มือปืนเกิดใหม่ในร่างทาสผู้ตํ่าต้อย

มือปืนเกิดใหม่ในร่างทาสผู้ตํ่าต้อย

By:   otata  Updated just now
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
45Chapters
11views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

Synopsis

"ท่างป้อ ข้านองกักท่างป้อย้วย ข้านองนี่นะ" ลู่จิวไม่พูดเปล่า เขาล้มตัวลงไปนอนกับพ่อบนที่นอน ที่ปูอยู่บนพื้นห้อง หลังจากที่อู๋ห่างเอาที่นอนมาปูให้แล้ว "เจ้าจะนอน...เจ้าก็นอนเถิดลู่จิว เจ้าอย่าได้ขยับตัวมาก พ่อปวดระบมไปหมดทั่วทั้งตัวอยู่" ชัดบอกกับลูกชาย ทั้งที่เขายังนอนหลับตาอยู่ เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว จนเขาไม่อยากจะลืมตา แล้วก็ไม่อยากจะขยับตัวไปไหนทั้งนั้น เขาคิดว่าพรุ่งนี้เขาคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆ "ลู่จิว เจ้าไม่นอนกับพ่อรึ" หลี่หยางถามลู่จิวด้วยนํ้าเสียงที่เอ็นดู เพราะว่าตั้งแต่เข่อซิงไม่ได้แต่งหน้าเป็นเฟยหง ลู่จิวก็เหมือนจะติดเข่อซิงเหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนที่เข่อซิงแต่งหน้าเป็นเฟยหง ตอนนั้นลู่จิวจะติดเขามากกว่า "นอง...นองกักท่างป้อย้วย นองเยอะๆเยย ฮึฮึ" ลู่จิวเงยหน้าขึ้นไปตอบพ่ออีกคนบนเตียง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาที่เตียง อย่างเด็กที่กำลังสนุกกับการมีที่นอนให้เลือก

View More

Latest chapter

Free Preview

ท่างป้ออุ้งข้า

คํ่าคืนที่มืดมิด ในห้องใต้ดินที่มืดสนิทและเย็นยะเยือก ด้วยหิมะที่ตกลงมาไม่ขาดสายจากทางด้านบน แต่ทว่า...มีร่างของทาสผู้ตํ่าต้อยนอนหลับไหลไร้ซึ่งสติ ในห้องใต้ดินที่หนาวเหน็บ"หนิงหลง เจ้าเอานํ้ามาราดเข่อซิงเดี๋ยวนี้ ราดจนกว่ามันจะฟื้น ถ้ามันยังไม่ฟื้นอีก เจ้าก็เฆี่ยนลูกน้อยของมัน จนกว่ามันจะฟื้นขึ้นมา" พ่อบ้านหยุนสั่งเสียงเข้ม ก่อนที่เขาจะเมินหน้าหนีจากภาพที่อยู่ตรงหน้า เพราะว่าเขาเกลียดคนตระกูลหลิวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เนื่องจากแย่งที่ดินทำกินกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ เขาเคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับคนตระกูลหลิว มีเรื่องทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน พอเข่อซิงเข้ามาเป็นคนรับใช้ของตระกูลเจิ้ง ที่มีเขาเป็นผู้ดูแลบ้านอยู่ และเขารู้ว่าเข่อซิงตระกูลอะไร เขาก็หาทางแกล้งเข่อซิงสารพัด จนเข่อซิงกลายเป็นทาสที่ถูกลงโทษอยู่ตอนนี้"ขอรับพ่อบ้านหยุน ข้าขอโทษเจ้าด้วยนะลู่จิว" หนิงหลงพึมพำขอโทษเด็กน้อยเบาๆ หลังจากที่เขาก้มหน้ารับคำของพ่อบ้านหยุน ด้วยท่าทางที่เชื่องช้าแล้ว เพราะว่าคำสั่งของพ่อบ้านหยุน เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะทำเลย มือที่สั่นเทาค่อยๆเอื้อมไปที่ร่างของเด็กน้อยวัยสองขวบกว่า ที่กำลังนอนซุกอยู่ข้างก...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
45 Chapters
ท่างป้ออุ้งข้า
คํ่าคืนที่มืดมิด ในห้องใต้ดินที่มืดสนิทและเย็นยะเยือก ด้วยหิมะที่ตกลงมาไม่ขาดสายจากทางด้านบน แต่ทว่า...มีร่างของทาสผู้ตํ่าต้อยนอนหลับไหลไร้ซึ่งสติ ในห้องใต้ดินที่หนาวเหน็บ"หนิงหลง เจ้าเอานํ้ามาราดเข่อซิงเดี๋ยวนี้ ราดจนกว่ามันจะฟื้น ถ้ามันยังไม่ฟื้นอีก เจ้าก็เฆี่ยนลูกน้อยของมัน จนกว่ามันจะฟื้นขึ้นมา" พ่อบ้านหยุนสั่งเสียงเข้ม ก่อนที่เขาจะเมินหน้าหนีจากภาพที่อยู่ตรงหน้า เพราะว่าเขาเกลียดคนตระกูลหลิวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เนื่องจากแย่งที่ดินทำกินกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ เขาเคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับคนตระกูลหลิว มีเรื่องทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน พอเข่อซิงเข้ามาเป็นคนรับใช้ของตระกูลเจิ้ง ที่มีเขาเป็นผู้ดูแลบ้านอยู่ และเขารู้ว่าเข่อซิงตระกูลอะไร เขาก็หาทางแกล้งเข่อซิงสารพัด จนเข่อซิงกลายเป็นทาสที่ถูกลงโทษอยู่ตอนนี้"ขอรับพ่อบ้านหยุน ข้าขอโทษเจ้าด้วยนะลู่จิว" หนิงหลงพึมพำขอโทษเด็กน้อยเบาๆ หลังจากที่เขาก้มหน้ารับคำของพ่อบ้านหยุน ด้วยท่าทางที่เชื่องช้าแล้ว เพราะว่าคำสั่งของพ่อบ้านหยุน เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะทำเลย มือที่สั่นเทาค่อยๆเอื้อมไปที่ร่างของเด็กน้อยวัยสองขวบกว่า ที่กำลังนอนซุกอยู่ข้างก
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more
นี่ไง...ข้าวของเจ้ากับลูก
"ท่างป้อ หิว...กิงก้าว ข้าหิวแย้ว กิงก้าว ท่างป้อ" ลู่จิวบอกกับพ่อเสียงอ้อน หลังจากที่เขาเดินเข้ามาหาพ่อแล้ว"ลู่จิวใช่ไหม ชื่อของเจ้า" ชัดถามเด็กน้อยด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงได้น่าสงสารขนาดนี้ หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่ผอมแล้วก็มอมแมมไปหน่อย ไม่หน่อยสิ ถึงขั้นสกปรกเลยแหละ รวมทั้งร่างที่เขาอาศัยอยู่นี่ด้วย กลิ่นเหม็นไม่รู้ว่าเหม็นห้องที่อาศัยอยู่ตอนนี้ หรือว่าเหม็นร่างนี้กับเด็กน้อยก็ไม่รู้ "ยู่ฉิว ท่างป้อ ยู่ฉิว" ลู่จิวพูดชื่อของตัวเองให้พ่อฟังจนปากจู๋"ลู่จิว เจ้าลองพูดอีกทีสิ ลู่จิว" ชัดบอกกับเด็กน้อยผู้น่าสงสารตรงหน้า ให้เด็กน้อยดูที่ปากของเขา เวลาที่เขาพูด"ยู่ฉิว ลู่ฉิว ม่ายอาว ม่ายพูกแย้ว ท่างป้อ ข้าหิวแย้ว กิงก้าว" ลู่จิวลุกขึ้นไปนั่งบนตักของพ่ออย่างออดอ้อน"หนาวไหม" ชัดกอดเด็กน้อยเอาไว้แน่นด้วยความสงสาร เพราะว่าเขาเองก็หิว แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน เพราะว่าแม้แต่แรงเดินแรงขยับตัวเขายังไม่มีเลย เขาก็เลยถามเด็กน้อยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ เผื่อจะทำให้เด็กน้อยลืมความหิวไปได้บ้าง"หิว...ท่างป้อ ข้าหิวแย้ว" ลู่จิวไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เขาหิวจนปวดท
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more
คนเนรคุณ
"ม่าย!! ม่าย!! ม่ายอุ้งข้านะ ท่างป้อ ท่างป้อ ฉ่วยข้าย้วย ท่างป้อแงๆ แงๆ" ลู่จิวดิ้นสุดชีวิตไม่ยอมให้หนิงหลงอุ้มเขา แต่แรงของเด็กสองขวบกว่า มีเหรอจะสู้แรงของผู้ใหญ่ที่เป็นชายฉกรรจ์ได้"ปล่อยเด็กเดี๋ยวนี้นะ" ชัดตะโกนออกมาสุดเสียง แต่เสียงที่ออกมา มันเบาจนตัวเขาเองยังแทบจะไม่ได้ยินเลย เขาเป็นอะไรเนี่ย แม้แต่แรงขยับตัวยังไม่มีเลย ปกติเขาเข้ายิมตลอด เขาเป็นผู้ชายหุ่นหมี ตามที่เพื่อนๆชอบพูดกัน เพราะว่าเขาชอบเล่นกล้าม เขาเป็นมือปืน เขาต้องออกกำลังกายอยู่เสมอ เพื่อให้ร่างกายแข็งแรงอยู่ตลอด พร้อมรับทุกงานที่นายสั่งมา"เข่อซิง ตัวของเจ้าเอง เจ้ายังเอาตัวเองไม่รอดเลย เจ้าพูดอะไรข้าก็ยังไม่ได้ยินด้วยซํ้า ตอนนี้ข้าจะเอาลูกของเจ้าไปเป็นขอทานที่ตลาด เจ้ายังไม่ปัญญามาห้ามข้าเลย หึหึ" พ่อบ้านหยุนหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความสะใจ ที่เขาเอาคืนคนตระกูลหลิวได้แล้ว ถึงจะเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าเขาได้เอาคืนให้กับบรรพบุรุษของเขาแล้ว"อื้ม...ทำไมถึงลุกไม่ได้ดังใจเลยวะ อะไรวะเนี่ย นี่กูฝันไปใช่ไหม ทำไมแขนกับขาถึงได้เล็กเรียวไม่มีกล้ามเลย กล้าม...กล้ามของกูหายไปไหนหมด" ชัดกัดฟันพยายามลุกขึ้นนั่งจนได้ ก่อนที่เขาจะตกใจกับ
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more
งั้นข้าก็จะบอกกับเจ้า
"คุณหนูขอรับ ชุดที่สั่งตัดจากเมืองไถเป่ยมาถึงแล้วขอรับ เจียวหั่ว...เจ้ายกหีบนั่นเอามาวางไว้ตรงนี้" พ่อบ้านหยุนชี้บอกกับเจียวหั่วว่าให้เอาไปวางไว้ตรงไหน อย่างรู้ใจคุณหนูอี้เฉินของเขามากที่สุด"เร็วทันใจข้าจริง พ่อบ้านหยุน ท่านให้ใครไปตามซีห่าวกับจางลี่ ให้มาช่วยข้าลองชุดทีสิ" อี้เฉินบอกกับพ่อบ้านหยุนอย่างอารมณ์ดี ที่ชุดมาทันใจของเธอ ชุดที่เธอสั่งตัดมาใส่ในวันที่ดูตัวของเธอ ซึ่งจะมาถึงในอีกสองวันข้างหน้านี้ เธอสั่งตัดชุดจากเมืองไถเป่ย ที่อยู่ห่างจากเมืองหย่งอานที่เธออยู่ ห่างออกไปไกลกันมาก เดินทางด้วยม้าใช้เวลาถึงสองวัน แต่เธอก็สั่งตัดชุดจากเมืองนี้ เพราะว่าเมืองไถเป่ย มีชื่อเสียงในเรื่องของการตัดชุดให้กับสาวงาม แล้วก็ตัดชุดให้กับลูกสาวของผู้ที่มันอันจะกินทั้งหลาย และเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่ตัดชุดจากเมืองนี้มาตลอดเช่นกัน"ขอรับคุณหนู" พ่อบ้านหยุนหันไปส่งสัญญาณให้กับเจียวหั่ว "ขอรับพ่อบ้านหยุน" เจียวหั่วก้มหน้ารับคำอย่างรู้งาน ก่อนที่เขาจะรีบไปทำตามคำสั่ง และหลังจากนั้น ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น เพราะว่าทุกคนต้องวุ่นวาย กับการเตรียมงานใหญ่ของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจิ้ง ถึงจะเป็นแค่งานดูตัว แต
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
คนโง่เท่านั้นแหละ
"ท่างป้อ ท่างป้อตึ่ง ท่างป้อตึ่งเย็วๆ" ลู่จิวปลุกพ่อให้ตื่นขึ้นมาในเช้าของวันใหม่ ที่อากาศไม่หนาวมากนัก แล้วร่างกายของเขาก็มีเรี่ยวแรงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด หลังจากที่เมื่อวานท้องอิ่ม แล้วก็ได้กินยาแก้ไข้ไปแล้ว"อื้อ...หืออ ลู่จิว เจ้าปลุกพ่อทำไม" ชัดลืมตาขึ้นมาด้วยความงง แต่เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายของเขาดูมีเรี่ยวแรงขึ้น หลังจากที่เขาแบ่งซาลาเปาที่เหลือคนละครึ่งลูกกินกับลู่จิว แล้วเขาก็กินยาคล้ายกับยาลูกกลอนนั้นไปอีกสองเม็ดก่อนนอน เมื่อวานไม่มีใครมาหาเขาเลยนอกจากหนิงหลง ซึ่งเขาก็คิดว่าเป็นการดี ที่เขาจะได้มีเวลาฟื้นฟูสภาพของร่างกายให้แข็งแรงขึ้นกว่านี้"ท่างป้อ ข้าหิว ข้ากิงก้าว ท่างป้อข้ากิงก้าวแย้ว ข้ากิงอีก" ลู่จิวบอกกับพ่อด้วยนํ้าเสียงที่สดใส เพราะเขาคิดว่าเขาจะได้กินของอร่อยอย่างเมื่อวานนี้อีก"ลู่จิว รออีกสักครู่นะลูก เจ้ามานอนต่ออีกสักหน่อยไหม ถึงตื่นขึ้นมาเราก็ไม่มีอะไรทำ" ชัดบอกกับเด็กน้อย อย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไง เขาคิดว่าการนอน กับการเคลื่อนไหวร่างกายให้น้อยที่สุด จะช่วยทำให้ลดความหิวได้"ม่ายนองนะ ข้าม่ายนอง ท่างป้อ ข้ากิงก้าว ท่างป้อ ข้ากิงก้าวแย้ว ข้าม่าย
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
พรุ่งนี้เลยยิ่งดี
"พ่อบ้านหยุน...ท่านมองตาข้าสิ ท่านเห็นอะไรในแววตาของข้าบ้าง แววตามันโกหกไม่ได้หรอก" ชัดกัดฟันบอกกับพ่อบ้านหยุนเสียงกระซิบ หลังจากที่เขาเดินเข้าไปใกล้กับพ่อบ้านหยุน แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนใบหน้าเกือบติดกับใบหน้าของพ่อบ้านหยุน พ่อบ้านหยุนผงะไปทางด้านหลังด้วยความตกใจ"เข่อซิงเจ้า!!...""พ่อบ้านหยุนต้องการอะไรจากข้าเช่นนั้นรึ ข้าก็พร้อมที่จะไปหาท่าน ตามคำสั่งแล้วนี่ไงเล่า" ชัดเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม ในขณะที่พ่อบ้านหยุนยืนอ้าปากค้าอย่างทำอะไรไม่ถูกอยู่ เพราะว่าเข่อซิงคุกคามเขา อย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขามาก่อน โดยเฉพาะเข่อซิงที่ไม่น่าจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้"พ่อบ้านหยุนขอรับ คุณหนูอี้เฉินให้มาตามขอรับ" ฮุ่ยซิวเดินเข้าไปบอกกับพ่อบ้านหยุน ด้วยท่าทางที่สุภาพ"ข้าก็ต้องไปด้วยใช่หรือไม่" ชัดถามคนที่มาใหม่ เมื่อเขาเห็นว่าพ่อบ้านหยุนยังโมโหจนพูดอะไรไม่ออกอยู่"เข่อซิง...เจ้าตามข้ามา" พ่อบ้านหยุนกัดฟันบอกกับเข่อซิงเสียงกระซิบ เพราะว่าเขาเค้นเสียงออกมาได้แค่นั้นจริงๆ ก่อนที่เขาจะเดินนำเข่อซิงไป โดยที่เขาไม่มองหน้าของใครทั้งนั้น"เอาล่ะ มีเรื่องอะไรกัน เริ่มจากเข่อซิงก่อน เดี๋ยวจะหาว่าข้ารังแ
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
เจ้าไม่หนาวรึ
"ลู่จิว ลู่จิว เจ้าตื่นได้แล้ว เจ้าจะมาหลับอะไรตอนนี้เนี่ย" ชัดพึมพำเบาๆอยู่คนเดียวอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี หลังจากที่พวกเขาออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของตระกูลเจิ้งได้ เขาก็พาลู่จิวมาหลบทางด้านหลังของบ้าน แล้วปลดผ้าห่มผืนเก่าออก เพราะว่าเขาจะปลุกลู่จิวให้ตื่น เพื่อที่เขาจะได้ถามลู่จิวว่า ห้องพักที่ลู่จิวกับพ่อเคยพักอยู่ที่ไหน แต่ลู่จิวเหมือนจะกินเยอะไปหน่อย ก็เลยนอนหลับลึก"อื้อ...ท่างป้อ ข้า...ข้านองนะ" ลู่จิวบอกกับพ่อเสียงอู่อี้ ในขณะที่พ่อจับเขาให้ยืนอยู่ เพื่อปลุกเขาให้ตื่น เขาตัวโอนเอนไปมา เหมือนคนที่ยืนหลับอยู่อย่างนั้นแหละ"เรากลับไปนอนที่ห้องพักของเรานะ ลู่จิว...ห้องพักของเราอยู่ที่ไหน" ชัดกระซิบถามลู่จิวเสียงเบา เพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะได้ยินที่เขาถามลู่จิว"นอง ท่างป้อ ข้านอง...""ตื่นก่อน แล้วค่อยไปนอนที่ห้องพัก" ชัดพูดพร้อมกับเขย่าตัวของลู่จิวเบาๆ เพื่อปลุกให้ลู่จิวตื่น"เข่อซิง เจ้ามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ข้าได้ยินพวกคนงานเขาคุยกัน ว่าคุณหนูอี้เฉินให้เจ้ากลับไปพัก ที่ห้องของเจ้าได้แล้วไม่ใช่รึ แล้วพรุ่งนี้ คุณหนูก็ห้ามให้เจ้ากับลู่จิวออกมาจากห้องด้วย" หนิงหลงลงไปนั่งยองๆข้างเข่อซิง
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า
"ลู่จิว เจ้านั่งเล่นอยู่ตรงนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อจะเข้าไปต้มนํ้าให้เจ้าอาบ" ชัดตะโกนบอกกับลู่จิวเสียงดัง ทั้งที่ไม่จำเป็นเลย เพราะว่าไม่ได้อยู่ห่างกันมากนัก ก่อนที่เขาจะหิ้วถังนํ้ารีบเดินเข้าไปในห้องพัก พอเขาเข้ามาในห้องพักได้ เขาวางถังนํ้าเอาไว้ในห้องนํ้า แล้วเขาก็รีบเดินออกไปทางหน้าบ้านพัก เขาเดินอ้อมไปทางด้านหลัง ของบ้านพักอีกหลังที่อยู่ติดกัน แล้ววิ่งเลาะริมลำธารไปใกล้ๆ กับคนที่กำลังแอบซุ่มดูเขาอยู่ เขาอยากรู้ว่าใครที่มาแอบซุ่มดูเขาอีกฝั่งหนึ่งของลำธาร เรื่องที่แอบซุ่มดูแค่นี้ ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย เพราะว่าที่เขาเป็นมือปืนได้ เขาไม่ได้จับฉลากมาหรือโชคช่วยแต่อย่างใด ทีแรกก่อนที่เขาจะมาเป็นมือปืน เขาก็เป็นเดนคนมาก่อน และก่อนที่เขาจะได้มาเป็นมือปืนอันดับหนึ่งของนาย เขาเคยเป็นขโมยและเป็นโจรมาก่อน จนนายให้เขามาทำงานด้วย และฝึกให้เขายิงปืน จนเขากลายมาเป็นมือขวาของนาย และการที่จะฆ่าใครสักคน ไม่ใช่ไปแล้วยิงเป้าหมายเลย เขาต้องไปซุ่มดู ไปเรียนรู้พฤติกรรมของเป้าหมาย และจนแน่ใจแล้วว่าใช่คนที่นายสั่ง เขาถึงลงมือ และเขาจะลงมือยิงเป้าหมาย โดยที่เขาจะต้องหาทางหนีทีไล่ไม่ให้ถูกจับได้ด้วย เรีย
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
เงียบแล้วฟังข้า
"ท่างป้อ ข้าใฉ่เอง ท่างป้อข้า...""ลู่จิว เจ้าฟังพ่อนะ ถ้าพ่อบอกให้เจ้าเงียบ เจ้าต้องเงียบ เจ้าเข้าใจที่พ่อพูดหรือไม่ลู่จิว" ชัดถามพร้อมกับพยายามใส่เสื้อผ้าให้ลู่จิวรัดกุมมากที่สุด หลังจากที่เขาใส่ให้กับตัวเองด้วยชุดที่รัดกุมสีเทาดำเรียบร้อยแล้ว เขากับลู่จิวกินข้าวกลางวันกันอิ่มแล้ว เขาให้ลู่จิวกินข้าวอิ่มให้เต็มที่ ลู่จิวจะได้หลับเร็วๆ ในขณะที่เขากินข้าวอิ่มไปเพียงแค่เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น เพราะว่าเขาต้องการความคล่องตัว ถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้"ท่างป้อข้าใฉ่เอง ท่างป้อข้าใฉ่" ลู่จิวสบตากับพ่อ พร้อมกับพยายามที่จะใส่เสื้อผ้าเองไปด้วย"เจ้าให้พ่อใส่ให้นะลู่จิว เดี๋ยวคราวหน้าพ่อจะให้เจ้าใส่เองอย่างเมื่อคืนไงเล่า" ชัดพูดกับลูกชายตัวน้อยด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน ตอนนี้เขายอมรับได้แล้วว่าเขามีลูก เพราะว่าทำยังไง เขาก็ไม่ตื่นจากความฝันนี้สะที หรือถ้าให้เขาเลือกได้ เขาก็คงยังไม่เลือกที่จะตื่น จนกว่าเขาจะได้ช่วยเด็กน้อยผู้น่าสงสารคนนี้สะก่อน และอยู่ด้วยกันมา เขาเริ่มผูกพันกับเด็กน้อยที่ยังบริสุทธิ์คนนี้ ที่ทุกอย่างยังเป็นสีขาวสำหรับเด็กน้อยอยู่"ท่างป้อใฉ่..."แกร๊บ แกร๊บ"ลู่จิว เจ้านอนก่อ
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
เจ้าไม่รู้จักข้า
"จางหมิ่น!! เจ้าปามีดใส่มันสิ เราต้องฆ่ามันก่อน ก่อนที่มันจะวิ่งไปถึงขบวนม้าของตระกูลหลี่" ซูเหวินบอกกับจางหมิ่น เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่า ถ้าเข่อซิงวิ่งไปถึงขบวนม้าของตระกูลหลี่ เรื่องวุ่นวายคงจะเกิดขึ้นเป็นแน่ฟิ้ว!!ปั๊ก!!"โอ้ย...ช่วยข้าด้วย" ชัดร้องออกมาเสียงดังเกินกว่าความเจ็บปวดจริงๆ เขาต้องร้องเสียงดังเอาไว้ก่อน เพื่อแข่งกับเสียงของพายุหิมะ และเพื่อให้ขบวนรถม้าได้ยินเสียงของเขา เมื่อเขาโดนมีดปักเข้าที่ไหล่ หลังจากที่เขาหันกลับไปมองทางด้านหลัง เขาเห็นว่าจางหมิ่นปามีดมา เขาจะหลบ แต่เขาก็หลบไม่ทัน และเขากลัวว่ามีดจะโดนลู่จิว ทำให้เขาตั้งท่าจะปัดมีดออก แต่มันก็ไม่ทันแล้ว "ไปลากตัวมันมา" จางหมิ่นตะโกนบอกกับซูเหวิน"มันไม่ง่ายอย่างที่เจ้าคิดน่ะสิ มันวิ่งหนีทั้งที่มันบาดเจ็บอยู่" ซูเหวินตะโกนบอกกับจางหมิ่น"ช่วยข้าด้วย" ชัดตะโกนขอความช่วยเหลือไปสุดเสียง ขาก็พยายามวิ่งฝ่าพายุหิมะไปด้วยความยากลำบาก"จางหมิ่น ข้าว่าพวกเราต้องรีบหนีไปจากที่นี่ก่อนเถอะ ก่อนที่เราจะหนีไม่ได้" ซูเหวินตะโกนบอกกับจางหมิ่น ก่อนที่เขาจะพาจางหมิ่นเดินย้อนกลับไปทางเดิมอย่างรวดเร็ว"หยุดม้าก่อน เลี่ยงเฟิ่งเจ้าไปดูชาย
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more
DMCA.com Protection Status