ความในใจที่บอกไป

ต่อในร่างของมิคกี้จำเป็นต้องไปเล่นฟุตบอลการกุศลที่ต่างจังหวะ เพราะบิวปฏิเสธท่าเดียว ถึงจะชอบยูโรแค่ไหนบิวก็ไม่สามารถที่จะไปเล่นฟุตบอลได้ ต่อจึงจำเป็นต้องไปเล่นแทนมิคกี้ ซึ่งความสามรถของต่อนั้นก็ยังพอไหวเล่นได้ตามปกติ ไม่ถึงขั้นเทพอย่างมิคกี้ที่ฝึกซ้อมมาตั้งเด็ก และการแข่งขันในครั้งนี้มิคกี้ลงได้แค่ครึ่งแรก เพราะครี่งหลังเปลื่ยนตัวพักยาว ผลการแข่งขันทีมของมิคกี้แพ้ราบคาบ

  ถึงจะไปแข่งฟุตบอลต่างจังหวัด แต่ละคนนั้นล้วนเป็นลูกหลานไอโซคนร่ำรวย ที่พักต้องอยู่ในโรงแรมสุดหรู และต่อก็ได้พักห้องเดียวกับยูโร ซึ่งก็ได้สร้างความพึ่งพอใจให้ยูโรอย่างมาก ส่วนตัวต่อก็เฉยๆเขาไม่กลัวยูโร หรือคิดว่ายูโรจะทำอะไรเขาแบบเกรท

  “วันนี้นายเป็นอะไรฝีมือตกไปเยอะ”

  “เราก็เล่นประมาณนี้อยู่แล้วนะ”ต่อนั่งกดมือถือดู เพราะช่วงนี้ต่อติดโทรศัพท์มือถือมาก

  “มิคกี้นายนี่ระดับนักฟุตบอลทีมมหาวิทยาลัยเลยนะ เป็นไปไม่ได้ที่ฝีเท้านายจะมีอยู่แค่นี้”ยูโรสงสัยและจ้องมองต่ออย่างใคร่พิจารณา

  “มองอะไร”ต่อมองกลับ

  “ก็มองนายนั่นแหละ”

  “มองทำไม มีอะไรให้น่ามอง”

  “ไม่มองก็ได้อาบน้ำดีกว่า”ยูโรถอดเสื้อฟุตบอลออก หลังจากนั้นถอดกางเกงออกจนหมด จนเหลือร่างกายที่เปลือยเปล่า

  ต่อไม่ได้สนใจมองแม้แต่น้อย เพราะตอนอยู่กับเกรทที่ต่างจังหวัดก็ประมาณนี้ ต่างคนต่างไม่สนใจกัน ไมว่าจะแก้ผ้านอนหรือทำเรื่องอย่างอื่น เมื่อยูโรอาบน้ำเสร็จแล้วต่อก็เข้าไปอาบน้ำ จนต่ออาบน้ำเสร็จ ทั้งคู่ก็ขึ้นมานอนบนเตียง

  “มิคกี้ที่ฝีเท้านายตก เราว่านายยังทำใจเรื่องสุกี้ไม่ได้ใช่ไหม”

  “ไม่ใช่ เราไม่ได้สนใจอะไรสุกี้เลย เราไม่รู้จักด้วย ทำไมเราต้องเสียใจและทำใจไม่ได้ล่ะ”ต่อยังก้มเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่

  “แล้วนายเป็นอะไรเหมือนคนเล่นฟุตบอลไม่เป็น”ยูโรมองขาที่ขาวของต่อ ซึ่งตัดกับขาของเขามากที่ออกคล้ำ

  “เลิกถามได้แล้วเรากำลังเล่นมือถืออยู่นี่นายไม่เห็นเหรอ”

  “ตั้งแต่เข้ามาในโรงแรม เราก็เห็นนายดูแต่คิลปตลก และละครคุณธรรมไม่คิดจะดูอย่างอื่นบ้างหรือไง”

  “มันมีอะไรให้ดูบ้างล่ะ เราเล่นเป็นแค่นี้ กำลังพึ่งหัดเล่น เราไม่กล้าโพสต์อะไร พอโพสต์ทีมีแต่คนมาคอมเม้นต์ หล่อจัง วาสนาผู้ใดหนอ”

  “ไม่ชอบเหรอ”ยูโรอมยิ้ม

  “คนชมก็ชอบสิ แต่ร่างนี้ไม่ใช่เรานี่”

  “ไม่ใช่นายแล้วเป็นใครล่ะ”

  “เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกเราพูดเรื่อยเปลื่อย เรานอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้กลับบ้าน”ต่อล้มตัวลงนอนทันที

  ยูโรหันหน้าตะแครงเข้ามาหาต่อ แต่เขาก็ยังไม่ได้ทำอะไร สักพักต่อก็นอนตะแครงหันหลังให้เขา ยูโรมองบั้นท้ายของต่อที่กลมตึง เขาอยากจะสัมผัสมันแต่ใจก็ไม่กล้า เขาได้แต่นอนมองจนเผลอหลับไปในที่สุด

  ใกล้สว่างยูโรรู้สึกตัวเพราะปวดฉี่ เขาจึงลุกเข้าไปในห้องน้ำและล้มตัวนอนอีกครั้ง แต่ท่อนเอ็นของเขาไม่ยอมอ่อนลงแต่อย่างใด ยูโรมองร่างของต่อที่ขาวใสผิวเนียนสะโพกกลมตึง เขาแท่บอดใจไม่ไหว ยูโรจึงค่อยๆเอื่อมมือไปสัมผัสที่บั้นท้ายของต่อ หลังจากนั้นเขาก็ล้มตัวลงนอน และโอบกอดต่อไว้อย่างหลวมๆ ใจของยูโรเต้นระรัวแต่เขาก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ยูโรเอื่อมมือไปที่เป้ากางเกงของต่อ ซึ่งก็แข็งไม่ต่างจากขอเขาเลย ยูโรจึงจับรูดขึ้นรูดขึ้นและสัมผัสให้ต่อมีอารมณ์ร่วม และก็เป็นดั่งที่ยูโรหวังท่อนเอ็นของต่อเริ่มตอบสนอง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ยูโรต้องการ เพราะยูโรอยากให้ต่อในร่างมิคกี้สัมผัสเขามากกว่า แต่เขาก็จำเป็นต้องทำเพราะต้องการเร่งเร้าอารมณ์ของต่อ

  ต่อเริ่มรู้สึกตัวเขาจึงพลิกตัวนอนหงาย อยากใคร่ได้สัมผัสให้มากกว่านี้ แต่ในเมื่อมันไม่มีอะไรก้าวหน้า มีแค่มือหยาบๆที่จับท่อนเอ็นของเขา ต่อจึงพลิกร่างนอนตะแครงเหมือนเดิม แต่มือข้างนั้นยังไม่เลิกจับท่อนเอ็นของต่อ แต่แล้วเขาก็ต้องลืมตาขึ้น เพราะของแข็งสัมผัสผัสที่บั้นท้ายของเขา

  เมื่อต่อลืมตาขึ้นและหันมามอง ต่อก็เห็นยูโรทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ ต่อจึงมองหน้ายูโรด้วยสีหน้าที่อยากได้คำตอบ

  “เปล่าก็แค่มันไปโดนเท่านั้น ผู้ชายตอนเช้าก็เป็นแบบนี้ทุกคนไม่ใช่เหรอ”

  “เป็นทุกคนน่ะใช่ แต่ทำไมนายต้องมาโดนที่ก้นของเราด้วย เมื่อกี้ก็นายใช่ไหมที่จับไอ้นั่นของเรา”

  “ใช่”

  “เหมือนไอ้เกรทอีกแล้ว”ต่อบ่นพึมพำ

  “ใครเกรท”ยูโรมีสีหน้าที่สงสัย

  “ก็ไอ้คนที่”ต่อหยุดพูดทันที และเขาก็จำสัมผัสนั้นไม่รู้ลืม เขายังจำรสรักที่เกรทมอบให้ ถึงแม้ในวันนั้นเขาจะไม่รู้ว่าเป็นเกรทก็ตามที มารู้อีกทีเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น

  “หรือว่านายเคยมีอะไรกับใคร”ยูโรพูดขึ้น

  “ไม่มี ว่าแต่นายอยากได้เราขนาดนั้นเลยเหรอ”

  ยูโรกำลังตัดสินใจที่จะพูดหรือไม่พูดดี แต่ในที่สุดเขาก็คิดว่า น่าจะพูดตามใจที่คิดทุกอย่างจะดีกว่า เพราะหลังจากวันนี้ไปเขากลับมิคกี้ ในความคิดของเขา ก็คงไม่เหมือนเดิมแล้วเป็นอย่างแน่นอน

  “ใช่ เราชอบนาย”

  ยูโรโผเข้ากอดร่างของมิคกี้ที่ต่ออยู่ภายในนั้น ต่อพยายามดิ้นสลัดให้ยูโรออกจากร่างกายของเขา

  “แต่เราไม่ชอบนาย”ต่อสลัดยูโรจนหลุดและหันมามองยูโร

  “ทำอย่างไงนายถึงจะชอบเรา”ยูโรมีสีหน้าที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

  “ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เพราะนายจะมาเล่นก้นเรา และเราก็ไม่ชอบให้ใครมาเล่นก้นของเรา”

  “แต่เรายอมที่จะเป็นของนายน่ะ เราไม่เคยรับ แต่เราทำเพื่อนายได้ทุกอย่าง นายจะเอาข้างหลังเราก็ได้นะ หรือจะให้เราอมให้ก็ได้”

  “ไม่ต้องหรอก เพราะดูท่าทางนายน่าจะทำได้ไม่ดี เพราะนายก็เป็นเหมือนเราไม่ใช่เหรอ”

  “ใช่ แต่เราทำเพื่อนายได้นะ”

  “แต่เราไม่ให้นายทำ เพราะมันเป็นการฝืนตัวเอง นี่ก็เช้าแล้วอาบน้ำเตรียมตัวกลับกันเถอะ ส่วนเรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป เราจะไม่เก็บมาจำอะไรทั้งนั้น”

  “นายมีคนอื่นใช่ไหม”

  “ใช่”ต่อหันหน้ามามองยูโร หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำ และ ใบหน้าของบิวก็โผล่ขึ้นมาในห้วงจินตนาการทันที

  ต่อยืนนิ่งๆให้น้ำไหลผ่านตัวด้วยใจที่สับสน ในอดีตเขาก็ต้องเจอเกรทลวนลาม แต่นั่นรสนิยมยังพอไปกันได้ แต่กับยูโรเขายังไม่ทันได้สนิทแม้แต่น้อย แต่เกรทเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจึงมีความผูกพันในส่วนลึกอยู่บ้าง แต่กับยูโรเขาไม่มีห้วงเวลานั้นเลย

  ยูโรนั่งก้มหน้าลงมองพื้นด้วยใจที่ร้าวรานสั่นสะเทือน เป็นความรู้สึกที่ผิดหวังและอับอายที่ได้รับการปฏิเสธ ถึงแม้ยูโรจะยอมเปลื่ยนรสนิยมรักของเขา ต่อในร่างของมิคกี้ก็ไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อยใจ ยูโรซ้ำใจเจ็บใจจนอยากจากที่นี้ไปโดยไว ยูโรนั่งอยู่อย่างนั้นจนต่อออกมาจากห้องน้ำ

  “เข้าไปอาบน้ำซิ”ต่อยยืนด้านหน้าของยูโรที่ก้มหน้ามองพื้นอยู่

  เมื่อยูโรได้ยินเสียงของต่อ เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองต่อ  ส่วนต่อก็มองหน้ายูโร แล้วเอื่อมมือตบที่บ่าของยูโร

  “เราเข้าใจนายนะ นายก็ต้องเข้าใจเราด้วย”

  ต่อยังแปลกใจไม่หาย เพราะก่อนหน้านี้เขาซ้อมเกรทซะหน้าเยินเลย ที่รู้ว่าโดนลักหลับ แต่กับยูโรเขาแค่พูดและปรับความเข้าใจ ส่วนหนึ่งนั้นต่อคิดว่า เขาอยู่ในอนาคตซึ่งเป็นโลกที่ต่อไม่คุ้นเคย  เขาจำเป็นต้องมีเพื่อนที่จริงใจสักคน ต่อจึงไม่อยากทำลายความสัมพันธ์นี้ให้ขาดสะบั้น