สุขกายทุกข์ใจ

สุกี้สัมผัสส่วนปลายท่อนเอ็นของมิคกี้อย่างหิวกระหายและชำนาญ เขาใช้ลิ้นตวัดรอยหยักจนสร้างความเสียวซ่านให้มิคกี้อย่างท่วมท้น สุกี้ทั้งอมและดูดท่อนเอ็นของมิคกี้อย่างสุดกำลัง เขาเลื่อนริมฝีปากต่ำจนสุดโคลนอมจนเกือบถึงคอหอย และรูดขึ้นสุดปลายจนเกือบหลุด สุกี้ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง และเน้นส่วนปลายของมิคกี้อีกครั้ง ซึ่งเป็นจุดไวต่อสัมผัสของชายหนุ่มทุกคน

  มิคกี้ทนความเสียวซ่านแท่บไม่ไหว จนเขาต้องครางออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่สุกี้ยังไม่ยอมหยุด เขาได้ถอนจากท่อนเอ็นของมิคกี้มาเล่นพวงสวรรค์ที่ห้อยยานอยู่ สุกี้อมทั้งพวงและค่อยๆดูดอย่างช้าๆจนพวงสวรรค์เต็งตึงกลมสวย เมื่ออมจึงหนำใจของสุกี้ หลังจากนั้นเขาจึงถอดเสื้อผ้าออกจนเผยเห็นนมชมพู  แต่มิคกี้เห็นเพียงแวบเดียวเพราะสุกี้รีบหันหลังให้มิคกี้ เพื่อคร่อมส่วนกลางลำตัวของมิคกี้ที่นอนหงายอยู่

  มิคกี้มองแผ่นหลังที่ขาวใสของสุกี้  จนถึงบั้นท้ายที่กลมเต็งตึงนวลผ่อง เขาเห็นสุกี้จับท่อนเอ็นและจ่อที่ช่องทางรักและดันพรวดเดียวเข้าไปในทันที หลังจากนั้นสุกี้ก็ขย่มบั้นท้ายขึ้นลงอย่างช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นในเวลาต่อมา

  “อ่า โอว์ อูว์”เสียงของสุกี้ร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน

  มิคกี้เสียวเกินห้ามใจ เขาไม่สามารถที่จะทนต่อไปได้ มิคกี้จึงเสยท่อนเอ็นขึ้นบนทันที ส่วนสุกี้ก็หยุดกะทันหันเพื่อให้มิคกี้ได้เสยขึ้นมา จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นห้อง

  “พับ พับ พับ”

  ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มิคกี้ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกับชาย แม้แต่กับหญิงเขาก็ไม่เคยมี มิคกี้จึงรู้สึกตื่นเต้นประหม่าพอสมควร จนเกือบจะทำให้เขื่อนแตก เขาจึงหยุดกะทันหันและพยุงร่างลุกขึ้นเพื่อเปลื่ยนท่าจะได้เสร็จช้าลง

  สุกี้ยิ่งรู้งานจึงโน้มตัวไปข้างหน้าและคุกเข่าโก้งโคงทันที จนทำให้ท่อนเอ็นของมิคกี้หลุดออก มิคกี้ลุกนั่งคุกเข่าจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักและดันพรวดเดียวเข้าไปในทันที หลังจากนั้นมิคกี้โยกบั้นท้าย ให้ท่อนเอ็นของเขาเข้าออกภายในช่องทางรักของสุกี้ที่หลวมพอสมควร แต่เขาก็ไม่แปลกใจเพราะมิคกี้คิดว่าน้องชายของเขาไม่ได้ใหญ่มาก

  มิคกี้ซอยถี่ขึ้นแต่เป็นจังหวะเขาไม่กล้าที่จะรัวเพราะกลัวเสร็จเร็วเกินไป มิคกี้โยกบั้นท้ายเรื่อยๆ ดึงท่อนเอ็นเข้าออกในจังหวะที่พอดี ซึ่งสร้างความพึ่งพอใจให้สุกี้พอสมควร เพราะนอนกจากไม่เจ็บยังเสียวถึงใจอย่างที่ต้องการ

  มิคกี้เริ่มเร่งความเร็วและซอยถี่ขึ้น เพราะเขารู้สึกอยากจะเสร็จให้เร็วไว เพระมิคกี้เริ่มทนความเสียวสะท้านท่อนเอ็นไม่ไหวอีกต่อไป เขาจึงซอยถี่ยิบจนสุกี้โยกตัวไปข้างหน้าด้วยความแรงกระแทก แต่สุกี้ก็ตั้งรับไม่ถอยรอน้ำในกายของมิคกี้เข้ามาในช่องทางรัก ซึ่งในเวลาไม่นานมิคกี้ก็ทะลักน้ำในกายออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่มิคกี้ก็ยังไม่หยุดซอยบั้นท้ายของสุกี้ จนน้ำในกายออกมาหมดสิ้นเขาจึงหยุดทันที และถอนท่อนเอ็นออกพร้อมกับดึงร่างของสุกี้นอนหงายข้างกายเขา มิคกี้โอบกอดสุกี้อย่างหลวมๆและก้มลงหอมแก้มอย่างนุ่มนวล

  “ในที่สุดผมก็มีวันนี้”มิคกี้ยังเสียวท่อนเอ็นอยู่และยังไม่ยอมหลับใหล

  “เหรอ ครั้งแรกใช่ไหม”

  “ใช่โอเคไหม”

  “ครั้งแรกก็ทำได้ดีทีเดียว”สุกี้ยิ้มนิดเดียวให้มิคกี้

  “ครั้งแรกของหน่อยทำไมชำนาญจัง”มิคกี้จ้องมองหน่อย

  “โอ๊ย อายุเกินสิบแปดแล้วจะมาครั้งแรกได้ไง”

  “ถึงว่า”มิคกี้เริ่มสงสัยแล้วว่านี่ใช่หน่อยจริงหรือเปล่า เพราะหน่อยจะเป็นคนขึ้อายมากและจะไม่มีวันพูดจาเช่นนี้เป็นอันขาด

  “ถ้าอยากได้ต่ออีกก็ได้นะ ยังแข็งอยู่เลย”สุกี้จับท่อนเอ็นของมิคกี้เล่น

  “ถ้าอมให้ก็ได้”มิคกี้ยังติดใจลีลารักที่สุกี้มอบให้ไม่หาย

  “ติดใจซิท่า”

  “แต่ทำไมหน่อยไม่เศร้าเลยล่ะ”มิคกี้กรอกตาไปมาด้วยความสงสัย

  “ทำไมต้องเศร้า ก็สบายดีนี่ วันๆไม่ต้องทำอะไรได้แต่เรียนหนังสือ และกลับห้องมาเจอหนุ่มหล่อ”

  “แต่เมื่อครู่ก่อนที่เรามาจากที่นี่ พึ่งทะเลาะกับพ่อและแม่กันมา เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนนี่”

  “เพ้อเจ้ออะไรอีก หมดสนุกแล้ว”สุกี้เลิกจับท่อนเอ็นของมิคกี้และลุกขึ้นแต่งตัวทันที

  “กลับห้องไปได้แล้ว”สุกี้หยิบเสื้อผ้าของมิคกี้มาวางไว้ใกล้ๆ

  “หน่อยเป็นอะไร นายไม่ใช่หน่อยแน่ๆแต่เป็นสุกี้ใช่ไหม”มิคกี้ลุกขึ้นนั่งทันที

  “จะหน่อยจะสุกี้ก็คนเดียวกันนั่นแหละ นายนี่เรื่องมากจริงๆเสร็จแล้วก็น่าจะจบจะมาต่อความยาวสาวความยืดทำไมว่าเราเป็นใครมาจากไหนแค่สนุกแค่นั้นก็น่าจะจบ”

  “ทำไมหน่อยพูดแบบนี้ คนรักกันเขาไม่พูดจากันลักษณะนี้หรอก”

  “รักกันตอนนี้ พึ่งเจอหน้ากันไม่กี่วันนี่เอง นายนี่หลงตัวเองไม่ใช่เล่นเลยนะ คิดว่าตัวเองหล่ออยู่คนเดียวหรือไง ทั้งมหาวิทยาลัยหล่อกว่านายมีตั้งเยอะ เราจะมาเสียเวลากับผู้ชายคนเดียวทำไม แต่อย่างว่าหนอผู้ชายยุคเก้าศูนย์น่ากินทั้งนั้นเลย ดิบๆแบบนี้แหละเราชอบ”สุกี้ยิ้มและเคลิ้มไปในตัว

  “จริงด้วยนายคือสุกี้แล้วหน่อยไปไหน”มิคกี้ตื่นตระหนกและกังวลใจเป็นอย่างมาก

  “นายเป็นอะไร เดี๋ยวหน่อยเดี่ยวสุกี้ บอกให้ก็ได้เราคือสุกี้ไม่ใช่หน่อยหรอก จะได้ไม่ต้องมาพร่ำเพ้อพรรณา ช่างไร้สาระเสียจริงๆ”

  “หน่อย”มิคกี้หน้าตาซีดเซียวมองซ้ายมองขวา

  สุกี้มองมิคกี้ด้วยความสงสัยว่าเป็นอะไร ถึงสีหน้าได้ซีดเซียวขนาดนี้ แต่เขาดันมองข้ามไปว่ามิคกี้น่าจะอยู่ในโลกอนาคตกับเขาด้วย ส่วนมิคกี้ถึงจะรู้แล้วว่าคนที่เขาหลับนอนด้วยไม่ใช่หน่อยแต่เป็นสุกี้ที่สลับร่างมาในอดีต

  “เอ้า นั่งเป็นใบ้ไปได้ ใส่เสื้อผ้าแล้วกลับห้องไปได้แล้ว”สุกี้รู้สึกหงุดหงิดเพราะทีแรกนั้นมิคกี้หล่อเร้าใจ ลีลารักก็ใช้ได้แต่ดันเพี้ยนในความคิดของเขา

  มิคกี้ได้สติด้วยเสียงแหลมๆของสุกี้เขาจึงลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าทันที และหันมามองสุกี้ด้วยใจที่แตกสลาย ถึงใบหน้าคนตรงหน้าจะเหมือนหน่อย แต่ในภายไม่ใช่หน่อย จึงทำให้มิคกี้มีสองความรู้สึกที่แตกต่าง ด้วยจิตใจของมิคกี้ตอนนี้เขายังคิดถึงหน่อย ถวิลหากลัวว่าหน่อยจะเป็นอันตรายในโลกอนาคต มิคกี้พลางคิดไปว่าทำไมตัวเขายังมาในอดีตได้ แต่ทำไมหน่อยไม่มาด้วย นั่นแสดงว่าหน่อยอาจอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถจะไปไหนมาไหนได้ มิคกี้ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มใจและเครียดอย่างหนักหน่วง

  “เป็นอะไร”สุกี้เขามาเขย่าแขนของมิคกี้

  “เปล่า”มิคกี้พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องของหน่อยทันที

  มิคกี้เดินออกจาห้องของหน่อยมาถึงตรงบันได้ทางลง เขาก็ได้เห็นสุชาดากับพายัพเดินเคียงคู่กันมา พอประจันหน้ากันเขาก็ได้กลิ่นเบียร์ฟุ้งจากพายัพและสุชาดา

  “อ้าวมิคกี้ ห้องนายอยู่ข้างล่างไม่ใช่เหรอ นี่ก็ดึกแล้วขึ้นมาหาใคร”พายัพพูดขึ้น

  “จะมาใครล่ะถ้าไม่ใช่หน่อย”สุชาดาอมยิ้ม

  “อ่อ เข้าใจแหละ”พายัพพยักหน้า

  “ไปไหนกันมากลิ่นเบียร์หึ่งเลย”มิคกี้มองหน้าทั้งสอง

  “ไปเที่ยวผับมา”พายัพพูดขึ้น

  “ไปกันสองคนนี่นะ”มิคกี้มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

  “ใช่”พายัพพยักหน้า

  “แล้วทำไมนายยังไม่กลับบ้าน”มิคกี้รู้สึกไม่ค่อยพอใจพายัพที่ทำตัวแบบนี้

  “ที่นายยังไม่กลับห้องเรายังไม่ว่านายเลย ถ้าเราไม่กลับบ้านก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร เพราะนายไม่ใช่พ่อเรา ”ด้วยความเมาและขัดเคืองในอารมณ์ที่มิคกี้ยืนขวางทางเขา

  “พายัพพูดกับเพื่อนดีๆหน่อย มิคกี้อย่าโกรธพายัพเลย เขาก็เป็นแบบนี้แหละปากไม่ค่อยดี”สุชาดามีสีหน้าที่จริงใจมาก

  “ถอยไป”พายัพดันร่างของมิคกี้ออกห่างและกระซิบข้างหูของมิคกี้

  “เสร็จแล้วจะไปหาที่ห้องนะจะเล่าให้ฟัง แต่คืนของตัวก่อนนะเพื่อนยาก”พายัพตบที่บ่าของมิคกี้และเดินไปยังห้องสุชาดา

  มิคกี้มองตามด้วยหัวใจที่แบ่งเป็นสองส่วน เห็นด้วยกับรักครั้งนี้และแอบเสียดายโสภิตา เพราะถ้าพายัพแต่งงานกับโสภิตาก็จะไม่เกิดการหย่าร้าง นั่นเท่ากับจะไม่มีปัญหาระหว่างเขากับหน่อยอย่างแน่นอน แต่ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วมิคกี้ไม่รู้จะแก้หนทางนี้อย่างได้อย่างไร

  เช้าวันใหม่มิคกี้ไปเรียนแต่เช้า เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้หลับนอนซักเท่าไร เพราะมัวคิดแต่เรื่องของหน่อยที่ไม่ตามเขามาในอดีต มิคกี้จึงกลัวว่าหน่อยจะเป็นอะไรมากจนที่เขาจะรับได้ ถ้าได้รับรู้ความจริง ยิ่งเมื่อคืนเจอพายัพกับสุชาดาพ่อกับแม่ของเขาในอดีต ที่มีความสัมพันธ์เกินเลยกันไปแล้ว ยิ่งทำให้มิคกี้เครียดหนักขึ้นกว่าเดิม

  “มิคกี้”พายัพเรียกเพราะเห็นมิคกี้นั่งนิ่งๆ

  “มีอะไร”

  “เราต้องถามนายมากว่าเป็นอะไร ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ถ้าเป็นเรื่องของที่นายชอบหน่อย อันนั้นมันก็เรื่องของนายไม่เกี่ยวกับเรา แต่นายก็ยังเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม ไม่ต้องอายหรอกเพื่อน”

  “คือ  เราไม่ได้อาย แต่เราไม่สามารถบอกนายได้”มิคกี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่

  “เฮ้ย อย่าบอกนะว่านายชอบเรา อย่าคิดเช่นนั้นนะ ถ้านายคิดแบบนั้นเลิกคบเป็นเพื่อนแน่”พายัพเริ่มใจคอไม่ดี

  “บ้า นายเป็นเพื่อนเป็นพ่อเรา ใครจะไปคิดอย่างนั้น”

  “เพื่อนก็พอ อย่าพึ่งเป็นพ่อเลยแก่ไป นายนี่แปลกจะเอาเราเป็นพ่อให้ได้”

  “เมื่อคืนนายกับสุชาดา”มิคกี้อ้ำอึ่ง

  “ก็เหมือนนายกับหน่อยนั่นแหละ”พายัพหัวเราะ

  “คุยอะไรกัน”จรัญเพื่อนของหน่อยกับสุชาดาในสมัยมัธยม แต่มาเรียนคณะรัฐาศาสตร์ ได้ยินคำว่าหน่อย สุชาดาเขาจึงรีบเดินมาทันที

  “เปล่าไม่มีอะไรหรอก”พายัพพูดขึ้นทันที

  “ยังจะมาเปล่าอีกก็ได้ยินอยู่ว่าหน่อยกับสุชาดา”จรัญนั่งลงข้างๆมิคกี้และมองหน้ามิคกี้กับพายัพสลับไปสลับมา

  “อ่อ ก็มิคกี้มันบอกว่าชอบหน่อยจะจีบดีไหม”พายัพพูดขึ้น

  “ทุกวันนี้ยังไม่ได้จีบอยู่อีกเหรอ เห็นมองตาเยิ้มทุกวันที่ได้เจอ”จรัญมองหน้ามิคกี้ แต่มิคกี้นิ่งเฉยเพราะเขารู้ว่าในตอนนี้หน่อยได้หายแล้ว แต่เป็นสุกี้ที่มาอยู่แทนในร่างของหน่อย

  “อ้าวนายรู้เหรอ”พายัพแอบขำตัวเอง

  “แล้วยังรู้อีกว่านายก็จีบสุชาดาอยู่ แต่บางครั้งก็ไปหาโสภิตาที่คณะอักษรศาสตร์ สำหรับมิคกี้ไม่เป็นไรเพราะมีหน่อยคนเดียว แต่นายนั่นแหละตัวปัญหาเลือกเอาสักคน ขืนนายยังจับปลาสองมือ ระวังจะอดไม่ได้สักคนคอยดูนะ”จรัญมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจในตัวของพายัพ เพราะถึงอย่างไรสุชาดาก็เป็นเพื่อนของเขา

  “นายก็ เราก็รักสุชาดานั่นแหละ ส่วนโสภิตาพ่อกับแม่เราอยากให้คบ เราก็ไปหาให้พ่อแม่สบายใจแค่นั้น แต่จริงๆแล้วเรารักสุชาดา”

  “ให้มันแน่นะ”

  “แน่ซะยิ่งกว่าแซ่แป้งอีก เอาเป็นว่าเย็นนี้เราไปเที่ยวกันไหมเดี๋ยวมิคกี้เลี้ยง”

  “หึ ทำไมต้องเป็นเราทุกที”มิคกี้หันมามองพายัพ

  “ก็นายไม่ได้เลี้ยงพวกเราหลายวันแล้ว ชวนไปไหนก็ไม่ได้ไปอยู่แต่ในห้อง ตอนแรกนึกว่าจะเป็นนางห้องซะแล้ว”

  “นั่นไม่ใช่เราเป็นต่อ”มิคกี้เผลอพูดขึ้นมา

  “เอาอีกแล้วเดี๋ยวต่อเดี๋ยวมิคกี้สรุปจะให้เรียกว่าอะไรเนี่ย”พายัพเกาหัว

  “มิคกี้”

  “มิคกี้ก็มิคกี้ ไม่รู้ว่าใครตั้งชื่อให้ไม่ดูเบ้าหน้าลูกตัวเองเลย”พายัพหัวเราะร่วน

  “พ่อนั่นแหละ”

  “โอ้ เราขอโทษนะไม่ได้ทันคิด อย่าโกรธเราเลย เราไมได้ตั้งใจ ที่ว่าพ่อของนาย”

  “เราก็อยากเห็นเบ้าหน้าลูกนายเหมือนกันจะเป็นอย่างไง ก็หน้านายกับเรายังคล้ายกัน ถ้านายมีลูกก็คงไม่ต่างกันหรอก นายดูหน้าเราไว้ ลูกนายจะหน้าเหมือนเรานั่นแหละ”

  “โกรธจริงด้วย”พายัพมองมิคกี้ตาค้าง

  “จะว่าไปนายสองคนถ้าบอกเป็นพี่น้องกันเราก็เชื่อนะ”จรัญมองหน้าทั้งสองแล้วอมยิ้ม

  มิคกี้คิดในใจพ่อของเขานี่ปากคอเลาะร้ายมากตอนหนุ่มๆ แต่ทำไมพอแก่ตัวลงถึงเป็นหนูเชื่องๆตัวหนึ่งตอนอยู่กับโสภิตา ส่วนตอนอยู่กับสุชาดามิคกี้คิดไม่ออกว่าเป็นอย่างไร เพราะเขาไม่ได้สัมผัสในช่วงเวลานั้น