ตอนที่1

ร่างเล็กบอบบางในชุดสีเหลืองอ่อนที่ชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉานอาบย้อมจนชุดนั้นกลายเป็นสีแดงบ่าบอบบางที่มีธนูดอกหนึ่งปักคาอยู่เป็นสาเหตุของเลือดที่หลั่งไหลออกมามากมาย แม้จะกำลังเจ็บปวดจากบาดแผลเป็นอย่างมากแต่ร่างบางนั้นก็ยังคงกัดฟันทนข่มกลั้นความเจ็บปวดสาวเท้าบอบบางที่ไร้รองเท้าย่ำเท้าเปล่าเปลือยไปให้ไกลที่สุด ดวงตาฉ่ำน้ำก้มลงมองเด็กน้อยในอ้อมแขนวัยหนึ่งขวบที่หลับตาพริ้มด้วยฤทธิ์ของยานอนหลับชนิดอ่อนอย่างยากจะอธิบายความรู้สึก ในขณะที่ฝีเท้านั้นเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ก้าวช้าลงช้าลงแล้วทรุดตัวลงในที่สุดเพราะแผลบนบ่าบอบบางนั้นตอนนี้กลายเป็นสีม่วงอมดำ ลูกธนูนี้อาบยาพิษ นางคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก้มลงฝังจมูกโด่งสวยลงบนหน้าผากเล็ก และแก้มทั้งสองข้างอย่างแสนรัก แม่คนนี้ไร้วาสนาคงไม่สามารถอยู่อุ้มชูเจ้าได้อีกแล้วลูกรัก พลันน้ำตาไหลลงอาบแก้ม ได้ยินเสียงสวบสาบจึงกัดฟันทนพาร่างกายที่บอบช้ำหนักหลบไปหลังโขดหินริมลำธารในป่าที่นางหลบหนีเข้ามา สายตาที่พร่ามัวลงเรื่อยๆ เห็นเพียงสตรีแต่งกายด้วยชุดขาวที่ตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำแล้วมานอนแผ่หลาอยู่บนฝั่งอย่างสิ้นเรี่ยวแรง จึงกัดฟันทนส่งเสียงเรียกขึ้นไม่ยอมแพ้ต่อความรู้สึกที่กำลังจะหมดสิ้นลมหายใจเต็มที

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย" 

เสียงเบาที่ดังขึ้นนั่น ถึงแม้จะแผ่วเบามากแต่เพราะความเงียบของป่าจึงทำให้สตรีที่นอนหมดสภาพอยู่นั้นได้ยิน รีบหันไปตามเสียงพร้อมคลานเข่าที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงไปยังเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ปรากฏเป็นภาพสตรีใบหน้าขาวซีดเซียวบนร่างกายมีเลือดย้อมเต็มไปหมดแต่ที่ไม่อาจละสายตาคือเด็กน้อยที่ยังคงหายใจในอ้อมแขนบอบบางนั้น

"ช่วยด้วย ช่วยลูกของข้าด้วย"

เสียงแผ่วเบาที่เอ่ยขึ้นทำให้ร่างบางที่อุตส่าห์คลานมาทรุดลงตรงหน้าต้องก้มลงไปฟัง แต่ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อสตรีผู้นั้นเอื้อมมือที่เย็นชืดนั้นมาจับมือนาง พร้อมหยิบหยกสีแดงเลือดชิ้นเล็กสลักลวดลายอะไรนางก็ดูไม่ค่อยจะชัดพร้อมห่อผ้าใบหนึ่งใส่มือนาง

" หนีไป ฝากลูก" 

พูดอะไรบ้างอย่างกับนาง แต่นางได้ยินแค่นั้น สตรีตรงหน้าก็สิ้นใจ ทิ้งไว้เพียงเด็กน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว จึงเอานิ้วสีขาวซีดมาอังจมูกเล็ก และระบายลมหายใจออกมาเพราะเด็กยังคงมีชีวิตอยู่ นางที่พอเห็นเด็กตัวเล็กๆ แล้วมักจะใจอ่อนอยู่เสมอถึงแม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรู้โดยสัญชาตญาณว่าตอนนี้ที่นี่ไม่ค่อยจะปลอดภัยเท่าไหร่ จึงอุ้มเด็กน้อยนั้นแนบอกเดินเลียบลำธารไปเรื่อยๆ แม้ตอนนี้จะไร้เรี่ยวแรงเช่นกันแต่นางยังไม่อยากตายรอบสองใช่นางตายมาแล้วหนหนึ่งแล้วมารู้สึกตัวขึ้นในร่างดรุณีน้อยที่ร่างกายอ่อนแอนักร่างนี้ นางอาศัยอยู่ในร่างกายนี้มาได้หนึ่งเดือนเต็มๆ รู้เพียงว่านางหลุดมาอยู่ในยุคจีนโบราณแม้จะไม่ทราบแน่ชัดว่าช่วงไหน แต่การใช้ชีวิตและการแต่งกายของคนที่นี่คล้ายกับพวกซีรี่จีนที่เคยดู 

หลานลี่เซียน นี่เป็นชื่อของนางและช่างบังเอิญเหลือเกินที่ร่างนี้ก็ชื่อแซ่เดียวกัน นางเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่มีไฟแรงกล้าอยากเป็นแม่พิมพ์ของชาติเพื่อเด็กๆ ที่ด้อยโอกาส พาตัวเองเข้ามาในป่าลึกขึ้นเขาลงห้วยเพื่อมามอบความรู้ให้กับเด็กที่อยู่ห่างไกลความเจริญ แต่กลับเผชิญหน้ากับพวกค้ายาเสพติดที่กำลังโดนไล่ล่าจากตำรวจโดยบังเอิญจึงโดนลูกหลงจบสิ้นความฝันทั้งหมดแล้วมาโผล่อยู่ในร่างของดรุณีน้อยที่ชีวิตอาภัพผู้นี้ ภาพความทรงจำของร่างนี้ที่นางเห็นเพียงเลือนราง ว่านางกำลังถูกจับมาเป็นทาสเพราะมารดาติดการพนันทรัพย์สินที่บิดาเจ้าของร่างที่สิ้นบุญไปก่อนทิ้งไว้ถูกนำมาขายจนหมดตัวคิดสั้นจบชีวิตลงทิ้งเพียงหนี้สินเอาไว้ จวนก็โดนยึด ทิ้งร่างนี้ให้เผชิญกับความโหดร้ายเพราะกำลังจะโดนจับไปเป็นทาส ด้วยร่างกายที่ขาดสารอาหารนี้ก็อมโรคอ่อนแอนักจึงชิงตายไปเสียก่อน เมื่อร่างนี้สิ้นลมจึงถูกนำมาทิ้งไว้ในป่า นางจึงได้มาโผล่ในร่างนี้เดินโซซัดโซเซไปพบตลาดแห่งหนึ่งใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นมองดูวิถีชีวิตของคนที่นี่อย่างโง่งมอยู่พักหนึ่งในร่างที่ดูไม่จืดในคราบขอทาน คิดแล้วอยากร้องไห้นัก นางมานั่งจนผู้คนคิดว่าเป็นขอทานเพราะไม่มีที่ไปและไร้เรี่ยวแรงจึงนั่งขดตัวอยู่ริมทางเดินนั่น แต่ก็ดีที่มีอะไรตกถึงท้องพอประทังความหิวและยึดอาชีพนี้ไปก่อนอย่างไม่อาจเลี่ยง จนวันนี้ที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ได้กลิ่นซาลาเปาหอมกรุ่นจึงพาร่างเล็กสกปรกมานั่งหน้าร้านขายซาลาเปาอย่างทนกลิ่นยั่วยวนไม่ไหวจึงโดนไล่ตี วิ่งหนีแทบไม่ทันเดินคิดมาตามทางถึงชะตากรรมที่พบเจออย่างหดหู่นักว่าไปก่อกรรมอะไรไว้จึงต้องมาชดใช้กรรมเช่นนี้ เมื่อคิดปลงตกกับชีวิตจึงหอบร่างผอมบางในชุดสีขาวซอมซ่อที่มอมแมมเดินมาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายคงต้องหาที่พัก จนมาเจอลำธารสายนี้จึงหยุดดื่มน้ำล้างหน้าล้างตา แต่เพราะร่างนี้อ่อนแอนักจึงทำให้พลัดตกน้ำจึงตะเกียกตะกายอย่างหมดสภาพมาโผล่ที่นี่จนเจอสตรีผู้นั้นเข้า ตอนนี้จึงปรากฏเป็นสตรีวัยสิบสี่หนาวที่กำลังอุ้มเด็กน้อยวัยประมาณหนึ่งหนาวอย่างทุลักทุเลอย่างไรจุดหมายปลายทาง