ฟังกูก่อน

ปัจจุบัน

"พี่แทน...พี่แทนรีบใส่เสื้อผ้าเร็ว ใส่เสร็จแล้วรีบหนีไป เร็วสิ!!"

"เดี๋ยวสิอ้อย เดี๋ยวๆ หนีไปไหน แล้วทำไมพี่ต้องหนีด้วย" แทนถามด้วยความไม่เข้าใจ 

"ผัวอ้อยมา พี่แทนอย่าถามมากได้ไหม พี่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วรีบหนีเร็ว ไม่งั้นผัวของอ้อยยิงเราตายทั้งคู่แน่ ผัวอ้อยเป็นมาเฟียพี่ มันมีปืนแล้วก็มีลูกน้องเยอะด้วย รู้แล้วก็รีบใส่เสื้อผ้าเร็วๆสิ" อ้อยบอกกับแทนด้วยนํ้าเสียงที่ร้อนรน แล้วก็สั่นไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว

"อ้าว...ไหนอ้อยบอกพี่ว่าโสดผัวทิ้งไง" แทนพูดพร้อมกับรีบใส่เสื้อผ้าไปด้วย

"พี่อย่าเพิ่งถามอะไรมากได้ไหม แล้วเราค่อยคุยกัน ไม่ทันแล้พี่ พี่กระโดดหนีไปทางหน้าต่างเลย ผัวของอ้อยมันต้องรู้แน่ๆ ว่าพี่เป็นชู้กับอ้อยอ่ะ ต้องมีคนส่งข่าวไปบอกมันแน่ๆ มันถึงเอาลูกน้องมาเยอะขนาดนี้ พี่หนีไปอยู่ที่จังหวัดอื่นก่อนเถอะนะ เร็วสิพี่!!" อ้อยบอกแทน พร้อมกับยืนตัวสั่นแอบอยู่ที่ขอบหน้าต่าง เพราะว่าเธอเห็นรถของผัวเธอมาจอดที่หน้าบ้าน พร้อมกับลูกน้องอีกเป็นสิบคน

"ฉิบหายแล้ว!!" แทนทั้งไม่เข้าใจ ทั้งโมโห ทั้งหาทางหนีไปด้วย อ้อยหลอกเขาว่าโสดผัวทิ้ง เขาก็โง่เชื่อ ก็เลยขนเสื้อผ้ามาอยู่กับอ้อยเป็นเรื่องเป็นราวเลย เขามาขับวินรับจ้างที่ชลบุรีและรู้จักกับอ้อย เพราะว่าอ้อยจ้างเขารับส่งประจำ เวลาที่อ้อยจะไปธุระที่ไหน เขาก็เลยสนิทกับอ้อยและตกลงมาอยู่ด้วยกันได้สามวันแล้ว วันนี้เป็นวันที่สาม แต่ที่ไหนได้ ผัวอ้อยโผล่มาสะงั้น โคตรเจ็บใจเลยว่ะ 

ก๊อก ก๊อก

"อ้อย...เปิดประตู อีอ้อย...กูบอกให้มึงเปิดประตู" ตงเคาะประตูห้องพร้อมกับเรียกเมียของตัวเอง ด้วยนํ้าเสียงที่โมโหและหงุดหงิด

"เปิดแล้วๆ เดี๋ยวประตูก็พังกันพอดี" อ้อยบ่นพร้อมกับเปิดประตูห้องไปด้วย

แกร๊ก

"ห้าว...ว ง่วงอ่ะ อ้าวพี่ตง อะไรของพี่ตงเนี่ย หงุดหงิดอะไรมา ทำไมดูอารมณ์เสีย" อ้อยเปิดประตูห้องออกไปด้วยสภาพที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง เหมือนคนที่เพิ่งจะตื่นนอนจากการโดนปลุก เพราะเสียงเคาะประตูห้องที่เหมือนจะพังเข้ามาในห้องให้ได้

"มึงอย่ามาตอแหลอ้อย มีคนส่งข่าวบอกกู ว่ามึงพาวินมอไซค์หน้าปากซอยมานอนกก ไหนมันอยู่ไหน พวกมึงจะยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ ค้นห้อง แล้วก็ไปดูที่หลังบ้านด้วย ส่วนมึงอีอ้อย มีผัวคนเดียวมึงไม่ชอบใช่ไหม มึงก็จะได้เป็นเมียของลูกน้องของกูทุกคน จะได้สะใจ..."

"พี่ตง...พี่ตงเอาอะไรมาพูด พี่ตงโดนใครหลอกมา พี่ตงไม่ถามอ้อยหน่อยเหรอ ว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม พี่เห็นอ้อยเป็นคนยังไง อ้อย..."

"นี่รูปของชู้มึงกับมึง มึงกับมันแทบจะเอากันบนรถมอไซค์แบบนี้ มีใครมาหลอกกูไหม กูไม่ได้โง่อ้อย" ตงพูดพร้อมกับเปิดรูปหลักฐานจากมือถือของเขาให้อ้อยดูไปด้วย

"พี่ตง...มันเป็นมุมกล้อง ไอ้วินคนนี้มันก็พยายามที่จะลวนลามอ้อย พี่ดูดีๆสิ อ้อยเต็มใจที่ไหนล่ะ ฮือๆ พี่ตง...พี่ตงรู้ไหม จริงๆแล้วไอ้วินคนนี้มันปลํ้าอ้อย แล้วมันก็ถ่ายคลิปเก็บเอาไว้ขู่อ้อย ถ้าอ้อยไม่ยอมนอนกับมัน มันก็จะเอาคลิปโป๊ของอ้อยลงโซเชียล ฮือๆ" อ้อยปล่อยโฮแล้วกอดตงเอาไว้แน่นด้วยความเสียใจปนเสียขวัญ 

"มันเป็นเรื่องจริงเหรออ้อย แล้วทำไมมึงไม่บอกกู มึงปล่อยให้มันทำกับมึงแบบนี้ได้ยังไงวะ ทำแบบนี้มันเหยียบจมูกของกูชัดๆ" ตงพูดด้วยความโมโห หลังจากที่เขารู้ความจริงจากเมียรักของเขาแล้ว

"อ้อยกลัวอ่ะพี่ตง ฮือๆ พี่ตงอย่าทิ้งอ้อยนะ อ้อยไม่เคยคิดที่จะนอกใจพี่เลย ฮือๆ" อ้อยร้องไห้จนตัวสั่นด้วยความกลัว

"พี่ไม่ทิ้งอ้อยหรอก แต่ไอ้วินมอไซค์คนนั้น โทษของมันคือตายอย่างเดียว พี่จะตามล่ามัน จนกว่ามันจะตายด้วยมือของพี่เอง" ตงพูดด้วยความโมโห ที่มีคนมาทำร้ายเมียรักของเขาแบบนี้ 

.....

ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก

"ไอ้ธามหลบไปก่อน ให้กูเข้าห้องมึงก่อน" แทนพูดพร้อมกับดันตัวของธาม ให้ถอยออกจากประตู เพื่อที่เขาจะได้เข้าไปในห้องของธามแล้วรีบปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว

"อะไรวะแทน มึงเป็นอะไร มึง..."

"อย่าเพิ่งถาม กูขอหายใจให้ทั่วท้องก่อน" แทนพูดพร้อมกับนั่งลงบนพื้นห้องอย่างคนที่หมดแรง

"ไอ้แทน...มึงมา ไม่สิ...รปภ.หน้าโรงแรมเขาปล่อยให้มึงเข้ามาหากูได้ยังไงวะ" ธามถามพร้อมกับมองสภาพของเพื่อน ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความงงปนตกใจ

"เฮ้อ...กูมาหามึงได้ก็ถือว่ากูยังมีบุญอยู่" แทนบอกกับธาม ก่อนที่เขาจะล้มตัวลงไปนอนหงายกับพื้นห้องพักของธามอย่างหมดสภาพ

"แทน...มึงหนีอะไรมาวะ ทำไมตัวมึงถึงได้มอมแมมเหมือนกับมุดหนีอะไรมาอย่างนั้นแหละ เอ่อ...แล้วมึงมาถึงกรุงเทพด้วยสภาพนี้เนี่ยอ่ะนะ ที่เท้าของมึงก็มีเลือดออกด้วยอ่ะ มึงไปโดนอะไรมาวะ แล้วมึงจะมา..."

"ไอ้ธาม...มึงเงียบให้กูพักก่อนได้ไหม แล้วก็รอให้กูพูดก่อน ไอ้ห่า...ถามไม่หยุดเลย" แทนมองค้อนธาม ที่ถามเขาไม่หยุด ทั้งที่เขานอนหายใจรวยริน เหมือนคนที่จะขาดใจตายอยู่แล้ว

"อ่ะๆ มึงพูดมา กูไม่ถามแล้วก็ได้วะ" ธามพยักหน้ายอมเงียบ เมื่อแทนมองค้อนเขา

"กูขับรถมอไซค์ของกูมาจากชลบุรี กูหนีพวกมาเฟียมา แล้วกูก็เอารถมอไซค์มาจอดที่..."

"ห๊ะ...หนีมาเฟียมา พวกมาเฟียเจ้าถิ่นอย่างเงี่ยเหรอ ทำไมวะ มึงไม่จ่ายค่าคุ้มครองให้พวกมันเหรอ กูเคยได้ยินมา พวกวินมอไซค์ต้องจ่าย..."

"ฟัง...ธาม มึงฟังกูก่อน ไอ้ห่า...!!" แทนมองค้อนธามอีกรอบ เพราะว่าธามถามเขา โดยไม่รอฟังเขาพูดให้จบก่อน

"เออๆ ก็คนมันตกใจนี่หวา" ธามพยักหน้ายอมให้แทนพูดอีกครั้ง ในขณะที่แทนลุกขึ้นมานั่งตัวตรง พร้อมที่จะคุยกับเขาแล้วเหมือนกัน

"มีผู้หญิงมาหลอกกูว่าโสดผัวทิ้ง กูเลยย้ายไปอยู่ด้วย เพราะว่าตอนนั้นกูไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องพอดี แต่อยู่ด้วยไม่ถึงสามวัน ผัวมันก็โผล่มา แล้วผัวของมันก็เป็นลูกน้องของพวกมาเฟียตัวใหญ่ของจังหวัด แล้วก็น่าจะมีพวกหัวหน้าที่ใหญ่กว่าพวกมันอีก เท่าที่กูเคยได้ยินพวกที่วินด้วยกันพูดนะ แล้วตัวมันเองก็มีลูกน้องเป็นสิบ และตอนนี้พวกมันก็ตามกูมาด้วย ถ้าพวกมันเข้ามาในนี้ได้ ก็น่าจะตามกูเข้ามาแล้ว..."

"ห๊ะ...นี่มึงกำลังจะบอกกู ว่าคนของผัวอีนั้นเป็นพวกมาเฟีย แล้วคนของผัวมันก็ตามมึงมาด้วย ถ้ารปภ.ของที่นี่ให้เข้ามา พวกมันก็เข้ามาตามมึงในนี้..."

"ใช่..." 

"ไอ้...ไอ้แทน ไอ้เชี่ย...มึงมัน!!" ธามพูดไม่ออก เขาได้แต่ชี้หน้าของแทนค้างอยู่อย่างนั้น

"กูขอแอบอยู่กับมึงได้ไหม พวกมันเข้ามาไม่ได้หรอก เพราะว่าที่นี่เป็นบ้านพักส่วนตัวของพนักงานของโรงแรม" แทนขอธามด้วยนํ้าเสียงที่ขอร้อง พร้อมกับทำตาปริบๆอย่างอ้อนวอน เหมือนคนที่ยังงงกับชีวิตของตัวเองอยู่ เขาไม่รู้ด้วยซํ้า ว่าต่อจากนี้ชีวิตของเขาจะเป็นยังไง

"มึงก็รู้กฏของที่นี่นะแทน ว่าจะอยู่ที่นี่ต้องเป็นพนักงานของโรงแรม..."

"งั้นกูขอทำงานที่นี่ได้ไหม มึงฝากงานให้กูหน่อย พนักงานเสิร์ฟก็ได้ เอ๊ะ...ไม่ได้สิ พนักงานเสิร์ฟของที่นี่ต้องพูดภาษาอังกฤษได้" แทนพูดพร้อมกับทำหน้าคิดหนักไปด้วย เพราะว่าที่นี่คือโรงแรมหรูระดับสิบดาวแถวลาดพร้าว ที่มีแต่แขกต่างชาติหรือพวกระดับไฮโซเท่านั้นที่เข้ามาพัก พนักงานทุกคนก็เลยต้องพูดภาษาอังกฤษได้ 

"งั้นมึงมาทำกับกูก็ได้ คนขาดพอดี แล้วก็ไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษด้วย เพราะว่ากูก็พูดไม่ได้" ธามบอกกับแทนเมื่อเขานึกขึ้นได้

"ทำตำแหน่งอะไร กูก็ทำได้หมดแหละ แค่อย่าให้พูดภาษาอังกฤษก็พอ" แทนพูดด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นเต้นดีใจ 

"มีล้างจานกับทำซักรีดที่ไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษ แต่ตอนนี้ตำแหน่งว่างแค่ล้างจาน มึงจะเอาไหมล่ะ เดี๋ยวกูจะไปถามหัวหน้าให้ตอนนี้เลย ไม่งั้นมึงก็อยู่ที่นี่ไม่ได้นะ" ธามบอกกับแทนด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง เพราะว่าเป็นกฏของโรงแรม ถ้าไม่ใช่พนักงานของโรงแรมห้ามอยู่เด็ดขาด 

"ทำสิ กูทำได้" แทนพยักหน้ารับคำด้วยความดีใจ ที่อย่างน้อยเขาก็จะได้มีที่ซุกหัวนอน แล้วก็มีเงินใช้ ตอนนี้เขามีเงินติดตัวไม่ถึงพันบาทด้วยซํ้า สมบัติชิ้นเดียวที่เขามีคือมอไซค์ ส่วนมือถือของเขามันแตกยับ ตอนที่เขากระโดดลงจากหน้าต่างบ้านของอ้อย มันใช้โทรได้ แต่เอาแนบหูไม่ได้ เพราะว่ากระจกของมันจะบาดหูเอา

"งั้นมึงรอกูอยู่ในห้องนี่แหละ กูจะไปหาหัวหน้าของกูที่โรงแรมตอนนี้เลย มึงอย่าออกไปไหนล่ะ เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันจะเห็นมึงเข้า จะซวยมาถึงกูอีก ไอ้ห่า...หาแต่เรื่อง เออ...แทน ถ้ากูมา...กูจะเคาะประตูสี่ครั้ง พร้อมกับบอกชื่อของกูนะ แล้วมึงค่อยเปิด อย่าเปิดรับใครมั่วล่ะ เดี๋ยวมึงจะมาตายในห้องกู กูกลัวผี กูไปแล้วนะ อย่าก่อเรื่องล่ะ" ธามบ่นให้แทน ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องพักของเขาไป เขากับแทนเป็นเด็กวัดด้วยกัน อยู่ด้วยกันจนโต จนหลวงตามรณภาพ พวกเขาก็เลยออกมาหางานทำ เขาได้ทำงานที่โรงแรมที่เขากำลังจะฝากงานให้แทนอยู่ในตอนนี้ ด้วยคนที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงตาฝากงานให้ พูดง่ายๆก็คือฝากกันมาหลายทอดมาก เขาถึงได้มาเป็นเด็กล้างจานที่โรงแรมระดับสิบดาวแบบนี้ได้

"เลือดไหลออกมาจริงๆด้วยว่ะ ไหลออกมาตอนไหนวะเนี่ย จนแห้งเลย ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย สงสัยจะโดนอะไรสักอย่างตอนที่กระโดดหน้าต่างแน่ๆ อีอ้อย...อีห่า!! อย่าให้กูเจอนะมึง ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ" แทนบ่นเบาๆ เมื่อเขามีเวลามองไปที่เท้าของตัวเอง หลังจากที่ธามออกไปจากห้องแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซํ้าว่าเขาไปโดนอะไรมา แล้วก็เลือดออกตอนไหน เพราะความที่หนีตายจนไม่ได้สนใจอะไร แค่หนีให้รอดก่อนเท่านั้นก็พอ