่เซียนถึงกับมองอาหารบนโต๊ะตาโต นี่คืออาหารที่ดีที่สุดตั้งแต่นางหลุดมาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้ จึงรีบลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อยและไม่ลืมส่งเข้าปากบุตรสาวตัวน้อยที่ดูจะชมชอบกับการกินอยู่ไม่น้อยทีเดียวเมื่อกินกันจนอิ่มจึงพากันไปอาบน้ำล้างตัวด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข คงต้องลงไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับนางและบุตรเสียก่อนเพราะชุดที่สวมอยู่คื
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่6
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อจัดการธุระส่วนตัวทั้งตนเองและบุตรเรียบร้อยแล้ว ลี่เซียนจึงพาบุตรตัวน้อยมายังที่จอดรถม้าสำหรับเช่าโดยสาร เพื่อจะไปยังหมู่บ้านผิงอาน สอบถามจากคนขับรถม้า ก็มีท่านลุงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ที่นั่น นางจึงได้ว่าจ้างให้พานางไปยังบ้านของผู้นำหมู่บ้าน โดยใช้เวลาเดินทางเพียงสองเค่อก็ถึงหมู่บ้าน และเดินทางต่อไปยังบ้านของท่านผู้นำ เมื่อถึงจุดหมายจึงให้ท่านลุงคนขับรถม้ารอนางอยู่แถวนั้นก่อน นางต้องเข้าไปเจรจากับผู้นำหมู่บ้านเรื่องที่จะซื้อที่และคงต้องไปดูสถานที่จริง นางนั้นได้ว่าจ้างรถม้าของท่านลุงไว้ทั้งวัน เพื่อความสะดวกในการเดินทางเพราะต้องไปอีกหลายที่และขากลับจะได้ไม่ต้องลำบากหอบบุตรหาทางกลับโรงเตี๊ยม เมื่อลงจากรถม้าก็จูงมือบุตรเข้าไปยังบ้านของผู้นำหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ด้านหน้า เห็นชายชราหนวดขาวที่ดูท่าทางใจดีกวาดลานบ้านอยู่จึงได้เดินเข้าไปสอบถาม"ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านตา ข้ามาขอพบท่านผู้นำเจ้าค่ะ" ชายชราที่หันมามองนางพร้อมส่งยิ้มมาให้อย่างใจดี"ตานี่แหละผู้นำหมู่บ้าน แม่หนูมีธุระอะไรหรือไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน" ลี่เซียนเมื่อรู้ว่าท่านตาใจดีผู้นี้คือผู้นำหมู่บ้านจึงทำความเคารพและบ
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
ตอนที่7
"สวัสดีตอนเช้าเจ้าค่ะ ท่านลุง" ลี่เซียนที่เดินจูงมือบุตรตัวน้อยลงมาขึ้นรถม้าของท่านลุงฉีคนบังคับรถม้าที่นางนัดหมายเอาไว้เมื่อวานว่าให้มารับนางด้านล่างของโรงเตี๊ยมที่นางพักเพื่อเดินทางไปที่บ้านท่านตาเหวินผู้นำหมู่บ้านผิงอานเพื่อจะไปพบช่างที่จะมาสร้างบ้านให้นาง ลี่เซียนที่กำลังจะก้าวขึ้นรถม้าสังเกตเห็นสีหน้าของท่านลุงฉีที่ไม่ค่อยจะดีนักจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย"มีอันใดหรือไม่เจ้าคะ ท่านลุง" เห็นท่าทางอึกอักเกรงอกเกรงใจของคนตรงหน้าจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง"หากมีอันใดท่านลุงบอกแก่ข้าได้นะเจ้าคะ อย่าได้เกรงใจ" ท่านลุงฉีที่มองนางอย่างตัดสินใจจึงเอ่ยขึ้น" เอ่อ คือ แม่นางลุงว่าจะไปส่งแม่นางที่บ้านท่านผู้เฒ่าเหวินแล้วจะกลับไปรับตอนบ่ายๆเลยได้หรือไม่ พอดีบุตรสาวลุงไม่สบายไม่มีใครพาแกไปโรงหมอ ลุงว่าจะพานางไปโรงหมอก่อนแล้วจะมารับแม่นางได้หรือไม่"ท่านลุงฉีกล่าวอย่างเกรงใจเพราะนางนั้นได้ว่าจ้างรถม้าของท่านลุงไว้ทั้งวันได้ฟังดังนั้น จึงได้ส่งยิ้มไปให้แล้วกล่าวอย่างเข้าใจ" ไปเถอะเจ้าค่ะ ท่านอย่าได้คิดมาก อย่างไรเสียข้าก็ไม่ได้ไปที่ไหนต่อ ท่านลุงไปส่งข้าแล้วค่อยมารับเมื่อท่านเสร็จธุระแล้วก็ได้เจ้าค่ะ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
ตอนที่8
ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่บ้านของนางกับเสี่ยวซีเสร็จพร้อมจะเข้าอยู่ วันนี้นางและเสี่ยวซีจึงลุกขึ้นตั้งแต่เช้าเพื่อจะซื้อของใช้เข้าบ้านกัน โดยมีรถม้าของท่านลุงฉีที่ตอนนี้กลายเป็นรถม้าเจ้าประจำของนางไปแล้ว เมื่อซื้อของที่วันนี้เยอะเอาการเสร็จเรียบร้อย นางก็รีบเดินทางกลับบ้านเพื่อจัดของเข้าบ้านอย่างขะมักเขม้นและมีท่านป้าเนี่ยและหวั่นเอ๋อ ภรรยาและบุตรสาววัยสิบหนาวของท่านลุงฉีมาช่วย ครอบครัวของท่านลุงฉีเป็นเพื่อนบ้านครอบครัวแรกที่นางสนิทด้วย และเสี่ยวซีของนางก็ได้หวั่นเอ๋อมาเป็นเพื่อนเล่น วันนี้นางจึงตั้งใจจะทำอาหารเลี้ยงฉลองบ้านหลังใหม่ของนาง โดยเชิญครอบครัวท่านลุงฉีและท่านตาเหวินมาเป็นแขก ถึงวันนี้จะรู้สึกเหนื่อยล้าแต่ก็มีความสุขที่สุด นางและบุตรไม่ต้องเป็นคนเร่ร่อนอีกต่อไปแล้วเมื่อร่วมกันทานอาหารที่วันนี้นางทำอาหารง่ายๆ หลายอย่างเนื่องในวันพิเศษนี้ ต่างก็ได้รับคำชมจากทุกคนถึงรสชาติที่พวกเขาไม่เคยทานและดูแปลกตานัก แต่ทว่าอร่อยเป็นที่ถูกปากของทุกคน บนโต๊ะอาหารจึงเต็มไปด้วยบรรยากาศครื้นเครงและเสียงหัวเราะ เมื่อทานกันเสร็จก็นั่งคุยกันย่อยอาหารจากนั้นจึงแยกย้ายกันกลับ คืนน
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
ตอนที่9
ร้านน้ำเต้าหู้ข้างทางของลี่เซียนได้รับการตอบรับดีเกินคาด แค่ไม่ถึงชั่วยามก็ขายหมดเกลี้ยง วันนี้นางทำน้ำเต้าหู้มาหนึ่งหม้อใหญ่และปาท่องโก๋ทอดห้าสิบคู่แต่ยังไม่เพียงพอกับความต้องการ วันพรุ่งนี้นางคงต้องทำเพิ่ม แม่ค้ามือใหม่ถึงกับยิ้มหน้าบานเมื่อนั่งนับเงินที่ขายได้วันนี้ นางกะว่าจะลองทำโจ๊กหมูขายในวันพรุ่งนี้ด้วย กิจการขายน้ำเต้าหู้ของลี่เซียนนั้นดำเนินไปในทางที่ดี มีลูกค้าประจำและขาจรแวะเวียนมาอุดหนุนไม่ขาด ทั้งรสชาติของน้ำเต้าหู้ที่หอมอร่อยและใบหน้างดงามเป็นหนึ่งของแม่ค้าคนงามก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ลูกค้าทั้งหลายพูดกันปากต่อปาก จากร้านค้าเพิงข้างทางก็ขยายกิจการขึ้นเรื่อยๆ จากโต๊ะเก้าอี้แค่สามที่นั่ง ตอนนี้มีเพิ่มขึ้นจนต้องขยายที่ทางเพิ่มลี่เซียนตอนนี้กลายเป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านอาหาร"ห่าว ชือ" (อร่อย) ที่ขึ้นชื่อในละแวกนี้ ร้านของนางนั้นเปิดขายน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ข้าวต้มทรงเครื่อง และอาหารจานเดียวที่ทำง่ายๆ ซึ่งนางนำมาประยุกต์ให้เข้ากับยุคนี้ "ท่านแม่ ซีเอ๋อหิวจังเลยเจ้าค่ะ" เสียงเล็กที่ดังขึ้นพร้อมร่างกลมป้อมที่วิ่งตรงมาหานาง มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากเล็ก ยกมือเล็กขึ้นลูบท้องอ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
ตอนที่10
ลี่เซียนที่ได้หลับตาลงไปแค่นิดเดียวก็สะดุ้งตื่น จึงเดินออกมานอกเรือนชะเง้อมองหาเจ้าของร่างเล็กกลมป้อมที่มักจะเล่นอยู่แถวหน้าเรือนก็ไม่เห็น"เสี่ยวซี อยู่แถวนี้หรือเปล่า" ..... "ซีเอ๋อ หวั่นเอ๋อ" ..... หันไปเห็นจิ่วซิ่นที่หอบตะกร้าผ้าผ่านมาจึงได้ถามหาเจ้าตัวแสบที่ไม่รู้ไปเล่นซนอยู่ที่ไหน"จิ่วซิ่น เห็นซีเอ๋อหรือไม่" "อืม เห็นเดินไปทางหน้าถนนกับหวั่นเอ๋อเจ้าค่ะ นายหญิง" "อ้อจ๊ะ มีอะไรทำก็ไปทำเถอะ"บอกก่อนจะเดินออกมามุ่งหน้าไปทางถนนหน้าเรือน ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าตัวแสบนั่นไปไหน ทำไมถึงได้ดื้อนักนะ อย่างนี้คงต้องมีการลงโทษกันบ้าง บ่นพลางก้าวเดินมุ่งหน้าไปยังน้ำตกที่คิดว่าทั้งสองคนคงแอบหนีออกมาเล่นน้ำเป็นแน่เมื่อมาถึงบริเวณน้ำตกก็เดินหาทั้งสองคน เห็นมีร่องรอยของเท้าเล็กซึ่งคงจะเป็นของซีเอ๋อและอีกรอยนั้นเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากหวั่นเอ๋อ หากมีหวั่นเอ๋อมาด้วยนางไม่ค่อยจะกังวลเท่าไหร่นักเพราะหวั่นเอ๋อเป็นเด็กที่เก่งและมีความสามารถเคยออกไปหาของป่ากับมารดาตั้งแต่เด็กและนางว่ายน้ำแข็งมาก เท้าเล็กจึงเดินตรงไปยังริมฝั่งน้ำตกชะเง้อคอมองลงไปในน้ำว่าเด็กทั้งสองเล่นน้ำอยู่หรือไม่"ซีเอ๋อ หวั่นเอ๋อ"
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status