"อ่ะ..อื้อ"
เสียงครางหวานดังอย่างซ่านสยิว ความรู้สึกวูบวาบร้อนรุ่มไปทั่วตัวที่ไม่เคยรู้จัก กำลังหลอมละลายให้พาฝันบิดเร่าครวญครางคล้ายลอยละล่องและถูกฉุดดึงให้ทิ้งดิ่งสลับกันไปอย่างไม่อาจควบคุมร่างกายได้
ความรู้สึกกึ่งฝันกึ่งตื่นที่ทำเธอตาปรือปรอย มือไม้ควานสะเปะสะปะอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว สติสัมปชัญญะที่เลือนหายทำให้เธอไม่สามารถรับรู้ได้ว่ากำลังจะเกิดสิ่งใดกับร่างกายที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาตลอดชีวิต
กายเล็กเปลือยเปล่างดงามอวดสายตากระหายของผู้ล่าแสนช่ำชองในค่ำคืนนี้ ที่ใช้ความเหนือกว่าในประสบการณ์เล้าโลมกายเล็กจนคล้อยตามได้ไม่ยาก
พาฝันแอ่นอกรับสัมผัสจากลิ้นร้อนที่ละเลงลงบนยอดอกอย่างไม่อาจต้านทานความต้องการทางร่างกายได้ แม้จะรู้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่เธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย
ได้แต่ปล่อยตัวเคลิบเคลิ้มไปกับความปรารถนาที่ถูกจุดขึ้นจนยากปฏิเสธ
กายเล็กบิดเร่าครวญครางอย่างไร้ประสบการณ์
"อ้ะ! จะ เจ็บ อื้อ"
เสียงหวานร้องประท้วงเมื่อถูกนิ้วยาวถูไถร่องรักจนน้ำฉ่ำเยิ้มออกมา ช่องทางที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ กำลังถูกรุกรานอย่างอุกอาจจากผู้ล่าที่มากล้นประสบการณ์
"อื้อ อ้ะ อ๊าา"
พาฝันบิดเร่าครางลั่นเมื่อนิ้วร้อนบดขยี้ติ่งนูนจนเธอกระสันเสียวอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน กายเล็กกระตุกเกร็งชาวาบไปถึงปลายเท้า
"อย่า อ้ะ อื้อ อย่าทำ อ๊าา"
สะโพกสวยแอ่นส่ายไปมาเมื่อถูกลิ้นร้อนละเลงเลียช่องทางอย่างรัวเร็วจนแทบกรีดร้อง เธอหวามไหว ทรมานแต่ก็สุขสมอย่างสับสนในอารมณ์ไปหมด
ห้วงความรู้สึกราวอยู่ในฝัน แต่ความกระสันเสียวที่ได้รับกลับชัดเจนจนเหมือนจริง ไม่อาจควบคุมร่างกายได้ ไม่แม้แต่จะมีแรงผลักใสความวาบหวามที่ถูกมอบให้
"อ้ะ อ๊าาา"
จนเมื่ออารมณ์แตกพร่ากายเล็กกระตุกปลดปล่อยหยาดความปรารถนาออกมาเป็นครั้งแรกในชีวิต พาฝันล่องลอยอย่างสุขสมในห้วงอารมณ์ที่แสนจะหวามไหว อ่อนระทวยจนไร้เรี่ยวแรง และหอบหายใจหนัก
ก่อนจะกรีดร้องลั่นกับความคับแน่นที่สอดแทรกเข้ามาอย่างกะทันหันในช่องทางอ่อนนุ่ม
"อ้ะ เจ็บ! อ่ะ อย่า เอาออกไป!เจ็บ ฮึก.."
เสียงหวานสะอื้นอย่างเจ็บปวดที่ถูกรุกล้ำจนรวดร้าวไปทั้งตัว เธอกรีดร้องทุรนทุรายเมื่อความเจ็บที่ได้รับมันชัดเจนจนต้องฝืนลืมตามอง เห็นเพียงเงาตะคุ่มที่อยู่เหนือร่าง อยากผลักไสดิ้นหนีแต่ทำได้แค่ขยับปาก เพราะร่างกายเธออ่อนแรงเกินไป
"บ้าชิบ อ่า ทำไมแน่นขนาดนี้วะ อย่าบอกนะว่าไม่เคย"
เสียงทุ้มแหบพร่าสบถอย่างหัวเสียและทรมานในห้วงอารมณ์ที่ชะงัก แต่เพราะทุกอย่างมันมาไกลเกินจะถอยกลับจึงได้แต่ล่วงล้ำไปต่ออย่างอ่อนโยนลงกว่าเดิม
ปากร้อนจูบซับน้ำตาที่ไหลด้วยความเจ็บปวด จนลงมาเคล้าคลึงบดเบียดที่ปากอิ่ม ดูดดึงสอดแทรกลิ้นร้อนจนพาฝันเคลิบเคลิ้มลืมความเจ็บปวดด้านล่าง ตอบรับความอ่อนหวานนุ่มนวลอย่างเงอะงะ
จมูกได้กลิ่นแอลกอฮอร์รุนแรงจากลมหายใจร้อนของคนด้านบน พาให้คนที่มึนเมาสะลึมสะลือรู้สึกล่องลอยยิ่งกว่าเดิม
มือร้อนที่ฟอนเฟ้นบีบนวดลูบไล้เล้าโลมไปทั่วตัวเพื่อให้คนใต้ร่างผ่อนคลาย
กลิ่นหอมบางอย่างที่ถูกใจจากกายบางพาให้ความต้องการทบทวีคูณจนแทบเล้าโลมต่อไม่ไหว ซุกซบดุดดึงซอกคอหอมอย่างหลงไหลจนพาฝันสะท้านตัวสั่น
ก่อนจะวกมาละเลียดริมฝีปากอิ่มอีกครั้งอย่างติดใจ จนเมื่อทนต่อไปไม่ไหวถึงได้กดตัวตนที่ค้างคาเข้าจนมิดสุดโคน
"อื้ออ"
พาฝันสะดุ้งน้ำตาไหล เปล่งเสียงจากในลำคอเพราะถูกจูบอยู่ กายเล็กดิ้นไปมาอย่างเจ็บปวดแต่ถูกล็อคทั้งแขนขาอย่างไร้ทางหนี เธอได้แต่น้ำตาไหลกับความรู้สึกที่แสนปวดร้าว มันเจ็บแบบที่ไม่เคยพบเจอ
ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้บีบขยำอกอวบให้ผ่อนคลาย บดจูบปลอบประโลมอย่างคนช่ำชองจนพาฝันเคลิ้มอีกรอบ จนเมื่อกายใหญ่ขยับตัวตนเข้าออก จากความรู้สึกที่เจ็บปวด คล้ายมีระลอกความหวามไหวปนเปอย่างแยกไม่ออก
มันเจ็บปวดแต่กลับปรารถนามากขึ้น ทั้งอยากผลักไสและอยากรั้งเข้าหาให้แนบชิดกว่าเดิม
"ซี้ดด แน่นไปหมดเลย อ่า"
เสียงครางพร่าทุ้มต่ำอย่างพึงพอใจในความคับแน่นจากช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดตัวตนจนแทบหลอมละลาย
"อื้อ อ้ะๆๆอ๊า"
เสียงหวานครางกระเส่าอย่างไร้สติ รับรู้เพียงความวาบหวามรัญจวนจนต้องจิกเท้าแน่น มือเล็กปัดป่ายอย่างไร้ทิศทางเมื่อถูกตอกอัดหนักหน่วงขึ้น
"อืม..หอม"
กายแกร่งสวนเอวเข้าออกเน้นหนักถี่รัวขึ้นตามอารมณ์ ปากร้อนก้มลงดูดดึงอกอวบอย่างเมามันจนกายเล็กใต้ร่างบิดเร่าครวญครางอย่างกระสันเสียว
"อ้ะๆ อื้อ อย่ากัด อ้ะ"
มือเล็กจิกขยุ้มกลุ่มผมหนาที่รังแกยอดอกอย่างไร้ปราณี สติรับรู้ส่วนลึกอยากจะห้ามแต่เพราะเธอไม่รู้สักนิด ว่าใครที่กำลังล่วงล้ำรังแกเธออยู่
สติที่พร่าเลือนไม่สามารถแยกแยะความจริงกับความฝันได้ รับรู้แค่คลื่นความรู้สึกแปลกใหม่ที่แสนทรมานปนสุขสม จนทำได้แค่เปล่งเสียงประหลาดออกมา
"อ้ะๆๆ อื้อ อย่า อ่ะ อือ.."
"อืม ซี้ด…"
ร่างบางที่ถูกปรนเปรอทั้งบนทั้งล่าง ส่ายหน้าไปมา ร่างสั่นคลอนตามแรงกระแทกที่หนักหน่วงถี่รัวตามอารมณ์ของคนบนร่าง
เสียงเนื้อกระทบเนื้อผสานเสียงครางกระเส่าดังทั่วห้องมืด ก่อนกายเล็กจะกระตุกตัวเกร็งหวีดร้องลั่นเมื่อถึงฝั่งฝัน
"อ๊าาา"
ช่องทางคับแน่นอุ่นร้อนตอดรัดตัวตนหนึบหนับอย่างรุนแรงจนต้องกัดฟันอย่างทรมาน
"ซี้ด..อ่า ไม่ไหวแล้ว ขอแรงๆนะครับ"
เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบบอก ก่อนที่เอวสอบจะตะบี้ตะบันกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงจนพาฝันตัวไหวโยกผวากอดคอแกร่งแน่น
กรีดร้องครวญครางอย่างกระสันเสียวทั้งที่เพิ่งเสร็จอย่างที่ไม่อาจควบคุม ก่อนกายใหญ่จะกอดรัดแน่น กระแทกเสยมิดปลดปล่อยความปรารถนาร้อนรุ่มสู่ช่องทางอย่างรุนแรง
"อ่า…"
"อื้อ"
พาฝันครางแผ่วกับการเสร็จสมระลอกสอง สองกายกระตุกกอดรัดแนบแน่น หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
แล้วทั้งคืนนั้นพาฝันก็ต้องครวญครางใต้ร่างกายใหญ่โตที่มอบความเจ็บปวดแสนสุขสมให้ร่างกายจนอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง
ก่อนความมึนเมาและความเหนื่อยล้าจะพรากสติจนจมดิ่งกับความฝันทั้งที่ยังกอดก่ายกันแน่น
โดยไม่ได้รับรู้สักนิดว่าคนที่แนบสนิทอยู่นั้นคือใคร…
พาฝันเดินออกจากร้านขายยาอย่างลนๆ สายตามองไปรอบๆอย่างระแวงทั้งที่ก็ไม่มีใครสนใจเธอสักนิด มือขาวกำถุงยาแน่นราวกับกลัวว่าใครจะมาแย่งมันไปจากมือเธอ จ้ำเท้าเดินตรงดิ่งขึ้นคอนโดที่พักอย่างเร่งรีบ ไม่แม้แต่จะเดินไปเล่นกับแมวหน้าคอนโดอย่างเคยใจที่เต้นระทึกสวนทางกลับลิฟท์ที่เลื่อนขึ้นชั้นที่กดอย่างเชื่องช้า ก่อนจะรีบแทรกตัวออกมาเมื่อถึงที่หมายทั้งที่ประตูยังไม่ทันเปิดหมดด้วยซ้ำ ความเร่งรีบร้อนรนของเธอทำเอาถุงยาที่ถือมาอย่างดีหล่นจนต้องรีบก้มลงไปเก็บอย่างลนลาน จนเมื่อเข้ามาในห้อง ถึงได้วางถุงไว้แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดแรง"เฮ้อ…"พาฝันถอนหายใจแรงๆเอนตัวนอนราบกับโซฟาพลางเหม่อมองเพดานด้วยแววตาหม่นแสง ใบหน้าหวานหันไปมองต้นกำเนิดความทุกข์ใจที่วางบนโต๊ะ ก่อนหยิบแผง 'ยาคุมฉุกเฉิน' ขึ้นมาอ่านวิธีกินอย่างละเอียดอีกครั้ง ถึงแม้จะได้รับคำแนะนำที่ถูกต้องจากเภสัชกรร้านขายยามาอย่างดีแล้วก็ตามนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องไปซื้อยาตัวนี้มาแล้วก็พลันน้ำตารื้นอย่างอัดอั้นตันใจ โมโหตัวเองที่สุดยิ่งกว่าอะไร ที่พาตัวเองไปพบเจอเรื่องน่าอดสูขนาดนี้ เพราะงานเลี้ยงครบรอบรพ.ที่ทำงานอยู่เมื่อคืน เธอจำเป็
"อือ...ฉิบหายแล้วภาส"สายฟ้าตอบเสียงแผ่วอย่างช็อคจนหัวสมองว่างเปล่า ตอนรู้สึกตัวตื่นก็ว่าช็อคพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับช็อคยิ่งกว่า สายฟ้าขยุ้มหัวตัวเองอย่างคิดหนัก'มึงจำอะไรได้บ้างมั้ยฟ้า'ภาสกรที่เงียบไปนานเพราะอึ้งไม่ต่างกันถามขึ้น อย่างน้อยถ้ารู้ว่าเป็นใคร คงไม่น่ายุ่งยาก"กลิ่น…"'ห้ะ?!'ภาสกรร้องเสียงหลงอีกครั้ง ไม่รู้ว่าคุยกับเพื่อนอย่างสายฟ้าวันนี้ทำเอาตกใจไปกี่รอบแล้ว"ก็กลิ่นไง กูจำกลิ่นได้"สายฟ้าบอกพลางถอนหายใจอย่างรำคาญ'ยังไงซิฟ้า มึงกวนตีนกูเหรอวะ'"มึงสิกวนตีนภาส มึงคิดว่ากูจะมีอารมณ์เล่นตอนนี้มั้ยสัส"'ก็ดูมึงตอบดิวะ กลิ่นเหี้ยอะไรมึงบ้าเปล่า'ภาสกรโวยวายที่กลายเป็นพูดอะไรก็ผิดไปหมด ทั้งที่หวังดีแท้ๆ"ก็กูจำได้แค่กลิ่นเค้า มันมืดขนาดนั้นให้กูเห็นอะไรก่อน อีกอย่างมึงก็รู้ว่ากูเมาหนักเลยเมื่อคืน ไม่งั้นกูจะพลาดเหรอวะ แค่เริ่มต้นไม่เป็นงานกูก็ไม่ไปต่อแล้วมั้ย คงไม่ไปขืนใจใครหรอกไอ้ห่า"สายฟ้าบ่นยาวอย่างอัดอั้นตันใจ ความรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้ากามจนต้องขืนใจคนอื่นนี่มันคืออะไรกัน เค้าคือสายฟ้านะ คนที่แค่มองตาก็ได้สาวสวยมารอบนเตียงอย่างไม่ต้องทำอะไรเลย แล้วทำไมถึงได้หน้ามืดตามัวไ
สายฟ้าที่เหน็ดเหนื่อยกับการตรวจ เดินอย่างเอื่อยเฉื่อยไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาห้องผู้อำนวยการรพ.ยามเย็นที่ใกล้จะได้เวลาพักร่างแล้ว รอยยิ้มละมุนยังคงมีประดับบนใบหน้าแสนดูดีอย่างเคยชิน ไม่ว่าตอนนี้จะอยากลงไปกองกับพื้นแค่ไหน แต่พอมีใครเดินผ่านมาและทักทาย ก็ยังคงส่งยิ้มให้เสมอ ยิ้มจนบางทีก็ไม่รู้ว่าจะต้องยิ้มอะไรนักหนา ร่างสูงผลักประตูเข้าไปเบาๆจนแอร์เย็นฉ่ำปะทะใบหน้า เสียงดนตรีคลาสสิกที่คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กดังคลอเบาๆ ท่ามกลางหมู่มวลไม้ประดับสีเขียวในห้องกว้าง ที่อีกนิดน่าจะเป็นสวนแทนแล้ว"คุณก้องฟ้าครับ…"สายฟ้าทักทายคนที่ยืนหันหลังจิบชาดูวิวสวนรพ.ที่ด้านล่างอย่างสบายอารมณ์ ออกจะสบายอารมณ์มากเกินไปด้วยซ้ำ เพราะแทนที่จะหันกลับมาทันทีที่มีคนทัก กลับยังเอ้อระเหยสูดดมชาในแก้วเหมือนไม่เคยได้กลิ่นไปได้!"เรียกมามีอะไรครับ…"สายฟ้าสูดหายใจเข้าลึกๆอย่างอดทน แม้จะกำมือจนแน่นแล้วก็เถอะ"หืม...เรานี่มันใจร้อนจังนะ"หน้าที่ยังดูดีแม้อายุใกล้จะหกสิบเต็มทีแล้วก็ตาม หันมามองคนที่ยืนหน้าตึงหมดสภาพความละมุนละไมที่สร้างมาทั้งวันไม่เหลือดี"เจอหน้าพ่อทั้งทีกลับทำหน้าเบื่อใส่ซะขนาดนั้น ไม่ใจร้ายไปหน่อยรึไง ไม่ค่อย
"ไง ได้ข่าวว่าพ่อจับคู่ให้เหรอวะ"ณภัทรถามเพื่อนที่เอาแต่นั่งกระดกเหล้าไม่พูดไม่จาอย่างหยอกเย้า"จับก็เหี้ยละ"สายฟ้าตอบอย่างหงุดหงิด มือก็ไม่หยุดส่งเหล้าเข้าปากจนเพื่อนต้องปราม"เบาๆไอ้ห่า รีบเมาอะไรขนาดนั้น""เพราะมึงเลยภาส"สายฟ้าหันไปโทษภาสกรทันทีอย่างคนพาลทำเอาภาสกรถึงกับทำตาโต ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างงงๆ"กูอีกแล้ว! กูทำไมก่อน"ภาสกรถามเสียงหลงอย่างไม่เข้าใจ นั่งอยู่เฉยๆนี่สร้างปัญหาได้ยังไงนะ"ก็มึงไปดีลริต้ามาให้กู ดีแค่ไหนที่ไม่ได้เอาไอ้สัส ไม่งั้นมึงว่ากูจะเป็นไง""โถๆๆ คุณฟ้าครับ กูไม่ได้ประโยชน์อะไรแท้ๆ อุตส่าห์ไปหามาให้ ถ้าจะโทษก็โทษความขี้เอาของมึงเถอะไอ้ห่า"ภาสกรย้อนอย่างอดรนทนไม่ไหว ที่โดนโยนความผิดใส่ลูกเดียว คนหวังดีแท้ๆ"ฮ่าๆ กูขำ ตกลงมึงโชคดีที่ไม่ได้นอนกับริต้าคืนนั้น รึโชคร้ายที่ไปนอนกับใครก็ไม่รู้วะ"ณภัทรที่ฟังเพื่อนเถียงกันมานานอดจะขำและสมเพชไม่ได้ เหมือนจะโชคดีแต่ก็ไม่ ขอบคุณตัวเองที่ไม่ได้สรรหาเรื่องใส่ตัวขนาดนั้น"ขำไปเหอะมึงอ่ะ เจอกับตัวจะขำไม่ออก"สายฟ้ามองอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนเอาแต่สนุก ทั้งที่ตัวเองจะเป็นบ้าตายแล้ว"กูจะเจอยังไงครับ กูไม่ได้มักมากเหมื
เป็นอีกครั้งที่สายฟ้าเดินมาหาพ่อตัวเองที่ห้องทำงานด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย ไม่ใช่ไม่อยากเจอแต่เพราะรู้ว่าเจอแล้วพ่อจะกวนอารมณ์จนต้องฟาดฝีปากกันสักตั้งนั่นแหละถึงจะยอมคุยเป็นเรื่องเป็นราวได้ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปพบเจอฉากเดิมๆที่แสนจะน่าหมั่นไส้ คนอะไรยืนจิบชาสบายอารมณ์เปิดเพลงสมัยเก่ากึก มองต้นไม้ใบหญ้าแล้วอมยิ้มดื่มด่ำธรรมชาติจนไม่สนใจสิ่งรอบข้างขนาดนั้น เท้าก็กระดิกเป็นจังหวะตามเพลงอย่างสนุกสนานไปอีก ถ้าจะมีความสุขขนาดนั้นก็เต้นรำไปเลยเถอะ! และเหมือนจะรู้ว่ากำลังถูกนินทาในใจ คนที่พิงกระจกเพลินอยู่ถึงได้หันมามองลูกชายที่ยืนถอนหายใจยาวทำหน้าเบื่อตั้งแต่ยังไม่ได้คุยด้วยซ้ำ"มาแล้วเหรอพี่ฟ้าของพ่อ…"สายฟ้ากรอกตาอย่างสุดจะทน ล้อเลียนอยู่นั่น ไม่ทำแบบนี้สักวันชามันจะจืดรึไง"พ่อมองไม่เห็นเหรอครับ…""หึ...อารมณ์บูดขนาดนี้ก็ต้องตัวจริงสินะ แหม่..อย่าอารมณ์เสียไปเลย คนเราต้องรู้จักผ่อนคลายนะพี่ฟ้า ดูอย่างพ่อสิ อารมณ์ดีทั้งวัน"คนเป็นพ่อแนะนำอย่างยิ้มแย้มก่อนเดินมาวางชาแก้วโปรดลงบนโต๊ะอย่างทะนุถนอม "พ่อไม่มีงานทำเหรอครับ ทำไมดูว่างขนาดนี้"สายฟ้าอดจะค่อนขอดไม่ได้ เมื่อคนเป็นพ่อทำตัวเหมือนว่าง
พาฝันที่กำลังจะหลับตาพักผ่อนหลังออกเวรมาด้วยความเหนื่อย เหนื่อยกับงานยุ่งๆแถมยังเหนื่อยที่ต้องคอยระแวงหมอฟ้าอีก ยังไม่ทันได้หลับก็ต้องหันไปตามเสียงเรียกเข้าจากมือถือที่ต้องเปิดทิ้งไว้ตลอดเวลาเพราะอาชีพพยาบาล มือเล็กเอื้อมไปหยิบมาดูพอเห็นว่าเป็นพี่ที่รพ.ถึงได้รีบกดรับทันที"ค่ะพี่มิ้ง"'ฝัน หลับหรือยังพี่ขอโทษที่กวนนะ'คำขอโทษที่ออกมาก่อนธุระทำให้พาฝันอดยิ้มไม่ได้ เป็นเรื่องปกติที่คนทำงานรพ.จะเข้าใจกันว่าเวลาพักผ่อนมันสำคัญขนาดไหน"ไม่เป็นไรค่ะพี่มิ้ง ฝันเพิ่งจะเข้ามานอนเมื่อกี้เอง ยังไม่หลับค่ะ"'งั้นเหรอ..พอดีพี่มีเรื่องสงสัยน่ะ หยุดยาวหลายวันมาอีกทีงงเลย หมอฟ้าเค้าไปอยู่เวรดึกแล้วเหรอ'คำถามที่ทำเอาอยากพ่นลมหายใจออกมาแบบเบื่อๆ ก็เรื่องนี้มันสำคัญตรงไหนกัน!"ค่ะพี่มิ้ง เพิ่งเปลี่ยนมาคืนเดียว ทำไมเหรอคะ"ถึงจะไม่ได้อยากพูดถึง แต่ก็ต้องคุยต่อตามมารยาท'ถึงว่าสิ...สาวๆมาตามหาตัวให้วุ่น คนไข้ที่นัดไว้ก็โอนไปให้หมอคนใหม่ตรวจจนโวยวายกันทุกราย ดูไม่รู้เลยว่าแค่อยากมาหาหมอฟ้า ไม่ได้จะมาตรวจอะไรหรอก น่าเบื่อจริงๆ"มิ้งบ่นยาวเหยียดจนพาฝันกรอกตามองบนอย่างเอือมไปด้วย รู้ว่าคุณเค้าฮ็อตปรอทแตกขนา
พาฝันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากคอนโด เมื่อคนที่ดึงดันจะมารับให้ได้นั้นบอกกับเธอว่าจอดรอข้างล่างแล้ว จนออกมาข้างหน้าถึงได้เห็นคนออร่าเด่นสะดุดตาจนใครก็ต้องหันไปมองยิ่งเจ้าตัวยืนพิงรถที่หรูพอๆกับหน้าตายิ่งเป็นเป้าสายตาได้ไม่ยาก"ขอโทษที่ช้าค่ะ ไม่คิดว่าหมอจะมาไวขนาดนี้"พาฝันแอบจิกกัดในประโยค เพราะที่จริงหมอฟ้าน่ะมาก่อนเวลาตั้งเยอะด้วยซ้ำ เธอที่ว่าไวแล้วยังต้องตาลีตาเหลือกหยิบของลงมาแทบไม่ทันเลย"ไม่เป็นไรครับ ที่จริงก็อยากมาไวกว่านี้อีกแต่กลัวจะเร่งคุณเกินไป"สายฟ้าที่ยังอยู่ในเสื้อเชิ้ตขาวปล่อยชายพับแขนกับกางเกงสแลคสีดำสนิท ไร้ซึ่งเสื้อกาวน์ที่บ่งบอกสถานะ หันมายิ้มจนเห็นฟันเรียงตัวสวยให้พาฝันใจกระตุกเล่น คนที่ปกติก็ดูดีเกินเหตุเกินเบอร์อยู่แล้ว ยิ้มขนาดนี้คนมองจะยังทนไหวยังก่อน"หมอหิวแล้วเหรอคะ"พาฝันถามอย่างเป็นห่วงว่าคนที่รอเธอจะหิวแล้วแต่คำตอบของหมอฟ้า ทำเอาเธอที่กำลังจะขึ้นรถที่หมอฟ้าเปิดประตูให้แทบเดินสะดุด"ก็หิวมานานแล้วนะครับ…"พาฝันหันมามองคนที่ยังยิ้มตาเป็นประกายระยับจนตาค้าง ก่อนสมองจะประมวลผลให้ตอบกลับอะไรสักอย่างไม่ให้ตัวเองสตั้นมากไปกว่านี้"งั้น งั้นเราก็รีบไปกินกันเถอะค
"มึงหิวน้ำเหรอฟ้า"นทีที่นั่งมองมานานถามเพื่อนที่เอาแต่ดื่มไม่พูดไม่จา สายฟ้าเพียงแค่หันมายักไหล่ก่อนมองไปรอบๆเหมือนเดิม"ก็ไม่ได้มานานอ่ะ"เสียงทุ้มตอบกลับโดยไม่ละสายตาจากหน้าเวทีที่มีนักร้องกำลังร้องเพลงอยู่ เพราะช่วงนี้เข้าเวรเช้าแล้ว ถึงได้ออกมาหาเพื่อนได้ แต่ก็ต้องแอบดูตารางอีกคนให้ตรงกันด้วยนั่นแหละ ยังต้องตามอีกนาน"แล้วใครใช้ให้มึงไปอยู่เวรดึกล่ะฟ้า อยู่กลางวันดีๆไม่ชอบจะเปลี่ยนทำไมวะ"ณภัทรที่อดจะบ่นไม่ได้พูดแทรกขึ้นมาทันที"กูตามหาคนไง""มึงจะติดใจอะไรนักหนา ป่านนี้ยังไม่ล้มเลิกอีกอ่อวะ"นทีถามอย่างแปลกใจ เพราะคนอย่างสายฟ้าไม่เคยสนใจใครขนาดนี้มาก่อน อย่างดีก็แค่ปล่อยไป"ก็อยากรู้"สายฟ้าตอบกลับทั้งที่ยังไม่หันมามองเหมือนเดิม"แล้วรู้รึยังล่ะ""อืม...รู้แล้ว""จริงเหรอวะ! ใครอ่ะ"ณภัทรถามอย่างสนใจทันที ก็ได้ยินมาว่าจำได้แค่กลิ่นจะไปตามเจอได้ไง"คนใน แต่เค้าระวังตัวมาก ไม่เคยหลุดเลย"สายฟ้าพ่นลมหายใจอย่างท้อๆ เท่าที่คอยตามแกล้งมาเป็นเดือนโดยไม่สนใจจะขึ้นเตียงกับใครอีกเลย ก็พอจะพิสูจน์ได้ว่าชอบกระต่ายตื่นตูมตัวนั้นเข้าแล้ว แต่จะทำยังไงให้คนที่เหมือนจะเขินแต่ก็หลีกหนีกันตลอดเว
งานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้พาฝันจะออกมาเลี้ยงลูกนานแล้ว แต่เพราะเป็นภรรยาเลยจำเป็นต้องไปร่วมตามารยาท ถึงไม่อยากไปแต่สายฟ้าที่อยากอวดภรรยาคนสวยนักหนาก็บังคับให้ไปอยู่ดีโดยที่ลูกชายตัวน้อยอย่างม่านฟ้านั้นก็อยู่ในความดูแลของแม่บัวจนกว่าพ่อแม่จะกลับมา“พี่ฟ้าห้ามดื่มเยอะนะคะ เดี๋ยวขับรถกลับไม่ได้”พาฝันที่กำลังจะลงจากรถหันไปเตือนสายฟ้าทันทีอย่างนึกขึ้นได้ เพราะวันนี้นอกจากจะเป็นงานเลี้ยงแล้ว ยังเป็นวันที่สายฟ้าชวนเพื่อนๆมาเหมือนทุกปีจนพากันดื่มเมามายกว่าปกติ ไม่อย่างงั้นวันนั้นเมื่อหกปีที่แล้วก็คงไม่เกิดเรื่องจนได้มาแต่งงานกันอย่างงี้หรอก“รับทราบครับ”สายฟ้ารับคำด้วยรอยยิ้มหวาน มองภรรยาที่นานๆจะแต่งตัวสวยขนาดนี้อย่างชื่นชมหลงใหล แม้ในยามปกติจะคลั่งรักอยู่แล้วก็เถอะนะและทันทีที่ลงจากรถร่างสูงก็รีบเดิน
พาฝันถอนหายใจเบาๆอยู่ภายในบ้านที่จัดเตรียมโต๊ะสำหรับทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เพราะจนป่านนี้คนที่ใช้ให้ไปตามลูกกลับมากินข้าวเย็นก็ไม่มีวี่แววจะกลับมา กลายเป็นว่าหายไปทั้งคู่เหมือนทุกๆครั้งอย่างน่าอ่อนใจ รู้แบบนี้ไปตามเองก็คงได้กินข้าวกันไปแล้วเสียงเล่นน้ำและเสียงหัวเราะดังแข่งกันอย่างสนุกสนานจนต้องยิ้มตามอย่างอดไม่ได้ เพราะสายฟ้าได้วันหยุดยาว ถึงได้ถือโอกาสพาลูกมาเที่ยวบ้านพักริมทะเลของพาฝันอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้มานานแล้ว ม่านฟ้าที่เพิ่งเคยเห็นทะเลครั้งแรกถึงได้ตื่นเต้นดีใจเล่นน้ำไม่ยอมหยุดอยู่แบบนี้“พี่ฟ้าคะพาลูกเข้าบ้านได้แล้วค่ะ”พาฝันที่หยุดยืนดูอยู่ไม่ไกลส่งเสียงดุๆออกไปให้รู้ว่าควรพากันเลิกเล่นได้แล้ว สายฟ้าที่ได้ยินนั้นชะงักก่อนจะหันมายิ้มแห้งทันที เพราะกลัวว่าจะโดนคุณแม่คนสวยโกรธที่ตัวเองมาตามลูกแต่กลับมาเล่นกับลูกต่อแบบนี้ ถึงจะโดนมาหลายครั้งแล้วก็เถอะนะ“อีกแป้บนึงค้าบแม่ฝัน”เป็นม่านฟ้าตัวน้อยแสนร่าเริงที่ตะโกนตอบกลับมาต่อรอง เพราะยังไม่อยากเลิกเล่น แถมมีพ่อมาให้ขี่คอเล่นแบบนี้อีกก็ยิ่งสนุกไปใหญ่“จะมืดแล้วนะคะ เดี๋ยวไม่สบายค่ะ”พาฝันที่เข้าใจว่าลูกอยากเล่นต่อ แต่
ช่วงเช้าที่อากาศแสนสดใส ต่างกับคนบางคนที่ร้อนรนเดินไปมาอยู่หน้าห้องน้ำด้วยความลุ้นระทึกใจอย่างสายฟ้าที่ยืนไม่ติด เพราะวันนี้เป็นอีกวันที่ต้องมาลุ้นในสิ่งที่คาดหวังมานาน และตอนนี้เจ้าตัวก็กำลังรอให้พาฝันที่เข้าไปออกมาสักที“ฝันครับหนูเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมยังไม่ออกมาครับ”เสียงทุ้มเรียกคนที่เข้าไปอยู่ในห้องน้ำเป็นนานสองนานอย่างทนรอไม่ไหวอีกต่อไป เพราะพาฝันเอาแต่เงียบไม่ยอมตอบกันสักทีแบบนี้“ฝัน ถ้ายังไม่ตอบพี่ฟ้าจะเข้าไปแล้วนะครับ”สายฟ้าย้ำอีกครั้งมือก็เตรียมจะหมุนลูกบิดอย่างที่พูด ก่อนจะชะงักเมื่อพาฝันตะโกนห้ามออกมาซะก่อน“ไม่ต้องค่ะ ฝันจะออกไปแล้ว”“นานจังครับ พี่ฟ้าลุ้นจะแย่แล้ว เป็นไงครับ”สายฟ้ามองคนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเหม่อลอยจนต้องเข้าไปจับมือเอาไว้อย่างเป็นห่วง สภาพไม่สดใสแบบนี้ไม่ใช่ว่าต้องผิดหวังอีกแล้วหรอกเหรอ“คือ….”“ยังไม่มาเหมือนเดิมเหรอครับ”ท่าทางที่อึกอักทำให้สายฟ้าคาดเดาคำตอบไปก่อนอย่างไม่คิดจะถาม เพราะเมื่อสองคนตกลงกันว่าจะมีลูกก็ปล่อยไปตามธรรมชาติและมาลุ้นตรวจกันทุกเดือนแบบนี้ แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนลูกที่รอคอยก็ยังไม่มาหาสักที แม้จะผ่านมาหลายเดือนแล้วก็
ช่วงนี้พาฝันค่อนข้างแปลกใจกับอาการของสายฟ้าที่วันๆเอาแต่นั่งดูรูปเด็กน่ารักๆในมือถือทุกครั้งที่ว่าง แถมยังชอบเอามาอวดให้เธอดูด้วยอีกต่างหาก อย่างเช่นตอนนี้ก็เหมือนกัน“น่ารักจังเลยว่ามั้ยครับ”สายฟ้ายื่นหน้าจอมือถือที่โชว์รูปเด็กชายหญิงที่นั่งยิ้มถูกจับแต่งตัวด้วยชุดสัตว์แสนน่ารัก พาฝันเพียงก้มดูแล้วตอบรับเหมือนทุกครั้ง“น่ารักค่ะ”แต่เหมือนคำตอบนั้นจะไม่เป็นที่พอใจคุณเค้าเท่าไหร่ เพราะเมื่อเธอตอบกลับไปสายฟ้าก็หน้ามุ่ยแล้วดึงมือถือกลับไปดูต่อทันทีจนพาฝันงง ถ้าจะไม่พอใจอะไรก็น่าจะบอกกันสักนิดไม่ใช่เหรอไง แบบนี้พาฝันก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ“นุ่มนิ่มน่ารักไปหมดเลย ถ้าพูดได้พ่อแม่คงหลงน่าดูเลยเนอะ”แล้วก็เหมือนเดิมที่พอผ่านไปสักพัก คนหล่อที่เข้าใจยากก็พูดประเด็นใหม่ขึ้นมาอีกครั้งให้คาดเดาความคิดเล่นๆ ทีเมื่อกี้เหมือนจะงอนแต่แป้บเดียวก็กลับมาถามความเห็นใหม่แบบนี้ ช่างรับมือยากจริงๆพ่อคุณ“ค่ะ”พาฝันที่ไม่เคยเข้าใจว่าสายฟ้าต้องการอะไรจากเธอถึงได้ตอบรับด้วยรอยยิ้มแห้งๆกลับไปให้เจ้าตัวถอนหายใจใส่อีกหน “แล้วพอเดินได้วิ่งได้คงต้องไล่จับจนเหนื่อยแน่ๆเลย”ทำหน้ามุ่ยกับพาฝันเสร็จก็หันกลับไ
“ทำอะไรกันครับเนี่ย หอมจังเลย”สายฟ้าที่เดินตามกลิ่นหอมเข้ามาในครัวเอ่ยแซวสองคนต่างวัย ที่พากันทำอาหารอย่างขมักเขม้นอยู่ ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านเดียวกัน พาฝันก็ถูกแม่บัวแย่งตัวไปทุกวันที่มีเวลาว่างจากงาน จนสายฟ้าต้องตามมาวอแวถึงในครัวเพราะทนห่างนานๆไม่ได้“หอมขนมรึหอมคนคะหมอฟ้า”แม่บัวแซวคนหล่ออย่างหมั่นไส้เมื่อมาถึงเจ้าตัวก็เดินเข้าไปกอดภรรยาทันที แต่งงานกันมาเป็นปีก็ยังคลั่งรักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย จนบางทีก็อดจะแกล้งแหย่ไม่ได้จริงๆ“โดนแซวแต่เช้าอีกแล้ว พี่ฟ้าไม่มีพวกเลย แม่บัวก็แย่งฝันไปแล้ว พี่ฟ้าจะทำไงดี”สายฟ้าที่ทำเป็นโอดครวญแต่มือกลับยังกอดพาฝันไม่ปล่อยนั้นทำเอาแม่บัวค้อนใส่อย่างทนไม่ไหว ช่างเป็นคนที่แพรวพราวซะจริงๆ“เลิกวอแวฝันก่อนเลยค่ะพี่ฟ้า ฝันจะรีบทำให้เสร็จ” พาฝันที่เหมือนมีหมีตัวโตมาเกาะนั้นทนรำคาญไม่ไหว จะขยับตัวไปทางไหนก็ติดหนึบไปหมดเลย“นี่มันของโปรดพี่ฟ้านี่นา ทำให้พี่ฟ้าเหรอครับ”สายฟ้าที่มองเห็นอาหารหลายอย่างเป็นแบบที่ชอบก็ยิ้มกว้างทันที แบบนี้ไม่ใช่ว่าเอาใจกันอยู่หรอกเหรอ“ไม่ให้หมอฟ้าสุดที่รัก จะให้ใครได้อีกล่ะคะ”แม่บัวเห็นคนยิ้มหน้าบานก็รีบบอกอย่างปร
“อื้อ พี่ฟ้า”พาฝันที่ถูกรบกวนการนอน ลืมตาปรือขึ้นมามองต้นเหตุอย่างสายฟ้าก่อนจะหันหน้าหนีทันที“ตื่นได้แล้วครับ ไหนบอกจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นไงครับ”สายฟ้าที่รังแกคนรักมาทั้งคืนตื่นแต่เช้าด้วยความสดชื่น ก่อนจะรีบเข้ามาปลุกพาฝันให้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เพราะไม่อยากให้พลาดช่วงเวลาดีๆนี้ไป“แล้วใครทำให้ฝันนอนดึกล่ะคะ”พาฝันบ่นออกมาแม้จะยังไม่ยอมลืมตา มือก็ปัดคนวอแวออกไปด้วย“พี่ฟ้าขอโทษครับ คราวหน้าจะทำให้ไวกว่านี้ โอ้ย! ตีพี่ฟ้าทำไมครับ”สายฟ้าที่พูดประโยคน่าอายถูกฟาดทันทีจนต้องลูบแขนป้อยๆอย่างเจ็บปวด“นิสัยไม่ดี ไปเลยค่ะฝันจะไปอาบน้ำ”พาฝันดันคนที่ทำเป็นเจ็บนักหนาออกก่อนจะยันตัวที่ปวดเมื่อยไปหมดลุกขึ้นมา“พี่ฟ้าพาไปครับ”สายฟ้ารีบเข้าไปประคองทันทีก่อนจะโดนดุใส่อีกครั้งจนต้องละมือออกมา“ฝันไปเองได้ค่ะ”“งั้นพี่ฟ้ารอข้างล่างนะครับ”สายฟ้ายกมือยอมแพ้ ก่อนออกมาจากห้องนอนให้พาฝันอาบน้ำเตรียมตัวพาฝันมองไปรอบๆอย่างแสนจะทึ่งในความสวยงามของธรรมชาติตรงหน้า แสงอ่อนๆของพระอาทิตย์ยามเช้าที่ขึ้นพ้นมาทีละนิดจากผืนน้ำ ส่งให้ผิวน้ำเป็นประกายระยับตามระลอกคลื่นที่เคลื่อนไหวไปมา กล้องในมือถูกกดบันทึก
“อยากไปดูบ้านเหรอครับ”สายฟ้าถามคนที่เอาแต่นั่งดูสถานที่ที่น่าจะเป็นบ้านพักริมทะเลอย่างสนใจ ตั้งแต่ได้โฉนดบ้านหลังนั้นมาพาฝันก็เข้าเว็บหาทันทีว่ามันอยู่แถวไหน “ค่ะ ฝันอยากไปเห็นที่ๆแม่เคยอยากไปอยู่ อยากไปที่ๆแม่เคยไป พี่ฟ้าจะไปด้วยกันมั้ยคะ”พาฝันหันมาตอบแล้วก็ถามคนที่เดินมานั่งข้างๆไปด้วยว่าอยากไปด้วยกันหรือเปล่า“แน่นอนสิครับ พี่ฟ้าจะปล่อยหนูไปคนเดียวได้ไง”สายฟ้าตอบออกมาทันทีอย่างไม่ต้องคิด ใครจะปลอยให้แฟนสุดรักสุดหวงไปไกลๆคนเดียวกัน พาฝันอยู่ไหนสายฟ้าก็ต้องอยู่นั่นสิถึงจะถูก“งั้นว่างวันไหนบ้างคะ”พาฝันถามพลางขยับตัวหนีคนที่เข้ามาคลอเคลียอย่างอึดอัด หมอฟ้าน่ะทำตัวห่างไปได้ไม่กี่นาทีเดี๋ยวก็กลับมาวอแวให้ต้องดุกันประจำเลย“วันไหนพี่ฟ้าก็ทำให้ว่างได้ครับ หนูบอกวันมาเลย”สายฟ้าตอบพลางเล่นมือพาฝันไปด้วยอย่างไม่ทุกข์ร้อน ทำงานมาทั้งปีถ้าอยากจะหยุดบ้างทำไมจะหยุดไม่ได้ล่ะ“ห้ามเอาแต่ใจนะคะ ถ้ายังไม่ว่างฝันรอได้ค่ะ”พาฝันดักออกมาอย่างรู้ทัน สายฟ้าจอมเจ้าเล่ห์จะต้องไปทำให้พ่อตัวเองปวดหัวแน่ๆ“พี่ฟ้าดูเหมือนคนเอาแต่ใจเหรอครับ ไม่เห็นรู้เลย”สายฟ้าถามพลางทำหน้ามุ่ยอย่างงอนๆ “ยิ่งกว่าเหม
“ฝัน ทางนี้ค่ะ ฟ้าจะเข้ามาด้วยมั้ยคะ”นับดาวที่ออกมารอรับพาฝันข้างหน้ารีบเข้าไปเรียกน้องทันทีเมื่อเห็นออกมาจากลิฟท์ ก่อนจะหันไปชวนสายฟ้าที่จูงมือพาฝันมาด้วย สายฟ้ามองท่าทางย่ำแย่ของนับดาวที่หนักหนายิ่งกว่าพาฝันก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา แต่ตอนนี้เค้าคงทำได้แค่มองอย่างให้กำลังใจเท่านั้นเพราะคนที่ต้องห่วงใยและดูแลก็ยืนอยู่ข้างๆด้วยสภาพที่น่าสงสารไม่ต่างกันเลย“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ฟ้ารอหนูตรงนี้นะครับ”สายฟ้าตอบกลับนับดาวเพราะรู้ว่าเวลาเหลือน้อย จึงไม่อยากเข้าไปรบกวน ก่อนจะหันมาบอกกับคนรักที่ดูเปราะบางเหลือเกินยามนี้ด้วยน้ำเสียงแสนอ่อนโยน มือหนาลูบหัวพาฝันแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ และบอกให้รู้ว่าสายฟ้าจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน“ค่ะพี่ฟ้า”พาฝันตอบกลับคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ก่อนจะหันไปหานับดาวที่ยืนรออยู่และเดินตามไป“อาการแย่มากเหรอคะ”พาฝันถามออกมาแผ่วเบายามเร่งฝีเท้าไปที่ห้องคนป่วย“ค่ะ เมื่อเช้าเค้ามีอาการชักเกร็ง ความดันไม่ปกติ ตอนนี้เค้ารอแค่ให้ฝันมาเท่านั้นค่ะ”นับดาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่แพ้กัน เพราะพ่อก็เป็นคนที่เธอรักและผูกพันธ์ที่สุดตอนนี้ พอจะต้องสูญเสียไปย่อมทำใจ
หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จ พาฝันก็ขอตัวออกมาเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน ปล่อยให้หมอฟ้าได้คุยเรื่องงานกับพ่อตัวเองต่ออย่างสะดวก ตาสวยกวาดมองรอบๆอย่างชื่นชมและผ่อนคลายกับบรรดาต้นไม้และดอกไม้ที่หาดูได้ยากรอบๆบริเวณ เป็นสวนที่ทำให้นึกถึงบ้านเก่าๆสมัยก่อนที่คนนิยมปลูกไว้หน้าบ้าน แต่การจัดที่แสนลงตัวก็บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าเจ้าของต้องดูแลใส่ใจขนาดไหนเหมือนสวนที่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นจนพลอยรู้สึกดีไปด้วยจริงๆ พาฝันก้าวเข้าไปที่ศาลากลางสวนติดกับสระน้ำไม่ใหญ่นักเพื่อรับลม ก่อนจะคิดเรื่องที่ยังค้างคาในใจต่ออย่างอดไม่ได้“หนูกำลังไม่สบายใจอยู่เหรอลูก”เสียงด้านหลังฉุดพาฝันที่กำลังเหม่อลอยให้หันกลับมามอง ถึงเห็นว่าเจ้าของบ้านมายืนมองเธออยู่“คุณพ่อ รู้ได้ยังไงคะ”พาฝันเอ่ยเรียกด้วยสรรพนามที่ไม่คุ้นเคยอย่างเขินๆ แต่เพราะคนตรงหน้าเป็นคนต้องการให้เธอเรียกแบบนี้จึงไม่กล้าขัด สายฟ้าที่ดีใจนักหนาถึงได้ยิ้มหน้าบานไม่หุบและแอบขอบคุณพ่อตัวเองในใจไปหลายครั้ง“หนูยิ้มก็จริง แต่ตาหนูเศร้ามาก ไม่สบายใจอะไรก็บอกพ่อได้นะลูก เรื่องพี่ฟ้ารึเปล่า”ก้องฟ้ายิ้มอย่างใจดี ก่อนเดินมานั่งลงข้างๆแล้วมองออกไปที่ส