มิคกี้นอนกอดเกรทจนหลับไปในที่สุด ส่วนเกรทกว่าจะหลับก็ใช้เวลานานพอสมควร ก่อนที่เขาจะหลับลงนั้น เขาดันศีรษะของมิคคกี้ออกจากซอกคอของเขา แต่เขาผลักแรงไปหน่อยจนไปกระแทกที่หัวเตียง เกรทไม่ได้ทันสังเกตและสนใจเพราะเขาง่วงนอนพอสมควร สักพักเขาก็หลับตามมิคกี้ไปในที่สุด
ช่วงใกล้แจ้งเกรทรู้สึกปวดฉี่เขาจึงลุกเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จเขาจึงรีบออกมาเพื่อที่จะนอนต่ออีกสักหน่อย เพราะห้องของมิคกี้นั้นอยู่ไม่ไกลมหาวิทยาลัยเท่าไร เพียงเดินไม่ถึงสิบนาทีก็ถึง เขาจึงอยากจะใช้เวลานอนพักให้นานเท่าที่สุดจะนานได้
เมื่อเกรทเดินมาถึงที่เตียงและขึ้นไปบนเตียงนอน เขาก็เห็นมิคกี้ที่นอนเปลือยกายท่อนบนไม่ได้ห่มผ้า เขาจึงหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวของมิคกี้ แต่เขาก็ต้องสะดุดกับส่วนกลางลำตัวของมิคกี้ เพราะตุงนูนเป็นคลื่น และมีการเคลื่อนไหวขึ้นลง เกรทจึงจ้องมองอยู่พักหนึ่ง ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะเห็นจนหมดแล้ว แต่เกรทไม่กล้าที่จะสัมผัสมัน ซึ่งในช่วงเวลานี้มิคกี้ได้นอนหลับ เขาจึงถือโอกาสอยากทำในสิ่งที่มิคกี้ให้เขาทำ
เกรทค่อยๆสัมผัสตรงเป้ากางเกงที่ตุง เขาถึงกับสะดุ้งเพราะทั้งแข็งและใหญ่พอสมควร เกรทจึงเลื่อนมือไปที่ขอบกางเกงและค่อยๆดึงลงมาจนท่อนเอ็นโผล่ออกตั้งชูชัน เกรทนั่งคิดอยู่พักหนึ่งว่าจะทำอย่างไรดี เขาจึงจับท่อนเอ็นของมิคกี้และค่อยๆก้มหน้าลง พร้อมกับใช้ริมฝีปากสัมผัสส่วนปลายของท่อนเอ็นที่สีชมพู เกรทอมนิ่งชั่วครู่และใช้ลิ้นตวัดไปมา ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่ามีกลิ่นนิดๆแต่เป็นกลิ่นผู้ชาย ซึ่งกลิ่นนี้ได้สร้างเสริมอารมณ์ของเกรทเพิ่มยิ่งขึ้นไปอีก เกรทจึงดูดอมรูดขึ้นเพียงส่วนปลายแค่นั้น
ในช่วงเวลานี้คนที่นอนอยู่ไม่ใช่มิคกี้แต่เป็นต่อ เพื่อนรักของเกรทแต่วัยเยาว์ ซึ่งเกรทไม่รู้เลยว่าใครเป็นใครเขาคิดเพียงแต่ว่าเป็นมิคกี้ ที่ไม่ให้เรียกชื่อเก่าว่าต่อแค่นั้น เกรทจึงอมท่อนเอ็นจนสุดโคน แล้วรูดขึ้นลงอยู่หลายครั้งจนสร้างความเสียวซ่าน และนั่นเป็นผลให้ต่อได้สติตื่นขึ้น แต่ในความคิดของเขา นั้นคิดว่าเป็นเพียงแค่ความฝัน ที่เขามักฝันมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงบ่อย ๆ แต่ครั้งนี้เขาก็คิดว่าเป็นเช่นนั้น ต่อจึงปล่อยให้เกรททำตามใจชอบ ซึ่งเป็นสัมผัสที่ต่อไม่เคยได้รับมาก่อน ในชีวิตย่างเข้าวัยสิบเก้าต่อยังไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใคร ยกเว้นในความฝันแค่นั้นที่เขาได้กระทำในจินตนาการ เมื่อต่อได้รับความเสียวซ่านที่แปลกใหม่และถึงใจ เขาจึงครางออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา
“อ่า อ่า อ่าส์ อูว์”
เกรทรู้สึกสุขใจที่เห็นต่อที่เขาเข้าใจว่าเป็นมิคกี้มีความสุข เกรทจึงทำอย่างต่อเนื่องทั้งดูดทั้งอม จนต่อต้องกระดกก้นขึ้นเสยเข้าไปในปากของเกรท จนเกือบถึงคอหอยของเกรท ต่อกระดกก้นไม่ยั้งจนเกรทต้องถอนท่อนเอ็นออกจากปากของเขา
เกรทจำได้ในเวลาเมื่อคืนที่ผ่านมา มิคกี้ได้ขอเอาข้างหลังของเขา ซึ่งเหตุการณ์ที่ต่อกระดกก้นใส่ปากของเขานั้น เกรทพลางคิดไปว่ามิคกี้ต้องการที่จะเข้าข้างหลังของเขา เกรทจึงตัดสินใจทำตามความในสิ่งที่มิคกี้ต้องการ และเขาก็อยากรู้สัมผัสนี้เป็นอย่างไร เกรทจึงถอดกางเกงออก และหันหลังคร่อมร่างของต่อไว้ ในส่วนของต่อเกือบลืมตาขึ้น แต่ได้สัมผัสร่างของเกรทที่คร่อมร่างของเขา ต่อเลยไม่ลืมตาเพราะอยากได้รับสัมผัสที่เสียวซ่านต่อไปอีก
เมื่อเกรทคร่อมร่างของต่อแล้ว เขาก็จับท่อนเอ็นของต่อจ่อที่ช่องทางรักของเขา และค่อยๆขยับลงทีละน้อย ในส่วนของต่อก็รู้สึกแปลกๆเพราะช่องทางรักนี้ทำไมฟิต แต่เขาก็ไม่ได้ใสใจอะไรมากนัก ถึงแม้จะรู้สึกแปลกๆก็ตามที่ ด้วยที่อารมณ์ใคร่ของเขาเกินต้าน
เกรทค่อยๆขยับบั้นท้ายลงทีละน้อย ช่วงแรกก็รู้สึกเจ็บนิดหน่อย แต่ก็เป็นช่วงเวลาเดียว เพราะท่อนเอ็นของต่อไม่ได้ใหญ่อะไรมาก นั่นเลยไม่ใช่ปัญหาที่จะเข้าไปในช่องทางรัก เมื่อท่อนเอ็นของต่อเข้าไปในช่องทางรักจนสุดโคน เกรทก็เริ่มยกบั้นท้ายขึ้นอย่างช้าๆจนเกือบถึงปลายท่อนเอ็น หลังจากนั้นก็ดันบั้นท้ายลงจนสุดโคนอย่างช้าๆ เมื่อเกรทเริ่มรู้สึกเสียวมากขึ้น เขาจึงเร่งความเร็วขึ้นอีกนิดหน่อย เพราะเกรทยังไม่ชำนาญเท่าที่ควร และเป็นครั้งแรกที่เขาได้ทำสิ่งนี้กับคนที่เขาพึ่งรู้ว่าได้หลงรักเข้าไปแล้ว
เกรทขย่มท่อนเอ็นของต่อเร็วขึ้น จนต่อเริ่มเสียวและมันเขาจึงจับเอวของเกรทไว้ เพื่อช่วยให้เกรทได้ขย่มลงหนักขึ้น เกรทรู้ได้ในทันทีว่าต่อเริ่มมีอารมณ์มากขึ้นเขาจึงขย่มต่อไม่ยั้ง จนเสียงดังลั่นห้อง
“พับ พับ พับ”
เมื่อเกรทลงหนักขึ้นท่อนเอ็นของต่อจึงเป็นโดนต่อมพิศวาส จึงทำให้เกรทเสียวทั่วเรือนร่าง เป็นผลทำให้ท่อนเอ็นของเขาค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น ในช่วงเวลานี้เกรทมีความสุขมาก เพราะท่อนเอ็นของเขาได้แข็งขยายตั้งชูชัน และเสียวบริเวณช่องทางรักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ในส่วนของต่อถึงจะรู้สึกว่าช่องทางรักนี้แปลกๆออกไป แต่เขาก็ไม่สนใจอะไรเพราะความใคร่และเสียวนั้นมีมากกว่า เขาจึงถ่างขากว้างขึ้นและงอเข่าเล็กน้อย พร้อมกับเสยท่อนเอ็นขึ้นบน จนเกรทต้องหยุดชะชักด้วยความตกใจ แต่ก็เป็นชั่วครู่ เพราะยิ่งต่อเสยขึ้นแรงเท่าไร เกรทยิ่งเสียวสยิวสุขใจอย่างหาใดเปรียบ เกรทจึงเอนหลังใช้มือสองข้างยันพื้นไว้ รอให้ต่อเสยขึ้นอย่างเดียว ต่อเหมือนได้ใจหึกเหิมเสยขึ้นไม่ยั้ง เพราะในตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่าน้ำในการของเขาจะหลั่งใหลออกมาในไม่ช้า ต่อจึงโหมกระหน่ำเสยแทงขึ้นบนอย่างต่อเนื่อง
ส่วนเกรทนั้นใช้มือข้างเดียวยันพื้นไว้ และอีกข้างก็สาวท่อนเอ็นขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพราะเขาก็อยากได้รับสัมผัสความสุขสมอย่างโดยเร็วไว ซึ่งเกรทก็ใช้เวลาไม่นานเท่าไรน้ำในกายของเขาก็พลุกทะลักกระฉุดกระจายทั่วหว่างขาของเขา
ต่อนั้นเริ่มที่จะทนความเสียวซ่านไม่ไหว ถึงแม้เขาอยากจะต่ออีกยังไม่อยากเสร็จ อยากได้รับความรู้สึกนี้ไปนานๆ แต่เขาก็หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ต่อจึงเร่งความเร็วเสยขึ้นข้างบนเป็นครั้งสุดท้าย เพียงสามสี่ครั้งน้ำในกายของต่อก็ไหลพุ่งเข้าไปในช่องทางรักของเกรท ส่วนเกรทนั้นก็ขย่มท่อนเอ็นของต่ออีกครั้ง เพื่อรูดน้ำในการของต่อออกมาให้หมด
เมื่อต่อสุขสมอารมณ์หมาย เขาจึงลืมตาขึ้นและมองตรงไปตรงหน้าเขา ต่อถึงกับสะดุ้งเพราะภาพตรงหน้าของเขา เป็นหลังของผู้ชายและผมสั้นรองทรง ต่อลุกขึ้นนั่งทันทีและผลักร่างที่อยู่ตรงหน้า
เกรทไม่ทันตั้งตัวเขาจึงล้มลง ทำให้ช่องทางรักหลุดออกจากท่อนเอ็นของต่อ เกรทตกใจมากเขาจึงรีบลุกขึ้นและหันหน้ามามองต่อ
“นายเป็นอะไรมิคกี้”
“ไอ้เกรท มึงทำอะไรกู”ต่อมีสีหน้าตกใจอย่างที่สุด เขามองเกรทอยู่พักหนึ่งและหันมามองท่อนเอ็นที่ตั้งชี้โด้ เขาจึงรีบลุกขึ้นคุกเข่าและต่อยไปที่ใบหน้าของเกรททันที ต่อต่อยอยู่หลายครั้ง จนเกรทเริ่มมึนแต่เกรทก็ไม่ยอมแพ้พยายามลุกขึ้นและต่อยไปที่ท้องของต่อสองสามที จนต่อตัวงอและนั่งลงบนเตียง
“นายต่อยเราทำไมมิคกี้”
“มิคกี้บ้านมึงซิ กูไอ้ต่อเพื่อนมึง แล้วมึงทำไมทำกับกูอย่างนี้ กูก็น่าจะเอะใจซักหน่อย ว่าทำไมมึงมานอนบ้านกูบ่อยๆที่แท้มึงก็อยากได้กู”ต่อใช้มือกุมท้อง ด้วยความโมโหต่อจึงพูดมึงกู
“มึงพูดดีๆนะ”เกรทเริ่มขึ้นมึงกูกับต่อทันที เพราะก่อนหน้านี้มิคกี้จะพูดเพราะเขาเลยพูดตาม
“กูพูดดีแต่มึงทำไม่ดีกับกู”
“ไอ้ต่อ มีงนั่นแหละเป็นคนเริ่มก่อนตั้งแต่เมื่อคืน”
“กูไม่ได้เริ่มมึงนั่นแหละลักหลับกู”
“เมื่อคืนมึงยังให้กูอมของมึง แถมยังจะมาเอาข้างหลังกูอีก ตอนเช้ากูอุตส่าห์ทำให้มึง ยังมีหน้ามาว่ากูอีก”
“เรื่องราวบ้าๆมันเกิดขึ้นกับกูได้อย่างไง ถ้าไม่ใช่เพราะมึงไอ้เกรท”ต่อก้มหน้าลง
“เรื่องบ้าๆอะไร มึงนั่นแหละที่ทำมันไม่ใช่กู”เกรทใช้มือกุมหน้าที่เจ็บอยู่
“แล้วมึงพากูมาที่โรงแรมใช่ไหมเนี้ย”ต่อมองไปรอบๆ
“โรงแรมบ้านมึงซิ นี่มันห้องเช่าของมึง มึงเช่ามาเรียนหนังสือ เพี้ยนหนักแล้วนะมึงน่ะ”
“กูไม่ได้เรียนนี่”
“เรียน จะไม่ได้เรียนได้ไง มึงเรียนรัฐศาสตร์อยู่นี่ ไอ้นี่มึงเป็นอะไรของมึง”เกรทเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกายไว้
“กูจำไม่ได้กูไม่เคยเรียน”
“เรื่องของมึงกูไม่สนมึงแล้ว กูจะไปเรียนส่วนมึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึง”เกรทเข้าไปในห้องน้ำในทันที
ในส่วนของต่อนั่งบนเตียงลำดับเรื่องราวต่างๆเขาก็จำอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย เขาจำได้แต่เพียงยืนเถียงกับพ่อของเขาที่หน้าบันไดบ้าน เรื่องมาสอบเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อต่อได้สติมากขึ้นเขาจึงไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกายและไปที่โต๊ะหนังสือ ซึ่งก็มีแต่หนังสือเกี่ยวกับการเมืองการปกครอง มีบัตรนักศึกษา ซี่งก็เป็นรูปของต่อเอง
ต่อยืนนิ่งคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เขาจึงกลับไปนั่งที่บนเตียงอีกครั้ง และก้มหน้ากุมขมับด้วยความกลัดกลุ้ม จนเกรทอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาใส่เสื้อผ้า ต่อจึงเงยหน้ามองเกรทที่หน้าตาซ้ำระบมไปทั้งใบหน้า
“ไอ้เกรทมึงเป็นเหรอ”
“กูไม่รู้ กูรู้ว่ากูชอบมึง และมึงก็ชอบกู เราคุยกันแล้วเมื่อคืน”
“ไอ้บ้า กูไปชอบมึงตอนไหน”
“กูจะไปรู้มึงเหรอ แต่ต่อนี่ไปเราไม่ต้องมาพบเจอกันอีก ตัดขาดจากความเป็นเพื่อนกัน”
“ใช่กูไม่อยากคบกับมึง มึงไอ้เพื่อนเลวลักหลับเพื่อน กูไม่ได้รังเกียจที่มึงเป็น แต่กูรังเกียจที่มึงเห็นแก่ตัวที่มาลักหลับกู”
“กูลักหลับมึงตอนไหน มึงก็ยอมกูแต่โดยดี มึงก็ชอบเหมือนกันนั้นแหละ กระแทกก้นกูจนเจ็บไปหมด นี่เหรอไม่ชอบ”
“ก็กูนึกว่าฝันไป”
“จะฝันไม่ฝันมึงแยกไม่ออกเหรอ”
“พอๆ มึงไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องมาอีก กูไม่อยากเจอมึงไอ้เพื่อนทรยศ”
“กูก็ไม่อยากมาหรอก ไอ้เพี่อนเฮงซวย ได้กูแล้วก็ทิ้งทำเป็นไม่สนใจ ถ้าไปเจอกันที่มหาวิทยาลัยก็ไม่ต้องมาทัก”
“กูไม่ไปเรียนกูจะกลับ้าน”
“เรื่องของมึง แต่กูขอเตือนไว้ ถ้ามึงกลับไปโดนตีนกำนันแน่ มึงโดนบ่อยๆนี่ แต่อาจโดนมากว่านี้ก็ได้ เพราะพ่อกำนันหมดไปกับมึงตั้งเยอะ ถึงกับขายที่ขายทางส่งควายเรียน”
“ไอ้เกรทปากหมา”ต่อรีบลุกขึ้นจะไปเตะเกรท แต่เกรทไวกว่ารีบเปิดประตูวิ่งออกไปในทันที ส่วนต่อก็ยืนอยู่หน้าห้องไม่กล้าวิ่งตามไป
ในจังหวะเดียวกันนั้นหน่อยเดินมาพอดีจึงเห็นต่อเปลือยท่อนบ่น และเกรทกำลังวิ่งหนีไปอยู่ตรงบันได้ทางลง
“อุ๊ย”หน่อยเผลอมองไปที่แผงอกของต่อ
“มึงมองอะไร”ต่อหันหน้ามามองหน่อยพร้อมที่จะเอาเรื่อง
“เรา เอ่อ เรา มิคกี้นายเป็นอะไร”
“กูไม่ได้ชื่อมิคกี้ กูชื่อต่อ มิคกี้ไหนกูไม่รู้จัก มึงนั่นแหละเป็นใครมายืนมองกูอยู่ได้ ดูท่าทางเหมือนไอ้เกรทแน่เลย”
“มิคกี้นายพูดอะไรเราไม่เข้าใจ นายไม่สบายหรือเปล่า ไปหาหมอไหม”หน่อยยื่นมือจะไปจับที่ใบหน้าของต่อ แต่ว่าต่อผลักร่างของหน่อยล้มลงจนศีรษะกระแทกพื้น
“ไอ้ต่อไอ้มิคกี้มึงทำอะไรหน่อยนะ”เกรทรีบวิ่งเข้ามาพยุงร่างหน่อยไว้
“มันเสือกจะมาแตะอั้งกูเองนี่”
“มึงมันบ้านไอ้ต่อ”เกรทพยุงร่างของหน่อยลุกขึ้น
“หน่อย หน่อย หน่อย”เกรทเขย่าร่างของหน่อย
หน่อยค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปรอบ เขามองหน้าเกรททีและมองหน้าต่อที และหน่อยก็รู้สึกปวดหัวชั่วครู่ และความรู้สึกนั้นก็จางหายไป
“พวกนายจะทำอะไรเรา”หน่อยร่างใหม่ลุกขึ้นยืน
“มึงเป็นบ้าอะไร”ต่อจ้องหน้าหน่อย
“หล่อดีนี่ หุ่นดีด้วย นายชื่อไร”
“บ้า”ต่อด่าหน่อยแล้วเข้าห้องไปในทันที เพราะเขาเริ่มอาย เนื่องจากมีนักศึกษาหลายคนเดินผ่านมา และเขาอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวพันกายผืนเดียวแค่นั้น
“อย่าพึ่งเข้าไปชื่ออะไรสุดหล่อ”
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวหยุดอยู่ตรงนั้น”ต่อชี้มือเข้าใส่และเดินเข้าห้องไป
“นายเป็นอะไร”เกรทถามด้วยความมืนงง
“นายเป็นใคร แต่ก็หล่อดีนะ”
“จะบ้าไปแล้ว”เกรทมีสีหน้ามึนงง
“อะไรกันจ๊ะหนุ่มๆ”สุชาดาเดินเข้ามาแทรกกลาง
“ชะนีนางนี้ใคร”หน่อยร่างใหม่มองหน้าสุชาดา
“อีหน่อยมึงนี่ เดี๋ยวนี้ปากร้ายหนอ เอ่อ แต่เราชอบเธอเวอร์ชั่นนี่วะ ไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวไปสาย”สุชาดาจูงมือหน่อยร่างใหม่เดินลงบันได้ไปในทันที ส่วนหน่อยก็เดินตามไปอย่างงง ส่วนเกรทก็ยืนมึนอยู่หน้าห้องของต่อ
มิคกี้นอนสลบอยู่ที่ร้านอาหาร หลังจากกิ่งล่วงหล่นใส่ศีรษะของเขา ยูโรพยุงร่างของมิ คกี้มานั่งที่โต๊ะ ยูโรเรียกมิคกี้อยู่หลายครั้งเขาจึงเริ่มได้สติกลับมาและลืมตาขึ้น “เราเป็นอะไรไป”มิคกี้ยังมึนงง “กิ่งไม้หล่นใส่หัวนายไง” “ไม่น่าใช่ เมื่อคือเรายังนอนที่ห้องอยู่เลย นอนกับเกรท”มิคกี้ขยับศีรษะไปมา “เกรทไหน นายมากับเรา” “เหรอ เดี๋ยวขอเวลาคิดหน่อยนะ”พอมิคกี้ได้สติเขาก็เข้าใจได้ในทันทีว่ากลับมายังในยุคปัจจุบัน “ว่าไงจำได้หรือยัง”ยูโรมองหน้าของเกรทด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดซึ้ง “จำได้แล้ว แต่เราคงไม่กินข้าวแล้วนะ ไม่มีอารมณ์กินเจ็บหัวจังเลย”มิคกี้ใช้มือลูบที่ศีรษะของเขา “ฮือ ไม่เป็นไรหรอกวันหลังค่อยมา ดูนายท่าจะแย่มากวันนี้ ขับรถกลับบ้านไหวไหม” “ไหว” “ถ้างั้นเดี๋ยวเราขับรถตามนายไปก็แล้วกันนะ” “ขอบใจมาก” ยูโรพยุงร่างของมิคกี้และเดินไปที่รถของมิคกี้ ยูโรยืนมองมิคกี้เข้าไปในรถและขับรถออกไป ส่วนตัวเขาก็เข้าไปในรถของตัวเองและขับรถตามมิคกี้ไปอย่างด้วยความเป็นห่วง มิคกี้ใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาถึงบ้าน เมื่อยูโรเห็นมิคกี้ขับรถกลับมาอย่างปลอดภัย เขาจึงขับกลับไปที่บ้านของเขาทันที ม
ต่อกำลังเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เพื่อที่จะกลับบ้านของเขา แต่ต่อใส่เสื้อผ้าลงกระเป๋ายังไม่หมด เสียงโทรศัพท์ภายในห้องก็ดังขี้น ต่อจึงเดินไปรับด้วยความอยากรู้ว่าเป็นใคร “ฮัลโหล” “ไอ้ต่อ มึงเรียนเป็นไงบ้าง”กำนันบุญมีถามไถ่ “ผมจะกลับบ้านแล้วไม่อยากเรียน” “ไอ้ต่อ ถ้ามึงจะกลับมาบ้านไม่ต้องกลับมา มึงไปอยู่ที่อื่นเลยกูหมดเงินหมดทองกับมึงไปตั้งเท่าไร” “ผมไม่อยากเรียนนี่” “ถ้ามึงไม่อยากเรียนแล้วไปสมัครสอบทำไม” “ผมไม่ได้ไปสอบใครก็ไม่รู้ที่ไปสอบ” “ไอ้ต่อมึงอย่ามาแก้ตัวหน้าด้านๆก็มึงนั่นแหละ เอาล่ะมึงอยู่ที่นั่นไม่ต้องกลับมาจนกว่าจะปิดเทอม ถ้ามึงกลับมาไม่ต้องมาเรียกกูว่าพ่อ ตัดขาดกันตั้งแต่วันนี้มึงจะเลือกเอาอะไร” “พ่อ บังคับผมอีกแล้ว” “กูไมได้บังคับกูหวังดีกับมึง” “ก็ได้”ต่อรับปากส่งๆไปอย่างนั้น “ดีมาก เดี๋ยวพ่อจะโทรมาหาเป็นระยะๆแค่นี้แหละ” ต่อนั่งลงอย่างหงุดหงิด เพราะเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรตามใจตัวเองได้อีกแล้ว เพราะถ้าเขาไม่เรียนก็ไม่สามารถที่จะกลับไปบ้านของเขาได้ ต่อจึงนั่งนิ่งด้วยความสงสัยว่า ทำไมเขาจึงไม่รู้เลยว่ามาสอบมาเรียนที่นี่ และก่อนหน้านี้เขาไปอยู่ไหนมา ต่
หลายวันผ่านมามิคกี้ก็ไปเรียนตามปกติ หลังจากนั้นก็เป็นเล่นฟุตบอลกับเพื่อนสนิทคนใหม่ยูโร แต่ด้วยวันนี้มิคกี้ไม่สามารถที่จะไปเที่ยวกับยูโรต่อได้ เพราะพ่อขอ งเขาได้นัดให้มิคกี้กลับมาบ้าน ในระหว่างที่ทั้งสองอาบน้ำชำระคราบเหงื่อ “วันนี้ไปไหนกันต่อดีไหม”ยูโรที่อาบน้ำอยู่ข้างมิคกี้พูดขึ้น “ไปไม่ได้ พ่อเราให้กลับไปบ้านมีเรื่องจะคุยด้วย” “ไม่เป็นไรวันหลังก็ได้ แต่เราเสียใจด้วยนะเรื่องที่พ่อกับแม่นายหย่ากัน เราก็ไม่กล้าพูดกลัวนายเสียใจ นี่ก็หลายวันแล้วเราเลยพูดให้กำลังใจนาย” “ขอบใจนายมากนะ”มิคกี้ขยับมือจะเกาหลังแต่ก็เกาไม่ถึง “คันเหรอเดี๋ยวเราเกาให้”ยูโรเดินไปข้างหลัง แต่ดันมองบั้นท้ายของมิคกี้ “ตรงนี้ใช่ไหม” “เอ่อๆใช่” ยูโรเกาหลังให้มิคกี้อย่างเต็มใจพร้อมมองบั้นท้ายและอยากสัมผัส และสิ่งนี้นี่เองที่ทำให้ท่อนเอ็นของยูโรเริ่มขยายใหญ่ขึ้น “พอแล้วขอบใจมาก” “ฮือ”ยูโรเดินมาอาบน้ำตามเดิม และพยายามที่หักห้ามใจไม่ให้คิดอะไรเพราะท่อนเอ็นของเขาขยายใหญ่ขึ้น “พรุ่งนี้นายว่างมั้ย เราไปเที่ยวกลางคืนกัน”มิคกี้หันไปมองยูโร เขาถึงกับตกใจ เพราะท่อนเอ็นของยูโรขยายใหญ่ขึ้น “อุ๊ย ล้างสบู่นาน
วันหยุดสุดสัปดาห์อีกครั้งซึ่งทุกครั้งมิคกี้ในร่างของต่อจะไปด้วยไม่มีพลาด และเป็นเจ้ามือตลอดไม่เคยขาด แต่ครั้งนี้ต่อตัวจริงกลับมาจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปเที่ยวสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนฝูง ต่อนั้นเป็นคนเรียบง่ายมีโลกส่วนตัวสูง เขาชอบอยู่กับธรรมชาติ แต่ในครั้งนี้ที่เขาทนเรียนก็เพราะกำนันบุญมีขู่ไว้ และอีกอย่างเขารู้สึกเสียดายผืนนาที่พ่อของเขาขายส่งมาเรียน ต่อจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเรียนต่อไปให้จบ ในวันนี้เขาจึงนอนอยู่ห้องอ่านหนังสือ ทำรายงานใครชวนไปไหนก็ไม่ไป การไปเที่ยวในครั้งนี้จึงมีเพียง พายัพกับสุชาดาและสุกี้ในร่างหน่อยที่กำลังเพลิดเพลินยุคอดีต ในส่วนของเกรทนั้นไม่ได้ไป เพราะเขาไม่ค่อยได้สนิทกับกลุ่มนี้เท่าไร ยกเว้นมิคกี้และต่อที่อยู่ในร่างเดียวกัน ช่วงเวลาที่ต่ออ่านหนังสือยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขาก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าใครกันที่มาหาเขา ต่อจึงเดินไปเปิดประตูเพื่อดูว่าเป็นใคร “มาทำไม”ต่อพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าของเกรท “กูก็ไม่อยากมาหรอก แต่กูลืมของไว้ที่ห้องมึง”เกรทเปลื่ยนสรพพนามทันที เลิกใช้คำสุภาพเพราะต่อคนนี้กลับมาเหมือนเดิม “เข้ามา”ต่อเดินนำมาและนั่งลงบนเตียงน
หลังจากที่ทั้งสี่ มิคกี้ หน่อย ยูโร และบิว ได้กินหมูกระทะเสร็จเรียบร้อย จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน ในส่วนของยูโรและบิวได้ขับรถกลับไปคนละคัน ส่วนมิคกี้กับหน่อยได้กลับมาด้วยกันเช่นเคย ในระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้านนั้น มิคกี้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เพราะได้ใกล้ชิดหน่อยที่เริ่มรักจนหมดใจ ส่วนหน่อยนั้นก็แท่บไม่แตกต่างกันเทใจให้มิคกี้จนไม่มีเหลือให้ใคร ด้วยความรักทั้งสองที่มีให้กันอย่างเหลือล้น จึงทำให้ความรู้สึกที่อยากสัมผัสเรือนกายซึ่งกันมีอย่างเต็มพิกัด เมื่อมาถึงบ้านทั้งสองไม่เห็นรถพายัพกับโสภิตา มิคกี้ตัวต้นคิดและอารมณ์ถวิลครุกรุ่นในวัยหนุ่มพลุกพล่านขึ้นมา เขาจึงอยากจะชวนหน่อยพากันชิวหาในรสรัก แต่หน่อยนั้นยังกล้าๆกลัวๆด้วยหลายสาเหตุจึงยังไม่อยากที่จะทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้ เขาจึงลังเลและนั่งลงบนโซฟา “ทำไม่ไม่ไปในห้องนอนล่ะ”มิคกี้ถามและนั่งลงตาม “อิ่ม แน่นท้องนั่งสักพัก” “จริงด้วย หน่อยกินเยอะจนผิดสังเกต” “บ้านหน่อยไม่ได้รวยเหมือนมิคกี้กับสุกี้ไง ถ้าเกิดหน่อยไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว หน่อยก็คงไม่มีโอกาสได้กินอีก” “เอ่อ ถ้าได้กลับไปในอดีตนั่นเหรอ ไม่เป็นหรอกเดี๋ยวเราก็ไปซื้อมาทำกินกัน
สุกี้สัมผัสส่วนปลายท่อนเอ็นของมิคกี้อย่างหิวกระหายและชำนาญ เขาใช้ลิ้นตวัดรอยหยักจนสร้างความเสียวซ่านให้มิคกี้อย่างท่วมท้น สุกี้ทั้งอมและดูดท่อนเอ็นของมิคกี้อย่างสุดกำลัง เขาเลื่อนริมฝีปากต่ำจนสุดโคลนอมจนเกือบถึงคอหอย และรูดขึ้นสุดปลายจนเกือบหลุด สุกี้ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง และเน้นส่วนปลายของมิคกี้อีกครั้ง ซึ่งเป็นจุดไวต่อสัมผัสของชายหนุ่มทุกคน มิคกี้ทนความเสียวซ่านแท่บไม่ไหว จนเขาต้องครางออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่สุกี้ยังไม่ยอมหยุด เขาได้ถอนจากท่อนเอ็นของมิคกี้มาเล่นพวงสวรรค์ที่ห้อยยานอยู่ สุกี้อมทั้งพวงและค่อยๆดูดอย่างช้าๆจนพวงสวรรค์เต็งตึงกลมสวย เมื่ออมจึงหนำใจของสุกี้ หลังจากนั้นเขาจึงถอดเสื้อผ้าออกจนเผยเห็นนมชมพู แต่มิคกี้เห็นเพียงแวบเดียวเพราะสุกี้รีบหันหลังให้มิคกี้ เพื่อคร่อมส่วนกลางลำตัวของมิคกี้ที่นอนหงายอยู่ มิคกี้มองแผ่นหลังที่ขาวใสของสุกี้ จนถึงบั้นท้ายที่กลมเต็งตึงนวลผ่อง เขาเห็นสุกี้จับท่อนเอ็นและจ่อที่ช่องทางรักและดันพรวดเดียวเข้าไปในทันที หลังจากนั้นสุกี้ก็ขย่มบั้นท้ายขึ้นลงอย่างช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นในเวลาต่อมา “อ่า โอว์ อูว์”เสียงของสุกี้ร้องออกมาด้วยความเสี
ในช่วงเวลานี้มิคกี้ไม่มีจิตใจที่อยากจะไปเที่ยวไหน เพราะเขายังกังวลใจเกี่ยวกับหน่อยที่เขาไม่ทราบว่าในตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง มิคกี้จึงปฏิเสธที่จะไปเที่ยวสังสรรค์เกี่ยวเพื่อนฝูง ในระหว่างที่เดินทางกลับห้องพักนั้น มิคกี้พลันเห็นเกรทได้อยู่คนเดียว เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาเกรทในทันที “เกรท จะกลับบ้านเหรอ” “ฮือ”เกรทพยักหน้าและเดินต่อ “ไปห้องเราไหม เราเหงาๆกลุ้มใจอยากหาเพื่อนคุย” “ไม่ไปไม่ว่าง” “นายเป็นอะไรดูเย็นชากับเราจังเลย” “นายน่าจะรู้ดี”เกรทก็รู้สึกแปลกใจว่าวันนี้ต่อเปลื่ยนไป เขาไม่รู้เลยว่ามิคกี้ได้กลับเข้ามาในร่างนี้อีกครั้ง “เรื่องอะไรเราไม่เข้าใจ”มิคกี้มีสีหน้าที่มึนงง “ไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ เราไม่มีอะไรจะคุยกันนาย ต่างคนต่างอยู่นายเป็นคนบอกเองนี้เจอกันที่มหาวิทยาลัยก็ไม่ต้องทักกัน” มิคกี้ยืนนิ่งคิดหาคำตอบ ซี่งมิคกี้คิดว่าน่าจะมาจากต่อเป็นแน่ คงจะเกิดอะไรขึ้นกับสองคนอย่างไม่ต้องสงสัย มิคกี้จึงอยากเคลียร์เรื่องนี้ให้จบสิ้น “ไปคุยกันที่ห้อง มีอะไรเคลียร์กันที่โน้นเลย” “เคลียร์แล้วไม่ใช่เหรอ” “นั่นมันต่อที่เคลียร์กับนาย แต่เรามิคกี้ไม่รู้เรื่องด้วย” “นายเป็
ช่วงบ่ายแก่ๆมิคกี้เข้าไปคัดตัวเป็นนักฟุตบอลทีมหาวิทยาลัย เขาได้ไปแต่เพียงผู้เดียวเพราะพายัพนั้นได้ขอตัวพาสุชาดาไปเที่ยว คัดเลือกตัวในครั้งนี้ได้มีแทนนักศึกษาคณะวิศวกรรม ซึ่งเป็นพ่อของสุกี้ในอนาคต ขณะเดียวกันก็เป็นสามีของโสภิตา เมื่อมิคกี้เห็นก็ยิ้มให้และทักทาย แต่ได้รับการเมินเฉย เพราะมิคกี้เป็นเพื่อนสนิทของพายัพเขาจึงไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไร ในระหว่างที่ทดสอบฝีเท้าอยู่นั้น มิคกี้พลันไปเห็นเกรทและโสภิตาอยู่ข้างสนาม มิคกี้จึงยิ้มให้เกรททันที ซึ่งเกรทก็ตอบรับไมตรีมิคกี้ แต่แทนหันมาเห็นเขาพลันคิดไปว่ามิคกี้ยิ้มให้โสภิตา แต่แทนก็ยังไม่แสดงอาการใดๆออกมาจนการทดสอบฝีเท้าเสร็จสิ้น แทนจนเดินปรี่ตรงเข้ามาหามิคกี้ทันที “เมื่อกี้มึงยิ้มให้ใคร”แทนยืนท้าวเอวมองหน้ามิคกี้ “ให้ใครก็ได้”เมื่อมิคกี้พูดจบเขาก็เดินหนี “เดี๋ยวก่อน”แทนดึงชายเสื้อมิคกี้ไว้ มิคกี้ดึงเสื้อคืนและหันมาประจันหน้าแทน เกรทและโสภิตาเห็นท่าไม่ดีกลัวจะมีเรื่องราว ทั้งสองจึงรีบเดินมาหา มิคกี้และแทนที่กำลังยืนมองหน้ากันข้างสนาม “มีอะไรถึงกับดึงเสื้อ”โสภิตามองหน้าทั้งสองคน “เปล่าผมก็แค่ทักทาย ใช่ไหมมิคกี้” “นายว่าอย่างงั้น