All Chapters of คนของมาเฟียตัวร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

"คุณไซรับคะ บีน่าขอ...""หลบไปครับ" บรูโนยืนขวางเอาไว้ ไม่ยอมให้บีน่าเข้าไปถึงตัวของนายของเขาได้ ในขณะที่นายของเขากับแทนจะเดินไปที่ลิฟต์ส่วนตัวด้วยกัน บีน่าวิ่งมาจากไหนไม่รู้เร็วมาก และคนของเขารายงานเขามา ว่าบีน่าออกไปจากโรงแรมแล้ว เขาก็เลยเลิกสนใจอีก เพราะเขาไม่คิดว่าบีน่าจะตื้อขนาดนี้ ถ้าเมสันรู้ว่าเขาทำงานพลาด เขาต้องโดนลงโทษแน่ๆ"คุณผู้หญิงคนนั้นหนิ เธอต้องการคุยกับมึงเหรอยักษ์ กูว่ามึงคุยกับเธอหน่อยไหม เห็นเธอพยายามจะเข้ามาหามึงรอบหนึ่งแล้วนะ เธอมีเรื่องด่วนอะไรจะคุยกับมึงรึเปล่า" แทนบอกกับไอ้ยักษ์ เพราะว่าถ้าไอ้ยักษ์ไม่คุยด้วย คนของบรูโนหรือว่าบรูโนเอง จะต้องจับตัวของผู้หญิงสวยคนนี้ ออกไปให้พ้นจากหน้าลิฟต์ส่วนตัวของเจ้าของโรงแรม เพราะว่าจู่ๆผู้หญิงสวยคนนี้ วิ่งออกมาจากทางไหนก็ไม่รู้ วิ่งออกมาดักทางเข้าลิฟต์ส่วนตัว ที่พวกเขากำลังจะเดินเข้าไปเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว"ไปเถอะ อย่าไปสนใจเลย เดี๋ยวบรูโนมันก็จัดการเอง" ไซรับพูดพร้อมกับกอดเอวของแทนให้เดินไปเข้าลิฟต์ต่อ เพราะว่าคนของเขาจับผู้หญิงคนนี้ โยนออกไปให้พ้นทางของเขาแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าไม่มีคำสั่งอะไรจากเขา"คุณไซรับคะ บีน่ามีเรื่องจะ

"มึงปล่อยกูเลยยักษ์ มึงจะมากอดกูเอาไว้ทำไม แน่นขนาดนี้ กูหายใจไม่ออก" แทนพูดพร้อมกับพยายามดันหน้าอกหนาที่ทับอยู่บนตัวของเขาเล็กน้อย แล้วไหนจะท่อนแขนกำยำ ที่รัดเขาแน่นยิ่งกว่างูเหลือมรัดสะอีก"กูหนาว ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ" ไซรับพูดเสียงอู้อี้อยู่บนหัวของแทน เพราะว่าตอนนี้แทนนอนอยู่ในซอกอกของเขา"มึงจะนอนมึงก็นอนไปสิ จะมากอดกูเอาไว้เพื่อ... กูหิวข้าวแล้ว ปล่อยเลย" แทนพูดเสียงตึงด้วยความไม่พอใจ"เป็นอะไรครับ หือ...ยังโกรธอยู่เหรอ หายได้แล้ว ถ้าไม่หายเดี๋ยวผัว...""ผัวอะไรของมึง ปล่อยเลย" แทนว่าให้เสียงเขียว ก่อนที่ไอ้ยักษ์ของเขาจะพูดจบ"ยังไม่หายโกรธอีกเหรอครับ เดี๋ยวสายๆผมจะให้หมอขึ้นมายืนยันนะ ว่าผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ได้ท้องกับผม...""จะขึ้นมาให้เสียเวลาทำไม หมอเป็นพวกของมึง เขาก็ต้องเข้าข้างมึงอยู่แล้วไหม" แทนพูดด้วยนํ้าเสียงที่ไม่พอใจ พวกเดียวกันทั้งนั้น แล้วหมอก็กลัวไอ้ยักษ์จนแทบจะคลานเข่าเข้าหาอยู่แล้ว"สรุปแล้ว มึงก็เชื่อคนอื่นมากกว่ากูที่เป็นผัวของมึงใช่ไหมแทน" ไซรับถามด้วยนํ้าเสียงที่น้อยใจ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง"มึงหยุด...โอ๊ะ!! เจ็บๆ" แทนพูดพร้อมกับจับที่สะโพกของตัวเอง

"สวยจัง ทะเลของจริง...สีฟ้าใสกว่าในทีวีอีกนะครับ" ธามพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่ตอนนี้ เมสันพาเขาเดินเล่นที่ริมหาดทรายหน้าโรงแรม ทันทีที่มาถึงภูเก็ต เมสันก็พาเขาออกมาเดินดูนํ้าทะเลเลย ส่วนข้าวของเครื่องใช้ เมสันบอกกับเขา ว่าให้คนเตรียมเอาไว้ในห้องพักให้แล้ว"เห็นทะเลสวยแล้ว มึงอยากเห็นที่พักรึยัง ที่พักติดกับริมทะเลเลยนะ เป็นที่พักส่วนตัวด้วย" เมสันถามพร้อมกับมองธามที่กำลังตื่นเต้นกับความสวยของทะเลอยู่"ผมอยากจะเล่นนํ้าทะเลมากกว่าครับ หาดทรายสีขาวกับนํ้าทะเลสีฟ้า โคตรน่าเล่นเลย" ธามไม่สนใจในคำชวนของคนตัวใหญ่ ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเซ็งอยู่ เพราะว่าเห็นจนเบื่อแล้ว เมสันอยากจะรีบเข้าไปพักมากกว่า แต่เขาก็ไม่อยากขัดใจคนที่กำลังตื่นเต้นกับความสวยของนํ้าทะเลอยู่"เพิ่งจะเดินทางมาถึง เข้าไปพักก่อน แล้วค่อยออกมาเดินเล่นก็ได้" เมสันบอกกับคนที่ไม่สนใจเขาเลย เอาแต่มองไปรอบๆด้วยความตื่นเต้น ในความสวยงามของสถานที่ แล้วก็ผู้คนที่มาจากหลากหลายประเทศที่มาพักในโรงแรม และส่วนมากจะเป็นคนต่างชาติทั้งนั้น"โห...สาวฝรั่ง ขาวๆสวยๆทั้งนั้น โอ๊ะ...พี่เม พี่เมจะพาผมไปไหนเนี่ย" ธามหันไปถามคนที่แบกเขาขึ้นตัวลอย แล้วพาเดินม

"แทน...แทนตื่นขึ้นมากินข้าวกินยาก่อน ลุกไหวไหม แทนลุกมากินข้าวก่อนคนดี เดี๋ยวจะเลยเวลากินยานะ" ไซรับปลุกคนที่นอนไม่ยอมตื่นด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน เขาต้องปลุก เพราะเขากลัวว่าจะเลยเวลากินยาของคนป่วย"อื้อ...พี่โต๋ออกไปก่อน ผมขอนอนต่ออีกหน่อย" "พี่โต๋...? แทน!! แทนลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ใครคือพี่โต๋ แทน!!" ไซรับเรียกพร้อมกับเขย่าตัวของแทนอย่างแรง ด้วยความที่เขาอยากจะรู้เดี๋ยวนี้ให้ได้ ว่าใครคือพี่โต๋ ในขณะที่แทนก็ปัดมือของเขาออก ไม่ยอมให้เขาจับตัว"หื้อ...ใครอ่ะ ยักษ์...อะไรของมึงเนี่ย กูจะนอน" แทนถามพร้อมกับปัดมือของไอ้ยักษ์ออกไปด้วย โดยที่เขายังไม่ลืมตาด้วยซํ้า "แทน...ใครคือพี่โต๋ ตอบมาแทน!!" ไซรับถามด้วยนํ้าเสียงที่เริ่มไม่พอใจ ทั้งที่แทนยังไม่ได้ลืมตาด้วยซํ้า "อื้อ...โอ๊ะๆ ยักษ์...ทำไมกูเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมดเลยวะ" แทนลืมตาขึ้นมาพร้อมกับพยายามขยับตัวไปด้วย แต่ก็ขยับตัวด้วยความยากลำบาก ด้วยความที่เขากินยาแล้วนอน เขาก็เลยนอนนาน แล้วก็นอนท่าเดียวตลอดทั้งคืน ทำให้เส้นของเขายึด บวกกับผ่านกิจกรรมที่หนักหน่วงมา ทำให้ร่างกายของเขาปวดร้าวไปหมด"แทน...ตอบมา!!" ไซรับสั่งเสียงดุ พร้อมกับอุ้มแท

"เป็นไงมึง ไปเที่ยวสนุกไหม ไปสะนานเลยนะ กูคิดว่ามึงลืมเพื่อนอย่างกูแล้วสะอีก" แทนทักเพื่อนทันที ที่เพื่อนเดินเข้ามาในห้องอาหารของโรงแรม ในอาทิตย์ต่อมา หลังจากที่ไอ้ยักษ์พาเขาไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ ที่โรงแรมหรูริมแม่นํ้าเจ้าพระยา เวลาก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว และตอนนี้อาการป่วยของเขาก็หายแล้ว เหลือแค่แผลที่โดนยิงเท่านั้น ที่ยังหายไม่สนิทนัก หมอบอกว่าต้องใช้เวลา กว่าที่มันจะหายสนิท ตอนนี้เขาก็ใช้ชีวิตได้อย่างปกติแล้ว แต่จะเรียกว่าปกติเหมือนคนอื่นๆก็คงจะไม่ใช่ เพราะว่าเขาไม่ได้ไปไหนมาไหน อย่างที่ใจอยากจะไปได้ ถ้าเขาจะไปไหน เขาจะต้องบอกไอ้ยักษ์ที่เป็นแฟนของเขาก่อน ซึ่งมันก็จะไปกับเขาทุกที่ที่เขาอยากจะไป แต่ถ้าไอ้ยักษ์ติดงานสำคัญไปด้วยไม่ได้ เขาเองก็จะไม่ได้ไป ต้องให้มันเสร็จงานก่อน เพราะว่ามันไม่ปล่อยให้เขาห่างสายตาของมันเลย มีวันนี้แหละ ที่มันให้เขาลงมากินก๋วยเตี๋ยวเรือก่อน เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่เปิดร้านวันแรก แล้วก็เป็นไปตามอย่างที่ไอ้ยักษ์พูด พอเขาบอกว่าก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อย มันก็ให้คนของมันเซ็นสัญญา ให้เขามาเปิดร้านที่โรงแรมของมันเลย เพื่อที่ว่าเขาจะได้เลิกบ่น ว่าอยากจะกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปาก