All Chapters of คนของมาเฟียตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

"ไม่ให้เล่นด้วยหรอกไอ้ตัวดำ ไอ้ตัวดำ...แบร่ๆ...""แม่ของมันเป็นผู้หญิงขายตัว ให้ไอ้พวกนิโกตัวดำ ตัวมันก็เลยออกมาดำ...""ออกไปเลย ไม่ต้องมาเล่นกับพวกเราเลย ไอ้ตัวดำ...""ไป...ซิ้วๆ ไปเลยไป อย่ามาเข้าใกล้ เดี๋ยวสีผิวของมึงมาติดพวกกู...""แม่มึงก็เป็นผู้หญิงขายตัวด้วย อย่ามาเข้ากลุ่มกับพวกกู..."เสียงด่าทอต่อว่ามากมาย ทำให้เด็กผู้ชายผิวดำคนหนึ่ง เดินไปจากกลุ่มของเด็กผู้ชาย ที่เขาอยากจะเล่นด้วย ด้วยท่าทางที่หงอยเหงา เพราะว่าไม่มีใครอยากให้เขาเล่นด้วย"ไอ้ไฟ...มึงไปไหนมา กูรอมึงอยู่เนี่ย กูจะรีบไปทำงาน" แม่ว่าให้ลูกชาย พร้อมกับยกมือขึ้นมาเท้าสะเอวด้วยความโมโห ที่ลูกชายหายเงียบไปนาน"ครับ" ไฟรับคำของแม่เสียงเบา"ครับ...ครับอะไรของมึงไอ้ไฟ โห๊ะ...ช่างมึงเถอะ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด รำคาญ...!! ปากไม่รู้อมอะไรอยู่ กับข้าวของมึง กูซื้อเอาไว้ให้แล้วนะ กูต้องออกไปทำงานแล้ว มึงอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม อย่าออกไปดื้อที่ไหนไกลบ้านล่ะ" แม่บอกกับลูกชาย ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพาย แล้วเดินออกไปจากบ้าน ด้วยท่าทางที่เหมือนกับนางพยา เธอสวยที่สุดในสลัมหลังตลาดแห่งนี้ เธอมั่นใจ วันนี้เธอแต่งหน้าจัดเต็ม เพร

"นายครับ คนของเรารายงานมา ว่าคนของไอ้โรฮานมาเพ่นพ่านแถวนี้" เมสัน มือขวารายงานนายของเขาที่ก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่"พวกมันมาทำอะไรแถวนี้ หรืองานใหญ่ของมันที่กูปฏิเสธไป..." ไซรับเงยหน้าขึ้นไปถามลูกน้อง คิ้วของเขาขมวดชนกันด้วยความสงสัย เพราะว่างานใหญ่ที่โรฮานเสนอมา เขาปฏิเสธไปแล้ว เขาไม่ชอบค้ามนุษย์เขาก็เลยปฏิเสธไป แล้วโรฮานก็เป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้ ถ้าต้องทำธุรกิจร่วมกัน"งานค้ามนุษย์ที่นายปฏิเสธไป มันก็ไม่ได้ติดใจอะไรครับ แต่ถึงมันจะติดใจจริงๆ มันก็ไม่น่าจะส่งลูกน้องปลายแถวของมันมาเพ่นพ่านที่โรงแรมของนายแบบนี้" บรูโน มือซ้ายวิเคราะห์ตามที่เขารู้มา ว่าคนที่มาเพ่นพ่านแถวโรงแรม เป็นแค่ลูกน้องปลายแถวของโรฮานเท่านั้น"หรือที่มันส่งแค่ลูกน้องปลายแถวมา พวกเราจะได้ไม่สงสัย" เมสันสบตากับผู้เป็นนายนิ่ง หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว"ตามดูอย่าให้คลาดสายตา อย่าให้มีปัญหากับงานของเราได้" ไซรับสั่งเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าเซ็นเอกสารของเขาต่อ"เอ่อ...นายครับ งานการกุศลคืนนี้ คุณบีน่าขอให้นายไปร่วมเดินแบบกับเธอได้ไหมครับ" เมสันถามผู้เป็นนาย ก่อนที่เขาจะหลบสายตาของผู้เป็นนายลงไปมองที่พื้น"เมสัน...ก่อนที่มึงจ

"นายครับ คนของเราจับตัวมันสองคนเอาไว้ก่อนครับ ยังไม่ได้ทำอะไร เพราะมันบอก ว่ามันมาตามล่าคนคนหนึ่งด้วยเรื่องส่วนตัวครับ ไม่ได้เกี่ยวกับนายของมัน ในตัวของมันก็มีปืนด้วย ตอนนี้บรูโนกำลังสอบสวนมันอยู่ครับ" เมสันรายงายผู้เป็นนาย หลังจากที่เขาได้รับรายงานมาจากบรูโนอีกที"แล้วรู้รึยังว่ามันตามล่าใคร เป็นพนักงานของเรารึเปล่า" ไซรับถามเสียงเรียบ โดยที่เขาไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ เป็นการถามเรื่อยๆ มากกว่าที่อยากจะรู้จริงๆ"มันบอกว่า ผู้ชายที่มันตามล่า เป็นชู้กับเมียของลูกพี่มันครับ ลูกพี่ก็เลยสั่งให้พวกมันมาเก็บ มันให้ดูรูปด้วยนะครับ นี่ครับ...ผู้ชายคนนี้ผมดูแล้ว ไม่ใช่พนักงานของเราครับ หน้าตาแบบนี้ไม่มีในลิสต์รายชื่อของพนักงานของเราครับ" เมสันให้นายของเขาดูรูปของผู้ชาย ที่กำลังถูกตามล่าอยู่ และเขาดูในลิสต์รายชื่อของพนักงานแล้ว พนักงานของโรงแรมไม่มีคนที่หน้าตาแบบนี้"แล้วพวกมันมาตามที่โรงแรมของเราทำไม" ไซรับเหลือบตามองแค่ผ่านๆ โดยที่เขาไม่ได้สนใจ เพราะว่ามันไม่ใช่ธุระของเขา แค่อย่ามาวุ่นวายที่โรงแรมของเขาก็พอ"มันบอกว่าเห็นผู้ชายคนนี้วิ่งหนีเข้ามาที่โรงแรมของเราครับ แล้วเมื่อเช้าก็หน้าคล้ายมาก พ

"คนที่โดนยิงชื่อแทนเหรอ แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง" ไซรับถามเมสันเสียงเรียบ ทั้งที่เขาก็สะดุดกับชื่อนี้ แต่มันก็ทำให้เขาผิดหวังมาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยนิ่งๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร"อาการสาหัสครับ คนยิงแม่นปืนพอสมควร พวกมันกะจะยิงให้ตายเลยครับ หมอบอกว่ากระสุนโดนจุดสำคัญ มีโอกาสรอดแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์" เมสันรายงานนาย หลังจากที่หมอออกมาบอกอาการของคนไข้แล้ว"แล้วเรื่องมันเกิดมาจากอะไร" ไซรับมองหน้าของเมสันอย่างรอฟังคำตอบ "เรื่องชู้สาวครับ แล้วนายจะลงไปดูเองไหมครับ" เมสันตอบสั้นๆ ก่อนที่เขาจะถามนาย เพราะว่านายของเขาอาจจะอยากลงไปดูให้เห็นกับตาตัวเองก็ได้ แล้วสาเหตุของการโดนยิง เขาก็ไม่ได้ขยายความอะไร เพราะเขาคิดว่ามันไม่ได้จำเป็นกับนายของเขา แล้วเขาก็ถามธามมาแค่นั้น รายละเอียดปลีกย่อยเขาไม่ได้ถาม เพราะมันไม่ใช่ธุระที่เขาจะต้องถาม"กูจะลงไปดู...ตอนนี้" ไซรับบอกกับมือขวาคนสนิทของเขาเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องนำไปก่อน เขาจะลงไปดูให้หายข้องใจ ว่าคนที่ชื่อแทน ใช่หรือไม่ใช่คนที่เขาตามหาอยู่ ทั้งที่เขาไม่เคยเจอตังจริงของคนที่ชื่อแทนคนไหนก็เถอะ แต่ครั้งนี้เขาอยากจะไปดูให้เห็นกับตาตัว

"เชิญกูมาถึงที่นี่ มึงยอมร่วมธุรกิจกับกูแล้วเหรอ" โรฮานถามไซรับอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่เขาเดินตามหลังของบรูโน เข้ามาในเซฟเฮ้าส์ของไซรับ พร้อมกับลูกน้องคนสนิท เขามาเจอไซรับนั่งเอาขาไขว้ห้างอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ด้วยท่านั่งที่สบายอารมณ์ ห้องที่ไซรับนั่งอยู่ เป็นห้องที่กว้างขวางและเพดานสูงใหญ่เหมือนกับโกดัง แต่มีโซฟาตัวใหญ่แค่สองตัว ตั้งอยู่ตรงข้ามกัน โดยที่ทางด้านหลังของไซรับ มีเมสันยืนคุ้มกันนิ่งอยู่ เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ไม่มีชีวิตอย่างนั้นแหละ ในขณะที่ตอนนี้เป็นเวลาของวันใหม่แล้ว มันเลยเที่ยงคืนมาเป็นชั่วโมงแล้ว"เชิญนั่ง" ไซรับพูดเสียงเรียบพร้อมกับผายมือเชิญให้โรฮานนั่งลงตรงข้ามกับที่เขานั่ง โดยที่เขาไม่ได้ลุกขึ้นยืนต้อนรับอย่างที่ควรจะเป็น"มึงมีธุระอะไร คงไม่ได้เชิญกูมา แล้วบอกว่ามึงเปลี่ยนใจมาทำธุรกิจร่วมกับกูหรอกนะ" โรฮานถามพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาอีกตัวที่เหลือ ที่อยู่ตรงข้ามกับที่ไซรับนั่งอยู่"มึงดูนี่ก่อนสิ" ไซรับบอกกับโรฮาน ก่อนที่เมสันจะเดินไป แล้วยื่นไอแพดให้โรฮานดู อย่างคนรู้หน้าที่ของตัวเอง"อะไร...? มึงให้กูดูอะไรเนี่ย" โรฮานถามด้วยความไม่เข้าใจ หลังจากที่เขาดูแล้ว เพราะว่ามันเป