All Chapters of คนของมาเฟียตัวร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"มึงจะนอนจริงๆเหรอวะยักษ์ มึงหันหน้ามาทางนี้ก่อน กูอยากรู้จริงๆนะ ว่ามึงเอาคืนพวกนั้นยังไง แล้วทำไมช่วงนี้กูถึงต้องอยู่แต่บนนี้ ยักษ์...หันมาเร็ว" แทนไม่ยอมง่ายๆ เขายกแขนกับขาขึ้นไปก่ายบนตัวของไอ้ยักษ์ ซึ่งมันก็ไม่ได้ง่ายมากนัก เพราะว่าถ้าเขาขยับตัวมาก เขาจะเสียวแปล๊บตรงที่เขาโดนยิง เพราะว่าแผลมันยังไม่หายเลย แต่เขาก็ไม่อยากจะนอนเหมือนคนป่วย เขาก็เลยต้องทำเป็นว่าตัวเองไม่เจ็บและแข็งแรงมาก"มึงทำอะไรของมึง เอาขาลง มึงจะ...""โอ๊ะ...!! ยักษ์มึงอย่าเพิ่งหันมา กูเจ็บแผล แผลมันยังตึงๆอยู่ว่ะ" แทนห้ามไอ้ยักษ์ของเขา พร้อมกับยกแขนกับขาของตัวเองออกจากตัวของไอ้ยักษ์ช้าๆ"เจ็บไหม เดี๋ยวกูเรียกหมอให้มาดู มึงนี่นะแทน เมื่อไหร่มึงจะเลิกห้าวสะทีวะ" ไซรับบ่นแทนพร้อมกับก้าวขาลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว เขารีบเดินไปที่เตียงของแทน ซึ่งอยู่ที่ห้องข้างๆ เพื่อที่เขาจะไปกดปุ่มฉุกเฉินให้หมอกับพยาบาลขึ้นมาดูแผลของแทนหมับ!!"เดี๋ยวไอ้ยักษ์ กูไม่ได้เป็นหนักถึงขนาดกับต้องเรียกหมอ ใจเย็นๆ" แทนรีบตามไปดึงแขนของไอ้ยักษ์เอาไว้ เพราะว่าตอนนี้หน้าของไอ้ยักษ์ คือห่วงเขาเกินเบอร์มาก"ให้ขึ้นมาดูก่อน กูกลัวแผลมันจะปริ มึงอย่

"สบายตัวว่ะ มีคนอาบนํ้าให้ด้วย เอ๊ะ...เสื้อผ้าใครวะ มึงอย่าบอกนะ ว่าเสื้อผ้าทั้งหมดอ่ะของกู" แทนถามด้วยนํ้าเสียงที่ตกใจ หลังจากที่เขากับไอ้ยักษ์เดินออกมาจากห้องนํ้า แล้วมาเจอเสื้อผ้าที่ถูกซักรีดแล้วเรียบร้อยวางอยู่บนเตียง "ของมึง เดี๋ยวจะมีตามมีอีก มึงเลือกไส่เลย จะได้ออกไปกินข้าวเช้ากัน มึงต้องกินยาให้ตรงเวลา เลือกเอาที่มึงจะใส่ก็พอ เดี๋ยวคนของกูจะเข้ามาเก็บที่เหลือเข้าตู้เอง" ไซรับบอกกับแทน พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย เขาต้องทำเวลาเล็กน้อย เพราะว่านี่มันก็สายมากแล้ว เขาใช้เวลาอาบนํ้าให้แทนนานพอสมควร เพราะว่าต้องระวังไม่ให้นํ้าโดนแผลที่โดนยิง แล้วไหนแทนจะพูดไม่หยุดอีก หลังจากที่เจ้าตัวหายเขินเขาแล้ว"อย่างกับคุณชายเลยกู" แทนพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาเลือกดู พร้อมกับคิดในใจว่า เหมือนคุณชาย ไม่ต้องทำอะไรก็มีกิน มีเสื้อผ้าเท่ห์ๆใส่ แต่...ไปไหนไม่ได้ เหมือนนกน้อยอยู่ในกรงทองเลย"มึงเลือกได้รึยัง ใส่เสื้อเองได้ไหม มากูช่วยใส่เสื้อให้ เราต้องทำเวลากันหน่อย เดี๋ยวจะเลยเวลากินยาของมึง" ไซรับไม่พูดเปล่า เขารีบเดินเข้าไปใส่เสื้อช่วยแทน เพื่อที่ว่าจะได้เร็วขึ้น แล้วก็ให้กร

"มึงหายโกรธกูรึยังธาม กูจะต้องเดินทางแล้วนะ จุ๊บ หือ...!! ทำไมตัวมึงร้อนขนาดนี้ธาม เดี๋ยวกูไปตามหมอนะ" เมสันบอกกับธามพร้อมกับจะก้าวขาลงจากเตียง ในช่วงดึกของวันที่ตอนเช้าเขาจะต้องเดินทางแล้ว"ไม่ต้องครับ แค่กินยาผมก็หายแล้ว มันดึกด้วย ผมเกรง...""จะกินยาก็ต้องให้หมอมาดูอาการก่อน หมอเขาถึงจะให้ยาได้ มึงเป็นอะไรกับหมอเนี่ย หมอมีหน้าที่มาดูแลคนป่วย ตัวมึงร้อนขนาดนี้จะกินแค่ยาได้ยังไง" เมสันว่าให้ธามเสียงดุ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปที่หน้าห้อง เพื่อบอกให้คนของเขาโทรตามหมอมาให้"เอาที่สบายใจเถอะ แค่ตัวร้อนนิดหน่อย ก็ทำให้เดือดร้อนกันไปหมด" ธามนอนหลับตาพึมพำเบาๆ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงเมสันเดินออกไปนอกห้องแล้ว"มีไข้นิดหน่อยครับ ผมให้ยาแล้ว นอนพักผ่อนเยอะๆ ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติครับ นี่ครับยา ทานยาหลังอาหารนะครับ ทานให้หมดในซองนี้เลยนะครับ ถึงจะรู้สึกดีขึ้นแล้วก็เถอะ" หมอพูดพร้อมกับยื่นซองยาที่ว่าให้กับเมสันไปด้วย"อือ แค่นี้ใช่ไหม" เมสันถามเสียงเรียบ หลังจากที่เขารับยาจากหมอมาแล้ว ที่หมอมียามาพร้อมเลย เพราะว่าเขาให้คนบอกอาการของธามคร่าวๆแล้ว เพื่อให้หมอเตรียมยามาด้วยเลย เขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลา

"เดี๋ยวกูตามหมอมาดูอาการของมึงนะ มึงเจ็บตรงแผลไหม" ไซรับถามพร้อมกับวางแทนเอาไว้บนเตียงอย่างระมัดระวัง หลังจากที่เขาอุ้มแทนเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเขาแล้ว"ไม่ต้องๆ กูแค่จุกนิดหน่อย มันเกิดอะไรขึ้นวะ แล้วที่มึงบอกว่า...""มึงแต่งตัวจะไปไหนกัน แถมพกปืนอีกด้วย มึงกับไอ้ธามคิดจะทำอะไรกัน มึงสองคนจะหนีออกไปจากที่นี่ใช่ไหม" ไซรับเอาแขนเท้ากับที่นอนในท่าที่คร่อมแทนเอาไว้ครึ่งตัว ก่อนที่เขาจะถามด้วยนํ้าเสียงที่ต้องการคำตอบในตอนนี้"กูจะไปไหนก็ได้ ทำไมมึงต้องทำเหมือนกับว่ากูเป็นนักโทษของมึงด้วย แล้วที่ไอ้เมสันทำร้ายเพื่อนกู มึงก็รู้เห็นเป็นใจกับลูกน้องของมึงด้วยใช่ไหม" แทนถามเสียงดังด้วยความไม่พอใจ เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เพื่อนของเขา โดนลูกน้องของคนที่กำลังคร่อมเขาเอาไว้อยู่ ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ"เฮ้อ...แทน เรื่องของเมสันกับเพื่อนมึง ให้สองคนมันเคลียร์กันเองได้ไหม มึง...""เคลียร์เชี่ยอะไร ลูกน้องของมึงทำร้ายร่างกายของเพื่อนกู ถ้าพูดอย่างที่ชาวบ้านเขาพูดกัน คือไอ้เมสันมันข่มขืนเพื่อนกู!! อุ๊บ!! อื้อ...อ!!" แทนเงียบเสียงลง เมื่อคนตัวใหญ่ที่คร่อมตัวเขาอยู่ ปิดปากของเขาเอาไว้ด้วยปากของตัวเอ

"ไอ้ยักษ์...แค่ลงไปกินข้าว กูต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้เลยเหรอวะ" แทนถามด้วยความแปลกใจ เพราะว่าเขาโดนไอ้ยักษ์จับแต่งตัวให้สะเต็มยศเลย เต็มยศที่ว่าคือใส่ชุดสูทคล้ายกับไอ้ยักษ์ เพียงแค่ของเขาขนาดตัวเล็กและสีอ่อนกว่าของไอ้ยักษ์เท่านั้นเอง"ได้เวลาแล้วไปกันเถอะ" ไซรับบอกกับแทนอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับยกแขนขึ้นเพื่อให้แทนจับไปด้วย"อะไรของมึง กูผู้ชายนะยักษ์ กูจะควงแขนของมึงเพื่อ..." แทนมองค้อนไอ้ยักษ์ของเขา ก่อนที่เขาจะเดินนำออกไปก่อน "กูกำลังจีบมึงอยู่นะแทน หึหึ" ไซรับท้วงติงพร้อมกับเดินตามแทนออกไปจากห้องอย่างอารมณ์ดี เพราะว่าแทนหันกลับมาค้อนให้เขา"ยักษ์...กูขอไปดูไอ้ธามได้...""ไม่ได้ ปล่อยให้เขาได้อยู่กันตามลำพังได้ไหมแทน แล้วกูก็อยากจะอยู่กับมึงตามลำพังด้วย" ไซรับพูดแทรกก่อนที่แทนจะพูดจบ"แต่..."ติ้ง(เสียงลิฟต์)"ไม่แต่หรอก แล้วสองคนนั้นก็ไม่อยู่แล้วด้วย เมสันมันขอกูพักร้อนบวกไปดูงานที่ภูเก็ต หลังจากที่เสร็จงานใหญ่ ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดถึงเรื่องของเพื่อน...""ยักษ์...เดี๋ยวๆ เมื่อกี้เราผ่านหน้าลิฟต์มา กูลืมไปว่าก่อนที่มึงจะอุ้มกูเข้าห้อง พวกมึงยิง...""เรื่องมันจบแล้วแทน มึงลืมเรื่องที่เกิด