ลูกหนี้มาเฟีย

ลูกหนี้มาเฟีย

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
โดย:  สนิมสร้อย  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
57บท
7views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

"เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เนื้อตัวมีแต่ขี้ไคล กูไม่สนใจเอามาขัดดอก" . เมื่อพ่อบังเกิดเกล้าทิ้งหนี้สินจำนวนมากไว้ให้ก่อนตาย หญิงสาววัย 20 ปีก็ต้องจำใจมาทำงานเป็นลูกหนี้มาเฟียเพื่อแลกกับที่ดินของยายที่ถูกนำไปค้ำประกัน ทว่าความไม่ประสีประสาดันไปต้องตาต้องใจเหมราช ชายวัย 38 ปี มาเฟียที่ไม่ชอบจับปืนแต่ชอบจับไม้สนุ๊ก

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

ตอนที่ 1 เหมราชกลับมา

เสียงฝีเท้าหนาสองคู่เดินอยู่ใต้ตึกผู้ป่วยของโรงพยาบาลเอกชน ดังกรุบเป็นจังหวะที่รีบร้อนมากทีเดียว เหมราชเพิ่งลงจากเครื่องสดๆ ร้อนๆ ครั้นกลับจากการเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อไปดูแลและตรวจตราความเรียบร้อยบ่อนกาสิโนที่ตั้งอยู่สิงคโปร์นานเกือบหนึ่งเดือน ธุรกิจสีเทาผิดกฎหมายในไทย แต่ดันถูกกฎหมายในต่างประเทศ ทว่าต้องรีบกลับมาก่อนกำหนดเมื่อเตี่ยป่วยหนักถึงขั้นนอนโรงพยาบาล“เตี่ยเป็นยังไงบ้าง”“รู้สึกตัวแล้วครับ เมื่อวานหมดสติหลับทั้งวัน”เหมราชที่เอ่ยถามอย่างร้อนใจ เมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องก็ตกใจจนมือไม้สั่น รีบจองตั๋วเครื่องบินกลับในเวลากระชิดชั้นทันที แม้ ‘เจ้าสัวหัสดิน’ ผู้เป็นพ่อจะอายุครบเจ็ดสิบปีบริบูรณ์ ทว่าร่างกายก็ดูแข็งแรง ตื่นเช้ามารำไทยเก๊กออกกำลังกายทุกวัน กินอาหารมีประโยชน์ ยาจีนบำรุงไม่เคยขาด ตรวจสุขภาพทุกปีก็ไม่ก็พบโรคอะไรที่พอทำให้ป่วยหนักจนล้มหมอนนอนเสื่อ แต่จู่ๆ เจ้าสัวหัสดินกลับล้มหมดสติลงได้มันน่าแปลก หรือเชื้อมันหลบใน ซ่อนตัวไม่ให้เครื่องมือแพทย์ตรวจเจอ...พอได้ยินลมเหนือ คนสนิทเล่าถึงอาการของเตี่ยที่รู้สึกตัวก็สบายใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยๆ ตอนนี้เตี่ยก็ไม่เป็นอะไรมาก รีบ

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
57

ตอนที่ 1 เหมราชกลับมา

เสียงฝีเท้าหนาสองคู่เดินอยู่ใต้ตึกผู้ป่วยของโรงพยาบาลเอกชน ดังกรุบเป็นจังหวะที่รีบร้อนมากทีเดียว เหมราชเพิ่งลงจากเครื่องสดๆ ร้อนๆ ครั้นกลับจากการเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อไปดูแลและตรวจตราความเรียบร้อยบ่อนกาสิโนที่ตั้งอยู่สิงคโปร์นานเกือบหนึ่งเดือน ธุรกิจสีเทาผิดกฎหมายในไทย แต่ดันถูกกฎหมายในต่างประเทศ ทว่าต้องรีบกลับมาก่อนกำหนดเมื่อเตี่ยป่วยหนักถึงขั้นนอนโรงพยาบาล“เตี่ยเป็นยังไงบ้าง”“รู้สึกตัวแล้วครับ เมื่อวานหมดสติหลับทั้งวัน”เหมราชที่เอ่ยถามอย่างร้อนใจ เมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องก็ตกใจจนมือไม้สั่น รีบจองตั๋วเครื่องบินกลับในเวลากระชิดชั้นทันที แม้ ‘เจ้าสัวหัสดิน’ ผู้เป็นพ่อจะอายุครบเจ็ดสิบปีบริบูรณ์ ทว่าร่างกายก็ดูแข็งแรง ตื่นเช้ามารำไทยเก๊กออกกำลังกายทุกวัน กินอาหารมีประโยชน์ ยาจีนบำรุงไม่เคยขาด ตรวจสุขภาพทุกปีก็ไม่ก็พบโรคอะไรที่พอทำให้ป่วยหนักจนล้มหมอนนอนเสื่อ แต่จู่ๆ เจ้าสัวหัสดินกลับล้มหมดสติลงได้มันน่าแปลก หรือเชื้อมันหลบใน ซ่อนตัวไม่ให้เครื่องมือแพทย์ตรวจเจอ...พอได้ยินลมเหนือ คนสนิทเล่าถึงอาการของเตี่ยที่รู้สึกตัวก็สบายใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยๆ ตอนนี้เตี่ยก็ไม่เป็นอะไรมาก รีบ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 2 หนี้ที่ไม่ได้ก่อ

บ้านหลังน้อยตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน ถัดไปไม่กี่กิโลเมตรก็เป็นเทือกเขาขนาดใหญ่ บรรยากาศในยามพลบค่ำค่อนข้างเย็น บนท้องฟ้ามีมวลเมฆจับตัวกันเป็นกลุ่มก้อนสีดำเพราะพายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวขึ้น‘ยายไหม’ หญิงชราที่เป็นเสาหลักของครอบครัว แต่ครอบครัวที่ว่าเหลือเพียงตัวเองและหลานสาวหนึ่งคน ดวงตาหม่นหมองด้วยสายตาละเหี่ย แปลงผักที่เพิ่งลงเมล็ดไปเมื่อกลางวัน หากโดนฝนเทกระหน่ำคงเสียหายไปมาก ความหวังจะเก็บเงินสักก้อนไปไถ่ถอนที่ดินมาคืนก็คงริบหรี่ ครั้นลูกชายตัวดีแอบเอาที่ดินไปจำนองนายทุนนอกระบบ ก่อนจะถูกยิงตายไปเมื่อสองปีที่แล้ว“ยายจ๋า...เข้าบ้านเถอะจ้ะ”เสียงหวานแว่วออกมาทางประตู ‘มะลิ’ หลานสาววัยยี่สิบปีชะโงกหน้าเรียกยายเข้าบ้านเพราะด้านนอกลมเริ่มกระโชกแรง“...”“ฝนจะตกแล้ว เดี๋ยวไม่สบาย”ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง สามวันดีสี่วันไข้ โดนละอองฝนนิดหน่อยก็เป็นหวัดหอบกันไปโรงพยาบาลในอำเภอ มะลิไม่อยากให้ยายยืนกลางแจ้งอยู่แบบนั้น มานั่งด้านในค่อยเปิดหน้าต่างแง้มดูยังเบาใจกว่านี้ยายไหมเห็นในความเป็นห่วงของหลานสาว ก็เดินเข้ามาทะลุไปหลังครัว นั่งบนเก้าอี้ไม้ที่พังอยู่รอมร่อมองไปด้านนอกด้วยแววตาสิ้นหวัง“ตกหนักจะอี้
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 3 ลากตัวมาใช้หนี้

กลางแดดเปรี้ยงยังมียายแก่ก้มๆ เงยๆ ยายไหมกำลังหย่อนเมล็ดผักลงหลุมที่เตรียมไว้ ครั้นตั้งใจจะปลูกอีกครั้งหลังจากเสียหายเพราะพายุลูกใหญ่ที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อวานนี้ ก็เห็นว่ามีเงาคนเดินเข้าใกล้ ในความคิดก็คงเป็นมะลิที่กลับมาจากหาของป่า แต่ทว่าต้องชะงักพร่อมกับคิ้วเหี่ยวที่ย่นเข้าหากันก่อนวางกระเป๋าเมล็ดผักลงกองดิน เมื่อเงาที่ว่าเหมือนเป็นผู้ชายหลายคนก็ตกใจ คนแก่ชราทำอะไรก็เชื่องช้า ค่อยๆ หมุนตัวไปดูก็พลันตกใจอย่างหนัก เมื่อมีชายฉกรรจ์แปลกหน้า แต่งตัวใส่ชุดสูทสีดำแล้วยังสวมแว่นตาดำอีกด้วย หน้าตาดูโหดยืนล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางเคร่งขรึมเหมือนพวกมาเฟียไม่มีผิด“พวกคุณเป็นใครกัน”ยายไหมถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแต่ติดสั่น มองชายฉกรรจ์ด้วยความกลัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนนิ่งๆ“พวกฉันเป็นคนของเจ้าสัวหัสดิน”“เจ้าสัวหัสดิน!!”พอนึกชื่อได้ยายไหมเข่าอ่อนขาทรุดลงในทันที ยกมือไหว้พลางเนื้อตัวสั่นเทิ้ม เพราะเจ้าสัวหัสดินคือเจ้าหนี้ที่ลูกชายตัวเองแอบเอาที่ดินผืนปัจจุบันไปจำนองนอกระบบ ยายไหมน้ำตาไหลออกมา ครั้นเจ้าสัวส่งคนมายึดที่ดินที่ใช้อยู่อาศัยมาตั้งแต่เกิด ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ได้แต่ก้มกราบเท้าคนอายุน้อย
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 4 ยัยเด็กขี้เหร่

เพราะทางเลือกของมะลิมีไม่มาก ไม่อยากปล่อยให้ที่ดินและบ้านหลังเล็กแสนทรุดโทรมโดนยึดก็ต้องยอมไปใช้แรงงานชดใช้กับหนี้สินที่มีทั้งหมด รับข้อตกลงไปทำงานให้กับเจ้าหนี้ที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ยอมรับชะตากรรมกับเงินกู้นอกระบบดอกเบี้ยแสนโหด แม้พ่อจะตายไปแล้ว หนี้ส่วนนั้นก็ไม่อาจยกให้เป็นโมฆะได้แต่อย่างใด คนตายไปแล้วก็สบายคนที่อยู่ก็รับเวรรับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อต่อไปมะลิตัดสินใจไปทำงานตามที่เจ้าหนี้เสนอให้ ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนจะได้รับอิสระกลับมา แล้วให้ยายแก่ๆ อยู่บ้านเพียงลำพัง โดยฝากเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันดีช่วยดูอีกแรง เก็บกระเป๋าใบเล็กๆ มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุดเพราะไม่ใช่คนชอบแต่งตัว ก่อนจะเดินออกมาหายายที่ยืนน้ำตาอาบแก้มอยู่หน้าบ้าน“ไม่ต้องห่วงยายนะมะลิ ยายดูแลตัวเองได้”“มะลิไม่อยู่ ดูแลตัวเองดีๆ นะ”ยายหลานที่ตัวติดกันปานปาท่องโก๋กอดกันแน่น พร้อมกับหลั่งน้ำตาแบบไม่ขาดสาย ต้องห่างไกลหลายร้อยกิโลครั้นเหลือกันแค่เพียงสองคน แต่แล้วก็ต้องจำใจจากเมื่อสถานะลูกหนี้มันค้ำคอหอบกระเป๋าใบเก่าขึ้นรถตู้ มองยายแก่ๆ ที่ยืนมองหลานสาวกลับด้วยสายตาแดงละห้อย กระทั่งประตูรถตู้ปิดลง พลันมะลิก็ปล่อยโฮอย่างหนัก
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 5 มาเฟียไม่จับปืน

จุดสนใจไม่ใช่ลูกน้องที่มารายงาน เขาเห็นเป็นปลายเท้าเล็กกว่าเท้าของเขาอย่างมาก สวมถุงเท้าลายการ์ตูนยาวเหนือตาตุ่ม ค่อยๆ ไล่ดวงตาขึ้นสูง มองที่หน้าแข็งทว่ามันเนียนกริบและขาวแบบสะดุดตา ก่อนจะเปรยมองขึ้นเรื่อยๆ มาถึงต้นขาอวบ คนตรงหน้าสวมเพียงกางเกงขาสั้นเหนือหัวเข่าเล็กน้อย ก่อนจะเห็นรูปลักษณ์ลูกหนี้ของตนอย่างชัดเจน พลันนั้นเรียวคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันอย่างงุนงง พลางสบถคำหยาบในใจและกระตุกใบหน้าเหมือนว่าเอามาทำไม ลูกหนี้ดันเป็นผู้หญิง ท่าทางดูแล้วเหมือนยังไม่ถึงสิบแปดบริบูรณ์ ให้ทำงานอย่างอื่นก็กลัวโดนตรวจสอบใช้แรงงานเด็ก แต่ความจริงอายุของมะลิคือยี่สิบปีบริบูรณ์“ชื่อมะลิครับคุณเหม”เหมราชถอนหายใจ แต่ยังเอียงสายตาพยายามมองหน้าคนที่เอาแต่ก้ม ก็ไม่เห็นสักที เห็นแต่เพียงว่าเด็กสาวคนนี้ตัวอวบ ผิวขาว หน้ากลมๆ ผมยาวและถักเปียมาแบบยุ่งๆ เหมือนเด็กบ้านนอกไม่มีผิด“กูผิดเองที่เสือกไม่ถามว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”ในความคิดเขามองว่าแรงงานผู้หญิงมันไม่คุ้มค่ากับการนำมาใช้ชดใช้กับหนี้ เขาส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเดินถือแก้วแอลกอฮอล์ในมือ ไปยืนตรงหน้าลูกหนี้ของตนที่เอาแต่ก้มหน้า“มะลิ”“!!”เจ้าของชื่อสะดุ้งน
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 6 มะลิไม่มีประสบการณ์

อุปกรณ์ทำความสะอาดถือมาแบบเต็มไม้เต็มมือ มะลิก็ตรงไปยังห้องนั้นทันที เปิดประตูเข้าไปในห้องส่วนตัวของเหมราช ด้านในก็มืดสนิทมองอะไรไม่เห็น แต่พอก้าวเท้าข้ามขอบประตูเข้าไป มะลิก็สะดุ้งเมื่อไฟในห้องสว่างอัตโนมัติเพราะเป็นระบบเซนเซอร์“นึกว่าคุณเหมอยู่”พูดคนเดียวแล้วพลางส่ายหัว ก่อนจะหยิบเครื่องดูดฝุ่นขึ้น เรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน แอบงงเล็กน้อยแต่ทว่าก็พอเดาได้ว่ามันใชยังไง เมื่อกดปุ่มเปิด เริ่มการเก็บฝุ่นที่เหมือนว่ามันไม่มีเลยสักเม็ดแต่ก็ต้องทำ ห้องทั้งห้องก็ดังไปด้วยเสียงของอุปกรณ์ทำความสะอาด มะลิสังเกตเห็นว่ามีคราบเหนียวๆ ติดตามพื้นสองสามจุด ใช้ไม้ม็อบถูแล้วมันก็ไม่ออก ฉะนั้นคงต้องลงไปนั่งขัด หยิบผ้าผืนเล็กชุบน้ำถูแรงๆ มันก็ค่อยๆ หลุด แต่ก็ใช้เวลานานหลายนาที กระทั่งมะลิเห็นเงารางๆ หยุดอยู่ตรงหน้า เหมือนกับว่าโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ภายในอกข้างซ้ายเริ่มสั่นรัวขึ้น ภาวนาไม่อยากให้เป็นเหมราชเพราะกลัวสายตาของมาเฟียหนุ่ม ก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาก็ยิ่งตกใจ“ทำอะไร”!!ดวงตากลมเบิกโตเพราะความกลัว มือที่จับผ้าเช็ดพื้นกำแน่น นั่งพับเพียบบนพื้นนิ่งราวกับเป็นตุ๊กตาปูนปั้น เหมราชสวมรองเท้าที่
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 7 มะลิขอต่อรอง

เมื่อดื่มด่ำกับรสชาติกาแฟดำในยามเช้า และทำสมาธิให้ตัวเองด้วยเล่นสนุกเกอร์แบบพอหอมปากหอมคอ เหมราชก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องนอนหรูของตัวเอง ก่อนจะเดินลงมาที่โต๊ะอาหารตัวยาวที่มีเก้าอี้นั่งเรียงรายมากกว่าสิบตัว แต่ทว่าเขากลับนั่งเพียงลำพังเป็นประจำเกือบทุกครั้งที่กินข้าวในคฤหาสน์หลังนี้เหมราชอยู่ในชุดสบายๆ เพราะวันนี้ไม่ได้มีธุระออกไปไหน สวมเพียงเสื้อยืดสีขาวไม่มีลายแต่ราคาก็แพงเฉียดหลักหมื่น ส่วนกางเกงเป็นขายาวผ้านิ่มคล้ายกางเกงนอนแต่มันไม่ใช่ สามารถใส่ออกไปด้านนอกได้โดยไม่ต้องกลัวใครมองว่าสวมชุดนอนออกมาด้านนอกและผมเผ้าที่ไม่ได้เซตจัดแต่งทรง แต่ก็ดูดีไม่น้อย ยังฉีดเพียงน้ำหอมกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว นั่งทานอาหารมื้อเช้าในช่วงเก้านาฬิกาสิบห้านาทีในห้องครัวที่ถัดจากโซนกินข้าวไม่มาก เสียงดังก๊อกแก๊กจากการล้างภาชนะในครัว พี่อ้อยควั่นที่มือขาวเต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานก็หันมาคุยและวานคนอายุน้อยที่กำลังเรียงพวกเครื่องปรุงใช้แล้วให้เข้าที่เดิม“มะลิ เอาของหวานไปเสิร์ฟคุณเหม”“จ้ะ”มะลิทำตามอย่างว่าง่าย ของหวานมื้อเช้าของเหมราชเป็นเพียงลูกชิปในน้ำเชื่อมหวานน้อยเท่านั้น เดินถือถาดออกมาก็เ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 8 เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

ห้องทำงาน“เมื่อวานยอดตกไปสองล้านครับ”ลมเหนือรายงานยอดเล่นการพนันในกาสิโนให้เจ้านายฟัง ขณะที่เหมราชยืนดูดบุหรี่ข้างหน้าต่าง มองออกไปก็เห็นมะลิกำลังรดน้ำต้นไม้บริเวณสวนหย่อมหน้าบ้าน แล้วยังก้มๆ เงยๆ ถอนต้นหญ้าชนิดอื่นที่เกิดแทรกขึ้นมาบดบังหญ้าราบเตียนราคาแพงที่ใช้ตกแต่งสวน“...”“ปกติคุณเหมพูดคำไหนคำนั้น แต่กับมะลิ”“ทำไม ยัยเด็กขี้เหร่ทำไม”“ดูต่อรองกับคุณเหมได้”ลมเหนืออมยิ้มขึ้นเล็กน้อย มองเจ้านายตัวเองที่พ่นควันขาวแล้วสอดสายตาออกไปด้านนอกเหมือนมีบางอย่างดึงความสนใจไปอย่างมาก“มึงก็ออกความเห็นมาสิ”“ขัดดอกไหมครับ”“...”“ยังไงคุณเหมก็มีเด็กมานอนด้วยอยู่แล้ว เอามะลิมาใช้ขัดดอกก็ไม่เลว”เขาเสนอออกมาเพราะเห็นว่าเหมราชมีคู่นอนทั้งขาจรและขาประจำอยู่บ้าง และช่วงนี้เหมราชก็ห่างหายกับผู้หญิงพวกนั้นเพราะงานที่รัดตัว อายุน้อยของมะลิแม้จะอ่อนกว่าคู่นอนของเจ้านายหลายปี แต่ทว่าใช้แก้ขัดมันก็คงไม่เลว เหมราชได้ยินเช่นนั้นก็หันคอแทบเคล็ดมองลูกน้องตัวเองตาขึง จนลมเหนือก้มหน้าไม่กลางสบตา ก่อนจะกระตุกมุมปากแล้วหัวเราะเสียงเหอะในลำคอเพียงหนึ่งครั้ง ความคิดนี้ไม่มีในหัวของเขาเลย“เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 9 เหมราชกลั่นแกล้ง

เหมราชมีท่าทีเหนื่อยหน่าย แล้วยังร้อนกับอากาศข้างนอก ตอนนี้เขาอยากอาบน้ำชำระคราบสกปรกที่หมักหมมอยู่ตามร่างกาย ถอดเนคไทที่อยู่บนคอ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มแล้วตามด้วยกางเกงสแลกสีดำสนิท สลัดกองลงกับพื้นไปคนละทิศทางตามนิสัยไม่มีระเบียบ พลันดวงตาคมก็มองหาผ้าเช็ดตัวเพื่อจะห่อไว้ที่เอวแล้วออกไปดูบุหรี่สักมวนก่อนจะเข้ามาอาบน้ำ คิ้วเข้มขมวดสงสัย ครั้นโดยปกติผ้าเช็ดตัวของเขาจะแขวนไว้ข้างตู้ เดินตัวเปลือยล่อนจ้อนตามหาผ้าเช็ดตัวที่ถูกเก็บไว้ตำแหน่งใหม่ ประตูตู้เสื้อผ้าปิดดังตึ้ง เป็นผลให้คนที่กำลังใช้แปรงเล็กขัดซอกกระเบื้องชะงักในทันที มะลิขมวดคิ้วเช่นกันนึกสงสัยกับเสียงที่ได้ยิน ก่อนจะลุกแล้วเดินย่องมาส่องผ่านรอยแง้มของประตูห้องน้ำ!!พระเจ้าช่วยกล้วยยาวมาก!!มะลิแทบอยากกรี๊ดออกมา แต่ต้องเม้มปากเงียบไว้อย่างสุดกำลัง เหมราชเดินไปเดินมาเหมือนหาอะไรบางอย่าง ร่างหนาอัดแน่นไปด้วยซิกแพ็กไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เขาหยุดยืนเท้าสะเอวหันหน้ามาทางห้องน้ำด้วยท่าทางหงุดหงิด อากาศก็ร้อนยังหาผ้าเช็ดตัวไม่เจอก็หัวเสียไปใหญ่ ทำดวงตาคู่หวานเห็นความเป็นชายที่ห้อยลงมาอย่างชัดเจน ไม่ต่างจากภาพอุจาดตา ส่วนนั้นของเหมรา
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 10 ความสงสัยของเจ้าสัว

เอกสารบนโต๊ะกองพะเนินไม่รู้จักลดลง ครั้นเป็นช่วงของการตรวจสอบการเงินในรอบครึ่งปี แม้จะมีพนักงานดูแลในเรื่องนี้ทว่าเหมราชยังเอาบางส่วนมาตรวจสอบด้วยตัวเองทุกๆ หกเดือน ธุรกิจสีเทามันไม่เข้าใครออกใคร หาคนไว้ใจยากถ้าไม่ใช่คนที่อยู่ด้วยกันมานานเป็นสิบปี ที่ยังจงรักภักดีกันอยู่ทุกวันนี้ก็คงเพราะเงินเดือนที่จ่ายมากจนงานที่อื่นก็หาไม่ได้ อีกทั้งการเลี้ยงดูปูเสื่อแบบอิ่มหนำสำราญชายหนุ่มหยิบแฟ้มขึ้นมา หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะเริ่มตาลาย ตั้งแต่เช้าเขาอยู่กับตัวเลขจำนวนมหาศาลจนสายตาเริ่มล้า ขยับตัวไปยืนพิงขอบหน้าต่างครั้นจะมองต้นไม้เขียวขจีให้ดวงตาที่เหนื่อยล้าสดชื่นขึ้นบ้าง ทว่ามันมีบางอย่างดึงดูดจุดสนใจเขาแทนต้นไม้พวกนั้นซะแล้ว“มะลิ”เหมราชเอ่ยชื่อลูกหนี้สาวขึ้นมา พลันดวงตาที่หนักอึ้งไปด้วยอาการล้าและพร่าเบลอก็ดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันตาเห็น แทนที่เขาจะหันกลับมาสนใจเอกสารในมือแต่กลับวางมันลง แล้วยืนกอดอกพิงหน้าต่างบานเดิม มองมะลิที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ด้านข้างห้องทำงานของเขา หากมองจากด้านนอกจะมองไม่เห็นคนด้านใน แต่สำหรับคนด้านในมองเห็นคนด้านนอกได้อย่างชัดเจนยืนมองตาเป็นประกายโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะ
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status