" ฉันต้องการหย่า " เขาบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาไร้ความรู้สึกใดๆ เธอจึงได้แต่ตอบไปว่า " ได้ค่ะ " โดยที่ไม่ได้บอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขา
View More# วันต่อมาแม้ว่าค่ำคืนที่ผ่านมาจะเร่าร้อนกับสามีจนร่างกายอ่อนเพลียไปหมด แต่พลอยไพลินก็ตื่นขึ้นแต่เช้าเพื่อทำอาหารเช้าให้กับสามี เธอตั้งใจทำอาหารอย่างเต็มที่และพยายามสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นในบ้าน เมื่อสามีลงมาที่โต๊ะอาหารเธอก็บริการตักข้าวให้สามีอย่าเอาใจ ทุกอย่างบนโต๊ะล้วนแต่เป็นของโปรดของเขาทั้งนั้น เธอจดจำและใคกทำโดยไม่ได้ถามเขา เธอสังเกตุการกินของเขา ว่าชอบอะไร หรือไม่ชอบอะไร เธอใส่ใจสามีในทุกรายละเอียด โดยที่เขานั้นไม่เคยรู้เรื่องอะไรของเธอเลย หลังจากทานอาหารเสร็จ สามีก็เตรียมตัวไปทำงานตามปกติ ไม่ได้มีการบอกกล่าวมีร่ำลาอะไรกับภรรยาเหมือนคู่รักทั่วไป พลอยไพลินที่เคยชินแล้วก็ได้แต่มองตามรถออกไปพร้อมรอยยิ้ม เธออยากอยู่ทำหน้าที่นี้ไปนานๆ อย่าอยู่เคียงข้างสามีแบบนี้แม้จะไร้ค่าในสายตาของเขาก็ตามเมื่อพี่อัศวินออกไปทำงานแล้ว พลอยไพลินจึงกลับมาที่ห้องนั่งเล่น เธอเปิดแท็บเล็ตส่วนตัวและเริ่มเข้าคอร์สเรียนออนไลน์เกี่ยวกับการทำอาหารและทำขนม เป็นความชอบมาตั้งแต่ยังเด็กเพราะพลอยไพลินเคยทำอาหารช่วยคุณยายอยู่บ่อยๆ ฝีมือการทำอาหารถอดแบบมาจากผู้เป็นยายที่เคยเป็นเจ้าของร้านอาหารมาก่อน ทำให้พลอยไพ
วันเวลาล่วงเลยไป...แต่อัศวินยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมที่ไม่มีพลอยไพลินอยู่ในสายตา เวลาส่วนมากของเขามักจะไปพบกับสุดาและใช้เวลาอยู่กับเธอ ส่วนพลอยไพลินต้องอยู่บ้านหลังใหญ่อย่างโดดเดี่ยว นับวันยิ่งรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกละเลย รู้สึกไร้ตัวตนในสายตาของสามี ในขณะที่พลอยไพลินกำลังทำอาหารค่ำเพียงลำพัง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสายจากเพชรลดาคุณแม่ของเธออีกเช่นเคย "ค่ะแม่" (แม่ได้รับเงินแล้วนะ ฝากขอบคุณวินด้วย) " แม่ขอเงินพี่วินอีกแล้วหรอคะ? " ( ใช่ ครั้งก่อนมันไม่พอ ) "ค่ะ ขอให้ครั้งนี้ประสบความสำเร็จนะคะแม่"เพราะเธอไม่อยากรบกวนสามีอีกแล้ว แม่ของเธอคงได้เงินจากสามีไปจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธ แน่นอนว่าเขานั้นรวยมาก เงินที่ให้แม่ของเธอไปเป็นแค่เศษเงินของเขา หลังจากวางสาย พลอยไพลินก็มานั่งคิดทบทวนเรื่องราวในชีวิตของตัวเอง เธอร่ำเรียนมาก็สูงพอสมควร ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาอยู่แบบนี้ เธอได้แต่หวังว่าสักวันชีวิตของเธอจะต้องดีขึ้น ในขณะเดียวกันอัศวินก็กลับมาบ้านหลังจากที่หายไปอยู่กับแฟนสาวหลายวัน เขาเดินผ่านเธอไปโดยไม่มีการทักทายหรือถามถึงความเป็นอยู่ของเธอเลยสักคำ ถึ
#วันต่อมาหลังจากเลิกงานอัศวินก็กลับมาบ้านตามเวลาปกติ พลอยไพลินก็ยังคงทำหน้าที่จัดโต๊ะอาหารรอเขาเหมือนกับทุกวัน "พี่วินอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวพลอยทำเพิ่มให้" และเธอก็ถามคำถามเดิมๆเหมือนทุกวัน เขาฟังจนเบื่อ และตอนนี้เขาก็อยากจะฟังเรื่องอื่นมากกว่า "วันนี้ฉันกินมาแล้ว " เขาตอบแค่นั้นแต่ในใจเริ่มรู้สึกไม่พอใจที่พลอยไพลินมีเรื่องปิดบังเขา ทั้งๆที่เขาคือสามีของเธอ ไม่ว่าเธอจะมีเรื่องอะไรก็ควรจะบอกเขาเป็นคนแรก "ค่ะ " แล้วเธอก็ตอบเพียงสั้นๆก่อนที่จะเดินหายกลับเข้าไปในห้องครัว นี่เป็นอาการผิดปกติของเธอ เพราะปกติเธอจะต้องถามว่าเขาจะอาบน้ำเลยไหม หรือจะนั่งพักผ่อนก่อน เธอจะได้ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เขา เขาต้องดูให้ได้ว่าเธอมีเรื่องอะไร อัศวินเดินไปนั่งยังโซฟาที่ห้องรับแขก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาแม่ของพลอยไพลินในทันที เพราะแม่คือคนที่พลอยไพลินสนิทมากที่สุด (ว่าไงลูก น้องบอกลูกแล้วหรอ) "บอกเรื่องอะไรหรอครับ ผมยังไม่ได้คุยอะไรกับน้องเลยครับ" ปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะบอกออกมาด้วยท่าทางลำบากใจ (น้องโทรมาปรึกษาแม่ว่าอยากได้เงินไปลงทุนทำร้านเบเกอรี่กับเพื่อน แต่ไม่กล้าข
เช้าวันต่อมา... พลอยไพลินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดในใจและรู้ว่าที่ข้างๆที่เป็นที่นอนประจำของอัศวินว่างเปล่า เขาคงจะไปหากับแฟนเก่าของเขา และปล่อยให้ตัวปลอมอย่างเธอนอนบนเตียงกว้างอย่างโดดเดี่ยวเช่นเคย พลอยไพลินรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่สามีเมินเฉย ถึงจะเจ็บปวดสักแค่ไหนก็รู้ตัวดีว่าเธอไม่สามารถทำอะไรได้ ร่างบางฝืนใจลุกขึ้นไปแต่งตัวแม้จะรู้สึกหนักอึ้งอยู่ในใจเมื่อพลอยไพลินเดินลงมายังชั้นล่างมาทำอาหารเช้าทานเองและทำไว้เผื่อสามีกลับมาทาน ถ้าเขาไม่มาทานอาหารที่เธอทำ เธอก็แค่เก็บไว้อุ่นกินในช่วงสายในช่วงเที่ยง ระหว่างที่พลอยไพลินกำลังทำอาหารอย่างตั้งใจ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เป็นสายจากแม่ของเธอเอง พลอยไพลินมองหน้าจอด้วยท่าทางลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะรับสาย เพราะเธอรู้ดีว่าแม่โทรมาหาเธอเพื่ออะไร "ค่ะแม่ " (ทำอะไรอยู่เหรอลูกทำไมรับสายช้าจัง)" หนูทำอาหารเช้าให้พี่วินอยู่ค่ะ " ( ดีนะลูกทำหน้าที่ภรรยาให้ดี )ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีหมายถึงเอาใจสามีเพื่อให้ได้เงินมาเยอะๆมาทำให้ครอบครัวดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่นั่นคือเป้าหมายของผู้เป็นแม่ที่ส่งลูกสาวไปแต่งงานกับชายหนุ่มที่ไม่ได้รักลูกสาวเลยแม้แต่น
ในค่ำคืนที่แสงไฟจางลงและเสียงดนตรีดังกระหึ่ม อัศวินประธานหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่หัวเราะและพูดคุยกับแฟนสาวของเขา หล่อนคือสุดา แฟนสาวของเขาที่รู้เรื่องราวเบื้องหลังของการแต่งงานคนถูกชนครั้งนี้เป็นอย่างดี เธอรู้ว่าเขาถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับพลอยไพลิน ผู้หญิงหน้าเงินที่ยอมเสียสละร่างกายเพื่อแลกกับการปลดหนี้ของครอบครัว เธออาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แสนดีที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อครอบครัว แต่สำหรับเขาเธอก็แค่ผู้หญิงหน้าเงินที่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง ยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเงินโดยไม่รู้ถูกผิด ทั้งที่เขาก็บอกไปแล้วว่าเขานั้นมีคนรัก เธอก็ไม่สนใจและยอมที่จะตกลงแต่งงานกับเขาอยู่ดีอีกด้านหนึ่งของงาน พลอยไพลินที่ไม่รู้จักใครเลยในงานได้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนมองภาพสวีทหวานระหว่างสามีกับผู้หญิงคนอื่นด้วยความหนาวเหน็บในใจ ถึงจะรู้สึกเจ็บหัวใจมากสักแค่ไหนแต่เธอก็ไม่สามารถแสดงออกได้ เพราะผู้หญิงคนนั้นคือแฟนตัวจริงของสามีเธอ และเธอกับครอบครัวก็ยังต้องพึ่งพาเงินจากอัศวินเพื่อรักษาความอยู่รอด และดำเนินธุรกิจของครอบครัวให้ผ่านพ้นวิกฤตช่วงนี้ไปก่อนพลอยไพลินมองดูสามีตลอดเวลาจนเพื่อนของเขานั้นนึกสงสาร
ในค่ำคืนที่แสงไฟจางลงและเสียงดนตรีดังกระหึ่ม อัศวินประธานหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่หัวเราะและพูดคุยกับแฟนสาวของเขา หล่อนคือสุดา แฟนสาวของเขาที่รู้เรื่องราวเบื้องหลังของการแต่งงานคนถูกชนครั้งนี้เป็นอย่างดี เธอรู้ว่าเขาถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับพลอยไพลิน ผู้หญิงหน้าเงินที่ยอมเสียสละร่างกายเพื่อแลกกับการปลดหนี้ของครอบครัว เธออาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แสนดีที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อครอบครัว แต่สำหรับเขาเธอก็แค่ผู้หญิงหน้าเงินที่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง ยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเงินโดยไม่รู้ถูกผิด ทั้งที่เขาก็บอกไปแล้วว่าเขานั้นมีคนรัก เธอก็ไม่สนใจและยอมที่จะตกลงแต่งงานกับเขาอยู่ดีอีกด้านหนึ่งของงาน พลอยไพลินที่ไม่รู้จักใครเลยในงานได้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนมองภาพสวีทหวานระหว่างสามีกับผู้หญิงคนอื่นด้วยความหนาวเหน็บในใจ ถึงจะรู้สึกเจ็บหัวใจมากสักแค่ไหนแต่เธอก็ไม่สามารถแสดงออกได้ เพราะผู้หญิงคนนั้นคือแฟนตัวจริงของสามีเธอ และเธอกับครอบครัวก็ยังต้องพึ่งพาเงินจากอัศวินเพื่อรักษาความอยู่รอด และดำเนินธุรกิจของครอบครัวให้ผ่านพ้นวิกฤตช่วงนี้ไปก่อนพลอยไพลินมองดูสามีตลอดเวลาจนเพื่อนของเขานั้นนึกสงสาร...
Comments