ข้ามเวลารัก...อุกะ!

เสียงลมพัดผ่านแนวป่าทึบ แสงแดดยามบ่ายสาดลอดผ่านเรือนยอดไม้เป็นประกายสีทอง ทอแสงลงมายังทุ่งหญ้าที่เอนลู่ตามแรงลม ท่ามกลางเสียงนกร้องและเสียงแมลงขับขาน ความเงียบสงบของธรรมชาติถูกฉีกกระชากด้วยเสียงกระแทกที่ดังสนั่น

ตุม!!

ร่างชายคนหนึ่งร่วงลงมากระแทกพื้นหญ้าอย่างแรง ฝุ่นฟุ้งขึ้นเล็กน้อยกลางลานโล่ง ที่มีเพียงต้นไม้เก่าแก่ สูงชะลูด

เอเลียสรู้สึกเหมือนร่างกายหนักอึ้งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เปลือกตาของเขากะพริบถี่ สายตามืดมัวจากแรงกระแทก ทุกอย่างรอบตัวพร่ามัว เขาอ้าปากพยายามหายใจเข้า ก่อนจะกัดฟันยันตัวลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก

ม่านตาสีม่วงคล้ำของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งรอบตัว

"ที่นี่...ที่ไหน?!"

ไม่ใช่ห้องทดลองของเขา ไม่ใช่เมืองที่เต็มไปด้วยแสงไฟ ไม่มีตึกสูงระฟ้า มีเพียงแนวป่าทึบและเสียงสัตว์ป่าที่ดังก้องในความเงียบ

หัวใจเขาเต้นระรัว เอเลียสยกมือกุมศีรษะ รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นขึ้นมา แต่ก่อนที่เขาจะตั้งสติได้ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"!!"

เขาหันขวับ!

ชายร่างสูงใหญ่ ผิวแทนเข้ม ปกคลุมร่างด้วยหนังสัตว์สีน้ำตาล รอยข่วนเต็มตัว จนถึงมุมปาก บนมือหนากำหอกไม้แหลมคมที่ดูเหมือนทำขึ้นเอง

สายตาของชายแปลกหน้าจ้องเขาด้วยแววตาระแวดระวัง ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ แล้วจ่อปลายหอกมาทางเอเลียส

บรรยากาศตึงเครียด เอเลียสกลืนน้ำลายลงคอ มือทั้งสองยกขึ้นเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีอาวุธ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก

ชายร่างใหญ่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วผิดคาด ราวกับนักล่า เขาตวัดแขนยกเอเลียสขึ้นพาดไหล่ได้อย่างง่ายดาย ร่างของเอเลียสกระแทกลงบนบ่าแข็งแรงของอีกฝ่ายก่อนที่เขาจะรู้ตัว

"เฮ้!!"

เขาสบถออกมา ร่างกายลอยเคว้งคว้าง ชายป่าลึกลับวิ่งฝ่าพุ่มไม้ด้วยความเร็วราวกับกำลังหลบหนีอะไรบางอย่าง

เสียงกิ่งไม้หักดังเปรี๊ยะๆ ทั่วบริเวณ ใบไม้หนาเฉียดแก้มของเขาหลายครั้ง เอเลียสต้องยกมือขึ้นบังหน้า อีกข้างหนึ่งเกาะไหล่ของชายป่าไว้แน่น

ดวงตาของเขาเหลือบไปด้านหลัง—เงาสีดำไหววูบผ่านแนวต้นไม้ มีบางอย่างตามพวกเขามา และมันไล่ล่าพวกเขาอย่างรวดเร็ว!

'นั่นมันตัวอะไรกัน?'

เสียงฝีเท้าหนัก ๆ กระทบลงบนพื้นป่าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ความเร็วของมันเหนือกว่าความเร็วของมนุษย์ทั่วไป

ทันใดนั้น เงาขนาดใหญ่กระโจนออกมาจากพุ่มไม้

สัตว์สี่ขาขนสีน้ำตาลอมทอง รูปร่างคล้ายแมวส้มแถวบ้านที่เขาเคยเห็น—แต่ใหญ่กว่าเป็นสิบเท่า! เคี้ยวยาวสีขาวโผล่พ้นออกจากปากของมัน ราวกับดาบยักษ์ ที่พร้อมฉีกกระชากเหยื่อให้กลายเป็นชิ้นๆ

เสียงคำรามดังสะท้านไปทั้งผืนป่า

"!!"

เอเลียสเบิกตากว้าง

เขาเห็นมันพุ่งเข้ามา เป้าหมายคือร่างของพวกเขาที่กำลังวิ่งหนีสุดชีวิต!

หัวใจของเขากระหน่ำเต้นแรง

'ฉันกำลังจะตายแล้วหรอ?'

เขากัดฟันแน่น ภาพของอดีตฉายวาบเข้ามาในหัว

'ยังไม่พร้อมเลย... มันต้องเจ็บมากแน่ ๆ ฉันยังไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำเลย ชื่อของฉัน... จะหายไปตลอดกาล ไม่มีใครจดจำ ไม่มีใครแม้แต่จะพูดถึงแบบนี้ ได้ยังไงกัน!'

เสียงคำรามของสัตว์ยักษ์สี่ขาดังขึ้นอีกครั้ง มันกระโจนเข้าหาพวกเขา!

เอเลียสบีบตาหลับแน่น

เสียงหอกพุ่งแหวกอากาศ—ตามด้วยเสียงของสิ่งขนาดใหญ่กระแทกลงบนพื้นดังสนั่น

ตุ๊บ!!

เอเลียสลืมตาขึ้นอย่างฉับพลัน

ภาพตรงหน้าคือร่างของสัตว์สี่ขาขนาดใหญ่ที่นอนแน่นิ่งกับพื้น ลำตัวของมันถูกปักด้วยหอกไม้หลายเล่ม เลือดสีแดงเข้มไหลรินชโลมลงบนพื้นหญ้า

ชายเจ้าของไหล่วางร่างของเขาลงกับพื้นเบาๆ

เงาของชายร่างใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามารายล้อมเขา—แต่ละคนมีหอกอยู่ในมือ พวกเขาสวมหนังสัตว์แบบเดียวกัน ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผล

ก่อนที่เขาจะสัมผัสได้ถึงสายตาทั้งหลายที่กำลังจับจ้องเขาด้วยความหวาดระแวง

ความเงียบปกคลุมทั่วบริเวณ

ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าหนักอันแน่นดังขึ้น เหล่าเจ้าของสายตาต่างแหวกทางให้ชายอีกคนที่กำลังก้าวเข้ามา

เอเลียสมองไปยังบุคคลที่เดินเข้ามาใกล้ๆ

ร่างสูงใหญ่ไม่แพ้ใคร ผิวแทนเข้ม ท่อนล่างสวมหนังสัตว์ขนหนา หน้าอกมีรอยแผลเป็นพาดยาว และสร้อยกระดูกขนาดยักษ์ห้อยอยู่ที่คอของเขา

มือของเขาถือหอกยาว มีผมที่ยาว และยุ่งเหยิงราวกับไม่ได้รับการดูแลมานาน

สายตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องเขาอย่างพินิจ

แล้วเจ้าของร่างกำยำก็ก้มตัวลงมามองหน้าเขาใกล้ๆ

ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ราวกับเป็นคำถาม

"อุกะ?"