บทที่14.ชีวิตตามฝัน

10 ปีผ่านไป

ณ เมืองที่ไม่เคยหลับใหล ซึ่งเต็มไปด้วยแสงสีและความคึกคัก ท้องฟ้ายามเย็นเปลี่ยนเป็นสีส้มอมแดง ทาบทับผืนน้ำทะเลสะท้อนเงาแสงสุดท้ายของวัน อาดัม หนุ่มหล่อมาดเซอร์ ดวงตาคมเข้มเหมือนมีเรื่องราวสะท้อนอยู่ในนั้น สะพายกีตาร์ตัวเก่งไว้บนหลัง พร้อมจักรยานคันโปรดที่เขาใช้เดินทางอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยเสรีภาพ

เสียงล้อจักรยานบดไปบนถนนเลียบชายหาดคลอด้วยเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งอย่างแผ่วเบา กลิ่นน้ำทะเลและสายลมเย็นสดชื่นพัดผ่านผิวหน้า ปลุกทุกความรู้สึกให้ตื่นตัว เขาไม่รีบร้อน แต่ปล่อยให้ทุกวินาทีของการเดินทางซึมซับความสวยงามของธรรมชาติรอบตัว

อาดัมจอดจักรยานคู่ใจริมชายหาดอีกครั้งเมื่อเขาหันมอง แสงอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้าทอแสงสีทองสะท้อนบนผิวน้ำทะเลเป็นภาพที่สวยงามเกินบรรยายชวนให้เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ถ่ายภาพช่วงเวลานี้ไว้แล้วโพสต์ลงโซเชียลมีเดียที่มีผู้ติดตามจำนวนหนึ่งที่รอคอยความเคลื่อนไหวของชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนนี้ พร้อมคำบรรยายที่สะท้อนความคิดสร้างสรรค์และความรู้สึกที่อยากให้ทุกคนได้สัมผัส

“บางครั้งชีวิตก็เหมือนแสงอาทิตย์ยามเย็น อาจดูเหมือนสิ้นสุด แต่ก็ยังคงทิ้งความงดงามไว้ให้เราได้ชื่นชมเสมอ”

แม้ชีวิตของเขาจะเต็มไปด้วยอุปสรรคและความท้าทาย แต่ทุกการปั่นจักรยานผ่านเมืองที่ไม่เคยหลับใหลแห่งนี้กลับเป็นเหมือนการเดินทางที่เติมพลังให้กับหัวใจของเขา เสียงหัวเราะของเด็กๆ ที่วิ่งเล่นริมชายหาด หรือแสงอาทิตย์ที่เปลี่ยนผืนน้ำทะเลให้กลายเป็นสีทอง คือสิ่งเล็กๆ ที่ทำให้เขายังยิ้มได้

แต่อาดัมยังคงไม่ละสายตาจากความฝันของเขา ดวงตาที่ส่องประกายของเขามองหาผับหรือบาร์ที่อาจเปิดโอกาสให้เขาได้แสดงความสามารถที่เขาชำนาญ แม้ว่าคำปฏิเสธที่ได้รับจะมากมาย บ้างเพราะเศรษฐกิจของร้านไม่อำนวย บ้างเพราะคิวที่เต็มจนไม่มีช่องว่างให้ แต่เขาก็ยิ้มรับและบอกตัวเองว่า “นี่แหละ ชีวิต”

มันไม่ใช่เพราะชีวิตง่าย แต่เพราะเขาเลือกแล้วที่จะทำสิ่งที่รัก แม้การเดินทางจะต้องผ่านความยากลำบาก เขาก็ยังเชื่อมั่นว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะพาเขาไปถึงเป้าหมายสักวันหนึ่ง ด้วยจักรยาน กีตาร์ และหัวใจที่ไม่เคยย่อท้อ

แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เผยรอยยิ้มให้หนุ่มนักสู้ ขณะที่เขากำลังเล่นกีตาร์และร้องเพลงในร้านเล็กๆ ท่ามกลางเสียงคลื่นที่ซัดฝั่งและบรรยากาศเรียบง่าย ผู้จัดการจากโรงแรมหรูระดับห้าดาวที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่นั่นบังเอิญเดินผ่านมาทำให้เธอต้องชงักเมื่อ เสียงเพลงของอาดัมดึงดูดความสนใจของเธอทันที มันไม่ใช่แค่เสียงดนตรีธรรมดา แต่เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ความจริงใจ และความมุ่งมั่นที่สะท้อนผ่านทุกคำร้อง สะกดเธอให้เคลิ้มไปกับเสียงเพลง 

หลังจากคีย์โน้ตตัวสุดท้ายจบลง เธอขยับร่างเข้ามาหาอาดัม พร้อมรอยยิ้มแห่งความประทับใจ "คุณร้องเพลงได้ยอดเยี่ยมมาก ฉันไม่เคยได้ยินอะไรที่เพราะแบบนี้มาก่อน พรุ่งนี้คุณสนใจจะมาออดิชั่นที่โรงแรมของเราไหม? เธอไม่ลังเลที่จะเอ่ยชวนเขาเลย

คำชวนนั้นเหมือนความฝันที่อาดัมเฝ้ารอ เขาตอบรับคำอย่างยินดีโดยไม่ลังเลบนใบหน้าแห่งรอยยิ้มเฝ้ารอให้ถึงวันพรุ่งนี้ให้ไว

…..

แล้ววันออดิชั่นมาถึง อาดัมสะพายกีตาร์ตัวโปรดเดินทางมาถึงโรงแรมหรูริมหาดที่โอบล้อมไปด้วยบรรยากาศสุดประทับใจ อากาศยามเย็นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของทะเล ลมพัดเบาๆ สร้างความรู้สึกผ่อนคลาย โต๊ะอาหารถูกจัดเรียงอย่างประณีต ทุกเก้าอี้บุผ้าสีอ่อนสะท้อนความเรียบหรู ภายใต้แสงไฟสีนวลจากโคมไฟที่แขวนอยู่รอบบริเวณช่างอบอุ่นและโรแมนติก

แขกของโรงแรมทยอยเดินเข้ามานั่งประจำที่ แต่ละคนดูผ่อนคลาย บ้างพูดคุยด้วยเสียงหัวเราะ บ้างชื่นชมแสงจากดวงอาทิตย์ที่ลาลับขอบฟ้า แสงสุดท้ายของวันส่องแสงระยิบระยับบนผิวน้ำเป็นประกาย

ลมทะเลพัดโชยเอื่อยผ่านต้นปาล์มที่เรียงรายตามแนวชายหาด เสียงใบไม้เสียดสีกันแผ่วเบา เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังอย่างมีจังหวะ ราวกับเป็นดนตรีพื้นหลังที่ธรรมชาติจัดเตรียมไว้สำหรับค่ำคืนนี้ แขกบางคนกำลังจิบไวน์แก้วโปรด บางคนหยอกล้อกับเด็กๆ ที่วิ่งเล่นอยู่รอบโต๊ะอาหาร

ชายหนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อยืนอยู่หน้าไมค์ ที่ตั้งอยู่กลางลาน เขาสูดหายใจลึก ปล่อยให้ความตื่นเต้นกลายเป็นพลังงาน ก่อนจะเริ่มดีดสายกีตาร์ เสียงใสกังวานดังก้องในอากาศ ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ยังหลงเหลือบนขอบทะเล เสียงดนตรีประสานเข้ากับบรรยากาศได้อย่างลงตัวและ เสียงนั้นช่างอบอุ่นและเต็มไปด้วยอารมณ์ จนผู้ชมทุกคนตั้งใจฟังราวกับถูกสะกด

อาดัมไม่เพียงแค่เล่นดนตรี เขาถ่ายทอดพลังบวก และความพยายามผ่านบทเพลง ….เป็นช่วงเวลเวลาแห่งความรื่นรมณ์ที่ไม่อยากให้หมดลง พลันเสียงปรบมือที่ดังขึ้นหลังคำกล่าวจบการแสดงพร้อมคำ ว่า ขอบคุณ

แขกหลายคนลุกขึ้นและเสียงสองฝ่ามือกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วลานหน้าโรงแรม อาดัมยิ้มกว้าง ยกมือไหว้ขอบคุณผู้ชมทุกคนด้วยท่าทีที่นอบน้อม แต่ในใจเขากลับรู้สึกปลื้มปิติอย่างลึกซึ้ง

ผู้จัดการของโรงแรมเดินตรงเข้ามาหาเขาใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความพอใจยิ่งนักราวกับเขาคือนักร้องที่กำลังตามหา

"คุณทำได้ยอดเยี่ยมมาก อาดัม" เธอพูด พร้อมจับมือเขา "เสียงของคุณและการแสดงของคุณเหมาะสมกับที่นี่อย่างที่สุด เราอยากให้คุณมาเป็นนักร้องประจำของโรงแรมของเรา คุณสนใจไหม?"

อาดัมได้ยินคำพูดนั้นเหมือนเสียงเพลงที่ก้องกังวานในหัวใจ เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข "มันจะเป็นเกียรติมากครับ ผมขอบคุณมากที่ให้โอกาสนี้กับผม"

การสนทนาระหว่างอาดัมและผู้จัดการจบลงด้วยข้อตกลงที่ทั้งสองฝ่ายพึงพอใจ โรงแรมยินดีที่จะรับเขาเข้าทำงานในฐานะนักร้องประจำ ด้วยเงินเดือนและสวัสดิการที่เหมาะสม อาดัมไม่เพียงแค่ได้งาน แต่เขาได้โอกาสในการทำสิ่งที่เขารักอย่างแท้จริง

คืนนั้น อาดัมปั่นจักรยานคู่ใจกลับบ้านเหมือนเช่นทุกวัน ถนนเลียบชายหาดยังคงสงบ มีเพียงแสงไฟริมทางและเสียงคลื่นที่ซัดเบาๆ เป็นเพื่อนร่วมทาง แต่ครั้งนี้ หัวใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ราวกับทุกลมหายใจของเขากำลังร้องเพลงแห่งความสำเร็จ

เมื่อเขาเปิดประตูบ้านเข้าไป เสียงหัวเราะและเสียงเชียร์ดังขึ้น ครอบครัวและเพื่อนๆ ได้จัดปาร์ตี้เล็กๆ เพื่อแสดงความยินดีให้กับเขา บ้านอบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุข พ่อและแม่ของเขาเดินเข้ามาสวมกอดเขาอย่างอบอุ่น "พวกเราภูมิใจในตัวลูกมาก" พ่อพูดพร้อมน้ำตาที่เอ่อคลอ ขณะที่แม่ลูบหลังเขาอย่างอ่อนโยน

อาดัมน้ำตาซึม แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุข เขาไม่เคยลืมเลยว่าตัวเองเติบโตขึ้นมาด้วยความรักและการดูแลอย่างทะนุถนอมจากครอบครัว ครอบครัวที่เชื่อมั่นในตัวเขาเสมอ แม้ในวันที่เขารู้สึกท้อถอย การสนับสนุนของพ่อแม่เป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขามายืนในจุดนี้ได้

เพื่อนๆ ของเขาเข้ามาสวมกอดและกล่าวแสดงความยินดี เสียงเพลงจากลำโพงตัวเล็กๆ ในห้องครัวเปิดคลอเบาๆ ทุกคนใช้เวลาค่ำคืนนี้ร่วมกัน พูดคุย หัวเราะ และแบ่งปันความทรงจำดีๆอาดัมนั่งมองคนรอบตัวเขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่หล่อเลี้ยงหัวใจ

คืนนี้ไม่ใช่เพียงการเฉลิมฉลองความสำเร็จ แต่เป็นการเติมเต็มกำลังใจให้กับอาดัม เพื่อก้าวต่อไปบนเส้นทางที่เขารัก เส้นทางที่ครอบครัวและเพื่อนๆ ยังคงเดินเคียงข้างเขาเสมอ