ตอนที่ 4 เงาของคนนอก

          เช้าวันใหม่ในหมู่บ้านมาเขาตื่นมาพร้อมกับสายลมเย็นที่พัดผ่านกระท่อมของเอเลียส เสียงนกป่าดังแว่วมาแต่ไกล เอเลียสลืมตาขึ้น เขายังไม่ชินกับที่นอนที่เป็นเพียงกองฟางกับใบไม้แห้ง แต่ร่างกายเริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว แต่ไม่มีร่องรอยของคนที่เป็นเจ้าของกระท่อมนี้ 

‘เขาหายไปไหนแต่เช้ากันนะ?’

เอเลียสลุกขึ้นและเดินออกจากกระท่อม แต่ทันทีที่ก้าวออกมา เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมาทางเขา

เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นรอบตัว ชาวบ้านบางคนรีบหันหน้าหนีเมื่อเห็นเขา ขณะที่บางคนจ้องเขาด้วยแววตาหวาดระแวง

เด็กเล็กสองสามคนแอบมองเขาจากหลังต้นไม้ เอเลียสพยายามส่งยิ้มให้พวกเขา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือเด็กๆ ที่รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

‘พวกเขายังกลัวฉันอยู่สินะ…’

เขาถอนหายใจ พยายามคิดหาวิธีทำให้ตัวเองดูเป็นมิตรขึ้น แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัว เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

เอเลียสหันไปมอง แล้วพบว่าชายร่างใหญ่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนกำลังเดินเข้ามาหา ใบหน้าของอีกฝ่ายเคร่งขรึม ดวงตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"อุก้า! อุก้า!"

เอเลียสกะพริบตาปริบๆ

"อุก้า..? เอ่อ… แฮะๆ"

เขาหัวเราะแห้งๆ พยายามทำตัวเป็นมิตร แต่ดูเหมือนว่าชายร่างใหญ่จะไม่สนใจรอยยิ้มของเขาเลย

ทันใดนั้น มือหนาของอีกฝ่ายก็คว้าข้อมือของเขาแน่น ก่อนจะออกแรงลากเขาไปยังลานกว้างกลางหมู่บ้าน

เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นทันที เอเลียสรู้สึกได้ถึงสายตานับสิบที่จับจ้องมาทางเขาด้วยความไม่พอใจ เขาถูกล้อมรอบไปด้วยชาวบ้านที่ดูเหมือนจะกำลังกล่าวอะไรบางอย่าง แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจภาษาของพวกเขาเลยก็ตาม

บางคนชี้นิ้วมาที่เขา ขณะที่บางคนกำหมัดแน่นราวกับพร้อมจะใช้กำลัง

‘ทำยังไงดี… พวกเขากำลังไม่พอใจฉันอยู่แน่ๆ …’

เอเลียสรู้สึกหนาวเยือกไปทั้งตัว หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล

"อู! อู!"

เสียงคำรามหนักแน่นดังขึ้น พร้อมกับมือของใครบางคนที่แหวกฝูงชนเข้ามากลางวง

เสียงเอะอะค่อยๆ เงียบลงเมื่อทุกสายตาหันไปมองผู้มาใหม่

ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกมาจากกลุ่มคน ดวงตาของเขาสงบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความเฉลียวฉลาด ใบหน้าของเขาดูคุ้นเคย… เอเลียสนึกออกทันทีว่าเขาคือเจ้าของกระท่อมที่ให้ที่พักพิงแก่เขาเมื่อคืน

"อุก้า อุก้า!"

เขากล่าวเสียงหนักแน่น มือข้างหนึ่งยกขึ้นเป็นสัญญาณให้ทุกคนหยุด

ชายร่างใหญ่ที่จับแขนเอเลียสไว้ดูเหมือนไม่พอใจ แต่ก็ยอมปล่อยมือในที่สุด เอเลียสถอยหลังไป พลางใช้มือถูข้อมือที่ถูกบีบแน่นเมื่อครู่

"อุก้า! อุก้าอุอุ!"

ชายร่างใหญ่โพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พร้อมกับชี้นิ้วตรงมาที่เอเลียส ราวกับต้องการขับไล่เขาไปให้พ้นจากหมู่บ้าน

ชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเหลือจ้องมองเขาครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือคว้าแขนเอเลียสและดึงตัวเขาออกไปจากลานกว้างทันที

เสียงโวยวายยังคงดังไล่หลังมา แต่ไม่มีใครกล้าขัดขวางชายหนุ่มคนนั้น

เอเลียสรู้สึกได้ถึงแรงบีบเบาๆ บนข้อมือ ราวกับว่าชายหนุ่มกำลังบอกให้เขาตามไปเงียบๆ

‘ฉันรอดแล้ว… อย่างน้อยก็ในตอนนี้…’