Novels by thanyarattaguchi

"เข่อซิง ข้ากับเจ้าทำงานกันมานานแล้ว เจ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนหรือไม่ ข้ากับเจ้าควรจะหาที่พักผ่อนอยู่ด้วยกันตามลำพังบ้าง เจ้าว่าดีหรือไม่เล่า" หลี่หยางถามเข่อซิงเสียงนุ่ม ในขณะที่เข่อซิงกำลังนั่งทำซาลาเปาอยู่อย่างตั้งใจ หลังจากที่พวกเขากลับมาจากไปเที่ยวที่บนหุบเขา เวลาก็ล่วงเลยมานานหลายเดือน จนจะเข้าสู่ฤดูหนาวอีกแล้ว พวกเขากลับมาอยู่ที่ร้านขายผ้า ที่หัวเมืองเหอเป่ย์ตามเดิม เข่อซิงก็กลับมานั่งหัดทำซาลาเปาจนเก่ง แล้วตอนนี้เข่อซิงก็เปิดร้านขายเครื่องดื่มคู่กับซาลาเปา เป็นร้านแรกที่ทำร้านหรูหราใหญ่โต และมีภาชนะที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งก็สร้างความตื่นเต้นให้กับคนเมืองเหอเป่ย์เป็นอย่างมาก เพราะว่าหลี่หยางทำภาชนะใส่เครื่องดื่มกับจานชาม จากสแตนเลสสตีลมาใช้ในร้านของเข่อซิงเป็นที่แรก พร้อมกับวางขายในร้านที่เปิดใหม่อีกแห่งหนึ่ง และตอนนี้หลี่หยางก็มีร้านขายพวกแก้วกับจานชามเพิ่มที่หัวเมืองเหอเป่ย์ รวมกับพวกร้านขายผ้ากับร้านขายไม้ แล้วก็เครื่องประดับสี่ร้านด้วยกัน ไม่รวมกับร้านอาหารของเข่อซิง ส่วนลู่จิวได้ไปอยู่ที่บ้านเกิดของหลี่หยาง เพื่อไปเรียนแล้วก็อยู่กับปู่กับย่า ก่อนที่ลู่จิวจะถูกส่งไปเรียนตามหัวเมือ

"หือ...คุณชาย!!หนาวหรือขอรับ เหตุใดท่านถึงได้มานอนเบียดข้าเช่นนี้" ชัดถามด้วยนํ้าเสียงที่งัวเงีย เมื่อเขาโดนเบียดแปลกๆ ที่ว่าแปลกๆ เพราะว่าคนที่เบียดเขาตัวอุ่นๆเหมือนกับอุ่นเนื้อ เหมือนกับถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วอย่างนั้นแหละ และน่าจะใช่อย่างที่เขาคิด เพราะว่าคนที่นอนเบียดเขา มือไม้เริ่มไม่อยู่นิ่งแล้ว ในขณะที่ตอนนี้เขากับคุณชายหลี่นอนอยู่ในกระโจม ที่อยู่ในหุบเขา ซึ่งบนเขาอากาศหนาวมาก ถึงใกล้จะเข้าฤดูร้อนแล้วก็เถอะ"เข่อซิง...ข้ากับเจ้า เราเป็นคนรักกันมานานโขแล้ว และข้าก็รอให้แผลที่ท้องของเจ้าหายมานานแล้วเช่นกัน ข้ายังต้องรอสิ่งใดอีกเช่นนั้นหรือ" หลี่หยางไม่ถามเปล่า เขาถอดเสื้อผ้าออกให้กับเข่อซิงไปด้วย"คุณชาย...คุณชายเออ... เคยนอนกับ นอนกับผู้ชาย...""เจ้าจะถามข้า ว่าข้าเคยนอนกับชายด้วยกันไหม ใช่หรือไม่" หลี่หยางกระซิบถามข้างหูของเข่อซิงเสียงกระเส่า มือก็ลูบไล้ไปที่หน้าท้องแบนราบ ของคนที่นอนนิ่งให้เขากอดได้อย่างตามใจ เขาลูบไล้เลยไปที่ท่อนเอ็น ที่เริ่มแข็งชี้โด่ขึ้น ตั้งแต่ถูกถอดเสื้อผ้าออกในยามที่ดึกดื่นค่อนคืนเช่นนี้"ซี๊ส...คุณชายขอรับ อ่า...ข้าไม่สงสัยแล้วขอรับ อื้ออออ" ชัดครางเสียงแ

"เข่อซิง...เหตุใดเจ้าถึงได้เงียบเช่นนี้เล่า เจ้าไม่ดีใจเช่นนั้นหรือ ที่ข้าคิดเช่นเดียวกับเจ้า หรือว่าเจ้าพูดว่ารักข้า เจ้าแค่หยอกล้อข้าเล่นเท่านั้น" หลี่หยางถามเข่อซิงที่นั่งเงียบมาตลอด ตั้งแต่เขาบอกว่า เขาคิดแบบเดียวกันกับเจ้าตัวแล้ว ในขณะที่ตอนนี้พวกเขา เข้ามาอยู่ในห้องพักกันเพียงลำพังสองคนแล้ว เข่อซิงนั่งพิงหัวเตียงอยู่ เพราะว่าเขาต้องนอนพักหลังมื้ออาหารเช้า และยาต้มสมุนไพรที่เขาได้ดื่มไปแล้ว"หาเป็นเช่นนั้นไม่ขอรับ ข้าดีใจจนข้าพูดสิ่งใดไม่ออกต่างหากเล่า ข้าไม่คิดว่าทาสอย่างข้า จะมีชายที่สูงศักดิ์อย่างคุณชายหลี่มารักข้าได้ แล้ว...เออ...ท่านพ่อกับท่านแม่ของคุณชายเล่า พวกท่านจะยอมรับได้หรือไม่ขอรับ" ชัดถามเสียงเศร้า เพราะว่าถึงเขาจะดีใจ ที่คุณชายหลี่มีความรู้สึกอย่างเดียวกันกับเขา แต่ความรักของชายที่รักกับชาย ก็ใช่ว่าจะราบรื่น ยิ่งเป็นสมัยเก่าอย่างนี้ด้วย อย่าว่าแต่สังคมไม่ยอมรับเลย สังคมยังไม่รู้จักด้วยซํ้ามั้ง และนี่คือเหตุผลที่เขานั่งเงียบ เพราะว่านอกจากที่เขากับคุณชายจะใจตรงกันแล้ว แล้วต่อไปจะใช้ชีวิตกันยังไง เขายังคิดไม่ออกเลย เขามัวแต่คิดว่าชีวิตไม่ได้ยืนยาว อยากทำอะไรก็ให้รีบท

"คุณชายขอรับ ข้าอยากเดินออกไปที่หน้าร้านขายผ้า ข้าอยากเห็นร้านซาลาเปา ว่ายามเช้าเช่นนี้มีลูกค้าหรือไม่ ข้าขอเดินออกไปได้หรือไม่ขอรับ" ชัดขอคุณชายหลี่ด้วยนํ้าเสียงที่แหบเบา เมื่อเขาตื่นขึ้นในเช้าของวันต่อมา เขามองไปรอบๆแล้ว เขาจำได้ว่าเขานอนอยู่ที่ไหน เพราะว่าเมื่อวาน หลังจากที่เขากินซุปข้าวโพดอิ่มแล้ว เลี่ยงเฟิ่งก็ให้เขาดื่มยาต้มสมุนไพรไปถ้วยหนึ่ง เขาก็หลับยาวจนมาถึงเช้าเลย ระหว่างทางเจออะไรบ้าง เขาเข้ามานอนในห้องพักตรงนี้ได้ยังไง เขายังไม่รู้สึกตัวเลย แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาดูมีเรี่ยวแรงขึ้น จนเขาอยากจะลองเดินออกไปดูที่หน้าร้านขายผ้า ว่าที่หน้าร้านขายผ้า รถเข็นไม้ที่เขาใช้ขายซาลาเปา ยังอยู่เหมือนเดิมไหม และยังมีลูกค้าอยู่หรือเปล่า"เจ้าจะออกไปได้เช่นไร เจ้ายังบาดเจ็บอยู่ ข้า...""คุณชายหลี่พาข้าออกไปได้หรือไม่เล่า ข้ารู้สึกว่าอยากออกไปข้างนอก นอนอยู่เช่นนี้ ข้าปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัวแล้วขอรับ" ชัดขอร้องคุณชายหลี่ด้วยนํ้าเสียงที่ออดอ้อน เอาสิ เขาอ้อนขนาดนี้ ถ้าคุณชายหลี่ยอมใจอ่อนพาเขาไป ก็แสดงว่าคุณชายหลี่ต้องมีใจให้กับเขาบ้างแหละวะ ที่เขากล้าอ้อนคุณชายหลี่เช่นนี้ เพราะว่าเม

"คุณชายหลี่ขอรับ รถม้าพร้อมแล้วที่จะออกเดินทางขอรับ" อู๋ห่างบอกกับคุณชายหลี่ หลังจากที่เขาดูคนของเขา ขนของขึ้นไปบนรถม้าเรียบร้อยแล้ว มีรถม้าสองคัน โดยที่รถม้าคันหนึ่ง ขนเสบียงกับพวกข้าวของเครื่องใช้ ที่จำเป็นในการรักษาเข่อซิง และอีกคันหนึ่ง ให้ลู่จิวกับอันฉีแล้วก็เข่อซิงนอน และมีเลี่ยงเฟิ่งนั่งไปด้วย เพื่อดูแลเข่อซิงในระหว่างทาง ส่วนเขากับซิงเยียน แล้วก็คุณชายหลี่กับคนของเขาขี่ม้าไป ไปครั้งนี้เขาพาคนของเขาไปเยอะกว่าทุกครั้ง เพื่อป้องกันภัยจากพวกโจรระหว่างทาง "หลี่หยาง เจ้าตัดสินใจเช่นนี้ พ่อหาได้เห็นด้วยกับเจ้าไม่ แต่พ่อก็บังคับเจ้าไม่ได้ เพราะว่าเจ้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว" พ่อพูดกับลูกชายเสียงเครียด "ท่านพ่อขอรับ ท่านแม่ขอรับ ข้าต้องขออภัย ที่ข้าตัดสินใจเช่นนี้ แต่ท่านพ่อกับท่านแม่อย่าได้เป็นกังวลกับข้า สิ่งใดที่ข้าได้ตัดสินใจด้วยตัวเองแล้ว ข้าจะไม่มีวันเสียใจเป็นอันขาด ถึงแม้ว่าข้าจะตัดสินใจผิดพลาด แต่ข้าก็เป็นคนตัดสินใจเอง ข้าขอให้ท่านทั้งสองรับรู้เอาไว้ ข้าจะทำปัจจุบันของข้าให้ดีที่สุด เพราะว่าปัจจุบันจะบ่งบอก ว่าอดีตกับอนาคตของข้าจะไปในทิศทางไหน ทุกอย่างข้าเลือกเอง ข้าก็พร้อมที่จะรั

"เลี่ยงเฟิ่ง อาการของเข่อซิงเป็นเช่นไรบ้าง" หลี่หยางเดินเข้ามาในห้องรักษา ในช่วงคํ่าของวัน หลังจากที่เขาได้นอนพักเต็มอิ่มแล้ว"อาการของเข่อซิงยังคงที่ขอรับ โชคดีที่ไม่มีอาการตัวร้อนเป็นไข้ ข้าคอยเช็ดตัวแล้วก็คอยหยดยาต้มสมุนไพร ให้เข่อซิงกินทีละหยดขอรับ อย่างน้อยก็เป็นยาช่วยสมานแผล ในยามที่เข่อซิงไม่ได้สติอยู่เช่นนี้ และยาสมุนไพรตัวนี้ แก้ไข้ได้ด้วยขอรับ" เลี่ยงเฟิ่งตอบคำถาม พร้อมกับใช้ผ้าเช็ดตามตัวให้กับเข่อซิงไปด้วย"เลี่ยงเฟิ่ง เจ้าคิดว่า เออ...เข่อซิงจะรอดพ้นคืนนี้ได้หรือไม่" หลี่หยางถามเสียงเบา เมื่อเขาเห็นสภาพเข่อซิงนอนตัวขาวซีด กว่าตอนก่อนที่เขาจะขึ้นไปนอนพักเสียอีก สิ่งที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกหน่วงที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก คำพูดที่เข่อซิงชอบบอกกับเขา มันเข้ามาในความรู้สึกของเขาตอนนี้ ว่าชีวิตของคนเรามันไม่ได้ยืนยาว แต่มันก็ไม่ควรที่จะสั้นขนาดนี้ไม่ใช่หรือ"ข้าตอบไม่ได้ขอรับ แต่ก็มีเรื่องดีอยู่นะขอรับ ที่เข่อซิงไม่มีอาการไข้ตัวร้อน นั่นหมายความว่า แผลที่ท้องของเข่อซิงไม่เกิดการติดเชื้อด้านในขอรับ" เลี่ยงเฟิ่งพูดปลอบใจคนถาม เพราะว่าตอนนี้ใบหน้าของคุณชายหลี่ดูเป็นกังวล จนเ

"นี่คืออะไร "คิมถามเสียงเย็น พร้อมกับมองหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องไปด้วย"เห็นปลาวาฬบอก ว่าคุณคิมเป็นคนซื้อของเล่นพวกนี้ให้ ไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไมถึงไม่รู้ว่ามันคือรถบังคับ "เบสถามพร้อมกับมองหน้าของคิมยิ้มๆ ในขณะที่สร้อยเอามือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ"มานี้… "คิมลากแขนของเบสเข้าไปในห้องพักญาติ ด้วยอารมณ์ที่เดือดแทบจะระเบิดออกมาปัง !! คิมปิดประตูลงตามแรงอารมณ์ของตัวเอง ในขณะที่มือก็กำแขนของเบสแน่นไม่ยอมปล่อย"นายคิดว่าฉันใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ "คิมกัดฟันถามเบสด้วยความโมโห"อะไรของคุณเนี่ย อย่ามาใช้อารมณ์กับผมนะ ปล่อย...!! ผมไม่ใช่คนงานของคุณ ที่คุณจะมาใส่อารมณ์กับผมยังไงก็ได้ "เบสบอกกับคิมเสียงเรียบ"อย่ามาปากดีกับฉันเบส ฉันให้นายมาดูแลลูกของฉัน ไม่ใช่มาช่วยกันทำให้วุ่นวายขึ้น ""แล้วผมไม่ทำตรงกับที่คุณพูดตรงไหนครับ ผมก็ดูแลในแบบของผม ""แบบที่ห้องแทบจะหาที่เดินไม่ได้อ่ะนะ ""ก็ให้ผมมาดูแลเด็กๆ ไม่ได้ให้ผมมาทำความสะอาดหนิ ผมผิดตรงไหน ""ปากดีใช้ได้หนิ ปากดีอย่างงี้ให้ตลอดนะเบส ""แล้วผมผิด...อุ๊บ อื้อ...อ อื้อ...อ จุ๊บ คุณ…!! "เบสยกกำปั้นขึ้นจะชกหน้าของคิมทันที ที่คิมปล่อยปากออก

แกร๊ก"อะไรเนี่ย...ย "คิมถามคนสนิทเสียงเบา หลังจากที่เขาเปิดประตูห้องเข้ามา "เอ่อ…อ "สนก็พูดไม่ออกเหมือนกัน ในขณะที่เจ้านายหันมาถามเขา เพราะว่าสภาพของในห้องตอนนี้ ไม่ใช่สิ สภาพบนเตียงมากกว่า ลูกของท่านคือปลาวาฬกับเบส นอนหลับอยู่บนเตียง สภาพคือหัวชนกันแล้วหลับอยู่ทั้งคู่ ในมือของเบสที่วางอยู่บนหน้าอกมีมือถือวางค้างอยู่"นี่ฉันต้องเลี้ยงเด็กน้อยสองคน แล้วฉันต้องมาเลี้ยงคนโตด้วยอีกคนหนึ่งเหรอสน "คิมหันไปมองหน้าของสนแล้วส่ายหน้าเบาๆ กว่าเขาจะเลิกงานก็เกือบสองทุ่มแล้ว เขาก็เลยแวะมาที่โรงพยาบาล ก่อนที่เขาจะกลับบ้าน เขาค้างที่โรงพยาบาลไม่ได้ เพราะว่าเขามีงานด่วนในตอนเช้า ธุรกิจของเขามีมากมายหลายอย่าง จนหาเวลาพักแทบไม่มี ลูกของน้องสาวที่เพิ่งจะเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว เขาต้องรับมาเลี้ยงเป็นลูก และปล่อยให้พี่เลี้ยงดูแลไป จนมาเกิดอุบัติเหตุขึ้น ทุกอย่างก็เลยเป็นอย่างที่เห็น คนขับรถชนลูกชายของเขา ต้องชดใช้ด้วยการมาดูแลด้วยตัวเอง เพราะว่าเงินเขามีเยอะแล้ว ไม่ต้องมาชดใช้ความผิดด้วยการจ่ายเงิน เพราะว่าเขาไม่ต้องการ เขาไม่ให้ชดใช้ด้วยชีวิตก็ถือว่าดีมากแล้ว"ให้ผมปลุกไหมครับคุณท่าน "สนถามเจ้านา

"สวัสดีครับ ผมสนครับ เป็นคนมารับคุณเบสครับ "สนแนะนำตัวเอง ในขณะที่เขามารับคนที่ชื่อเบส ตามคำสั่งของเจ้านาย"ผมเองเบส "เบสพูดพร้อมกับเดินไปขึ้นรถ ที่คนขับรถเปิดประตูรถรอเขาอยู่ เช้ามาเขาก็ถูกปลุกให้ตื่น เพราะว่ามีคนมารับเขาตอนเก้าโมง เขาไม่เคยตื่นเช้าแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เขาเรียนจบมา "จะพาผมไปไหน "เบสถามด้วยความสงสัย หลังจากที่เขานั่งเงียบมาได้ครึ่งทางแล้ว "ไปโรงพยาบาลที่คุณหนูรักษาตัวอยู่ครับ "สนหันไปตอบคำถามของเบส ก่อนที่เขาจะหันกลับมานั่งตัวตรงตามเดิม"เออ...เด็กผู้ชายทั้งคู่ใช่ไหมครับ "เบสถามด้วยความไม่มั่นใจ เพราะว่าจนมาถึงเวลานี้ เขายังไม่รู้เลย ว่าเขาต้องไปดูแลใคร เขาได้ยินมาแค่ในข่าว ว่าเด็กผู้ชายอายุห้าขวบขาหัก นอกเหนือจากนั้นเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย แม้กระทั่งพี่สาวฝาแฝดผู้ก่อเหตุของเขา เขายังไม่ได้เห็นหน้าเลย เขาได้ยินแค่แม่บ้านคุยกัน ว่าเบลไปถ่ายละครที่ต่างจังหวัด"ครับ ผู้ชายทั้งคู่ "สนหันไปตอบคำถามของเบส แล้วหันกลับมานั่งท่าเดิม"อือ...สั้นดี "เบสกลอกตาตามองบนอย่างหมดคำที่จะพูด หลังจากที่เขาได้รับคำตอบแค่ที่เขาถามไป ก๊อก ก๊อก "ขออนุญาตครับ "สนเคาะประตูห้อง ก

"เบส...ตื่น เบส...ตื่น ไอ้เชี่ยเบสตื่น...!! นอนหรือซ้อมตายวะเนี่ย มึงตื่นมาดูข่าวก่อนดิ๊ พี่สาวของมึงหางานให้มึงทำอีกแล้วเนี่ย ลุกมาดูเร็ว… ""นิว...อย่ากวน กูจะนอน "เบสไม่ตื่นแถมยังหยิบผ้าห่มเอามาคลุมโปงหนีเพื่อนอีก"มึงตื่นมาดูนี่ก่อน รับรองมึงจะได้นอนไปอีกนานแน่ๆ เชื่อกู "นิวบอกกับเพื่อน มือก็เขย่าปลุกเพื่อนให้ตื่น สายตาก็ดูข่าวไปด้วย"อะไรวะ คนยิ่งไม่ได้นอนอยู่ไอ้เชี่ย เรียกอยู่ได้ "เบสงัวเงียลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลือ เขาพยายามตั้งสติในการดูข่าวที่เพื่อนอยากให้เขาดูข่าวด่วนน้องชายของนางเอกดังขับรถชน Mercedes Benz GLC 220 d 4MATIC ซึ่งมีเด็กอยู่ด้านในสองคน เด็กได้รับบาดเจ็บและขาหักหนึ่งคน เจ้าของรถเบนซ์คันนั้นคือ ท่านคันธรส เกียรติ์วรกุล นักธุรกิจและไฮโซชื่อดังอีกด้วยค่ะ คดีนี้เป็นคดีดังที่คนให้ความสนใจเป็นอย่างมากในตอนนี้ค่ะ เรารอดูว่านางเอกสาวเบล เบญญา จิราวราพงศ์ จะออกมาปกป้องน้องชายของเธอ ที่เอารถของเธอไปขับแล้วชนคนอื่นว่ายังไงนะคะ"อะไรอีกแล้ววะเนี่ย...!! กูก็เล่นเกมส์กับมึงเกือบสว่าง แล้วกูไปขับรถชนใครตอนไหนวะเนี่ย… "เบสตาสว่างขึ้นมาทันที ชีวิตนี้เขาไม่ต้องทำงานหรอก เพรา