เรารักกันไม่ได้

  ต่อนั้นไม่สามารถที่จะเรียนและเข้าใจเนื้อหาในตำราเรียนได้ เพราะมิคกี้อยู่ถึงปีสามคณะบริหารธุรกิจ เขาจึงต้องให้บิวเพื่อนรักมาติวสอนที่บ้านอยู่เป็นประจำ และในวันนี้ก็เช่นเดียวกัน ซึ่งต้องมีการทำรายงานส่ง บิวจึงต้องมาช่วยเพื่อนรักไม่งั้นต่อในร่างของมิคกี้อาจเรียนไม่จบ

  บิวช่วยต่อทำรายงานจนเกือบสี่ทุ่มถึงเสร็จ ซึ่งทำให้ต่อนั้นซึ้งในน้ำใจบิวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยิ่งหน้าตาออกแนวน่ารักสดใจ ต่อจึงมีใจให้บิวจนสุดหัวใจ

  “เสร็จซะทีเนาะ”บิวบิดขึ้เกียจ

  “ใช่ เสร็จซะที ถ้าไม่ได้นายเราคงแย่แน่เลย”

  “เราก็ไม่เข้าใจนายเหมือนกัน ทำกับเด็กพึ่งอยู่ปีหนึ่ง นี่จะจบการศึกษาแล้วนะ ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

  “เรามันโง่ไง ฉลาดสู้บิวก็ไม่ได้”

  “ไม่ต้องมาชมให้เปลืองน้ำลายเลย”

  “ชมก็ไม่ได้ ถ้างั้นไปหาอะไรกินข้างล่างไหม”

  “ไม่ไปหรอก อยู่บนห้องนี้แหละกลัวนางยักษ์”

  “นายนี่ร้ายว่าแม่เลี้ยงเราอีก”

  “หรือว่าไม่จริง”

  “ก็จริงน่ะซิ อย่าพูดเรื่องอื่นเลย บิวไปอาบก่อนเถอะ เราจะได้นอนกันซะที เราง่วงนอนมากเลยรู้ไหม”

  “จร้า”

  บิวรับคำแล้วลุกขึ้นถอดเสื้อจนเผยเห็นผิวกายที่ขาวใสออร่ากระจาย ต่อจ้องมองอย่างหื่นกระหายใคร่อยากได้ ยิ่งให้นมสีชมพูเขารู้สึกหิวอยากเข้าไปสัมผัสดื่มดูด

  “มองอะไร”บิวรีบเอามือปิดหัวนมทันที

  “มองคนน่ารัก”ต่อยิ้ม

  “รู้แล้วน่ารัก ไม่ต้องชมทุกเวลาหรอก”

  บิวมองต่ออยู่พักหนึ่ง เขาจึงเดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ต่อนั่งเพ้อมโนตามลำพัง ต่อรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ใกล้ชิดกับบิว และอยากได้สัมผัสบิวในคืนนี้ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จนบิวอาบน้ำเสร็จออกมา ต่อก็ยังนั่งนิ่งไม่ขยับกายไปไหน

  “ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้เข้ามานอนกัน”

  “นอนกัน”ต่อย้ำ

  “ก็ใช่น่ะสิ”

  “นายยอมนอนกับเราเหรอ”

  “ถ้าไม่ให้นอนกับนายแล้วจะให้เรานอนกับใคร หรือว่าจะให้เราไปนอนกับยูโร”

  “เปล่า ๆ เราไปอาบน้ำก่อน อย่าพึ่งหลับล่ะ เราอาบน้ำไม่นานหรอก”ต่อรีบเปลื่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปในห้องน้ำทันที

  บิวส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูต่อในร่างมิคกี้ บิวยืนยิ้มอยู่พัก  หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปนอนบนเตียง และหลับตาลงแต่ยังไม่ได้หลับซะทีเดียว เมื่อต่อออกมาจากห้องน้ำ เขาได้เห็นบิวนอนนิ่งๆ ต่อก็คิดว่าบิวคงอ่อยเขา และรอเขาจนเผลอหลับไปอย่างแน่นอน

  ต่อจึงเช็ดตัวให้แห้งแล้วขึ้นไปบนเตียง เขาจ้องมองหน้าบิวแล้วอมยิ้ม หลังจากนั้นเขาค่อยๆก้มศีรษะจุมพิตที่แก้มของบิว แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองจากบิว เพราะเขาได้หลับลงไปแล้วอย่างง่าย

  ต่อจึงนอนลงข้างๆ และโอบกอดบิวอย่างทะนุถนอม ถึงตอนนี้เขาอยากมีความสัมพันธ์ทางกายกับบิวใจจะขาด แต่เขาก็อดใจไว้รอให้บิวตื่นตอนเช้าก่อน เพราะพรุ่งนี้ยังมีเวลาอีกทั้งวันที่จะสามารถสานต่อความสัมพันธ์นี้ได้ ต่อนอนกอดบิวจนหลับตามไปในที่สุด

  ใกล้รุ่งสางต่อรู้สึกตื่นตัวและตื่นเต้น เขาลืมตาขึ้นเห็นบิวนอนตะแครงหันหลังให้เขา จิตใจของเขาตอนนี้ อยากจะสัมผัสบั้นท้ายที่กลมตึง ต่อค่อยๆเอื่อมมือแตะที่ก้นของบิว ต่อขย้ำนิดหน่อยและปล่อยออก

  ต่อชะโงกหน้ามองใบหน้าของบิวที่กำลังหลับปุ๋ย เขาก้มลงจูบที่แก้มของบิวและไล่ลงสัมผัสที่ซอกคอ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ล้วงเข้าไปภายในกางเกงของบิว เพื่อที่จะจับก้นที่แสนนุ่มของบิว เขาลูบไล้สัมผัส และใช้มือแหย่ล้ำเข้าไปกลีบช่องทางรัก ต่อใช้นิ้วค่อยๆแหย่เข้าที่ช่องทางรัก ส่วนริมฝีปากก็ซอกซอนไซร้ซอกคอไม่หยุดหย่อน

  บิวยิ้มฉ่ำอุรา บิวกำลังฝันว่ายูโรเป็นฝ่ายกระทำเขา จนปล่อยอารมณ์ฝันไปไกล ต่อเอานิ้วมือที่แหย่ที่ช่องทางรักออก และค่อยๆดึงกางเกงนอนของบิวออกจนพ้นบั้นท้าย ต่อลูบบั้นท้ายที่ขาวเนียนของบิว

  “ขอเอาข้างหลังนะ”ต่อพูดขึ้น

  “ฮือ”

  ต่อแสนดีใจที่บิวตอบรับ เขาจึงถอดกางเกงออกจนท่อนเอ็นกระเด้งแข็งชูชัน ต่อเอาจ่อที่ช่องทางรัก ด้วยความที่บิวไม่ค่อยเจอเรื่องแบบนี้บ่อย เขาจึงรู้สึกเจ็บจึงพลิกร่างตะแครงหันหน้ามามอง และเขาก็ลืมตาขึ้น บิวตกใจดึงกางเกงขึ้นทันที และมองไปที่ท่อนเอ็นขนาดเล็กแต่ขยายใหญ่เต็มตัวของต่อ บิวตกใจลุกขึ้นนั่งทันที

  “มิคกี้นายทำอะไรลงไป เราเป็นเพื่อนกันนะ”

  “ใช่ เราเป็นเพื่อนกัน แต่เราก็รักกันได้นะ สามารถที่จะมีอะไรกันก็ได้”มิคกี้ดึงกางเกงปิดท่อนเอ็นและลุกขึ้นนั่งตามบิว

  “แต่ไม่ใช่กับเรา”

  “ทำไมล่ะ”ต่อมีสีหน้าที่ไม่เข้าใจ

  “เรามีความเป็นเพื่อนมากกว่าที่จะเป็นแฟน”

  “ก็มีหลายคู่จากเพื่อนกลายมาเป็นแฟน”

  “นั่นมันก็จริงแต่เราทำไม่ได้หรอก อย่างแรกนายเป็นแฟนเก่าของเพื่อนสนิทเรา ถึงแม้ตอนนี้เราจะไม่ค่อยสนิทกับบอมบอมแล้วก็ตาม แต่เราก็ยังไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้”

  “เราไม่รู้ว่าเรื่องราวระหว่างนายกับบอมบอมเกิดอะไรขี้นน่ะ แต่ที่เรารู้เราชอบนายมาก”

  “ที่นายชอบเรา นายคิดว่าเราคงเป็นตัวแทนบอมบอม เราทำใจไม่ได้หรอกที่นายจะคิดเช่นนั้น”

  “เราไม่ใช่มิคกี้ เราต่อมาจากอดีต ตัวเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมิคกี้”

  “เพ้อเจ้อไปกันใหญ่ เรายื่นคำขาดถ้านายยังมายุ่มย่ามกับเราเรื่องนี้อีก เราเลิกคบกันทันที”

  “ใช่สิ เราไม่ใช่ยูโรนี่ เราไม่ใช่คนสำคัญสำหรับนาย”ต่อหน้าบึ้ง

  “นายนั่นแหละเป็นคนสำคัญสำหรับเรา เพราะนายช่วยเหลือเราหลาอยย่างเรายังจำได้ไม่ลืม แต่ยูโรแค่คนที่เราแอบชอบ แต่ท้ายที่สุดถ้าเขาไม่ชอบเรา ทุกอย่างมันก็จบเราก็ทำใจได้ แต่นายไม่ใช่นายเป็นเพื่อน เป็นผู้มีพระคุณกับเรา นายต้องสำคัญมากกว่ายูโรอยู่แล้ว”

  “ถ้าเป็นอย่างงั้นนายก็ต้องรักเราได้”

  “ไม่ได้ นายเป็นเพื่อนที่เรารักที่สุด ถ้านายไม่อยากจะเสียเพื่อนไปนายควรทำใจ รักเราแบเพื่อนเหมือนแต่ก่อน เราเข้าใจนายอกหักจากบอมบอม แล้วสุกี้คนที่นายรักได้เสียชีวิตไปแล้ว นายคงทำใจลำบาก แต่เราเป็นเพื่อนนายน่ะมิคกี้”

  ต่อรู้สึกเศร้าใจเสียความรู้สึกที่มีต่อบิวอย่างมาก  เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันถึงมาชอบบิวได้มากมายขนาดนี้ แต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกชอบยูโรแม้แต่น้อย

  “นายรักยูโร แต่ ยูโรไม่ได้รักนายนี่”

  “เรารู้ แต่เราจะทำให้ยูโรรักเราให้ได้”

  “เราก็เช่นเดียวกัน เราจะทำให้นายรักเราให้ได้”

  “มิคกี้ มันไม่เหมือนกัน เรามีเพื่อนที่ลักษณะคล้ายๆเรา บอมบอม สุกี้ นายสนใจไหมเราจะติดต่อให้นาย และมีหลายคนแอบชอบนายอยู่เหมือนกัน”

  “เราไม่เอาใครทั้งนั้น เอ่อ ทำไมยูโรจะไม่เหมือน ไอ้ยูโรมันยังรักเราได้”ต่อเผลอพูดออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

  “เป็นไปไม่ได้ ยูโรเป็นเหมือนนาย อย่ามาเพ้อเจ้อ”

  ในเมื่อต่อเผลอพูดออกไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจจะพูดความจริงให้หมด เพื่อที่จะให้บิวได้ทำใจเรื่องยูโร ถึงแม้เรื่องนี้ไม่สามารถที่จะทำให้บิวรักเขาได้ แต่อย่างน้อยสามารถทำให้บิวเลิกรักยูโรได้ แค่นี้ต่อก็พอใจอย่างมาก เพราะอนาคตเขาสามารถที่จะทำให้บิวรักเขาได้ ต่อคิดไว้เช่นนั้น

  “เพ้อเจออะไร มันจะมาลักหลับเรา แต่เราไม่ยอม แต่มันก็ยอม”

  “ยอมอะไร”

  “ยอมเป็นของเราไง มันยอมเป็นทุกอย่าง ยอมให้เราเอาข้างหลังยอมอมให้เรา”

  บิวตกตะลึงกับคำพูดของต่อ แต่เมื่อเขาคิดให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง ซึ่งบิวก็เห็นความเป็นไปได้หลายอย่าง เพราะทุกครั้งที่ยูโรอยู่กับต่อ เขาจะมีอาการที่ดีใจเป็นพิเศษ เขายังอดแปลกใจไมได้เลยว่าสายตาที่ยูโรมองมิคกี้นั้น ไม่น่าใช่สายตาที่มองแบบเพื่อน

  “ทำไมนายไม่ยอม”

  “ก็เราไม่ได้รักยูโรแต่เรารักนาย”

  “นายรู้สึกหรือยัง”

  “รู้สึกอะไร”

  “นายก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกของยูโรตอนนี้ ที่นายปฏิเสธปฏิเสธยูโรน่ะ และอีกอย่างนายถูกเราปฏิเสธด้วย นายรับความรู้สึกนี้สองอย่างในเวลาเดียวกัน”

  “เราไม่เข้าใจ เราไม่คิดอะไรทั้งนั้น”ต่อมีสีหน้าที่งงนิดหน่อย

  “ถ้านายอยากอยู่อย่างเจ็บๆ นายก็อยู่ไป แต่เราไม่เอาด้วยหรอก”

  “นายก็เจ็บเหมือนกันกับยูโร”

  “เราไม่อยู่หรอกแบบเจ็บๆ ถ้าท้ายที่สุดแล้วยูโรไม่สามารถรักเราได้ ทุกอย่างก็จบ”

  บิวคิดไว้แล้วว่าจะไปหายูโรที่บ้าน เพื่อไปสอบถามความจริงที่ต่อพูดมานั้นจริงเท็จแค่ไหน

  “แต่ว่า บิวเราทำใจไม่ได้จริงๆ”

  “ แต่เราคิดว่านายทำใจได้ เพราะกับบอมบอมนายยังทำใจได้เลย ไหนจะสุกี้อีก นายทำใจเร็วเวอร์”

  ต่อมองหน้าบิวแล้วก้มหน้าลงต่ำลง เพราะทั้งสองคนที่บิวว่ามาต่อไม่รู้จัก แต่ไม่รู้จะสามารถอธิบายให้บิวเข้าใจได้อย่างไง ส่วนบิวมองต่อแล้วหลับตาถอนหายใจ และคิดว่าจะต้องไปเคลียร์กับยูโรให้จบเรื่องรักสามเส้าซักที