เมื่อรักออกเดินทาง

เมื่อรักออกเดินทาง

โดย:   KhanomThai Story  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
56บท
7views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

คำโปรย

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

Episode-00 เกริ่นนำ

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า“อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ”กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด อ้วนแล้วทำไม? อ้วนแล้วสวยไม่ได้เหรอ? เป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวฉันมาตลอด และคนที่คอยตอกย้ำประโยคพวกนี้ก็คือเพื่อนสนิทของฉันเอง ไม่รู้ว่าพวกมันหวังดีหรือกำลังหลอกด่ากันแน่ฉันชื่อน้ำตาลค่ะ กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง เป็นน้องเล็กของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ ขอเท้าความก่อนว่าเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ในกลุ่มเดียวกันมีสิบคนค่ะ เพื่อนต่างห้องก็มีบ้าง ฉันไม่ใช่คนสวยเลย อ้วนแถมยังผิวคล้ำอีกด้วย พูดง่าย ๆ ไม่มีจุดไหนน่าสนใจนั่นแหละฉันแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งเขาอยู่มอสี่ห้องสองค่ะ เรียนสายวิทย์คณิต เขาชื่อพี่ทิวเป็นคนนิ่ง ๆ และบางครั้งเหมือนเขาจะไม่สนใจคนรอบข้างเลยด้วยซ้ำ “ตาล คาบสุดท้ายเราเรี...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
56
Episode-00 เกริ่นนำ
ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า“อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ”กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด อ้วนแล้วทำไม? อ้วนแล้วสวยไม่ได้เหรอ? เป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวฉันมาตลอด และคนที่คอยตอกย้ำประโยคพวกนี้ก็คือเพื่อนสนิทของฉันเอง ไม่รู้ว่าพวกมันหวังดีหรือกำลังหลอกด่ากันแน่ฉันชื่อน้ำตาลค่ะ กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง เป็นน้องเล็กของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ ขอเท้าความก่อนว่าเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ในกลุ่มเดียวกันมีสิบคนค่ะ เพื่อนต่างห้องก็มีบ้าง ฉันไม่ใช่คนสวยเลย อ้วนแถมยังผิวคล้ำอีกด้วย พูดง่าย ๆ ไม่มีจุดไหนน่าสนใจนั่นแหละฉันแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งเขาอยู่มอสี่ห้องสองค่ะ เรียนสายวิทย์คณิต เขาชื่อพี่ทิวเป็นคนนิ่ง ๆ และบางครั้งเหมือนเขาจะไม่สนใจคนรอบข้างเลยด้วยซ้ำ “ตาล คาบสุดท้ายเราเรี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-01 รุ่นพี่
“พี่คนนั้นน่ารักว่ะ”“ดูสารรูปตัวเองก่อนมึงค่อยไปชอบเขา” “กูแค่บอกว่าน่ารักเอง” “ฮ่า ๆ อีควาย! ไม่ดูตัวเองเลย อย่าว่าแต่ชอบอย่างมึงจะมีคนมองหรือเปล่าก็ไม่รู้” แน่นอนว่าประโยคชั่วร้ายนี้ถูกพ่นออกมาจากปากของเพื่อนในกลุ่ม พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ระเบิดดังลั่นไปทั่วโรงอาหาร แต่ว่าฉันไม่โกรธหรอกนะคะที่พวกมันพูดก็เรื่องจริงเร็ว ๆ นี้จะมีการจัดกีฬาสีของโรงเรียนค่ะ และตอนนี้ก็ถึงเวลาจับฉลากคัดเลือกสีแล้วด้วย“เอ็งอยู่สีอะไรวะ” ไอ้หมูเอ่ยถาม“ข้า จูน อีต้นและก็กิ๊บอยู่สีส้ม”“จริงดิ กรี๊ด...!! ยินดีด้วยจ้ะเพื่อนมึงได้อยู่สีเดียวกับพี่ทิวค่ะ” หมูมันว่าพลางทำท่าทีดี๊ด๊าใส่“เอ็งรู้ได้ไงว่าพี่เขาอยู่สีส้ม”“ชอบใครสักคนแค่นี้คงไม่ใช่เรื่องยาก”“...” เหรอวะ? ได้แต่คิดในใจก่อนจะจับสังเกตอะไรบางอย่าง“น้ำตาล เอ็งอย่ามองข้าแบบนี้ดิ” มันว่ายิ้ม ๆ“มีอะไรอยากบอกไหม?”“ข้าแอบปลื้มพี่ริวอยู่เขาน่ารักมากเลย” พี่ริวเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับพี่ทิวค่ะ “เอ็งอย่าบอกพวกมันนะ ข้าไม่อยากได้ยินอะไรแย่ ๆ”“เออ เอ็งก็เก็บอาการหน่อยไม่ใช่มายืนบิดเป็นเลขแปดแบบนี้”“คิกคิก ก็เขาน่ารัก!”“หมูแต่พี่ริวมีแฟนแล้วไม่ใช่เห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-02 ความสุขส่วนตัว
หลายวันผ่านไปฉันซักเสื้อให้พี่ทิวแล้วนะคะ ตั้งใจไว้ว่าจะเอามาคืนแต่ยังหาจังหวะไม่ได้สักที จนกระทั่งถึงวันกีฬาสีไอ้จูนกับป๊อปมันแข่งวิ่งค่ะ ฉันมาเชียร์พวกมัน แน่นอนว่าชัยชนะเป็นของพวกเรา“สุดยอด! กูไม่เคยรู้มาก่อนว่าพวกมึงจะวิ่งเร็วขนาดนี้” เอ่ยแซวมันสองคนค่ะ“กูวิ่งหนีแม่บ่อย” ไอ้จูนเอ่ย“หนีทำไมวะ”“กวนตีนเขาไง แต่เขาไม่ได้วิ่งตามกูนะ ใช้รองเท้าขว้างมาแทน”“ฮ่า ๆ สมควรแล้ว”“แล้วเอ็งกับไอ้หมูล่ะได้ลงแข่งวอลเล่ย์บอลหรือเปล่า” ป๊อบถามขึ้นมาบ้าง“ข้าลง ไอ้หมูเป็นตัวสำรอง”“เออ แข่งกี่โมงวะ”“สิบเอ็ดโมงมั้ง”รอบนี้เป็นรอบชิงชนะเลิศ เอาจริง ๆ มันโคตรกดดันเลย โชคดีที่ถูกฝึกมาตั้งแต่ประถมไม่ได้จะอวดว่าเก่งนะ แต่ก็พอตัวแหละ ฮ่า ๆ “สู้ ๆ เว้ย แพ้ก็ไม่เป็นไร แต่ไม่แพ้เลยจะดีมาก” ไอ้หมูมันว่าขึ้น แต่ฟังแล้วรู้สึกกดดันยังไงไม่รู้“นี่ให้กำลังใจอยู่ใช่ไหม”“ฮ่า ๆ เออ”การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว ฉันไม่ได้โฟกัสอะไรเลยนอกจากตัวเองในสนามเท่านั้น ถ้าไม่มีสมาธิขาดไหวพริบทุกอย่างคือจบค่ะ แมตช์แรกชนะ แมตช์ที่สองแพ้ เท่ากับเสมอกันหนึ่งต่อหนึ่งจึงทำให้แมตช์ที่สามกลายเป็นแมตช์ก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-03 ความเป็นจริง
และแล้วฤดูกาลสอบปลายภาคก็มาถึง เป็นการสอบแบบวันเว้นวัน“อ่านหนังสือมาบ้างปะ” ไอ้จูนเอ่ยถาม“จำมาผ่าน ๆ”“ดูมึงชิวเนอะ”“ตกก็แก้ มันจะยากอะไร” ฉันตอบกลับอย่างไม่จริงจังมากนัก“ยากตรงที่แม่ด่าว่ากูโง่นี่แหละ”“ฮ่า ๆ ดีนะที่แม่กูไม่เคยคาดหวัง” เช้าสอบสามวิชาค่ะบ่ายอีกสองวิชา หลังจากสอบเสร็จช่วงเช้าก็มานั่งเล่นกันที่หลังโรงเรียน มันเป็นทางเดินค่ะด้านข้างเป็นสนามฟุตบอล ถามว่าที่เงียบ ๆ แบบนี้มาหาอ่านหนังสือกันเหรอไม่ใช่เลย มานั่งคุยโทรศัพท์กันทั้งนั้น“น้ำตาลกูถามอะไรหน่อยดิ” คนนี้ชื่อน้องค่ะ บ้านอยู่ใกล้กัน“ว่า?”“กีฬาสีวันสุดท้าย พี่ทิวไปส่งมึงเหรอ”“กูกลับวินบ้างเหอะ มึงรู้มาจากไหน”“...”“รู้ไม่จริงแล้วเสือกอยากจะพูดต่อ” “อ้าว แล้วมึงจะมาด่ากูทำไม กูแค่ถาม”“กูไม่ได้ด่ามึงกูด่าคนที่มันพูดต่อ ก็ถามอยู่ว่ามึงรู้มาจากใครเพราะถ้ามึงเห็นกับตามึงจะไม่ถามกูแบบนี้”“จะเถียงกันทำไม” ไอ้ป๊อปแย้งขึ้นก่อนจะมองเราสองคนสลับกัน “มึงก็บอกมันไปดิอีน้องว่ามึงรู้มาจากไหน” เป็นคำถามที่ฉันก็อยากรู้คำตอบเหมือนกัน มันไม่ใช่เรื่องจริงและไม่ใกล้เคียงความเป็นไปได้เลยสักนิด“กูรู้มาจากไหนไม่สำคัญหรอก มันไม่ใช
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-04 เพราะพี่!
ชีวิตมอสองเป็นอะไรที่ล่องลอยมากจริง ๆ สำหรับฉันมันเหมือนใช้ชีวิตไปวัน ๆ แค่นั้นเองและบางวิชาก็ไม่รู้ว่าเรียนจบไปแล้วเอาไปทำอะไร ยกตัวอย่างเช่น รำกระบี่กระบอง ... “ทำหน้าดี ๆ หน่อย กลัวคนอื่นไม่รู้เหรอว่ามึงไม่ชอบเรียนวิชานี้”“พูดอย่างกับมึงชอบตายแหละ”“จำใจเรียนอะ เคยได้ยินไหม”“เฮ้อ...”“เขาเรียนให้มีความรู้ มึงอย่าสงสัยเยอะสิ” ฉันไม่ชอบเลยค่ะ อาจารย์ก็เอาแต่พูดว่าถ้าเธอรำเป็นนะไปสมัครงานที่ไหนเขาก็รับเลยทันที มันใช่เหรอคะ? มันเป็นศิลปะป้องกันตัวอย่างหนึ่งนะ แต่เหมือนอาจารย์ท่านนี้จะอธิบายแบบขอไปทีแล้วมันทำให้น่าเบื่อ กลายเป็นวิชาที่ไม่อยากเข้าเรียน“ท่องไว้ว่าเขาให้คะแนนเยอะ”“เฮ้อ...” ถอนหายใจวนไปค่ะไม่เข้าใจตรงไหนให้ถาม พอยกมือถามกลับถูกย้อนมาว่าตอนสอนทำไมไม่ฟัง อ้าว! กว่าจะหมดชั่วโมงคือนานมากไม่ชอบเลยเวลาที่ไม่ได้คำอธิบายอะไร แต่ช่างมันเถอะ!“คาบต่อไปเรียนอะไร”“คอมสองชั่วโมง บ่ายดนตรี”“ฝากเปิดคอมด้วยกูไปห้องน้ำก่อน” “เออ” คล้อยหลังไอ้จูนฉันก็รีบมาเข้าห้องน้ำทันทีแต่ว่าห้องคอมมันอยู่ตึกสามค่ะ ทางเลือกที่ดีที่สุดก็คือห้องน้ำหลังตึกนั่นเองพอทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกมาล้างมือด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-05 หนูจะไม่ยุ่งกับพี่แล้ว
หลายเดือนผ่านไปตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้นฉันเลี่ยงที่จะเจอหน้าพี่ทิวมาโดยตลอด บางครั้งก็งงกับตัวเองเหมือนกันนะเป็นอะไรกับเขาก่อน? เป็นแฟนก็ไม่ใช่ คนคุยก็ไม่ใช่ เฮ้อ...“มึงกินยาลดน้ำหนักเหรอ” คำถามของพลอยทำเอาขนมที่กำลังจะเข้าปากต้องหยุดลง“กู?”“เออ มึงผอมแล้วอะ สมส่วนด้วย”“ไม่นะ แค่เลิกกินน้ำอัดลมแล้วก็ลดขนมขบเคี้ยวเท่านั้นเอง”“เรียกอีอ้วนไม่ได้แล้วนะ ใครเรียกมึงอีอ้วนบอกกูมาได้เลยกูจะตบเรียงตัวให้” ไอ้จูนมันว่าขึ้น “กูจะฝากชีวิตไว้กับมึงได้ใช่ไหม”“แน่นอน”วันนี้ไม่ได้เรียนช่วงเช้าค่ะเพราะมีการตรวจสุขภาพประจำปีและสิ่งที่ทำให้น่าตกใจก็คือน้ำหนักของฉันนั่นเอง จากหกสิบตอนนี้เหลือห้าสิบสองดีใจเป็นบ้าเลยค่ะ ถ้าเทียบกับส่วนสูงที่ไม่ถึงร้อยหกสิบของฉันก็ยังดูอวบ ๆ อยู่ดีนั่นแหละแต่ช่างเถอะ! เอาเป็นว่าผอมลงก็แล้วกัน“ตาล มึงเอ็กซเรย์ยัง” ไอ้หมูเอ่ยถาม หอบแฮกมาเลยมันเพิ่งมา“กูเสร็จหมดละ มึงไปไหนมาเพิ่งจะเสด็จ”“ตื่นสาย”“เออ พวกกูรอที่โรงอาหารนะ”“โอเค”หลังจากนั้นฉันก็ลงมารอพวกมันที่โรงอาหาร มีฉัน จูน แล้วก็พลอย ที่เหลือยังไม่เสร็จกัน“น้ำตาล เอ็งลดน้ำหนักเนี่ยเพื่อตัวเองหรือเพื่อใคร”
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-06 คนละคนเดียวกัน
วันแรกของการปิดเทอมใหญ่ฉันตั้งปณิธานกับตัวเองไว้เลยว่าจะต้องทำให้ได้ นั่งมองคนในกระจกพลางสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งสีผิวที่ไม่สม่ำเสมอ ไหนจะรอยสิวอีก ยอมอดค่าขนมเพื่อเก็บเงินไปซื้อครีมบำรุงผิว อันไหนที่เขาว่าดีอีนี่ก็กวาดมาหมดค่ะ ที่เห็นผลชัดเลยคือรอยสิวรอยแผลเป็นบนใบหน้าที่จางลงอย่างเห็นได้ชัดในช่วงหนึ่งเดือนแรก เรื่องการลดน้ำหนักก็เหมือนกันกว่าจะหักห้ามใจเลิกกินขนมได้แทบลงแดงเลยทีเดียว จากที่ไม่ชอบกินผักก็ต้องฝืนใจกินโดยเฉพาะมื้อเย็น ไม่กินเลยคืออยู่ไม่ได้ กินน้อยก็ไม่อยู่ท้องอีก ความจริงถ้าน้ำหนักไม่ลดฉันก็ไม่ซีเรียสนะคะ แต่อย่าขึ้นอย่างเดียวก็พอ อ๋อ! แล้วฉันก็เล่นฮูล่าฮูปวันละหนึ่งถึงสองชั่วโมงด้วยนะ ทำแบบนี้ทุกวันจนกระทั่งถึงวันเปิดเทอม...มัธยมศึกษาปีที่สาม“เชี่ย! กูไม่ได้ตาฝาดแน่ ๆ”“สวยขึ้นเยอะเลย”“มึงเป็นใคร! ออกจากร่างเพื่อนกูไปเดี๋ยวนี้นะ” “ยัง... ยังไม่เลิกเล่นกันอีก” ฉันว่าพลางมองหน้าพวกมันสามคนอย่างเอือมระอา“ตาลมึงสวยขึ้นจริง ๆ นะพูดแบบไม่อวยเลย ดูดีขึ้นมาก” ไอ้จูนค่ะ ไม่พูดเปล่ามันยังจับฉันหมุนไปมาอีกด้วย“จริง! คนละคนกันเลย”“ว้าวมากแม่!” ไอ้หมูกับไอ้พลอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-07 ขอบเขตของความรู้สึก
ในทุก ๆ วันก็เหมือนเดิมค่ะ มองบ้างเวลาเดินผ่าน ฉันไม่มองเขา เขาก็มองฉันจนคนอื่นคิดว่าเรากำลังศึกษาดูใจกันอยู่แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย ไม่ใช่คนคุยหรืออะไรทั้งนั้น พูดให้เข้าใจง่าย ๆ คือไม่ได้เป็นอะไรกันนั่นแหละ“งานสัปดาห์วิทยาศาสตร์กูไม่อยากไปเลย”“ไม่ไปก็ได้ แต่ไม่ได้คะแนน แต่อาจารย์ไม่ได้บังคับนะ”“ใช่ไหม? อาจารย์ไม่บังคับแต่ไม่ให้คะแนน”“เออ”... : ฮ่า ๆอีกสามวันต้องไปดูการทดลองที่ศูนย์วิทยาศาสตร์ค่ะ แบ่งไปสามวัน ทีละสองระดับฉัน ฉันไปวันที่สามพร้อมพี่มอหก ที่บอกว่าไม่อยากไปคือมันน่าเบื่อไง แต่ดีตรงที่เจอเพื่อนโรงเรียนอื่นด้วยนี่แหละ“ขนมที่มึงคุ้นเคย” ไอ้จูนเอ่ยพร้อมกับคุกกี้ที่วางลงตรงหน้าฉัน“ใครให้เหรอจูน แบ่งกูบ้างสิ” ไอ้น้องแทรกขึ้นมาบ้าง“พี่ทิวฝากมาให้ไอ้ตาล”แอม : เอ็งกับพี่ทิวนี่ยังไง ข้าไม่อยากยุ่งหรอกแต่ข้าอยากรู้พลอย : เออ กูเห็นให้ขนมนี่ตั้งแต่มอหนึ่งละ สรุปยังไง“ไม่ยังไง ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย”ป๊อป : อะไรวะ! สถานะไม่ชัดเจนซะงั้น“กูแค่แอบปลื้มเขาเฉย ๆ ไม่ได้จะอะไรขนาดนั้นสักหน่อย” ฉันพูดออกไปตามความรู้สึกของตัวเอง ยอมรับค่ะว่ามีบ้างที่แอบหวงเวลาที่คนอื่นเข้าใ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-08 จุดเริ่มต้นที่ไม่เคยมี
หลังจากวันนั้นเวลาก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อย ๆ ฉันกับพี่ทิวแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยด้วยซ้ำเพราะเขาติวหนังสือหนักมาก เรียนวิชาเพิ่มเติมเยอะแยะไปหมด เลิกเรียนไม่ตรงกัน แต่ก็ยังพอได้แอบมองตอนเข้าแถวอยู่บ้างแหละ“แป๊บ ๆ ก็จะจบแล้วเศร้าจัง”“บ่นไรหมู”“เอ็งก็เป็นแบบนี้แหละน้ำตาล ทำเป็นเล่นตลอดเลย”“แล้วจะเครียดให้ได้อะไร พูดอย่างกับจบไปแล้วจะไม่ได้เจอกันอีกอย่างนั้นแหละ”“เวลาเดินโคตรเร็วเลยเนอะ” เวลาเดินเร็วอย่างมันว่านั่นแหละค่ะ สามปีเหมือนนานแต่พอเอาเข้าจริงมันแค่แป๊บเดียวเอง ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำด้วยซ้ำ“บ่ายนี้แนะแนวว่ะ รวมกับพี่มอหก” “ไม่ได้เรียนหรอกเหรอ”“สลับคาบไปไว้วันพรุ่งนี้แทน”ตัดมาถึงคาบแนะแนวเลยแล้วกันนะคะ ก็มีการพูดเกี่ยวกับอาชีพ ความฝัน ความเป็นไปได้ รวมไปถึงสิ่งที่อยากเรียนก็ด้วย อาจารย์ท่านนี้ค่อนข้างที่จะผ่อนคลายค่ะ ไม่เข้มงวดจนบรรยากาศในห้องอึดอัด ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งฟังอยู่มีก้อนกระดาษตกลงมาตรงหน้า ไม่รู้ว่าใครขว้างมาแต่ฉันก็เปิดอ่านนะ ขอเบอร์หน่อย อ่านแล้วก็ขยำมันวางไว้ที่เดิม“อะไรวะ” ไอ้จูนค่ะ“ไม่รู้ของใคร”“กูดูเอง” ไม่พูดเปล่ามันยังอ่านแล้วตอบกลับไปอี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
Episode-09 รักษาสิทธิ์
เช้าอีกวันฉันมาเรียนตามปกติพร้อมกับหัวใจที่ห่อเหี่ยว ถามว่าอกหักเหรอก็ไม่ใช่ ไม่รู้ซึมอะไรเหมือนกัน วันนี้ดันมาเช้ากว่าทุกวันอีกด้วยค่ะ เนื่องจากพ่อกับแม่ไปทำงานเร็วฉันเลยต้องเร็วตามไปด้วย เหลือบดูนาฬิกาเพิ่งจะหกโมงครึ่งเอง พวกมันก็ยังไม่มีใครมาหรอก ฉันเลยเลือกที่จะมานั่งรอในโรงอาหารแทน แต่แค่ไม่นานที่นั่งตรงข้ามกลับมีใครบางคนมานั่งด้วย“ไงเรา มาแต่เช้าเลยนะ”“พี่ริวก็มาเช้าเหมือนกันนะคะ” “ปกติของพี่ครับ เรื่องเมื่อวานพี่ขอโทษแทนเกตุด้วยนะ”“...” ใจจริงฉันอยากจะถามออกไปตรง ๆ เลยด้วยซ้ำว่าระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์กันหรือเปล่า ถึงฉันจะไม่ถูกชะตากับพี่เกตุเท่าไหร่แต่ผู้หญิงเหมือนกันมันดูออกค่ะว่าเขารู้สึกกับพี่ทิวมากแค่ไหน“มันไม่ใช่แบบที่เราคิดหรอกนะ” พี่ริวพูดดักทางฉันก่อนเลยค่ะ “พี่รู้เหรอว่าหนูคิดอะไร”“พี่เป็นผู้ชายนะ ... เหมือนกับไอ้ทิวนั่นแหละ”“หนู...”“ไอ้ริว! ไปยุ่งกับน้องอ้วนของไอ้ทิวมันทำไมเดี๋ยวมันก็เตะปากมึงหรอก”“หุบปากไอ้เต้กูว่าไอ้ทิวมันจะเตะปากมึงมากกว่านะ”“ฮ่า ๆ” “ไม่ต้องไปสนใจมัน สนแค่ไอ้ทิวคนเดียวก็พอครับ”“เกี่ยวอะไรกันล่ะคะ”“พี่รู้ว่าเราเข้าใจ” ฉันเข้าใจแล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status