ชุลมุนปั่นป่วน

  ต่อตัวจริงได้กลับมาแต่กลับมาพร้อมกับรอยฟกซ้ำจากหมัดของพายัพ วันนี้เป็นวันเสาร์ถือเป็นความโชคดีของเขา ที่ไม่ต้องไปเรียนเพราะร้สึกปวดที่ใบหน้า แต่นั่นไม่เท่ากับที่เขาหาทองและแหวนไม่เจอ ต่อค้นจนทั่วห้องและนั่งครุ่นคิดอยู่นานแต่เขาก็นึกไม่ออก ในระหว่างที่ต่อกำลังนึกว่าทองของเขาหายไปไหน เกรทเพื่อนเคยรักก็มาเคาะประตูตามคำเชิญชวนของมิคกี้ในร่างต่อ และพ่อกำนันของต่อที่บอกให้เกรทมาอยู่เป็นเพื่อน

  ต่อค่อยๆเดินไปเปิดประตูเพียงเขาเห็นหน้าเกรทยืนยิ้ม ต่อทำหน้าบึ้งใส่ทันทีและจะรีบปิดประตู

  “เดี๋ยวก่อน”เกรทดันประตูเข้าไป

  “มามีอะไร”

  “ก่อนที่จะถามเรา ขอเราถามก่อนหน้านายไปโดนอะไรมา”เกรทมีสีหน้าที่เป็นห่วงอย่างมาก

  “ไม่ต้องถาม ไม่ต้องรู้สักเรื่องจะได้ไหม กูบอกไม่ให้มึงมาแล้วมึงจะมาทำไมอีก”

  “ถามพ่อกำนันดูซิ”

  “เรื่องอะไร เกี่ยวอะไรกับพ่อของกู”ต่อมีสีหน้าที่สงสัย

  “ก็พ่อกำนันของนาย ไปหาพ่อของเราให้เรามาอยู่กับนาย บอกให้มาคุมความประพฤติของนาย”

  “ถึงว่าขนเสื้อผ้ามาเต็มหมด ของกินน่ะซื้อมาทำไมกูไม่ให้มึงอยู่หรอก”

  “อ้าว ก็นายบอกเราเองนี่ให้มาได้ มาทำอะไรกินกัน เราซื้อมาเต็มเลย ไหนๆเรากับนายอยู่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว ประหยัดออกซื้ออาหารมาทำกิน เมื่อก่อนนายก็กินฝีมือเราอยู่บ่อยๆ”

  “กูไม่กิน เจ็บปาก และไม่อยากจะกินของมึงด้วย มึงชอบไอ้นั่นแหละจะมากินกล้วยกู แผนสูงไอ้เกรทมึงกลับไปเลย”

  “กล้วยนายน่ากินตายเลย ถ้าเป็นกล้วยหอมทองยังพอว่า แต่นี่กล้วยเล็บมือนางยังหลงตัวเองหาว่าคนอื่นอยากกิน”เกรทอดขำไม่ได้

  “ไอ้เกรท มึงออกไปจากห้องของกูเลย กูไม่ต้อนรับมึง”

  “ไม่ไปเราอุตส่าห์ขนเสื้อผ้ามาแล้ว จะให้เรากลับไปอีกเหรอฝันไปเถอะ และอีกอย่างขืนเรากลับไปพ่อกำนันของนายจะมาว่าพ่อเราได้”

  “ไอ้หน้าด้าน กูไม่ให้อยู่แล้วยังอยากมาอยู่อีก”

  “นายจะว่าอะไรก็ว่าไป”

  เกรทได้ตัดสินใจหลังจากเมื่อคืน ที่พ่อของเขาบอกให้มาอยู่กับต่อ และเป็นจังหวะที่เมื่อวานมิคกี้ชวนให้มาทำอาหารกินกัน ทำให้เกรทรู้สึกอยากจะมาอยู่ด้วย และหาความจริงเกี่ยวกับมิคกี้และต่อ ว่าสองคนนี้มีเรื่องราวอะไรต่อกัน ทำไมถึงนิสัยเปลื่ยนไปเปลื่ยนมาและเปลื่ยนชื่อทุกครั้งที่นิสัยเปลื่ยน

  “กูเหลือทนกับมึงจริงๆเลยไอ้เกรท กูบอกแล้วว่าไม่ได้ชวนมาทำอะไรกิน”ต่อนั่งลงบนเตียงนอนด้วยความโมโห

  “นายไม่ใช่มิคกี้นี้ นายเป็นต่อใช่ไหม”เกรทอดสงสัยไม่ได้ ถึงแม้เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับต่อและมิคกี้ และอีกอย่างการพูดที่เปลื่ยนไปเพราะมิคกี้จะพูดเพราะ ส่วนตัวจะพูดห้วนๆตลอด

  “ไอ้เกรทมึงเป็นบ้าอะไรกูนี่แหละต่อ”

  “เมื่อวานยังเป็นมิคกี้อยู่เลยนี่”

  “กูนี่ไอ้ต่อ แล้วมิคกี้อะไรของมึงนะอยู่ไหน กูละงงทำไมตอนกูจำอะไรไม่ได้ต้องเป็นไอ้มิคกี้อะไรน่ะทำทุกทีเลย”

  “เราจะไปรู้เหรอ นายจำไม่ได้เหรอว่านาย0ไปไหนมา ทำอะไรไว้ที่ไหน”

  “กูจำไม่ได้”

  “หรือว่าตอนเป็นมิคกี้นายจำอะไรไม่ได้”

  “แล้วกูไปอยู่ไหน”

  “นายยังไม่รู้เลยเหรอว่าอยู่ไหน แล้วเราจะไปรู้เหรอว่านายอยู่ไหน”

  “กูจะไปรู้ได้ไงรู้อีกทีก็กลับมาแล้ว และก็มีเรื่องราวที่ไอ้มิคกี้ทำไว้”

  “นี่แหละที่นายต้องให้เราอยู่ด้วย เราจะคอยสังเกตดูไง เวลานายหายไป ถ้ามิคกี้กลับมาเราจะถามมิคกี้ตรงๆเลยว่า เป็นใครมาจากไหน”

  ต่อนิ่งไปชั่วครู่ เพราะเป็นความคิดที่ดี ถ้าเกรทอยู่กับเขาตลอด เวลา  ถ้าในช่วงเวลาที่เขาจำอะไรไ/มได้ หรือมิคกี้กลับมา เขาจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

  “ก็ได้ ที่กูให้มึงอยู่ด้วยก็เพื่อผลประโยชน์ล้วนๆนะ ไม่ใช่พิศวาสมึงหรอก”

  “เราก็ไม่ได้ได้พิศวาสนายเหมือนกัน ทำอย่างกับหล่อเต็มประดา”

  “ให้มันแน่เถอะหักห้ามใจตัวเองไว้ด้วยก็แล้วกัน ถึงแม้จะเป็นมิคกี้กลับมามึงก็ห้ามมีอะไรกับมัน เพราะมันเป็นร่างของกู ถึงมิคกี้จะรักมึงก็ตาม มึงก็ห้ามรักมัน มึงต้องรักกู เฮ้ย ไม่ใช่ มึงต้องไม่รักมันด้วยรู้ไหม”

  “ก็ได้เราไม่รักทั้งสองคนหรอก แต่เราว่าเรื่องของนายนี่ช่างน่าเหลือเชื่อเกินกว่าจะเชื่อได้นะ แต่ก็ต้องเชื่อ  เราสนิทกับนาย ทำไมจะไม่รู้ว่านายนิสัยแตกต่างจากมิคกี้อย่างสิ้นเชิง”

  “มึงพูดจาแปลกๆ”

  “ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ รอให้มิคกี้กลับมาก่อนก็ได้ เราจะทำให้มิคกี้ติดใจเลย นายกับไอ้มิคกี้เป็นคนเดียวกัน แต่นิสัยแตกต่างกัน นายเสร็จเราแน่ต่อ”เกรทพูดแหย่ต่อเล่น

  “กูจะไม่ให้มันกลับมาในร่างของกูอีกแล้ว มึงคอยดูเลยไอ้นี่มันเป็นใครมาจากไหน ถึงมาอยู่ร่างของกูได้ แต่ถ้ามันยังมาอยู่ร่างกูอีก เดี๋ยวสักวันหนึ่งกูจะไปอยู่ในร่างมันบ้าง”

  “เชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

  “กูก็ไม่อยากเชื่อ จะให้ทำไงล่ะก็มันน่าสงสัยนี่”

ในระหว่างที่ต่อกับเกรทพูดคุยกันอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ต่อจึงหยุดพูดกับเกรท เขารีบไปรับโทรศัพท์ทันที

  “ฮัลโหล”

  “พ่อให้อานกโอนเงินไปให้แล้วนะหนึ่งหมื่น”

  “โอนมาทำไม ผมไมได้ให้โอน”

  “ไอ้ต่อมึงเป็นอะไรเมื่อวานยังให้กูโอนอยู่เลย”

  “เหรอ ก็ได้ ทีหลังถ้าผมไม่บอกก็ไม่ต้องโอนมานะ”

  “ก็มึงเป็นคนบอกกูเองนี้ว่าให้โอนไปให้ จะไปซื้ออุปกรณ์การเรียน”

  “อ่อ ก็ได้โอนมาแล้วไม่เป็นไร”

  “กูมีอีกเรื่องจะคุยกับมึง”

  “เรื่องอะไร”

  “กูคุยกับพ่อไอ้เกรทมันแล้วนะ ว่าจะให้ไอ้เกรทมาอยู่ห้องเดียวกับมึงน่ะ”

  “ไอ้เกรทมันมาแล้ว มันอยู่ที่ห้องผมนี่แหละ”

  “ไอ้เกรทนี่มาไวจริงโว้ย เห็นไหมเพื่อนที่ดีต้องแบบนี้ กูเห็นพวกมึงสองคนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก บางวันมึงก็ไปนอนบ้านไอ้เกรท บางวันไอ้เกรทก็มานอนที่บ้านเรา เห็นไหมเมื่อก่อนยังอยากนอนด้วยกัน ตอนนี้มึงก็นอนด้วยกันไปก่อนเถอะ พอมีเมียก็ไม่อยากนอนด้วยกันแล้ว เก็บเวลาดีๆของความเป็นเพื่อนไว้”

  “เข้าใจแล้วครับพ่อ”

  “แล้วมึงสองคนอย่าทะเลาะกันรู้ไหม โดยเฉพาะมึงชอบหาเรื่องไอ้เกรทตลอด”

  “ผมลูกพ่อหรือไอ้เกรทลูกพ่อ”

  “มึงลูกกู แต่กูอยากได้ไอ้เกรทเป็นลูก มันนิสัยดีว่านอนสอนง่าย ไม่เหมือนมึงหรอกดื้อด้าน”

“ ทำไมไม่เอามันเป็นลูกเขยซะล่ะ”ต่อรู้สึกอิจฉาเล็กๆที่พ่อชอบชมเกรทต่อหน้าเขาเป็นประจำ

  “อยากได้สิ ถ้าลูกเขยแบบนี้ดีใจตาย”

  “พ่อ”ต่อเสียงสูง

  “อะไรของมึง กูจะเอาเกรทเป็นลูกเขยไม่ได้เหรอ หรือมึงจะให้ไอ้เกรทป็นลูกสะใภ้ว่าไง”

  “มันคงอยากเป็นลูกสะใภ้พ่อนั่นแหละ”

  “ไอ้นี่มึงคิดอะไรเป็นจริงเป็นจังไปหมด กูมีมึงเป็นลูกคนเดียว เป็นลูกชายด้วย กูก็ต้องการลูกสะใภ้ที่เป็นผู้หญิงซิ”

  “ก็นึกว่าพ่ออยากได้ไอ้เกรทเป็นลูกสะใภ้ซะอีก”

  “ถ้ามันเป็นผู้หญิง กูจะหมั้นตั้งแต่เด็กแล้ว”

  “ถ้าพ่ออยากได้มันก็ขอให้ผมเลย”ต่อพูดไปด้วยความโมโห

  “กูส่งมึงไปเรียนนะ ไม่ใช่ส่งให้มึงมาพูดประชดประชันกู เบื่อวะคุยกับมึงนี่วันๆหนึ่งนิสัยเปลื่ยนไปเรื่อย พอแค่นี้แหละกูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว”

  กำนันบุญมีวางสายทันที เพราะถ้าคุยเยอะไปกว่านี้ อาจทำให้ความดันขึ้นได้ เพราะต่อชอบเถียงประชดประชันตลอดเวลา

  “อะไร”เกรทถาม

  “ยังมีหน้ามาถามอีก มึงก็รู้อยู่แล้วนี่ เรื่องที่มึงต้องมาอยู่กับกูนี่ แต่เมื่อวานกูไม่เคยขอเงินพ่อเลยนะ มึงรู้ไหมทองกับแหวนกูหายไป มันหายไปไหนก็ไม่รู้ ไอ้มิคกี้มันเอาไปทำอะไรหรือเปล่า แค่นั้นยังไม่พอไอ้พายัพมันต่อยกู หาว่ากูกับสุชาดาอยู่ในห้องกันสองคน กูยังไม่เคยได้คุยเลยกับสุชาดงสุชาดาอะไรนั่น นี่ก็ตัวดีเลยเหมือนกันนะ สุชาดาน่ะหาว่ากูชอบหน่อย ถ้าบอกว่าเป็นมึงกูไม่ว่าอะไรเลย”

  “อะไรนะ มึงชอบกูเหรอ”

  “เปล่า กูหมายถึงถ้าสงสัยมึงกับกูมีอะไรกันก็ไม่แปลก มาหาว่ากูกับหน่อยามีอะไรกันมันแปลกกูยังไม่เคยคุยกับหน่อยเลย เหมือนอย่างกับสุชาดานั่นแหละกูไม่เคยคุย”

  “เหรอ”เกรทอมยิ้ม

  ต่อเริ่มเชื่อเรื่องที่ว่ามิคกี้เข้ามาอยู่ในร่างของเขาเป็นบางครั้ง และหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต่อนั้นไม่รู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น ส่วนเกรทนั้นก็เชี่อด้วยเหมือนกัน เพราะเขาสนิทกับทั้งสอง จึงเห็นนิสัยที่แตกต่างกัน

  “มึงซื้ออะไรมากูหิว ไหนๆมึงก็จะมาอยู่กับกูแล้ว มึงต้องทำอะไรให้กูกินบ้าง”

  “ไหนบอกจะไม่กินไง”

  “มึงจะให้กูลงไปข้างล่างหน้าตาบูดเบี้ยวอย่างนี้นะ”

  “เอ่อ สงสารลูกหมาตาปูดบวมทำก็ได้”เกรทหัวเราะ

  “ไอ้เกรท ปากมึงเหรอน่ะ เดี๋ยวปากมึงจะเหมือนปากกูขืนพูดมาก”

  “ล้อเล่นแค่นี้ก็ไม่ได้ มึงนั่งอยู่นี่แหละเดี๋ยวกูไปทำเอง”

  เกรทนั้นได้ซื้อหมู ไก่ ไข่ และผักอีกหลายชนิดมาเพื่อตุนไว้ทำอาหารกิน แต่ในเมื่อต่อปากเจ่อ หน้าตาปูดบวม เขาจึงทำข้าวต้มเพียงอย่างเดียวให้ต่อกิน ซึ่งต่อก็พอใจอย่างมากเพราะเกรททำอร่อย และรู้ใจรสชาติที่ต่อชอบกิน ต่อจึงกินข้าวต้มหมูที่เกรททำให้จนหมดถ้วย

  “อร่อยเหรอ”

  “งั้นๆมันหิวเลยกินได้”

  “เหรอ”

  “ฮือ”

  เกรทต้องทำตัวเป็นแม่บ้านเก็บถ้วยชามไปล้าง ส่วนต่อนอนบนเตียงดูทีวีอย่างสบายใจ แต่เกรทก็ไม่ได้ใส่ใจและชอบด้วยซ้ำที่ทำให้ต่อพอใจและสบายกาย แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเกิดมิคกี้กลับมา เขาจะทำตัวอย่างไรเพราะตอนนี้เขาไม่แน่ใจซะแล้ว ว่าชอบมิคกี้หรือต่อ ถึงแม้มิคกี้จะมีใจให้หน่อย แต่เกรทก็ไม่สามารถตัดใจให้ขาดได้ เพราะเขาแยกความรู้สึกรักระหว่างต่อกับมิคกี้ไม่ออกซะทีเดียว

  เมื่อเกรทอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นเตียงมานอนใกล้ๆต่อที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ พอเกรทขึ้นไปเท่านั้นต่อก็หันหน้ามาทันที

  “มึงไปนอนข้างล่างเลย”

  “เตียงออกจะใหญ่นอนสองคนได้สบาย”

  “กูไม่ให้มึงนอนด้วยหรอก กูไม่ไว้ใจมึง”

  “ก็บอกแล้วว่าเราไม่ทำอะไรนายหรอก”

  “กูไม่เชื่อ ถ้ากูหลับมันก็ไม่แน่”

  “ถึงเรานอนข้างล่างเราก็ยังมาลักหลับนายได้อยู่ดี มึงจะอะไรหนักหนาเราง่วงนอนแล้ว”เกรทล้มตัวลงนอนทันที

  ต่อจนปัญญาที่จะทำอะไรไปมากว่านอนดูเกรทนอนข้างๆ เพราะถึงอย่างไงเกรทก็เป็นเพื่อนของเขาตั้งแต่วัยเด็ก เคยกินนอนเที่ยวด้วยกันมาก่อน ต่อจึงปิดทีวีแต่เปิดไฟไว้

  “ทำไมไม่ปิดไฟ”เกรทถาม

  “กูไม่ปิดกลัวมึงทำอะไรกู”

  “เอ่อ แล้วแต่นาย ”

  เกรทล้มตัวลงนอน ส่วนต่อเอาหมอนข้างมากั้นไว้ หลังจากนั้นเขาก็หลับตาลง ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานต่อก็สู่ภวังต์ในห้วงนิทรา