ผมก็แค่พี่เลี้ยงเด็ก ที่ดันได้พ่อเค้าเป็นสามี [PWP]

ตอนที่ 1/1 ชู่ว์...ก็บอกแล้วไงว่าฉันชอบผู้ชาย

อาคิน ในวัย 25 ปี กำลังนอนเซ็งกับชีวิตในห้องตามองจ้องฝ้าเพดาน ความคิดได้แต่วนลูปอยู่กับตัวเอง‘ไม่มีจะกินแล้วออกมาทำไมวะ’‘ใครจะไปทนได้วะ กับยายป้าหัวหน้ามหาภัยที่แสนจะท็อกซิก’‘หรือเพราะเข้าวัยเบญจเพสกันนะ’เพราะสภาพที่ทำงานที่แสนจะท็อกซิก แต่ละคนทำงานไม่ต่างกับหุ่นยนต์แทบจะไร้ความรู้สึกกันหมด เข้างานแปดโมงครึ่ง แต่กว่าจะได้กลับบ้านปาเข้าไปทุ่มสองทุ่ม โอทีเหรอไม่ต้องถามหามีแต่โอแถม ใครกลับก่อนก็โดนแดกดัน ปลายปีเตรียมตัวโดนประเมินไม่ผ่านได้เลย อาคินทนอยู่ในสภาพนี้มาสองปีเต็ม ๆ เขาทนต่อไปไม่ไหว ขอออกมาลุ้นหางานใหม่ดีกว่าแต่อาคินลืมคิดไปว่าในยุคนี้เศรษฐกิจแบบนี้เขาควรเกาะขาเก้าอี้ทำงานไว้ให้แน่น แต่มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้เขากลายเป็นคนตกงานไปเรียบร้อยแล้วนอนเซ็งไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร คิดได้อย่างนั้นอาคินเลยลุกขึ้นมาเปิดโน้ตบุ๊กเพื่อหาสมัครงานใหม่ จริง ๆ เขาก็คิดได้ทุกวันหางานมันทุกวัน แต่มันก็ไม่มีบริษัทไหนเรียกตัวไปสัมภาษณ์สักทีไล่หน้าจอหางานไปเรื่อยมาสะดุดตาอยู่งานหนึ่ง“รับสมัครพี่เลี้ยงเด็กอายุ 3 ขวบ คุณสมบัติ ผู้ชายเท่านั้น”ในประกาศระบุไว้เพียงว่า ผู้ชาย และสถานที่ที่ให้ไปสมั...