ตอนที่ 2 ที่ไม่คุ้นเคย

'นี่ก็วันที่ 2 แล้วที่ฉัน ลืมตาขึ้นท่ามกลางแสงแดดยามเช้า แต่ทุกอย่างยังคงดูไม่คุ้นเคยอยู่ดี!'

ราวกับทุกอย่างมันเป็นแค่ฝัน แต่ผืนดินที่แข็ง และหลังที่ปวดจากการนอนพื้นมาทั้งคืน และอากาศที่เย็นกว่าที่เขาคุ้นเคยก็ตบหน้าเขาอย่างจัง

เขาหันไปมองรอบๆ เหล่าคนในเผ่าเริ่มเก็บข้าวของ เนื้อสัตว์ของเมื่อวาน และหยิบหอกของตัวเองขึ้นมาดูท่าทางเหมือนจะเริ่มออกเดินทางกันแล้ว

'ที่นี่...ไม่ใช่โลกของฉัน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ?'

เอเลียสคิดขณะลุกขึ้นยืน ร่างกายของเขายังรู้สึกหนักอึ้งจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่มีเวลามากพอจะตั้งคำถามกับตัวเองในตอนนี้ สิ่งสำคัญคือการเอาตัวรอดและหาทางเข้าใจสถานการณ์

ระหว่างการเดินทาง เอเลียสถูกให้เดินเรียงโดยเขาอยู่เกือบท้ายสุดของเผ่า คนที่อยู่ข้างหลังเขาคือชายที่ช่วยเขาเมื่อวานนี้ และชายเจ้าของสร้อยคอกระดูก ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าเผ่า จะเดินนำอยู่หน้ากลุ่ม

เขาเริ่มตั้งข้อสังเกตสิ่งรอบตัวอย่างละเอียด ทั้งป่าไม้ที่หนาทึบ ภูมิอากาศที่ค่อนข้างเย็นกว่าปัจจุบันมาก สัตว์สี่ขาขนาดใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายเสือ แต่มีเขี้ยวเหมือนดาบ ที่เขาเจอก่อนหน้ายิ่งทำให้เขามั่นใจว่านี่ไม่ใช่ยุคปัจจุบัน สันนิษฐานได้ว่าน่าจะเป็นช่วงกลางของยุคหิน อาจจะกำลังก้าวเข้าสู่ยุคหินใหม่ที่มนุษย์เริ่มมีการสื่อสารกันด้วยภาษา เขามองคนในเผ่า พวกเขามีการแต่งกายด้วยหนังสัตว์ และเริ่มมีการใช้เครื่องมือหินบ้างแล้ว

'ถ้าจำไม่ผิด ฉันกำลังทดลองบางอย่างอยู่ที่ห้องก่อนที่มันจะมีแสงวาบขึ้นมา-ซี๊ด..'

เขายังคงหาคำตอบไม่ได้ แต่ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ หัวของเขาก็เจ็บแปลบขึ้นมา

พวกเขาเดินกันมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง เสียงใบไม้เสียดสีกันไปมา พร้อมกับเสียงสัตว์ป่าดังเป็นระยะ เอเลียสรู้สึกเหมือนถูกจับตามอง ไม่ใช่จากเผ่า แต่จากสิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ลึก

'มีบางอย่างกำลังตามเราอยู่'

เขาคิดในใจ สายตากวาดไปรอบๆ แต่ไม่เห็นอะไรนอกจากต้นไม้สูงชะลูดและเงามืดระหว่างพงหญ้า

“อุอุ”

เสียงทุ้มต่ำของชายที่ช่วยเขาเมื่อวานดังขึ้นเบาๆ เป็นการส่งสัญญาณให้กันคนในเผ่า ราวกับสัมผัสได้ถึงสิ่งเดียวกันกับเอเลียส

ทันใดนั้น พุ่มไม้ด้านข้างก็สั่นไหว คนในเผ่าหยุดเดินพร้อมกัน พร้อมตั้งค่าสำหรับการสู้รบ เงาร่างของกลุ่มคนโผล่ออกมาจากแนวต้นไม้ พวกเขาแต่งกายคล้ายเผ่าที่เอเลียสอยู่ แต่มีลวดลายสีแดงแต้มตามร่างกาย และมีสร้อยคอที่ทำจากกระดูกสัตว์ประดับอยู่

ชายร่างสูงราวกับเป็นผู้นำของกลุ่มที่มาใหม่นั่น เงยหน้าขึ้น สายตาของเขาสบกับผู้นำของกลุ่มเอเลียส ทั้งสองต่างจับจ้องกันโดยไม่มีใครพูดอะไร เอเลียสรู้สึกได้ถึงแรงกดดันในอากาศ เผ่าทั้งสองไม่ได้แสดงท่าทีเป็นมิตรหรือศัตรู แต่ก็ไม่ได้ลดการป้องกันลง

ผ่านไปหลายนาที ผู้นำของกลุ่มเอเลียสเป็นฝ่ายลดหอกลงก่อน จากนั้นเขาพยักหน้าให้ผู้นำของอีกเผ่า ชายผู้นั้นตอบกลับด้วยการพยักหน้าเช่นกัน จากนั้นทั้งสองเผ่าก็แยกออกจากกันโดยไม่มีการปะทะ

เอเลียสถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ในใจก็เต็มไปด้วยคำถาม เผ่าพวกนั้นเป็นใคร? ทำไมถึงไม่ได้ต่อสู้กัน? และทั้งสองเผ่ามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

เดินไปได้อีกไม่นานก็เจอกับแม่น้ำทอดยาวมาแต่ไกล ลานพื้นดินที่มีหญ้าขึ้นเป็นหย่อมๆ

"อุกุ"

ชายที่เดินนำกลุ่มอยู่กวาดตามองรอบบริเวณ พูดออกมาเบาๆ เป็นสัญญาณให้หยุด

คนในเผ่าทั้งหมดชะงักแล้วแยกย้ายกันทันที บางคนเดินไปที่ริมแม่น้ำพร้อมหอก บางคนเริ่มรวบรวมกองไม้แห้ง ส่วนอีกกลุ่มกำลังง่วนอยู่กับการก่อไฟ

เอเลียสมองดูพวกเขาเริ่มขุดหลุมเล็กๆ และนำไม้แห้งใส่ลงไป ก่อนจะหยิบหินขึ้นมากระแทกกัน พวกเขาตีมันดัง

ปั่ก! ปั่ก!

จนมือแดง แต่ไม่มีประกายไฟเกิดขึ้นแม้แต่น้อย

ชายคนหนึ่งขมวดคิ้ว เป่าหินในมืออย่างสิ้นหวัง ราวกับหวังว่ามันจะติดไฟขึ้นมาเอง เอเลียสแทบหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นอีกคนหนึ่งเอาหินไปถูกับเส้นผมตัวเองราวกับหวังจะสร้างไฟขึ้นมาได้

เงาของชายที่เป็นผู้นำเผ่าเดินเข้ามาใกล้กองหิน มือกอดอกสีหน้าเรียบนิ่ง เขามองภาพตรงหน้า ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็หยิบหินขึ้นมากระแทกเอง

ปั่ก! ปั่ก!

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นกัน

เอเลียสจ้องดูอยู่เงียบๆ รู้สึกคันไม้คันมืออยากเข้าไปช่วย เขาหยิบหินขอบเหลื่ยมสีดำอมน้ำตาลเงาขึ้นมาก้อนหนึ่ง [1] แล้วลองกระแทกมันเข้ากับแร่สีทองขรุขระ [2] ที่พบอยู่ใกล้ๆ

แปะ!

ประกายไฟเล็กๆ กระเด็นออกมา

ทุกคนหยุดชะงักทันที

เหล่าชายที่พยายามก่อไฟด้วยหินอยู่นั่นตาจ้องมอมาที่เอเลียสเป็นตาเดียวกัน ชายหัวหน้าเผ่าหรี่ตามองเขา ก่อนจะก้าวเข้ามาและแย่งจากมือของเขาหินไปลองเอง

แปะ!

ประกายไฟเกิดขึ้นอีกครั้ง เขานิ่งไปอึดใจหนึ่งก่อนจะยื่นหินให้ชายอีกคน คนในเผ่ามองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนจะค่อยๆ เข้ามาลองทำตามบ้าง

เอเลียสยืนมองอย่างพอใจ แต่บรรยากาศรอบตัวกลับแปลกประหลาด ทุกคนยังคงแอบเหลือบมองเขาด้วยความระแวง

เชิงอรรถ

^หินเหล็กไฟ (Flint)

^ไพไรต์ (Pyrite)