จิตสุดท้ายก่อนจะสิ้นสติ ถังชิงหว่านตำรวจสายลับพิเศษขอพรให้ชาติหน้าได้มีโอกาสใช้ชีวิตสงบสุขบ้างเถอะ
더 보기ตอนที่ 21 ข้อแม้ “ทำไมท่านต้องเมตตามันด้วยเจ้าคะ” เสียงกระซิบเอ่ยถามอย่างขัดใจกับคำสั่ง “สูญเสียจริงหรือไม่จริงแล้วอย่างไรเล่า และความบริสุทธิ์ของมันข้ากลับสามารถใช้ประโยชน์ได้” หญิงสาวงดงามที่เสื่อมเสียเกียรติย่อมไม่อาจปีนป่ายขึ้นเป็นหงส์ได้ ทว่ากลับเป็นที่ต้
ตอนที่ 20 ภัย องค์รัชทายาทและองค์ชายสี่เดินเข้ามาพร้อมเผยรอยยิ้มหล่อเหลาสง่างามอย่างวิญญูชน เสิ่นอินลอบอุทานในใจโอรสสวรรค์ล้วนเกิดมาพร้อมรูปโฉมเหนือสามัญ ตอนที่นางเจอเฉิงอ๋องบุรุษที่หล่อเหลาดั่งปีศาจทำให้มัวเมาจนรู้สึกยำเกรง ทว่ากับองค์รัชทายาทและองค์ชายสี่กลับให้รู้สึกอบอุ่
ตอนที่ 19 เปลี่ยนไป “ได้” น้ำเสียงที่เอ่ยไร้ระลอกคลื่นสั่นไหวบอกถึงความมั่นคงของผู้เอ่ย ต่างจากเสิ่นอินจ้องเบิกตามองซูอินมือที่เกาะกุมอีกฝ่ายสั่นระริก คำว่า “ได้” ได้ทำให้นางตระหนักถึงความจริง นางจะคืนร่างได้อย่างไรนางต้องฆ่าตัวตายหรืออีกฝ่ายต้องตายแล้วหากตายแล้วไม่คืน
ตอนที่ 18 ขอคืน ยามเหม่าท้องฟ้าเริ่มทอแสงประกาย เฉิงอ๋องออกไปยืนเด่นนอกระเบียงจวนตรงมุมสูงสุดพลางทอดสายตามองร้านผ้าของซูอินที่กำลังก่อสร้างอยู่ตรงข้ามกับจวนของเขาด้วยสายตาพึงพอใจ พลางคิดถึงใบหน้าของซูอินตอนที่รับรู้ว่า ที่ดินผืนที่ได้รับมาอยู่ตรงข้ามกับจวนของเขาคงระบาย
ตอนที่ 17 เทพสงคราม ราชโองการแต่งตั้งเฉิงอ๋องรับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่นำทัพปราบชาวหูครั้งนี้สะเทือนไปทั่วเมืองหลวงหลายคนเริ่มคาดเดาพระทัยฮ่องเต้ไปในทิศทางที่แตกต่างกัน “เผือกร้อนในครั้งนี้กลายเป็นเฉิงอ๋องรับไป ลูกมองว่าล้วนเป็นผลดีกับตระกูลหวังของเรา” ทั้งที่โดนเฉิงอ๋อ
พอไปถึงประตูวังซูอินนำป้ายประจำตำหนักขององค์หญิงต้าเหยาออกมาส่งให้องค์รักษ์ “คุณหนูมีวาจาจะฝากความด้วยหรือไม่” “รบกวนท่านกราบทูลองค์หญิงต้าเหยาว่าข้าจางซูอินรอที่หอซูซู” เมื่อฝากฝั่งข้อความเรียบร้อยซูอินก็เดินทอดน่องไปรอองค์หญิงต้าเหยาที่หอซูซู ในเวลาเพียงครึ่งชั่วยาม องค์ห
ตอนที่ 15 เอาไปจำนำ ม่านรัตติกาลกำลังคลี่คลุมลงสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านเย็นสบายต่างใจจิตใจของเฉิงอ๋องที่กำลังหวาดหวั่นร้อนรน ชายหนุ่มยืนนิ่งตระหง่านไม่ไหวติงอยู่บนหลังคาเรือน สายตาเปล่งประกายอย่างมีความหวังของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวที่อยู่ริมหน้าต่างบานหนึ่ง ยามผ้าม่านขาวบาง
ซูอินเมื่อเดินกลับเข้ามาในเรือน ก็แจ้งกับมารดาเรื่ององค์หญิงต้าเหยาต้องการจะหาทำเลเปิดร้านขายผ้าแพรพรรณ โดยมีนางร่วมช่วยดูแลกิจการ สวีซื่อดวงตาเบิกโตเอ่ยถามบุตรสาวทันที “แสดงว่าเจ้าจะไปเป็นเถ้าแก่ให้องค์หญิงหรือ” ซูอินตอบด้วยน้ำเสียงใจเย็นคล้ายเป็นเรื่องไม่สลักสำคัญ
“อยู่ รอประเดี๋ยวข้ากำลังจะไปเปิดประตูเดี๋ยวนี้” “องค์หญิงไยต้องลำบากมาหาหม่อมฉันถึงที่นี่เจ้าค่ะ ให้ใครมาตามก็ได้” องค์หญิงต้าเหยาเดินลงมาจากรถม้าเรียบร้อยก็ปรี่เดินมากุมมือซูอิน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ซูอินท่านพ่อทรงอนุญาตและยังชมเชยข้าด้วย”
ภารกิจครั้งนี้ไม่สำเร็จ!! เสียงระเบิดดังสนั่นต่อเนื่อง เรือเกิดไฟไหม้อย่างรุนแรง ถังชิงหว่านไม่ทันได้ไตร่ตรองหาวิธีเอาตัวรอด แรงกระแทกทำให้ร่างของเธอตกลงไปท้องทะเล แม้เธอจะว่ายน้ำเก่งแค่ไหนน้ำแต่อาการบาดเจ็บที่ขาทำให้เธอไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้หลังจากประเมินสถานการณ์ ถังชิงหว่านก็ไม่หาค...
댓글