5) มีเพียงกลิ่นที่จดจำ

"อือ...ฉิบหายแล้วภาส"

สายฟ้าตอบเสียงแผ่วอย่างช็อคจนหัวสมองว่างเปล่า ตอนรู้สึกตัวตื่นก็ว่าช็อคพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับช็อคยิ่งกว่า สายฟ้าขยุ้มหัวตัวเองอย่างคิดหนัก

'มึงจำอะไรได้บ้างมั้ยฟ้า'

ภาสกรที่เงียบไปนานเพราะอึ้งไม่ต่างกันถามขึ้น อย่างน้อยถ้ารู้ว่าเป็นใคร คงไม่น่ายุ่งยาก

"กลิ่น…"

'ห้ะ?!'

ภาสกรร้องเสียงหลงอีกครั้ง ไม่รู้ว่าคุยกับเพื่อนอย่างสายฟ้าวันนี้ทำเอาตกใจไปกี่รอบแล้ว

"ก็กลิ่นไง กูจำกลิ่นได้"

สายฟ้าบอกพลางถอนหายใจอย่างรำคาญ

'ยังไงซิฟ้า มึงกวนตีนกูเหรอวะ'

"มึงสิกวนตีนภาส มึงคิดว่ากูจะมีอารมณ์เล่นตอนนี้มั้ยสัส"

'ก็ดูมึงตอบดิวะ กลิ่นเหี้ยอะไรมึงบ้าเปล่า'

ภาสกรโวยวายที่กลายเป็นพูดอะไรก็ผิดไปหมด ทั้งที่หวังดีแท้ๆ

"ก็กูจำได้แค่กลิ่นเค้า มันมืดขนาดนั้นให้กูเห็นอะไรก่อน อีกอย่างมึงก็รู้ว่ากูเมาหนักเลยเมื่อคืน ไม่งั้นกูจะพลาดเหรอวะ แค่เริ่มต้นไม่เป็นงานกูก็ไม่ไปต่อแล้วมั้ย คงไม่ไปขืนใจใครหรอกไอ้ห่า"

สายฟ้าบ่นยาวอย่างอัดอั้นตันใจ ความรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้ากามจนต้องขืนใจคนอื่นนี่มันคืออะไรกัน เค้าคือสายฟ้านะ คนที่แค่มองตาก็ได้สาวสวยมารอบนเตียงอย่างไม่ต้องทำอะไรเลย

แล้วทำไมถึงได้หน้ามืดตามัวไ