บทที่19.เดิมพันที่ไร้ทางถอย

ในห้องรับรองที่เปี่ยมด้วยแสงไฟสลัว ฮันน่ายืนนิ่งตรงหน้าลินลี่ สายตาของเธอจับจ้องหญิงตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ ทุกเส้นผม ทุกท่วงท่าของลินลี่ส่งผ่านภาพลักษณ์ที่แตกต่างจากสิ่งที่ฮันน่าเคยเห็นเมื่อครั้งก่อนในบาร์ สตรีที่อยู่ตรงหน้าดูทรงพลังและแน่วแน่เกินกว่าจะเป็นคนธรรมดาที่ใครจะมองข้าม

เธอเคยรู้จักลินลี่เพียงผิวเผิน การพูดคุยกันเพียงเสี้ยวหนึ่งในเส้นทางของโชคชะตา แต่ในคืนนี้ ลินลี่กลับฉายภาพที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

ลินลี่นั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟาหรูด้วยท่าทีที่ราวกับกำลังปกครองอาณาจักรเล็กๆ ของตัวเอง  กลิ่นหอมบางของน้ำหอมผสมควันบุหรี่ลอยอวลในอากาศ ทำให้บรรยากาศรอบตัวหล่อนดูหนักแน่นและเย้ายวน

ฮันน่าไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ ความมั่นใจที่แผ่ออกมาจากลินลี่มันเป็นรังสีที่ทำให้ฮันน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกดดัน

เธอสูดหายใจลึก ควบคุมความรู้สึกของตัวเองไว้ ก่อนจะพูดออกมาเสียงเรียบ

“สวัสดี, ลินลี่”

ลินลี่จ้องมองฮันน่าด้วยสายตาคมกริบราวกับต้องการสำรวจทุกอณูของหญิงสาวตรงหน้า ยั่งลึกลงไปข้างในความคิดและความรู้สึกทั้งหมดอย่างไม่ให้คลาดสักเสี้ยวนาที

“นั่งสิ ฮันน่า” ลินลี่เอ่ยเสียงนุ่ม แต่แฝงด้วยน้ำเสียงที่ยากจะปฏิเสธพลางพยักหน้าไปยังโซฟาฝั่งตรงข้ามอย่างผ่อนคลาย

ฮันน่ารับคำเชิญด้วยการก้าวเดินอย่างระมัดระวังไปยังโซฟาแต่ ก่อนจะนั่งลง เธอหมุนศีรษะเบาๆ สำรวจรอบๆ ห้องที่ถูกตกแต่งอย่างประณีต แต่แฝงด้วยบรรยากาศที่ไม่น่าไว้วางใจ

การ์ดชายในชุดสูทที่นำพาฮันน่าเข้ามาเพียงแค่ยืนนิ่งอยู่ที่มุมห้อง ก่อนจะขยับตัวถอยกลับออกไปอย่างเงียบเชียบ ปล่อยให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพังในห้องที่มีเพียงเสียงกระทบกันของน้ำแข็งในแก้วของลินลี่…

“คืนนี้เธอดู... แตกต่างไปนะ” ลินลี่พูดต่อ พลาง เทวิสกี้ลงในแก้วอีกใบแล้วเลื่อนส่งไปตรงหน้าฮันน่า ก่อนจะเติมให้ตัวเองเช่นกัน

“หวังว่าการมานี่จะช่วยเธอได้บ้าง”

“แต่ดูเธอแล้ว คงร้อนเงินใช่น้อยนะ” ลินลี่พูดขึ้น พลางยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นจิบ ดวงตาของเธอไม่ละไปจากฮันน่า

ควันบุหรี่ที่เธอจุดใหม่เริ่มลอยขึ้นเป็นสาย ลินลี่ถือมันไว้ระหว่างนิ้วอย่างสง่างาม สายลมเบาบางจากเครื่องปรับอากาศในห้องพัดผ่านกลิ่นวิสกี้และควันบุหรี่ผสมคละคลุ้งในอากาศราวกับกำลังต้อนรับฮันน่าเข้าสู่เกมที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ฮันน่านั่งนิ่ง มือวางบนหน้าตัก กำแน่นเล็กน้อย เธอไม่ได้แตะต้องแก้ววิสกี้ตรงหน้า แต่สายตาของเธอยังคงจ้องไปยังลินลี่

“ฉันมาที่นี่เพื่อหาทางออกลินลี่ ..ใช่เรื่องเงินและงาน” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แฝงความมุ่งมั่นอย่างตรงประเด็น

ลินลี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของที่ชัดเจนของฮันน่า แววสนใจในดวงตาของหล่อนยิ่งเพิ่มขึ้น เธอสูบบุหรี่คำโตแล้วพ่นควันออกมาอย่างไม่เร่งรีบราวกับสะท้อนความลึกลับที่แฝงอยู่ในทุกคำพูดของเธอ

“เธอเลิกกับมาร์คแล้ว ก็ดีแล้ว” ลินลี่พูดขึ้น น้ำเสียงของเธอเยือกเย็น แต่แฝงความสะใจเล็กน้อย

“ทางจะได้สะดวกหน่อย เขาเองก็ดูหลงสาวใหม่อยู่มากโขปรนเปรอหล่อนใช่น้อย แตดูเธอสิ… และถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ เขาคงไม่ให้เงินเธอแม้แต่แดงเดียว... ใช่ไหม?”

คำพูดนั้นเหมือนคมมีดแทงลงกลางใจฮันน่าต้อนให้เธอต้องจนมุม

ฮันน่าจ้องหน้าลินลี่ด้วยแววตาที่ปิดบังอารมณ์ไม่มิด ลินลี่รับรู้ถึงความอ่อนแอนั้น แต่ก็ไม่ได้แสดงความเห็นใจออกมาแม้สักนิด

“นี่คือเงินบางส่วนสำหรับวันนี้” ลินลี่เอ่ย พลางหยิบเงินก้อนหนึ่งขึ้นมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้าฮันน่า “ถือว่าเป็นหลักประกัน อีกครึ่งหนึ่งจะโอนเข้าบัญชีของเธอเมื่องานสำเร็จ”

ฮันน่าจ้องมองเงินตรงหน้าด้วยความลังเล เธอหันไปสบตาลินลี่ “งานอะไร ลินลี่?”

ลินลี่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ก่อนจะพูดต่อ

“เธอแค่ทำหน้าที่แทนฉัน เท่านั้นเอง รอบนี้ฉันต้องคอยดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ”

“งานง่ายๆสบายๆ แผนงานและเวลาฉันจะแจ้งเธอในเมสเสส” เสียงของลินลี่เรียบง่าย แต่กลับแฝงความกดดัน

ฮันน่ากลืนน้ำลายดัง เอื๊อก ในขณะที่หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอรู้ดีว่าการทำงานให้ลินลี่ไม่ใช่งานที่ขาวสะอาดแน่ๆ และครั้งนี้มันอาจหมายถึงการเดินเข้าสู่ถนนที่ไม่อาจหวนกลับซึ่งหมายถึงเธอต้องใช้ชีวิตและโชคชะตาเป็นเดิมพัน

สายตาของฮันนาจ้องเงินก้อนที่กองอยู่ตรงหน้า ความลังเลฉายชัดในดวงตาของเธอ เธอหลุบตาต่ำเพียงวินาที แต่เสียงเรียกร้องของเจ้าหนี้ที่ตามหลอกหลอนในทุกคืนวันดังก้องอยู่ในหัวไม่หยุด ราวกับกดดันให้เธอต้องตัดสินใจในทันทีและ เงินก้อนนี้คือโอกาสที่จะหลุดพ้น และเริ่มต้นใหม่

เธอยื่นมือออกไปจับแก้ววิสกี้บนโต๊ะ ก่อนจะกระดกมันรวดเดียว ความร้อนของเหล้าไหลลงคอแต่ไม่ได้บรรเทาความหนักในใจ ของเธอได้แม้แต่น้อย เสียงน้ำแข็งกระทบกันเบาๆ เธอวางแก้วนี้ลงบนโต๊ะ 

   แป๊ก!

“ได้ ลินลี่ ฉันตกลง” เสียงของฮันน่าเด็ดเดี่ยวกว่าที่เธอรู้สึกจริง มืออีกข้างหยิบเงินก้อนนั้น ยัดลงไปในกระเป๋าแจ๊กเก็ต

“ฉัน รับทำงานที่เธอเสนอให้  ” ฮันน่าพูดพร้อมลุกขึ้นยืน ในขณะที่สายตาเธอจ้องตรงไปยังลินลี่ ราวกับต้องการย้ำให้เห็นว่า การตัดสินใจครั้งนี้มีเหตุผลเพียงข้อเดียวคือ เงิน

แต่เธอก็ไม่อาจทนอยู่ในบรรยากาศอึดอัดและน่ากดดันนี้ได้นานกว่านี้ แล้วเธอเอ่ยคำลาอย่างรวบรัด

“งั้นฉันขอตัวก่อน”

เธอเดินออกจากห้องด้วยก้าวที่หนักแน่น แต่ลึกๆ ในใจกลับรู้สึกเหมือนก้าวเดินเข้าสู่อีกเส้นทาง

ลินลี่นั่งเอนหลังบนโซฟา ดวงตาคู่คมของหล่อนจับจ้องไปที่แผ่นหลังของฮันน่าซึ่งกำลังก้าวออกจากห้อง อย่างไม่ละสายตาไปแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับพยายามอ่านท่าทีของอีกฝ่ายจนสุดทาง

เมื่อแผ่นหลังนั้นลับหายไปในความมืดของประตูที่ปิดลง ลินลี่เอื้อมมือหยิบแก้ววิสกี้ขึ้น กระดกจนหมดในรวดเดียว

หล่อนคลี่ยิ้มจางๆ บนริมฝีปากที่แฝงด้วยความนัยที่ยากจะอ่านออก ดวงตาของลินลี่เป็นประกาย ก่อนจะหยิบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นจุด ควันสีขาวจางๆ ลอยขึ้นในอากาศ คล้ายปิดฉากค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความลับและเดิมพันอันหนักอึ้งของสองหญิงสาว.

เมื่อฮันน่าก้าวพ้นประตูสถานเริงรมย์ กลิ่นของบุหรี่และเครื่องดื่มยังคงติดอยู่ในอากาศ เธอพยายามสูดลมหายใจลึก แม้รู้ดีว่าอากาศบริเวณนั้นไม่สดชื่นเท่าไรนัก มือที่อยู่ใต้แจ็กเก็ตของเธอกำเงินไว้อย่างแน่น ราวกับมันเป็นสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจเธอไว้ในตอนนี้

เธอหยุดก้าวเท้าชั่วครู่ หันกลับมองสถานที่ที่เพิ่งเดินออกมา ไฟนีออนหลากสีประดับประดาอยู่หน้าร้านยังคงส่องแสงวูบวาบ ราวกับกำลังเยาะเย้ยความลังเลในใจของเธอ

เธอกัดริมฝีปาก ก่อนจะหันกลับและก้าวเดินยาวๆ ออกจากบริเวณนั้นให้ไวที่สุด ราวกับต้องการทิ้งทุกสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไว้เบื้องหลัง แต่ในใจลึกๆ ฮันน่ารู้ดีว่าเธอไม่มีทางหนีจากสิ่งนี้ได้ง่ายๆ อีกแล้ว.