ใครจะคิดว่าคนที่สาวๆรุมล้อมไม่ขาดอย่างหมอสายฟ้าคนหล่อ จะพลาดไปมีความสัมพันธ์กับสาวบริสุทธ์เพราะความเมาได้ แถมยังไม่รู้ด้วยว่าเธอคือใครเพราะที่จำได้ก็แค่กลิ่นและเสียงเท่านั้น... "ไอ้ภาส! แต่กูตื่นมาในห้องพักที่กูตรวจคนไข้.." "ห้ะ!?" "ภาส...เมื่อคืน...กูนอนกับใครวะ" "ชิบหายแล้วฟ้า..." "อือ...ชิบหายแล้วภาส"
Lihat lebih banyakงานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้พาฝันจะออกมาเลี้ยงลูกนานแล้ว แต่เพราะเป็นภรรยาเลยจำเป็นต้องไปร่วมตามารยาท ถึงไม่อยากไปแต่สายฟ้าที่อยากอวดภรรยาคนสวยนักหนาก็บังคับให้ไปอยู่ดีโดยที่ลูกชายตัวน้อยอย่างม่านฟ้านั้นก็อยู่ในความดูแลของแม่บัวจนกว่าพ่อแม่จะกลับมา“พี่ฟ้าห้ามดื่มเยอะนะคะ เดี๋ยวขับรถกลับไม่ได้”พาฝันที่กำลังจะลงจากรถหันไปเตือนสายฟ้าทันทีอย่างนึกขึ้นได้ เพราะวันนี้นอกจากจะเป็นงานเลี้ยงแล้ว ยังเป็นวันที่สายฟ้าชวนเพื่อนๆมาเหมือนทุกปีจนพากันดื่มเมามายกว่าปกติ ไม่อย่างงั้นวันนั้นเมื่อหกปีที่แล้วก็คงไม่เกิดเรื่องจนได้มาแต่งงานกันอย่างงี้หรอก“รับทราบครับ”สายฟ้ารับคำด้วยรอยยิ้มหวาน มองภรรยาที่นานๆจะแต่งตัวสวยขนาดนี้อย่างชื่นชมหลงใหล แม้ในยามปกติจะคลั่งรักอยู่แล้วก็เถอะนะและทันทีที่ลงจากรถร่างสูงก็รีบเดิน
พาฝันถอนหายใจเบาๆอยู่ภายในบ้านที่จัดเตรียมโต๊ะสำหรับทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เพราะจนป่านนี้คนที่ใช้ให้ไปตามลูกกลับมากินข้าวเย็นก็ไม่มีวี่แววจะกลับมา กลายเป็นว่าหายไปทั้งคู่เหมือนทุกๆครั้งอย่างน่าอ่อนใจ รู้แบบนี้ไปตามเองก็คงได้กินข้าวกันไปแล้วเสียงเล่นน้ำและเสียงหัวเราะดังแข่งกันอย่างสนุกสนานจนต้องยิ้มตามอย่างอดไม่ได้ เพราะสายฟ้าได้วันหยุดยาว ถึงได้ถือโอกาสพาลูกมาเที่ยวบ้านพักริมทะเลของพาฝันอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้มานานแล้ว ม่านฟ้าที่เพิ่งเคยเห็นทะเลครั้งแรกถึงได้ตื่นเต้นดีใจเล่นน้ำไม่ยอมหยุดอยู่แบบนี้“พี่ฟ้าคะพาลูกเข้าบ้านได้แล้วค่ะ”พาฝันที่หยุดยืนดูอยู่ไม่ไกลส่งเสียงดุๆออกไปให้รู้ว่าควรพากันเลิกเล่นได้แล้ว สายฟ้าที่ได้ยินนั้นชะงักก่อนจะหันมายิ้มแห้งทันที เพราะกลัวว่าจะโดนคุณแม่คนสวยโกรธที่ตัวเองมาตามลูกแต่กลับมาเล่นกับลูกต่อแบบนี้ ถึงจะโดนมาหลายครั้งแล้วก็เถอะนะ“อีกแป้บนึงค้าบแม่ฝัน”เป็นม่านฟ้าตัวน้อยแสนร่าเริงที่ตะโกนตอบกลับมาต่อรอง เพราะยังไม่อยากเลิกเล่น แถมมีพ่อมาให้ขี่คอเล่นแบบนี้อีกก็ยิ่งสนุกไปใหญ่“จะมืดแล้วนะคะ เดี๋ยวไม่สบายค่ะ”พาฝันที่เข้าใจว่าลูกอยากเล่นต่อ แต่
ช่วงเช้าที่อากาศแสนสดใส ต่างกับคนบางคนที่ร้อนรนเดินไปมาอยู่หน้าห้องน้ำด้วยความลุ้นระทึกใจอย่างสายฟ้าที่ยืนไม่ติด เพราะวันนี้เป็นอีกวันที่ต้องมาลุ้นในสิ่งที่คาดหวังมานาน และตอนนี้เจ้าตัวก็กำลังรอให้พาฝันที่เข้าไปออกมาสักที“ฝันครับหนูเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมยังไม่ออกมาครับ”เสียงทุ้มเรียกคนที่เข้าไปอยู่ในห้องน้ำเป็นนานสองนานอย่างทนรอไม่ไหวอีกต่อไป เพราะพาฝันเอาแต่เงียบไม่ยอมตอบกันสักทีแบบนี้“ฝัน ถ้ายังไม่ตอบพี่ฟ้าจะเข้าไปแล้วนะครับ”สายฟ้าย้ำอีกครั้งมือก็เตรียมจะหมุนลูกบิดอย่างที่พูด ก่อนจะชะงักเมื่อพาฝันตะโกนห้ามออกมาซะก่อน“ไม่ต้องค่ะ ฝันจะออกไปแล้ว”“นานจังครับ พี่ฟ้าลุ้นจะแย่แล้ว เป็นไงครับ”สายฟ้ามองคนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเหม่อลอยจนต้องเข้าไปจับมือเอาไว้อย่างเป็นห่วง สภาพไม่สดใสแบบนี้ไม่ใช่ว่าต้องผิดหวังอีกแล้วหรอกเหรอ“คือ….”“ยังไม่มาเหมือนเดิมเหรอครับ”ท่าทางที่อึกอักทำให้สายฟ้าคาดเดาคำตอบไปก่อนอย่างไม่คิดจะถาม เพราะเมื่อสองคนตกลงกันว่าจะมีลูกก็ปล่อยไปตามธรรมชาติและมาลุ้นตรวจกันทุกเดือนแบบนี้ แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนลูกที่รอคอยก็ยังไม่มาหาสักที แม้จะผ่านมาหลายเดือนแล้วก็
ช่วงนี้พาฝันค่อนข้างแปลกใจกับอาการของสายฟ้าที่วันๆเอาแต่นั่งดูรูปเด็กน่ารักๆในมือถือทุกครั้งที่ว่าง แถมยังชอบเอามาอวดให้เธอดูด้วยอีกต่างหาก อย่างเช่นตอนนี้ก็เหมือนกัน“น่ารักจังเลยว่ามั้ยครับ”สายฟ้ายื่นหน้าจอมือถือที่โชว์รูปเด็กชายหญิงที่นั่งยิ้มถูกจับแต่งตัวด้วยชุดสัตว์แสนน่ารัก พาฝันเพียงก้มดูแล้วตอบรับเหมือนทุกครั้ง“น่ารักค่ะ”แต่เหมือนคำตอบนั้นจะไม่เป็นที่พอใจคุณเค้าเท่าไหร่ เพราะเมื่อเธอตอบกลับไปสายฟ้าก็หน้ามุ่ยแล้วดึงมือถือกลับไปดูต่อทันทีจนพาฝันงง ถ้าจะไม่พอใจอะไรก็น่าจะบอกกันสักนิดไม่ใช่เหรอไง แบบนี้พาฝันก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ“นุ่มนิ่มน่ารักไปหมดเลย ถ้าพูดได้พ่อแม่คงหลงน่าดูเลยเนอะ”แล้วก็เหมือนเดิมที่พอผ่านไปสักพัก คนหล่อที่เข้าใจยากก็พูดประเด็นใหม่ขึ้นมาอีกครั้งให้คาดเดาความคิดเล่นๆ ทีเมื่อกี้เหมือนจะงอนแต่แป้บเดียวก็กลับมาถามความเห็นใหม่แบบนี้ ช่างรับมือยากจริงๆพ่อคุณ“ค่ะ”พาฝันที่ไม่เคยเข้าใจว่าสายฟ้าต้องการอะไรจากเธอถึงได้ตอบรับด้วยรอยยิ้มแห้งๆกลับไปให้เจ้าตัวถอนหายใจใส่อีกหน “แล้วพอเดินได้วิ่งได้คงต้องไล่จับจนเหนื่อยแน่ๆเลย”ทำหน้ามุ่ยกับพาฝันเสร็จก็หันกลับไ
“ทำอะไรกันครับเนี่ย หอมจังเลย”สายฟ้าที่เดินตามกลิ่นหอมเข้ามาในครัวเอ่ยแซวสองคนต่างวัย ที่พากันทำอาหารอย่างขมักเขม้นอยู่ ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านเดียวกัน พาฝันก็ถูกแม่บัวแย่งตัวไปทุกวันที่มีเวลาว่างจากงาน จนสายฟ้าต้องตามมาวอแวถึงในครัวเพราะทนห่างนานๆไม่ได้“หอมขนมรึหอมคนคะหมอฟ้า”แม่บัวแซวคนหล่ออย่างหมั่นไส้เมื่อมาถึงเจ้าตัวก็เดินเข้าไปกอดภรรยาทันที แต่งงานกันมาเป็นปีก็ยังคลั่งรักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย จนบางทีก็อดจะแกล้งแหย่ไม่ได้จริงๆ“โดนแซวแต่เช้าอีกแล้ว พี่ฟ้าไม่มีพวกเลย แม่บัวก็แย่งฝันไปแล้ว พี่ฟ้าจะทำไงดี”สายฟ้าที่ทำเป็นโอดครวญแต่มือกลับยังกอดพาฝันไม่ปล่อยนั้นทำเอาแม่บัวค้อนใส่อย่างทนไม่ไหว ช่างเป็นคนที่แพรวพราวซะจริงๆ“เลิกวอแวฝันก่อนเลยค่ะพี่ฟ้า ฝันจะรีบทำให้เสร็จ” พาฝันที่เหมือนมีหมีตัวโตมาเกาะนั้นทนรำคาญไม่ไหว จะขยับตัวไปทางไหนก็ติดหนึบไปหมดเลย“นี่มันของโปรดพี่ฟ้านี่นา ทำให้พี่ฟ้าเหรอครับ”สายฟ้าที่มองเห็นอาหารหลายอย่างเป็นแบบที่ชอบก็ยิ้มกว้างทันที แบบนี้ไม่ใช่ว่าเอาใจกันอยู่หรอกเหรอ“ไม่ให้หมอฟ้าสุดที่รัก จะให้ใครได้อีกล่ะคะ”แม่บัวเห็นคนยิ้มหน้าบานก็รีบบอกอย่างปร
“อื้อ พี่ฟ้า”พาฝันที่ถูกรบกวนการนอน ลืมตาปรือขึ้นมามองต้นเหตุอย่างสายฟ้าก่อนจะหันหน้าหนีทันที“ตื่นได้แล้วครับ ไหนบอกจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นไงครับ”สายฟ้าที่รังแกคนรักมาทั้งคืนตื่นแต่เช้าด้วยความสดชื่น ก่อนจะรีบเข้ามาปลุกพาฝันให้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เพราะไม่อยากให้พลาดช่วงเวลาดีๆนี้ไป“แล้วใครทำให้ฝันนอนดึกล่ะคะ”พาฝันบ่นออกมาแม้จะยังไม่ยอมลืมตา มือก็ปัดคนวอแวออกไปด้วย“พี่ฟ้าขอโทษครับ คราวหน้าจะทำให้ไวกว่านี้ โอ้ย! ตีพี่ฟ้าทำไมครับ”สายฟ้าที่พูดประโยคน่าอายถูกฟาดทันทีจนต้องลูบแขนป้อยๆอย่างเจ็บปวด“นิสัยไม่ดี ไปเลยค่ะฝันจะไปอาบน้ำ”พาฝันดันคนที่ทำเป็นเจ็บนักหนาออกก่อนจะยันตัวที่ปวดเมื่อยไปหมดลุกขึ้นมา“พี่ฟ้าพาไปครับ”สายฟ้ารีบเข้าไปประคองทันทีก่อนจะโดนดุใส่อีกครั้งจนต้องละมือออกมา“ฝันไปเองได้ค่ะ”“งั้นพี่ฟ้ารอข้างล่างนะครับ”สายฟ้ายกมือยอมแพ้ ก่อนออกมาจากห้องนอนให้พาฝันอาบน้ำเตรียมตัวพาฝันมองไปรอบๆอย่างแสนจะทึ่งในความสวยงามของธรรมชาติตรงหน้า แสงอ่อนๆของพระอาทิตย์ยามเช้าที่ขึ้นพ้นมาทีละนิดจากผืนน้ำ ส่งให้ผิวน้ำเป็นประกายระยับตามระลอกคลื่นที่เคลื่อนไหวไปมา กล้องในมือถูกกดบันทึก
“อยากไปดูบ้านเหรอครับ”สายฟ้าถามคนที่เอาแต่นั่งดูสถานที่ที่น่าจะเป็นบ้านพักริมทะเลอย่างสนใจ ตั้งแต่ได้โฉนดบ้านหลังนั้นมาพาฝันก็เข้าเว็บหาทันทีว่ามันอยู่แถวไหน “ค่ะ ฝันอยากไปเห็นที่ๆแม่เคยอยากไปอยู่ อยากไปที่ๆแม่เคยไป พี่ฟ้าจะไปด้วยกันมั้ยคะ”พาฝันหันมาตอบแล้วก็ถามคนที่เดินมานั่งข้างๆไปด้วยว่าอยากไปด้วยกันหรือเปล่า“แน่นอนสิครับ พี่ฟ้าจะปล่อยหนูไปคนเดียวได้ไง”สายฟ้าตอบออกมาทันทีอย่างไม่ต้องคิด ใครจะปลอยให้แฟนสุดรักสุดหวงไปไกลๆคนเดียวกัน พาฝันอยู่ไหนสายฟ้าก็ต้องอยู่นั่นสิถึงจะถูก“งั้นว่างวันไหนบ้างคะ”พาฝันถามพลางขยับตัวหนีคนที่เข้ามาคลอเคลียอย่างอึดอัด หมอฟ้าน่ะทำตัวห่างไปได้ไม่กี่นาทีเดี๋ยวก็กลับมาวอแวให้ต้องดุกันประจำเลย“วันไหนพี่ฟ้าก็ทำให้ว่างได้ครับ หนูบอกวันมาเลย”สายฟ้าตอบพลางเล่นมือพาฝันไปด้วยอย่างไม่ทุกข์ร้อน ทำงานมาทั้งปีถ้าอยากจะหยุดบ้างทำไมจะหยุดไม่ได้ล่ะ“ห้ามเอาแต่ใจนะคะ ถ้ายังไม่ว่างฝันรอได้ค่ะ”พาฝันดักออกมาอย่างรู้ทัน สายฟ้าจอมเจ้าเล่ห์จะต้องไปทำให้พ่อตัวเองปวดหัวแน่ๆ“พี่ฟ้าดูเหมือนคนเอาแต่ใจเหรอครับ ไม่เห็นรู้เลย”สายฟ้าถามพลางทำหน้ามุ่ยอย่างงอนๆ “ยิ่งกว่าเหม
“ฝัน ทางนี้ค่ะ ฟ้าจะเข้ามาด้วยมั้ยคะ”นับดาวที่ออกมารอรับพาฝันข้างหน้ารีบเข้าไปเรียกน้องทันทีเมื่อเห็นออกมาจากลิฟท์ ก่อนจะหันไปชวนสายฟ้าที่จูงมือพาฝันมาด้วย สายฟ้ามองท่าทางย่ำแย่ของนับดาวที่หนักหนายิ่งกว่าพาฝันก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา แต่ตอนนี้เค้าคงทำได้แค่มองอย่างให้กำลังใจเท่านั้นเพราะคนที่ต้องห่วงใยและดูแลก็ยืนอยู่ข้างๆด้วยสภาพที่น่าสงสารไม่ต่างกันเลย“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ฟ้ารอหนูตรงนี้นะครับ”สายฟ้าตอบกลับนับดาวเพราะรู้ว่าเวลาเหลือน้อย จึงไม่อยากเข้าไปรบกวน ก่อนจะหันมาบอกกับคนรักที่ดูเปราะบางเหลือเกินยามนี้ด้วยน้ำเสียงแสนอ่อนโยน มือหนาลูบหัวพาฝันแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ และบอกให้รู้ว่าสายฟ้าจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน“ค่ะพี่ฟ้า”พาฝันตอบกลับคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ก่อนจะหันไปหานับดาวที่ยืนรออยู่และเดินตามไป“อาการแย่มากเหรอคะ”พาฝันถามออกมาแผ่วเบายามเร่งฝีเท้าไปที่ห้องคนป่วย“ค่ะ เมื่อเช้าเค้ามีอาการชักเกร็ง ความดันไม่ปกติ ตอนนี้เค้ารอแค่ให้ฝันมาเท่านั้นค่ะ”นับดาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่แพ้กัน เพราะพ่อก็เป็นคนที่เธอรักและผูกพันธ์ที่สุดตอนนี้ พอจะต้องสูญเสียไปย่อมทำใจ
หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จ พาฝันก็ขอตัวออกมาเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน ปล่อยให้หมอฟ้าได้คุยเรื่องงานกับพ่อตัวเองต่ออย่างสะดวก ตาสวยกวาดมองรอบๆอย่างชื่นชมและผ่อนคลายกับบรรดาต้นไม้และดอกไม้ที่หาดูได้ยากรอบๆบริเวณ เป็นสวนที่ทำให้นึกถึงบ้านเก่าๆสมัยก่อนที่คนนิยมปลูกไว้หน้าบ้าน แต่การจัดที่แสนลงตัวก็บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าเจ้าของต้องดูแลใส่ใจขนาดไหนเหมือนสวนที่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นจนพลอยรู้สึกดีไปด้วยจริงๆ พาฝันก้าวเข้าไปที่ศาลากลางสวนติดกับสระน้ำไม่ใหญ่นักเพื่อรับลม ก่อนจะคิดเรื่องที่ยังค้างคาในใจต่ออย่างอดไม่ได้“หนูกำลังไม่สบายใจอยู่เหรอลูก”เสียงด้านหลังฉุดพาฝันที่กำลังเหม่อลอยให้หันกลับมามอง ถึงเห็นว่าเจ้าของบ้านมายืนมองเธออยู่“คุณพ่อ รู้ได้ยังไงคะ”พาฝันเอ่ยเรียกด้วยสรรพนามที่ไม่คุ้นเคยอย่างเขินๆ แต่เพราะคนตรงหน้าเป็นคนต้องการให้เธอเรียกแบบนี้จึงไม่กล้าขัด สายฟ้าที่ดีใจนักหนาถึงได้ยิ้มหน้าบานไม่หุบและแอบขอบคุณพ่อตัวเองในใจไปหลายครั้ง“หนูยิ้มก็จริง แต่ตาหนูเศร้ามาก ไม่สบายใจอะไรก็บอกพ่อได้นะลูก เรื่องพี่ฟ้ารึเปล่า”ก้องฟ้ายิ้มอย่างใจดี ก่อนเดินมานั่งลงข้างๆแล้วมองออกไปที่ส
"พี่มิ้งคะ ฝากอันนี้ให้หมอฟ้าด้วยนะพี่ วันนี้หนูออกเวรแล้ว" พาฝันพยาบาลสาวสวยที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานยื่นถุงของกินหลายถุงให้คนมาต่อเวร "วันนี้กี่รายล่ะ" มิ้งถามอย่างไม่แปลกใจเพราะตั้งแต่หมอฟ้าจบมาทำงาน ก็ต้องคอยรับของขวัญจากสาวสวยจนล้นโต๊ะเก็บของทุกวัน บางคนไม่ได้มาตรวจแต่ตั้งใจมาเจอหมอฟ้าก็มี น่าเหนื่อยแทนหมอจริงๆ "สี่คนค่ะพี่ แต่วันนี้หมอฟ้าติดประชุมข้างบน ไม่ได้ลงมาทั้งวันเลย" "อืม ที่จริงถ้าเป็นของกินพวกนี้ คราวหน้าแบ่งคนอยู่เวรกินกันไปเลยก็ได้ หมอเค้าไม่เอาหรอก ให้มาก็ยกให้พวกเราอยู่ดี” มิ้งบอกรุ่นน้องที่เพิ่งมาทำงานไม่นานให้รู้ เพราะยังไงก็ต้องเจอแบบนี้ไปทุกครั้งที่อยู่เวรกลางวันนั่นแหละ หมอสายฟ้าสุดหล่อแถมยังเป็นลูกเจ้าของรพ.อีก หล่อและรวยมาก ใครจะไม่อยากได้ล่ะ ขนาดพยาบาลสาวๆในรพ.ยังมองตาเป็นมันเลย คุณหมอก็ไม่มีแฟนสักที รุ่นป้าๆอย่างพวกเธอเหนื่อยจะคอยรับหน้าให้แล้ว"ค่ะพี่มิ้ง งั้นฝันกลับแล้วนะคะ" พาฝันหันมายิ้มหวานให้ก่อนจะยกมือไหว้รุ่นพี่"จ้า กลับดีๆ"—--------------------------------- "อ้ะ อื้ออ"เสียงครางหวานดังแข่งเสียงเนื้อกระทบเนื้อภายในห้องกว้างที่แอร์เย็นฉ่ำ แต่...
Komen