คนของมาเฟียตัวร้าย

ช่างชื่อมันเถอะ

"ไม่ให้เล่นด้วยหรอกไอ้ตัวดำ ไอ้ตัวดำ...แบร่ๆ...""แม่ของมันเป็นผู้หญิงขายตัว ให้ไอ้พวกนิโกตัวดำ ตัวมันก็เลยออกมาดำ...""ออกไปเลย ไม่ต้องมาเล่นกับพวกเราเลย ไอ้ตัวดำ...""ไป...ซิ้วๆ ไปเลยไป อย่ามาเข้าใกล้ เดี๋ยวสีผิวของมึงมาติดพวกกู...""แม่มึงก็เป็นผู้หญิงขายตัวด้วย อย่ามาเข้ากลุ่มกับพวกกู..."เสียงด่าทอต่อว่ามากมาย ทำให้เด็กผู้ชายผิวดำคนหนึ่ง เดินไปจากกลุ่มของเด็กผู้ชาย ที่เขาอยากจะเล่นด้วย ด้วยท่าทางที่หงอยเหงา เพราะว่าไม่มีใครอยากให้เขาเล่นด้วย"ไอ้ไฟ...มึงไปไหนมา กูรอมึงอยู่เนี่ย กูจะรีบไปทำงาน" แม่ว่าให้ลูกชาย พร้อมกับยกมือขึ้นมาเท้าสะเอวด้วยความโมโห ที่ลูกชายหายเงียบไปนาน"ครับ" ไฟรับคำของแม่เสียงเบา"ครับ...ครับอะไรของมึงไอ้ไฟ โห๊ะ...ช่างมึงเถอะ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด รำคาญ...!! ปากไม่รู้อมอะไรอยู่ กับข้าวของมึง กูซื้อเอาไว้ให้แล้วนะ กูต้องออกไปทำงานแล้ว มึงอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม อย่าออกไปดื้อที่ไหนไกลบ้านล่ะ" แม่บอกกับลูกชาย ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพาย แล้วเดินออกไปจากบ้าน ด้วยท่าทางที่เหมือนกับนางพยา เธอสวยที่สุดในสลัมหลังตลาดแห่งนี้ เธอมั่นใจ วันนี้เธอแต่งหน้าจัดเต็ม เพร...