Step by Step จับจังหวะรัก

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านนอกสูดลมหายใจลึกเพื่อเรียกความมั่นใจและบอกกับตัวเองว่าทำได้อยู่แล้ว งานนี้ไม่ได้ยากเกินความสามารถ แค่ดูแลคนคนเดียวเท่านั้น คิดถึงเงินค่าจ้างเข้าไว้จะได้มีกำลังใจทำงาน เพื่อความฝัน เพื่อโลกกว้างคนอย่างต้องดาวเหนือทำให้ได้

“ยังไม่เข้าไปอีกเหรอ” เจ้าของเสียงห้าวที่เดินมาทีหลังเอ่ยขึ้น

“โอ๊ย…อาตกใจหมด กำลังจะเข้าไปนี่ล่ะ” คนยืนอยู่ก่อนหันไปตามเสียง

“งั้นก็เข้าไปได้แล้ว ป่านนี้ตะวันน่าจะแต่งตัวอยู่”

“อย่าลืมที่เราตกลงกันไว้นะอา” หันไปบอกย้ำกับคนเป็นอาอีกรอบ

“รู้แล้วน่า มึงเองก็อย่าไปโป๊ะใส่ตะวันแล้วกัน หมอนั่นไม่ใช่คนโง่ อาเตือนไว้ก่อน”

“รับทราบครับ” คนเป็นหลานลากเสียงรับคำยาวก่อนจะเคาะประตูห้องแล้วเปิดประตูเข้าไปด้านใน

คนอยู่ด้านในห้องไปมองแล้วทักทายผู้จัดการส่วนตัว ก่อนจะมองไปที่คนแปลกหน้าอีกรอบ

“คนที่จะมาดูแลตะวันต่อจากพี่”

“คนนี้น่ะเหรอ” เจ้าของชื่อมองคนแปลกหน้านิ่งแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ

“คนนี้ล่ะ หมอนี่ชื่อดาวเหนือนะ ส่วนนี่ตะวัน ทำความรู้จักกันไว้ล่ะ พวกนายสองคนน่าจะเข้ากันได้ดี” ฟ้าครามแนะนำให้คนทั้งคู่รู้จักกัน

ก่อนหน้านี้หนึ่งอาทิตย์ตนเองได้แจ้งข่าวกับอคิราไปแล้วว่าตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไปจะมีผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่มาดูแล ส่วนตนเองนั้นต้องไปดูแลนักแสดงในสังกัดที่เพิ่งเซ็นสัญญาเข้ามา

“กูบอกงานที่ไอ้เหนือต้องทำไปคร่าวๆ แล้ว ถ้าอยากได้อะไรหรือจะเอาอะไรก็บอกกับเหนือได้เลย”

“แล้วพี่จะไปไหนหรือว่าพอได้คนใหม่ก็จะถีบหัวผมส่งเลย ใช่สิ...ผมมันหมาหัวเน่าแล้ว” ชายหนุ่มแกล้งบอกด้วยน้ำเสียงตัดพ้อแม้จะใจหายอยู่บ้างที่ต้องเปลี่ยนผู้จัดการแต่ก็พอเข้าใจได้

“เดี๋ยวจะโดน” ฟ้าครามแกล้งยกเท้าขึ้นมาจะถีบคนที่ตัวเองดูแลมาเกือบๆ สามปี ถ้าเลือกได้ใช่ว่าเขาจะอยากไปดูแลดาราในสังกัดคนใหม่ ทว่าเมื่อผู้ใหญ่สั่งมาตนเองก็ปฏิเสธไม่ได้

“กล้าทำร้ายสมบัติล้ำค่าของบริษัทเหรอ” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่กลัว

“น่าลองสักทีเหมือนกัน” แต่ก่อนที่ฟ้าครามจะทำร้ายสมบัติของบริษัททีมงานก็เข้ามาตามอคิราเสียก่อนเพราะใกล้ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว “ไปไอ้เหนือ ไปดูว่าต้องทำอะไรบ้าง” ฟ้าครามหันไปบอกหลานชายที่จะมารับหน้าที่ต่อจากตัวเอง เขายังมีเวลาสอนงานดาวเหนืออีกเกือบๆ สามอาทิตย์

ดาวเหนือเดินตามฟ้าครามไปเงียบๆ ส่วนอคิราหรือตะวันเดินไปพร้อมกับทีมงานที่เข้ามาตามเมื่อครู่แล้ว ทุกอย่างใหม่สำหรับตนเองไปหมดแต่ก็เชื่อว่าน่าจะทำได้ ไม่มีใครทำอะไรเป็นตั้งแต่เกิดถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ ท่องไว้ไอ้เหนือถ้าอยากออกไปแตะขอบฟ้าก็ต้องพยายาม

เมื่อเข้ามาด้านในสตูดิโอที่จะถ่าย ฟ้าครามก็เข้าไปทักทายทีมงานอย่างสนิทสนม จากนั้นจึงแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับดาวเหนือที่จะมาเป็นผู้จัดการคนใหม่ของอคิรา

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่ๆ” ดาวเหนือยกมือไหว้ทีมงานพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

“หล่อก็หล่อยิ้มก็สวยแบบนี้พี่ว่ามาเป็นดาราแทนผู้จัดการส่วนตัวดีกว่ามั้ง ครามทำไมไม่ดันน้องให้เป็นดาราบ้างล่ะ” ทีมงานที่สนิทกับฟ้าครามหันไปถาม

จากประสบการณ์ที่ทำงานมาหลายปีตนเองเชื่อว่าคนตรงหน้าสามารถดังได้ไม่ยากเพราะชายหนุ่มเป็นสเปกสาวๆ สมัยนี้ ผิวขาว สูงยาวเข่าดี คิ้วเข้มที่รับกับริมฝีปากได้รูปอย่างพอดิบพอดีและยิ่งเห็นดาวเหนือยิ้มทีก็ทำให้สาวๆ แทบละลาย

“ให้มันไปปีนเขาหรือเดินป่าน่าจะง่ายกว่า”

“อันนั้นก็พูดเกิ๊น” ทีมงานบอกเสียงสูง “ถ้าอยากเป็นดาราบอกเจ๊ได้นะเดี๋ยวเจ๊ฝากให้”

“ไม่ดีกว่าครับ” ดาวเหนือปฏิเสธทันที

“เห็นไหมบอกแล้ว” เขาเป็นอาแท้ๆ ของดาวเหนือทำไมจะไม่รู้ นี่ถ้าหลานชายอยากเข้าวงการป่านนี้คงดังพอๆ กับอคิราไปแล้ว “ไอ้เหนือไปคอยดูตะวันตรงนู้นไป”

“ครับ”

ดาวเหนือมองอคิราที่อยู่บนเวทีตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเช็กซาวน์และวอร์มเสียงก่อนจะเริ่มถ่ายทำจริง รายการวันนี้เป็นรายการเพลงชื่อดัง ซึ่งชายหนุ่มจะมาโปรโมตเพลงใหม่ หลังเสร็จจากที่นี่ช่วงเย็นก็จะมีไปสัมภาษณ์คลื่นวิทยุอีกที่หนึ่ง ซึ่งตนเองก็ต้องตามไปด้วย เรียกว่าการเป็นผู้จัดการส่วนตัวของดารานักร้องสักคนก็เหมือนเป็นเงาของคนนั้นเพราะต้องติดตามดูแลจนกระทั่งส่งถึงบ้าน

ทันทีที่เสียงทุ่มต่ำร้องเพลงออกมาคนที่ยืนอยู่ด้านล่างก็มองนิ่ง เขาเพิ่งเคยได้ยินอคิราร้องเพลงสดๆ เป็นครั้งแรก น้ำเสียงของคนบนเวลาราวกับมีเวทย์มนตร์สะกดให้คนฟังหยุดนิ่งและเข้าไปในโลกของชายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว

ดาวเหนือเริ่มไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมอคิราถึงมีแฟนคลับติดตามมากมายขนาดนี้ ถ้าจะพูดถึงรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับเป็นลูกรักอันดับหนึ่งของพระเจ้าก็ส่วนหนึ่ง ขนาดชายหนุ่มยืนหายใจเฉยๆ ยังดูดีเลย ไหนจะกรอบหน้าที่ชัดเจน ทำให้เขาดูโดดเด่นขึ้นมา ผิวพรรณก็ขาวเหมือนคนอาบน้ำวันละยี่สิบครั้ง อีกทั้งความสูงที่คาดคะเนจากสายตาแล้วว่าน่าจะสูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรได้ อคิราน่าจะสูงกว่าตนเองสักห้าถึงเจ็ดเซนติเมตรและสิ่งที่ดึงดูดตาและชวนมองที่สุดคงจะเป็นริมปากกับดวงตาคู่นั้น สมควรแล้วที่พระอาทิตย์ดวงนี้จะเป็นสมบัติล้ำค่าของบริษัทเพราะแสงสว่างของเขาเจิดจ้าไปไกลถึงระดับโลก

ผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่จึงอดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพชายหนุ่มที่อยู่ในความดูแลสักสามสี่ภาพตามประสาคนชอบถ่าย ถ้าได้อคิราเป็นนายแบบให้คงจะดีมากๆ